ถึงคุณนั่นแหละ
ถึงคุณนั่นแหละ คุณที่คงไม่ได้มาอ่านเจอเอง
แต่คุณคือคนที่ฉันคิดว่า เพื่อนคุณคงเข้ามาดูเพจชั้นบ้าง
ก็ไม่มีอะไรหรอก... ฉันก็แค่มีเรื่องอยากจะบอกคุณนิดหน่อย
ไม่กล้าบอกคุณต่อหน้า ได้แต่หวังว่า คงมีใครสักคนไปบอกคุณ
ถึงแม้ฉันดูจะเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้ สบายๆ ได้ทั้งนั้น
แต่อยากให้รู้ไว้ว่า ฉันไม่ได้เป็นคนรักใครง่ายๆ ชอบใครง่ายๆ
และการที่ใครจะเข้ามาในชีวิตฉันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเช่นกัน
ฉันไม่ได้ปิดตัวเอง แต่ฉันไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายกับชีวิตฉันมาก
ฉันมีลิมิตในการใช้ชีวิตของฉัน...
ฉันเลือกที่จะมีเพื่อนสนิทจริงๆเพียงไม่กี่คน...
สำหรับคนที่เข้ามาในชีวิตฉันได้ มีแต่คนบอกว่า เยี่ยมมากที่เข้ามาได้
ยิ่งคนที่ฉันรัก ยิ่งเยี่ยมมากเหมือนกัน...
ฉันไม่ปฎิเสธหรอกนะ ว่าถ้าฉันรักใครแล้ว สุดหัวใจ สุดเรี่ยวแรง
ฉันจะให้คนๆนั้น ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน หรือว่าใครก็ตาม
ฉันไม่ได้หวังหรอกนะ ว่าคนๆนั้นที่ฉันให้ไป 100 (บางครั้งก็มากกว่า 100) จะให้ฉันกลับมาแค่ไหน
90 80 70 60 50 .... ไปเรื่อยๆ จน 1 ก็ได้
แต่มันต้องไม่ใช่ 0...
ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธหรอกนะ ว่าฉันให้โดยไม่หวังผลตอบแทน
แต่เอาเป็นว่าฉันหวังน้อยละกัน น้อยมากด้วย แค่ 1 ก็ยังดี :D
แต่คนบางคน (ฉันหมายถึงคุณนั่นแหละ)
ให้ฉันเท่ากับ 0 เลย ฉันจึงตัดสินใจที่จะไม่ให้
เพราะฉันรู้สึกเสียดาย 100 (หรือมากกว่า) ของฉัน ที่จะไม่ได้รับกลับคืน
อันนี้ไม่เท่าไหร่ แต่กลับกลายเป็นว่า ในบางครั้งคุณให้ฉันกลับมา
ค่าของมันคือ ติดลบซะเนี่ย
คุณทำร้ายฉันมากเกินไปแล้ว พอกันทีกับ 6 เดือนที่ฉันให้...
6 เดือนหลังจากไม่มีสถานะอะไรเลย เป็นอะไรกันก็ไม่รู้ที่ฉันคงเรียกได้เพียงว่า
"คนรู้จักกัน" จริงๆนะ คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า
6 เดือนที่ผ่านมา หลังจากเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉัน เป็น "เพียงแค่" คนรู้จักของคุณ
คุณเก่งจริงๆ
คุณใช้สิ่งที่ฉันให้ ไม่สิ คุณผลาญมัน จนเหลือ 0
แต่แค่นั้นยังไม่พอ คุณยังทำให้มันติดลบอีก...
ฉันไม่ได้จะมาต่อว่าคุณนะ แค่อยากใ้ห้คุณรู้ไว้เฉยๆ...
แต่ยังไงคุณก็คงไม่ได้มาอ่านเจออยู่แล้วล่ะ
ฉันขอฝากเพื่อนของคุณเค้าไว้ด้วยละกัน ฝากให้เค้าอ่านหน่อย..
ฉันไม่กล้าที่จะพูดกับคุณเขาตรงๆ ฝากด้วยนะคะ
ฉันไม่ใช่คนรักใครง่ายๆ ฉันอยากบอกอีกครั้ง
และฉันเป็นคนลงลึกกับทุกความรู้สึก
ฉันไม่ได้เกลียดใครง่ายๆ และไม่ใช่คนรักใครง่ายๆ
ฉันเชื่อในทฤษฎีการรู้จักกัน ที่ฉันเชื่อมาตลอด
การที่เราจะรู้จักใครซักคน มันเป็นเรื่องยาก ยากมากจริงๆ
มันเป็นอะไรที่เราไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเราถึงรู้จักคนๆนี้
มันเป็นเรื่องของอะไรก็ไม่รู้ ที่มีคนเรียกว่า "พรหมลิขิต"
แต่ฉันไม่ชอบคำนั้น ฉันว่ามันเป็น "ทฤษฎีการรู้จักกัน"
เป็นชื่อทฤษฎีที่ฉันคิดของฉันขึ้นมาเอง
แต่ว่าฉันก็ต้องมีจุดที่ข้ามทฤษฎีนั้นบ้าง
ฉันไม่ใช่คนเกลียดใครง่ายๆ เพราะทฤษฎีนั้น
แต่เมื่อไหร่ทีีฉันนึกจะเกลียดใครขึ้นมา ฉันก็ไม่ได้หายเกลียดได้ง่ายๆเช่นกัน
พอๆกับที่ฉันรักใครนั่นแหละ รักใครขึ้นมาก็เลิกรักไม่ได้ง่ายๆเหมือนกัน
แล้วฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีซะด้วย เรียกได้ว่า แสบพอตัวทีเดียว
ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ผู้ชายชอบหรอก ไม่ใช่ตุ๊กตาทุ่นอารมณ์
นั่งสวย ยิ้ม ทำงานบ้าน แล้วก็เป็นช้างเท้าหลัง
เป็นตุ๊กตายางให้ผู้ชายเอาเล่นหนิ เป็นที่ระบายความใคร่ แก้เงี่ยนหนิ...
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ฉันเป็นผู้หญิงที่มีคนระบุว่า ไม่ใช่ผู้หญิง
ฉันเป็นผู้หญิงเก่ง (เหรอ? แต่ฉันคิดว่าฉันก็คงเก่งพอตัวแหละ)
ฉันเป็นผู้หญิงประเภทถึงเวลาจริงๆ ก็คงทำงานนอกบ้าน ลุยสุดขั้วไม่กลัวสกปรก (เป็นแม่บ้านบรีซเนอะ)
ฉันยิ้มได้ทั้งวัน ฉันยิ้มเก่ง ใช่... แต่ฉันไม่ได้นั่งยิ้มแล้วเป็นช้างเท้าหลัง
ฉันเป็นผู้หญิงที่นั่งเหล่ผู้ชาย แล้วก็ให้คะแนนผู้ชา่ยอยู่เหมือนกัน
ฉันเป็นผู้หญิงที่จะพร้อมมองเห็นว่าผู้ชายเป็นเครื่องระบายความใคร่ได้เหมือนกัน
ฉันเคยคิดว่า ฉันไม่ได้คบผู้ชายที่ผลผลิต แต่ฉันคบเพื่อความบันเทิง
ฉันเคยคิดอย่างงั้นจริงๆ
อย่างไรก็ตามฉันก็ยังเป็นผู้หญิง
ฉันยังเพ้อฝันถึงเรื่องรักแท้ True Love แบบที่คนๆื่อื่นเขาฝันกัน
ถึงแม้ในใจจะค้านไปเกินครึ่งว่าไม่มีจริงหรอก
ฉันยังรักสวยรักงาม ชอบช้อปปิ้ง ชอบแต่งหน้า เหมือนคนอื่นๆ
ถึงแม้บางครั้งฉันจะออกลุยๆ ห้าวๆ ไปบ้าง แต่ก็อยากมีมุมสวยเหมือนกัน
ฉันยังโรแมนติก และเซนซิทีฟ
ถึงแม้ฉันจะปากจัด ปากร้าย และดูแข็งกระด้างไปบ้างในบางคราว
ฉันยังนั่งร้องไห้ทุกครั้งเมื่อหนังมันเศร้า ตัวละครตาย หรืว่าฉันเนี่ยแหละที่โดนทำร้าย ทุกครั้งยังมีน้ำตาเวลาที่ฉันเจ็บปวด...
ถึงแม้จะน้อยคนนักก็ตามที่จะเห็นน้ำตาของฉัน...
ถึงฉันจะห้าวแค่ไหน เก่งแค่ไหน และแกร่งแค่ไหน
ฉันก็ยังเป็นผู้หญิงที่ฝันถึงเจ้าชายที่จะมาเป็นคนสุดท้ายของฉัน
และคอยดูแลฉันตลอดไป
ฉันก็เพียงหวังในตอนนั้นว่า เจ้าชายของฉันคนนั้นจะเป็นคุณ
แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่
คุณไม่ได้เป็นเจ้าชายของฉัน
คุณเป็นแค่เจ้าชายจอมปลอม เป็นแค่อะไรก็ไม่รู้ที่แสร้งทำเป็นเจ้าชาย
เพื่อหลอกเอาความรัก เอาความรู้สึกของฉันไป เพื่อไปทำลายทิ้ง
โดยที่ยังไม่ทันออกนอกประตูเมืองเลย
คุณทำร้ายความรู้สึกของผู้หญิงที่ต้องทำตัวแข็งแกร่ง
คุณทำให้ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถเชื่อใจใครได้อีก
และทำให้ึใครก็ตามที่จะผ่านเข้ามาในชีวิตผู้หญิงคนนี้ยากขึ้นอีกหลายเท่า
ตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณแล้ว ภาวนาให้คุณมีความสุขกับคนที่คุณเลือก
แต่รู้ไว้เถอะ ว่าคุณกำลังมีความสุขมากๆ อยู่ความทุกข์ของฉันอยู่
ขอให้คุณมีความสุขมากๆนะแต่ฉันก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าคุณจะมีความสุขได้จริงหรือเปล่า
ในเมื่อลางสังหรณ์ของฉัน มันบอกอะไรบางอย่างกับฉันตลอดเวลา
ฉันได้แต่ภาวนาให้ "ฝันฉันอย่าได้เป็นจริง"
เอาเถอะ คุณ เอาเถอะ....
"ขอให้คุณมีความสุข เสวยสุขอยู่บนเถ้าธุลีแห่งความทุกข์คนอื่นมากๆละกัน
ฉันเชื่อว่า ความสุขของคุณจะจีรังยั่งยืน
ตราบเท่าที่ฉันยังหายใจอยู่เชียวแหละ :)"
ขอบคุณนะ ที่"กรุณา"เข้ามาทำให้บอบช้ำ
ซึ้งจริงๆ!
ปล.
สำหรับเพื่อนคุณเค้า ใครมีเมล์เค้าก็รบกวนส่งให้คุณเค้าอ่านด้วยนะ
ส่งเองเดี๋ยวคนอื่นจะรู้สึกว่าใจร้ายเกินไป
พอดีตอนนี้ไม่ได้เปิด HI5 เป็นแบบ Public
แล้วคุณเค้าเข้ามาดูไม่ได้ และดูท่าเขาจะไม่สนใจด้วย ก็ฝากด้วยนะคะ :D~
| Create Date : 31 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 31 สิงหาคม 2552 1:44:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 457 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Welcome to My Blog ^^
Nice To meet You all na ka :):)
This is my URL: http://lady-lullaby.bloggang.com
This is my Christian Blog :http://loukyie.blogspot.com/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
