รักที่เปลี่ยนเป็นไม่รัก ตอนที่ 11 : กลับมาเจอกันที่เดิมอีกครั้ง

หลังจากเหตุการณ์ในตอนที่แล้วที่นัทได้ชวนทรายไปกินข้าวนอกเมืองและทั้งสองได้ปรับความเข้าใจกันจนในที่สุดทั้งสองก็กลับมาเข้าใจกันเหมือนเดิมถึงแม้นัทจะยังไม่ค่อยมีเวลาให้ทรายเหมือนเดิมแต่ทรายก็เข้าใจดีเพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่ของตัวเอง แม้แต่ทรายก็จะเรียนจบ ม.6 แล้ว ไหนจะการบ้าน ไหนจะเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยอีก  ทั้งสองคนไม่ค่อยมีเวลาให้กันแต่ก็เข้าใจกันได้ดี

จากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปถึงช่วงเดือน มีนาคม 2563 เป็นช่วงเวลาที่ทรายกับดาวได้เรียน ม.6 จบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่น่าเสียดายที่เป็นช่วงที่เกิดโควิด 19 งานปัจฉิมนิเทศในรุ่นของทรายกับดาวเลยถูกยกเลิกไป และเป็นช่วงที่นัทกับภีมกลับมาที่บ้านพอดีซึ่งกลับมาในช่วงก่อนประกาศล็อคดาวน์พอดี แต่ทั้งสองคนก็ต้องกักตัวเป็นเวลา 14 วัน ในระหว่างกักตัวนัทกับทรายก็ยังคอลหากันอยู่ตลอด และมีเวลาให้กันมากขึ้น เพราะทรายก็เรียนจบแล้ว รอไปรายงานตัวมอบตัวที่มหาวิทยาลัย ส่วนนัทก็กลับไปมหาวิทยาลัยไม่ได้เพราะล็อคดาวน์เลยได้เรียนออนไลน์แทน ทรายรอคอยให้นัทกักตัวครบ 14 วันเพื่อที่จะได้เจอหน้ากับนัท 

จนในที่สุดนัทก็กักตัวครบ 14 วันแล้ว นัทก็ได้ขับรถไปรับทรายในหมู่บ้าน เพื่อที่จะไปหาอะไรกินด้วยกัน นัทพาทรายไปหาอะไรกินนอกเมือง และไปถ่ายรูปกันที่สวนสาธารณะ และนั่งเล่นอยู่พักหนึ่งก่อนที่นัทจะขับรถพาทรายไปในโรงเรียนสิรินทิพย์วิทยา และทั้งสองคนได้นั่งคุยถึงความทรงจำที่ผ่านมา
นัท : ที่นี่แหละ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของเราสองคน 
ทราย : ถ้าหนูไม่ย้ายมาเรียนที่นี่ ไม่รู้เราจะได้เจอกันไหม ถ้าพี่ภีมไม่แนะนำให้พี่รู้จักกับหนู เราคงไม่ได้คบกันหรอกเนาะ
นัท : อืมจริง คงเป็นพรมลิขิต ที่เขียนไว้ให้เรามาเจอกัน โดยไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นเลย ยังเป็นใจให้ด้วยซ้ำ หนูรู้ไหม ในโรงเรียนสิรินทิพย์วิทยา ของขวัญที่ดีสุด สำหรับพี่คือ เพื่อนที่ดี แล้วยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับพี่
ทราย : อะไรหรอ
นัท : หนูไง ขอบคุณนะ ที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตพี่ให้มีความหมายมากขึ้น ตลอดช่วงเวลาที่เราคบกันมาตลอด 3 ปี เป็นช่วงเวลาที่มีความหมายทุกช่วงเวลา
ทราย : (ยิ้มพร้อมกับมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา) หนูก็ขอบคุณพี่เช่นกันนะ ที่ทำให้ช่วงเวลาของหนู มีความหมายมากขึ้น แม้จะมีบางช่วงเวลาที่หนูไม่เข้าใจพี่บ้าง งี่เง่าใส่พี่บ้าง ทำตัวดื้อๆกับพี่ แต่พี่ก็อยู่ข้างๆหนูเสมอ ไม่คิดทิ้งไปไหน ไม่ให้ความสัมพันธ์ของเรากลายเป็นตำนานไป 

จากนั้นนัทกับทรายก็โอบกอดกันโดยใบหน้าและสายตาของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความสุขใจ จากนั้นนัทก็พูดถึงเรื่องแต่งงานขึ้นมา
นัท : ในอนาคตถ้าเราแต่งงานกัน ถ้าเป็นไปได้ พี่อยากจะจัดงานแต่งในโรงเรียนนี้นะ ทรายว่าไง
ทราย : หนูว่าโอเคนะพี่ เพราะที่แห่งนี้มันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน มาถึงวันนั้นคงต้องบอกว่า ไม่ว่ายังเราก็ต้องกลับมาเจอกันที่เดิมอีกครั้ง
นัท : (ยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมพูด) อืม ใช่ แต่ตอนนี้ใกล้จะ 2 ทุ่มแล้ว กลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวถึงช่วงเคอร์ฟิวจะไม่ค่อยดี 
ทราย : ไปกันพี่ 
จากนั้นนัทก็ขับรถไปส่งทรายที่หมู่บ้านและได้พบเจอกับแม่ของทรายที่ออกมาเปิดประตูบ้านให้ทราย แม่ของทรายยิ้มให้นัทพร้อมพูดขอบคุณที่นัทพาทรายมาส่งจากนั้นนัทก็ขับรถกลับบ้านไป

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามในตอนต่อไปนะครับ ซึ่งเป็นตอนสุดท้ายของนิยายเรื่องนี้แล้ว ขอได้รับความขอบคุณจากทุกคนที่ติดตามผมมาเสมอนะครับ

Create Date : 15 กันยายน 2568		2 comments
Last Update : 15 กันยายน 2568 18:11:17 น.
Counter : 136 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet