คิืดจะคึก คิดเขียนเรื่องสั้น บทที่ (-1) :: เรื่องแรก ที่ยังไม่มีชื่อ
ยังคิดชื่อเรื่องไม่ออกเลย ใครจะติชมยังไง
เชิญเลยนะคะ เพิ่งเขียนเรื่องสั้นจริงจังเป็นเรื่องแรก
เขียนไม่เป็นจริงๆ >.< ขอคำแนะนำกันด้วยนะคะ
บ่ายกว่าๆ ปลายเดือนกรกฎาคม ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ใจกลางเมืองกรุงเทพ
แก้วสองแก้วบนโต๊ะเล็กๆ ทำหน้าที่กั้นระหว่างโซฟานุ่มๆสองตัวมีหญิงและชายต่างจับจองที่นั่งกันคนละตัว บทสนทนาเรียบๆง่ายๆก่อกำเนิดขึ้นในบริเวณนั้น
“ปกติไม่ดื่มกาแฟเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยปากถาม
“ไม่ครับ ผมไม่ชอบกาแฟเท่าไหร่มันเหม็น” ผู้ชายตอบ
“แล้วทำไมพาฉันมานั่งที่ร้านกาแฟล่ะคะ เกรงใจคุณจังเลย”
“ก็จำได้ว่าคุณเคยบอกว่าคุณชอบนั่งชิวๆ ผมว่าร้านนี้ก็สวยดี ก็เลยพาคุณมา อีกอย่างที่คุณออกมากับผมด้วยก็ดีมากแล้วครับ ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ ฉันก็เบื่อๆ ขอบคุณมากนะคะที่ชวนฉันมา”
ผู้ชายไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มแล้วมองหน้าหญิงสาว
“คุณชอบกินกาแฟเหรอครับ” ผู้ชายเป็นคนเอ่ยปากถามกลับ
“ก็ไม่เชิงค่ะ แค่ชอบบรรยากาศชอบกลิ่นในร้านกาแฟมากกว่า แต่ฉันกลับไม่ชอบกาแฟร้อนนะคะ ฉันว่ากาแฟเย็นมันอร่อยกว่า” หญิงสาวหัวเราะร่า
“ทำไมล่ะครับ”
“ฉันว่า กาแฟร้อนมันขมเกินไป กาแฟเย็นมันทำออกมาแล้วหวานกว่า ฉันไม่ชอบกินอะไรขมๆ แต่ก็ไม่ชอบอะไรหวานๆเหมือนกัน” หญิงสาวพูดยิ้มๆ
“ก็แปลกดีนะครับ” “แล้วปกติวันว่างๆอย่างนี้ คุณชอบไปที่ไหนครับ หรือว่าก็หาเวลามานั่งละเลียดกาแฟตามร้าน หรือว่าคุณเดินช้อปปิ้งตามห้าง”
“ก็แปลกหน่อยนะคะ เพราะปกติฉันไม่ค่อยชอบเดินห้างเท่าไหร่ ฉันชอบอากาศข้างนอกมากกว่าแอร์น่ะค่ะ ส่วนมากก็ชอบไปเดินเล่นตามสถานที่ที่เป็นเอ้าท์ดอร์มากกว่า ไม่ชอบอุดอู้ในห้องแอร์เท่าไหร่นัก”
“อ้าว แล้วผมชวนมานั่งที่นี่ คุณชอบไหมเนี่ย” ฝ่ายชายเริ่มเป็นกังวล
เพราะร้านกาแฟที่เขาทั้งสองนั่งอยู่เป็นร้านที่เปิดอยู่ใจกลางเมือง แต่ก็มีบรรยากาศที่น่านั่ง โซฟานุ่มเพื่อให้ลูกค้าได้รับความสะดวกสบายตลอดการใช้บริการ เสียงเพลงแจ๊ซเบาๆเปิดเคลียเคล้ากับกลิ่นกาแฟที่ลูกค้าเดินเข้ามาสั่งเรื่อยๆ
“ชอบสิคะ บอกแล้วว่าได้มานั่งคุยกับคุณ มันก็เป็นเรื่องเหลือเชื่อแล้ว” หญิงสาวยิ้ม แล้วหยิบแก้วกาแฟของเธอขึ้นมาดื่ม “แล้วทำไมวันนี้ถึงชวนฉันออกมาได้คะ? เค้าไม่ว่าเหรอ”
“...” ฝ่ายชายถึงกับกระอักกระอ่วยไปเล็กน้อยเมื่อฝ่ายหญิงกล่าวเช่นนี้
“ผมอยากคุยกับคุณเรื่องนี้แหละ... ผมลำบากใจ”
“ว่ามาซิคะ แต่เอาจริงๆนะ มันไม่ใช่เรื่องของฉันเลย เป็นเรื่องของคุณกับเค้ามากกว่า” ฝ่ายหญิงลดมือที่ถือแก้วกาแฟลง แต่ยังคงรอยยิ้มไว้บนหน้า
ฝ่ายชายรู้สึกว่า น้ำลายของเขาเริ่มเหนียวๆเกาะที่ลำคอ ริมฝีปากของเขาแห้งผาก เขากำลังกังวล!!
หญิงสาวรับรู้ได้ถึงท่าทีของเขา
“ฉันอยากรู้จักคุณนะคะ ดีใจที่ได้รู้จักคุณมากๆด้วย แต่ฉันก็อยากรู้ว่าเมื่อไหร่คุณจะบอกความจริงฉันสักที... ฉันก็แค่สงสัยว่าทำไมคุณไม่บอกฉันตั้งแต่แรก คุณคิดที่จะทำอะไรอยู่” ฝ่ายหญิงเปิดเกมถามรุกกลับ ก่อนที่ฝ่ายชายจะตั้งตัวได้
“ผม... ผมก็แค่อยากรู้จักคุณ ตั้งแต่ที่ผมเห็นคุณเมื่อต้นปีคราวนั้น ผมก็คิดว่าเดี๋ยวผมก็คงจะลืมๆไป ไม่ได้คิดอะไรมาก”
“แต่พอผมได้เจอคุณอีกครั้ง ผมก็รู้สึกว่า ผมต้องรู้จักคุณให้ได้ ผมไม่อยากเสียโอกาสนี้ไปอีก ผมไม่อยากไปนั่งเสียใจทีหลังว่า ทำไมปล่อยให้คุณเดินผ่านผมไปอีก”
“แล้วเค้าคนนั้นของคุณล่ะคะ” หญิงสาวยังควบคุมท่าทีสงบนิ่งไว้ได้
“ผม...กำลังจะ... เลิกกับเค้าแล้ว” ฝ่ายชายค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย
ฝ่ายหญิงตกใจกับคำพูดของฝ่ายชาย “คุณพูดอะไรออกมา คุณบ้าหรือเปล่า? นี่เป็นเพราะฉันด้วยใช่ไหม?”
“เปล่าๆ แต่ก็ไม่เชิงซะทีเดียว ผมกับเค้าก็ไม่ค่อยดีกันมาสักพักหนึ่งแล้วแหละ แล้วผมก็พยายามที่จะยื้อความสัมพันธ์ของผมกับเค้าเอาไว้ อย่างน้อยผมก็อยากรักษาความสัมพันธ์ให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ผมไม่อยากทำให้เค้าร้องไห้ แต่ผมก็รู้สึกว่าผมไม่สามารถทนได้อีกแล้ว ผมเบื่อ คุณจะหาว่าผมเลวก็ได้นะ ผมอยากคุยกับคุณ ผมทำไม่ได้ที่จะหลอกใครสักคน” ฝ่ายชายพรั่งพรูความรู้สึกออกมา
“คุณไม่น่าทำอย่างนี้เลย ฉันก็อยากรู้จักคุณนะ แต่นี่กำลังทำให้คนอีกคนร้องไห้หรือเปล่า? เค้ารู้เรื่องของเรามั้ย” ฝ่ายหญิงถามอย่างเป็นห่วง ไม่มีใครรู้ได้ว่าในใจเธอนั้นคิดอะไร
“เค้าไม่รู้ เค้ารู้แค่เรารู้จักกัน”
“แล้วคุณคิดจะบอกเค้าเมื่อไหร่”
“ไว้รอสักพักหนึ่งก่อน ตอนนี้เค้ากำลังมีปัญหากับทางบ้านอยู่ ผมไม่อยากให้เค้าร้องไห้มากไปกว่านี้ คุณรอผมได้ไหม? รอให้เค้าเคลียร์เรื่องทางบ้านเค้าก่อน แล้วผมจะบอกเค้าแน่ๆ คุณไม่ต้องห่วง”
“ฉันว่าไว้คุณเคลียร์เรื่องของคุณให้จบก่อนดีกว่า แล้วคุณค่อยมาทำความรู้จักกับฉัน ฉันรอได้ ฉันไม่อยากทำให้ใครร้องไห้” หญิงสาวพูด ถึงแม้ว่ามันอาจจะทำให้เธอเสียใจไปบ้าง แต่เธอก็ยังได้รู้ว่า ถึงเธอจะไม่ร้องไห้ ก็คงต้องมีผู้หญิงคนอื่นร้องไห้อยู่ดี
“ผมอยากรู้จักคุณจริงๆนะ คุณรอผม... ได้ไหม?” เสียงฝ่ายชายเอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ แต่เร้นด้วยน้ำเสียงเว้าวอน
“ฉันว่าคุณไปเคลียร์เรื่องของคุณให้ดีก่อนดีกว่า ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าแย่งของใคร แล้วตอนนั้นเราค่อยคุยกัน”
“งั้น ให้เราทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆก่อนได้มั้ย” ฝ่ายชายยังยืนยันคำเดิม
ฝ่ายหญิงนั่งเงียบ ไม่พูดอะไร หยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม ความเงียบที่เกิดขึ้น เป็นจุดก่อกำเนิดแห่งความเครียดของทั้งคู่
พลันจู่ๆฝ่ายหญิงก็ผุดลุกขึ้น แล้วยื่นมือขวาให้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามโซฟาของเธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจนอย่างแคล่วคล่องว่า
“สวัสดีค่ะ คุณ.... ดิฉัน.... ยินดีที่ได้รู้จักกันนะคะ หวังว่าโอกาสหน้าเราคงได้คุยกันมากกว่านี้.....”
“...”
| Create Date : 07 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 7 พฤศจิกายน 2552 0:09:33 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 417 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Welcome to My Blog ^^
Nice To meet You all na ka :):)
This is my URL: http://lady-lullaby.bloggang.com
This is my Christian Blog :http://loukyie.blogspot.com/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
