|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
...เศษเสี้ยวหนึ่งของชีวิต...(เกรดออกแล้วด้วย)
เกรดข้าพเจ้าออกแล้ว เฮ้อ... เซ็งจิต
มามะ มาดูประวัติการศึกษาและพฤติกรรมของเรากัน
อนุบาล 1-3 เรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งมีพื้นที่คับแคบมาก ไม่มีพื้นดิน มีแต่พื้นคอนกรีต ไม่มีสนามกีฬา แต่เดิมที่นั่นเป็นบ้านของผอ. ตอนหลังสร้างตึกขึ้นมาทำเป็นรร. พื้นที่ใช้สอยเลยน้อย สอบได้ที่ 1 ทุกปี
ประถม 1-6 เรียนที่โรงเรียนเดิมนั่นแหละ ได้ที่ 1 ทุกปีเช่นกัน ยกเว้นตอนป.6 ได้เกรด 3 วิชาคณิตศาสตร์มาตัวนึง เลยทำให้ไม่ได้ 4.00 ได้รางวัลชมเชยระดับประเทศในการแต่งกลอนสมเด็จย่า ได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 การแข่งขันตอบปัญหาดาราศาสตร์ระดับเขตการศึกษา
มัธยมต้น เรียนที่โรงเรียนรัฐบาลประจำอำเภอแห่งหนึ่ง ซึ่งมีพื้นที่ด้านข้างเป็นทุ่งนาของชาวบ้าน เรียนๆ ไป ทำให้สมองของคนเรียนและเพื่อนที่ยืนอยู่กลางทุ่งนาออสโมซิสใส่กัน(สงสัยสมองโง่ๆ ของคนไหลเข้าไปทำให้ควายโง่แน่ๆ) ที่โรงเรียนนี้มีศาลาริมน้ำ และมีศูนย์วัฒนธรรมเป็นเรือนไทยด้วย เราชอบไปนั่งเล่นแถวๆ นั้นมาก ลมพัดเย็นสบายดี
ม.1 วิชาพละที่โรงเรียนสอนว่ายน้ำกัน เราว่ายน้ำไม่เป็น กินน้ำที่สระ รร. ไปหลายอึก อ.เลยให้เกรด 3 มาตัวนึง (อ.หักค่าน้ำรร.555+) เลยได้ 3.93
ม.2 เรียนว่ายน้ำดีขึ้น แต่ดันมาตกวิชาภาษาอังกฤษ ได้เกรด 3 มาแทนพละ ก็ได้ 3.93 เท่าเดิม
ม.3 มาตกวิชาภาษาอังกฤษเสริมกับวิชาภาษาไทย ได้เกรด 3 ทั้งสองวิชา เกรดเฉลี่ย 3.85
สรุปแล้วจบม.ต้น มาด้วยเกรดเฉลี่ยรวม 3.90 โดยทุกวิชาได้เกรดเฉลี่ยรวม 4.00 ยกเว้น 1. ภาษาไทย ได้ 3.75 2. สุขศึกษาและพละศึกษา ได้ 3.66 3. ภาษาต่างประเทศ ได้ 3.60 เป็นที่ 1 ของสายชั้น และสอบแข่งขันวิชาสังคมได้ที่ 1 ของจังหวัดทั้งสามปี ได้รางวัลเล็กๆ น้อยๆ อื่นๆ บ้างนิดหน่อยประปราย
มัธยมปลาย หอบย้ายสังขารมาสอบเรียนต่อที่โรงเรียน(ค่อนข้าง)มีชื่อแห่งหนึ่ง ด้วยคำทิ้งท้ายของอาจารย์ที่สนิทท่านหนึ่งท่านบอกว่าไปอยู่ที่ที่ดีๆ กว่านี้เถอะ แต่ท่านสอนมาคำนึง "เป็นหัวหมาดีกว่าเป็นหางราชสีห์" แรกๆ เรางง แถมยังคุยๆ กับเพื่อนว่าแม้ว่าเป็นหาง แต่ก็เป็นหางราชสีห์เชียวนะ ดีกว่าเป็นหัวหมาเป็นไหนๆ แต่ตอนนี้...ซึ้งแล้วค่ะ ว่าเป็นหัวหมานั้นดีกว่าจริงๆ ...ราชสีห์ขาดหางนั้นไม่ตาย แต่หมาขาดหัวนั้นไม่รอด...
ม.4 เทอม 1 ช่วงชีวิตแห่งการปรับเปลี่ยนของจริง มาเจอสภาพแวดล้อมที่แปลก...แปลกไปเสียทุกอย่าง เพราะเราบินเดี่ยวจริงๆ มาสอบที่นี่คนเดียวในขณะที่เพื่อนสนิทคนอื่นๆ ในกลุ่มสอบอีกรร.หนึ่งกันหมด ไม่มีเพื่อนเก่าในห้องเลยสักคน อ้อ...มีเพื่อนสมัยประถมคนนึง แต่ก็ห่างกันมากแล้ว แรกๆ ไม่กล้าเข้าไปคุย หลังๆ เลยห่างกันไปโดยปริยาย เราต้องหาเพื่อนใหม่หมด ต้องมาอยู่บ้านญาติ เฮ้อ...เหนื่อยจริงๆ ได้เกรด 3.63
ม.4 เทอม 2 ชีวิตถลำเข้าสู่ความขี้เกียจ ความทุเรศต่างๆ นานา ไม่ทำงานส่งอาจารย์ นั่งเรียนเหม่อลอย แต่ยังไม่ถึงขั้นโดดเรียน อ้อ...โดดสิ โดดเรียนวิชาสังคมฯ ทั้งห้อง ไปๆมาๆ อ.คนนั้นถูกย้ายกระทันหันตอนใกล้สอบปลายภาค แว่วๆ ว่ายังไม่เคลียร์คะแนนเด็กที ทำคะแนนเด็กหาย อ.คนที่รับช่วงต่อเลยซวย เด็กเลยซวยไปหมดด้วย เพื่อนในห้องจะได้ 4.00 ก็ไม่ได้ เพราะคะแนนหายไป นักเรียนตาดำๆ เลยได้แต่เจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ไปตามระเบียบ และในวิชาพละ เรียนวิ่งและแฮนด์บอล เราไม่ไหว วิ่งไม่ไหว หอบเหนื่อย เล่นไม่ได้ แย่ เลยได้เกรดเฉลี่ย 3.22
ม.5 เทอม 1 เรียกว่า "เลว" ได้เลย เพราะว่า ไม่เรียน นั่งเหม่อ นั่งวาดรูปเล่น เล่นสี เล่นปากกา ไม่ค่อยทำงานส่ง เริ่มเข้าห้องเรียนสายบางวิชา ขี้เกียจตัวเป็นขน เริ่มโดดเรียนบ้างนิดหน่อยเวลาจำเป็นพอหอมปากหอมคอ(ก็แค่สองสามครั้ง) แต่ที่โดดไปก็ไม่ได้ไปไหนหรอก นั่งเล่นชมปลา เล่นกับหมาอยู่ในรร.นั่นแหละ ไม่สบายบ่อย นิดๆ หน่อยๆ ก็ขาดเรียน ช่วงนั้นรู้สึกอย่างรุนแรงว่า "เกลียดโรงเรียน" ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าชีวิตนี้จะรู้สึกแบบนั้นได้ แต่ก็ไม่เคยทำเรื่องเดือดร้อนให้ใครต้องมาตามเช็ดตามล้าง ไม่ทำตัวให้อ.รู้สึกไม่ดี แม้ว่าจะไม่สนใจเรียน แต่ยังมีความเคารพอ.ผู้สอนอยู่มาก (แต่อ.ที่สอนส่วนใหญ่เป็นอ.ฝึกสอนทั้งนั้น ไม่ว่าจะคณิต สังคมฯ ไทย เพิ่งจบมาหมาดๆ) อ้อ..วิชาฟิสิกส์ เทอมนี้เจออ.ที่ชอบปิ้งปลาหมึกให้กินทุกคาบ ต้นคาบก็นั่งกินดีอยู่หรอก พอนานๆ เข้าชักไม่ไหว สลบเหมือด ได้เกรดเฉลี่ย 3.21
ม.5 เทอม 2 "ชั่วสุดๆ" รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองเหลวไหลอย่างรุนแรง ชอบโทรศัพท์หาเพื่อนสนิทตอนม.ต้นมากๆ ชอบไปเดินห้างฯคนเดียว ขลุกอยู่ร้านหนังสือเป็นชั่วโมงๆ ทำอะไรคนเดียว ไม่อ่านหนังสือเรียนเลย คิดว่าช่างมันสิ ยังนั่งเหม่อ แถมมากกว่าเดิมด้วย รู้สึกเกลียดโรงเรียนมากกว่าเดิม มาหายใจทิ้งที่โรงเรียนไปวันๆ เท่านั้นเอง ที่ห้องเปลี่ยนอ.ภาษาอังกฤษ ไป 5 คน อ.เพิ่งจบที่สอนคณิตคนเก่าโดนเชิญให้ออกด้วยคำครหาที่ว่าทุจริตคะแนนเด็ก เด็กที่เรียนพิเศษกับอ.คนนี้ได้เกรด 4 ทั้งๆ ที่สอบทุกครั้งตกทุกครั้ง (อันนี้ทางสมาคมผู้ปกครองของโรงเรียนทำเรื่องเอง) อ.วิชาฟิสิกส์ก็ยังปิ้งปลาหมึกให้กินเหมือนเดิมนั่นแหละ ได้เกรด 3.22
ม.6 เทอม 1 หลังจากที่เด็กๆ ในห้องไปบ่นห้ผู้ปกครองฟังเรื่อง อ.ผู้สอนแต่ละรายวิชาที่ห้องเราได้อ.ฝึกสอนมาสอนวิชาสำคัญๆ ทั้งนั้น และผู้ปกครองก็ทำเรื่องไปทางโรงเรียน เทอมนี้เลยได้อ.ที่สอนดีๆ มาหลายคน อ.แต่ละท่านสั่งงานมาเยอะมากๆ ทำกันจนไม่มีเวลาหายใจหายคอ จะสอบเอนท์ที่นั่นที่นี่แต่ไม่มีเวลาอ่านหนังสือเลย บอกได้คำเดียวว่า "เหนื่อยนรก" แต่พฤติกรรมที่โรงเรียนของเราก็คงไม่เปลี่ยนแปลง ออกจะแย่กว่าเดิมด้วยซ้ำ ขาดเรียนเยอะมากๆ รร.กำหนดให้ขาดเรียนได้ไม่เกิน 8 เราขาด 7 โดดคณิตเดี่ยวๆ ไปนั่งเขียนบทละครวิชาภาษาไทย โดดหมู่ไปนั่งกำกับละคร แต่ก็ทำงานส่งครบหมด(แน่ใจรึ?) อาการเกลียดรร.เริ่มอยู่ตัว เลยไม่ทรมานกับความรู้สึกนี้มากแล้ว บางครั้งเข้าห้องเรียนสายเพราะไปนั่งกินข้าวก่อน นั่งเหม่อเยอะกว่าเดิมเช่นเคย แถมคราวนี้มีห้องประจำ นั่งริมหน้าต่าง ที่หน้าต่างมีกิ่งต้นไทรโน้มมาใกล้ๆ นกมาเกาะอยู่ประจำเลย ทำให้วิชาไหนๆ ไม่ว่าคณิต อังกฤษ ฯลฯ เลยกลายเป็นวิชาปักษีวิทยาสำหรับเราไปโดยปริยาย ...เกรดเทอมนี้เพิ่งออกเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม (ก็วันอาทิตย์ที่ผ่านมานั่นแหละ) ได้ 3.32 อ้อ...จำวีรกรรมอย่างนึงของตัวเองเทอมนี้ได้ ทุกครั้งเวลาสอบวิทย์จะได้ไม่ตกก็คาบเส้น แต่สอบกลางภาคชีววิทยาคราวนั้นได้ท็อปสายชั้นล่ะ
รวมๆ แล้ว 5 เทอมของม.ปลาย ได้ท็อปภาษาไทยและสังคมประจำ แต่ตกวิทย์(ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา)อย่างสม่ำเสมอ
ผลสอบ smart-I รอบ 4 ก็ออกแล้ว คราวนี้ผ่านทุกวิชา คะแนนสามารถยื่นได้แล้ว แต่คะแนนไม่สวย เลยจะไปสอบรอบ 5 อีกครั้งหนึ่ง
เมื่อวานไปสอบความถนัดทางวิชาชีพครู และความถนัดทางวิศวกรรมมา สอบลองข้อสอบดูเล่นๆ ก็โอเคอยู่สำหรับครู แต่วิศวะยากพอดูอยู่เชียว เพราะส่วนใหญ่เป็นเนื้อหา ม.4 ซึ่งเราลืมๆ บ้างแล้ว และมีหลายข้อที่ยังไม่ได้เรียนที เลยเป็นงั้นไป
ก็ไม่รู้ว่าเทอมหน้าจะเป็นอย่างไร ในเมื่อเรายังไม่คิดที่จะแก้ไขอะไรให้มันดีขึ้น ไม่รู้เลยจริงๆ
เราเคยต้องการมือที่อบอุ่นคอยกุมมือเราไว้ยามที่เรากำชัยชนะไว้ได้ในมือ...ต้องการกำลังใจที่จะสู้ต่อไปเพื่อขึ้นให้ถึงจุดสูงสุด แต่มันก็ว่างเปล่า...
เราเคยต้องการมืออบอุ่นที่คอยฉุดเราให้กลับเข้ามาเดินยังทางที่มุ่งสู่ชัยชนะ ต้องการมือที่ดันเราให้ก้าวไปยังจุดสูงสุด แต่มันก็ว่างเปล่า...
เราปีนขึ้นไปยืนยังที่สูง เพียงเพื่อหวังว่าจะเจอกับรอยยิ้มของใครสักคู่ที่มองมาอย่างชื่นชม แต่มันก็ว่างเปล่า...
เราเดินลงมาข้างล่าง เซซ้ายป่ายขวา เถลไถลไปกับข้างทาง หวังให้ใครสักคู่สนใจ แต่มันก็ว่างเปล่า...
คำชื่นชมของคนสักร้อยยามเราได้ชัยชนะไม่มีค่าเลยสักนิด ถ้าเทียบกับสิ่งที่เราหวังจะได้จากใครสักคู่
แต่สิ่งที่เราได้รับกลับมีแต่เพียง...ความเจ็บปวด เจ็บ...อย่างที่ได้รับมาเนิ่นนานตั้งแต่จำความได้ คิดว่าจะได้กำลังใจ แต่กลับเจอแต่ความปวดใจทุกครั้งไป
ตอนนี้...เรารู้แล้วว่าแม้จะไถลไปเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ เราไม่อาจหาญและไม่คิดทำอะไรต่ำๆ อย่างที่ลูก(นอกไส้)สุดที่รักของพ่อเราทำ(ให้เรียกว่าพี่สาว? แหวะ) จะไม่คิดจะทำอะไรให้ตัวเองตกต่ำ ...ต่อจากนี้ เราจะเดิน..เดินไปให้สูงที่สุด โดยไม่แคร์ใคร
เกิดมาเพียงผู้เดียว...ก็ต้องตายเพียงผู้เดียว
เกิดมาเพียงเพื่อเติมเต็มคำว่าครอบครัวของคนคู่หนึ่งให้สมบูรณ์ก็เท่านั้น...ไม่ใช่เกิดมาเพื่อเป็นที่รัก
ในวันข้างหน้า เราจะทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด ทำให้สุดความสามารถ และจากนั้น...เราจะเดิน...เดินไปยังความอิสระ ทำอะไรตามใจเรา จะไม่มีและไม่สร้างพันธะใดๆ ผูกพัน จะไม่มีสิ่งใดทำอะไรเราได้อีกแล้ว
ไม่มีแล้ว...ไม่มีจริงๆ
ป.ล. อ่านเจอกลอนบทนี้มา พริกเผ็ดใครให้เผ็ด ฉันใด หนามย่อมแหลมเองใคร เซี่ยมให้ จันทน์กฤษณาไฉน ใครอบ หอมฤๅ วงศ์แห่งนักปราชญ์ได้ เพราะด้วยฉลาดเอง
Create Date : 15 ตุลาคม 2550 |
|
22 comments |
Last Update : 15 ตุลาคม 2550 19:05:17 น. |
Counter : 1257 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Ninniko 15 ตุลาคม 2550 23:19:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: นรานินี 16 ตุลาคม 2550 0:01:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 16 ตุลาคม 2550 11:33:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 16 ตุลาคม 2550 11:47:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 16 ตุลาคม 2550 16:27:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: พีพี IP: 202.44.7.68 16 ตุลาคม 2550 17:55:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไกลนั้น 20 ตุลาคม 2550 13:08:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: ศศิกัณห์ 20 ตุลาคม 2550 19:59:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไกลนั้น 20 ตุลาคม 2550 23:13:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 21 ตุลาคม 2550 10:23:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไกลนั้น 21 ตุลาคม 2550 16:54:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 21 ตุลาคม 2550 18:09:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: กุ๊กไก่ (kaijunk ) 21 ตุลาคม 2550 19:28:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 24 ตุลาคม 2550 10:59:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: หางจิ้งจก IP: 203.113.41.104 3 พฤศจิกายน 2550 9:18:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: หางจิ้งจก IP: 203.113.41.104 3 พฤศจิกายน 2550 9:20:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: may (ศศิกัณห์ ) 4 พฤศจิกายน 2550 9:43:09 น. |
|
|
|
|
|
|
Emo น้องลิง
Emo หัวหอม
Emo เหลืองดุ๊กดิ๊ก
|
|
|
|
|
|
|
อย่างเธอเขาไม่เรียกเลว เรียกชั่วหรอก
อย่าไปว่าตัวเองอย่างง๊านนน
ชีวิตยังหน่อมแน้มอยู่เลย ยังมีอะไรสดใสรอคอยอยู่อีกเยอะ
เรียนก็เก่งดี ดีแล้ว ท่าทางจะหัวดี
ยินดีที่ได้รู้จักนะ