เพิ่มเติมรายละเอียดเกี่ยวเรื่องนี้นิดหน่อยครับ ... ประพันธ์กรชั้นครู “พนมเทียน” ได้เคยกล่าวเอาไว้ว่า สุดยอดนิยายการผจญภัยในป่าดงดิบ “เพชรพระอุมา” นั้น เปรียบเสมือนตัวของ “พนมเทียน” เอง เป็นเสมือนทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขาที่เขียนขึ้นจากประสบการณ์กว่าครึ่งหนึ่งของชีวิต แต่หากจะถามต่อไปว่า “พนมเทียน” รักและภูมิใจนิยายเรื่องใดมากที่สุดในชีวิตการเขียนหนังสือที่ผ่านมา คำตอบที่ได้รับกลับเป็น “ศิวาราตรี” แล้วยอดนักประพันธ์ก็ให้คำอรรถาธิบายต่อไปว่า การเขียน “ศิวาราตรี” นั้น เขาได้ใช้ความรู้ความสามารถที่ได้ร่ำเรียนมาด้านภาษาศาสตร์ และโบราณคดี บรรจุความไพเราะแห่งถ้อยคำ ผนวกกับความรู้ทางประวัติศาสตร์แห่งดินแดนชมพูทวีปลงไปในจินตนิยายเรื่องนี้อย่างเต็มที่ ยิ่งกว่าเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น และความจริงก็เป็นดังนั้น “พนมเทียน” ใช้ความงดงามแห่งภาษาศาสตร์เขียน “ศิวาราตรี” ขึ้นมา แทบจะเรียกได้ว่า ทุกวรรค ทุกตอน แม้แต่การเอ่ยนามของนางเอกในเรื่อง “พนมเทียน” เขียนไว้ว่า “เจ้าหญิงยามาระตี เทวีขวัญฟ้า นายิกาแห่งดาราพราย”

.... ผู้อ่านจะมีความรู้สึกคล้อยตามทันทีว่าองค์หญิงยามาระตีนั้นทรงความงดงามสักปานใด นี่คือความสามารถในเชิงภาษาของ “พนมเทียน” ที่บรรจุไว้ในจินตนิยายเรื่องยิ่งใหญ่นี้ นอกจากความงดงามดังกล่าวแล้ว เค้าโครงเรื่อง “ศิวาราตรี” ยังเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ประทับใจไม่รู้เลือน ไม่ว่าจะเป็นฉากรบที่ยิ่งใหญ่เหนือท้องทุ่งเชิงผาสิงห์คำรน ความผูกพันที่แนบแน่นแห่งสามหน่อมิลักขะ คือ ทุษยันต์ เวชยันต์ และ ทัสสยุ สามฝาแฝดที่มีชะตาชีวิตซึ่งแตกต่างกันมาก....

คนโตคือ “ทุษยันต์” ถูกอารยันอันเป็นชนชาติศัตรูนำไปชุบเลี้ยงไว้และต้องมาห้ำหั่นโรมรันกับ “เวชยันต์” น้องชายคนกลางผู้เป็นกำลังสำคัญในการกอบกู้เอกราชของมิลักขะ และ “ทัสสยุ” น้องชายคนเล็ก ผู้พยายามทุกวิถีทางที่จะประสานสัมพันธ์ของพี่ชายทั้งสองเข้าด้วยกันให้จงได้ ...

ความเสียสละอันยิ่งใหญ่ในรูปแบบที่ต่างกัน ได้ปรากฏชัดในเรื่องนี้อยู่หลายครั้งหลายหน ไม่ว่าจะเป็นการเสียสละชีพเพื่อกู้ชาติของเหล่ามิลักขะ การเสียสละของ “ทุษยันต์” ที่มีให้แก่น้องชายและเชื้อชาติ การเสียสละของ “โรหิตา” หญิงผู้อาภัพเพื่อชัยชำนะแห่งองค์พิษณุมหาราช จอมกษัตริย์แห่งอารยันและการเสียสละอันยิ่งใหญ่ของผู้เป็นบิดา ที่จำต้องประหารลูกสุดที่รัก ...
้วยน้ำมือตนเอง นี่คือ ความยิ่งใหญ่อลังการแห่ง “ศิวาราตรี” จินตนิยายที่สมบูรณ์แบบที่สุดในชีวิตการเขียนของ “พนมเทียน” ผู้ได้รับการยกย่อง ประกาศเกียรติคุณให้เป็น “ศิลปินแห่งชาติ” สาขาวรรณศิลป์ ปีพ.ศ.2540 จินตนิยายที่ผู้เขียนถึงกับลั่นวาจาออกไปว่า จะไม่เขียนเรื่องทำนองนี้อีกต่อไป เพราะทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกบรรจุไว้ใน “ศิวาราตรี” จนไม่สามารถที่จะเขียนเรื่องทำนองเดียวกันนี้ออกมาได้งดงาม ยิ่งใหญ่เท่ากับเรื่องนี้อีกแล้ว นอกจากที่กล่าวถึงมาแล้ว “ศิวาราตรี” ยังเปี่ยมด้วยฉากรักที่ประทับใจ ฉากความทารุณโหดร้ายที่ผู้ชนะกระทำเอากับผู้อยู่ใต้เบื้องบาทแห่งตน จนเป็นชนวนเหตุแห่งสงครามเลือดนองแผ่นดิน “พนมเทียน” เคยเขียนเรื่องแนวจินตนิยายที่มีเค้าโครงเรื่องผูกพันกับดินแดนภารตะมาก่อนหน้า “ศิวาราตรี” สองเรื่องด้วยกัน คือ “จุฬาตรีคูณ” และ “ปฐพีเพลิง” แต่หากจะรวมความยิ่งใหญ่ งดงาม และประทับใจของจินตนิยายสองเรื่องนี้เข้าด้วยกัน ก็คงไม่อาจทัดเทียมได้กับ “ศิวาราตรี” เพียงเรื่องเดียว สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม รู้สึกเป็นเกียรติ และภาคภูมิใจอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสจัดพิมพ์จินตนิยายเรื่องยิ่งใหญ่นี้ขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อให้ท่านผู้อ่านได้มีโอกาสสัมผัสกับความประทับใจอย่างยากจะรู้เลือนของ “ศิวาราตรี” อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด โดยในการจัดพิมพ์ในคร้งนี้ ต้นฉบับแก้ไขปรับปรุง พ.ศ.2545 นั้น ได้รับการสอบทานและตรวจพิสูจน์ความถูกต้อง จากทั้ง พนมเทียน และการทำงานของสำนักพิมพ์อย่างละเอียด รอบคอบชัดเจน สำหรับภาพประกอบปกครั้งนี้สำนักพิมพ์ได้รับเกียรติจากคุณปราโมชย์ ณ ระนอง รังสรรค์จินตนาการเพื่อความสมบูรณ์ยิ่งแห่งศิวาราตรี มาเถิด ภราดา…บัดนี้ ถึงเวลาแล้วที่จะเปิดพลิกไปพบกับจินตนิยายจกาปลายปากกาที่แหลมคมเพริศแพร้วของนักเขียนนามอุโฆษ “พนมเทียน” ผู้ซึ่งบรรจงสร้างสรรค์จินตนิยายเรื่องนี้ไว้อย่างชนิดฝากฝีมือให้ลือลั่นในปฐพี มาเถิด ภราดา…บัดนี้ เรื่องราวแห่งความสนุกสนานประทับใจและงดงามด้วยศิลปะแห่งภาษาศาสตร์ของ “ศิวาราตรี” ได้รอคอยการพิสูจน์จากท่านอยู่ในมือแล้ว ตามเรามาเถิด…ไปสู่ดินแดนรูปดอกบัวแห่งชมพูทวีปในยุคก่อนพุทธกาลโน้น แลดื่มด่ำอรรถรสอันแสนประทับใจแห่ง “ศิวาราตรี” ณ บัดนี้… ต่อครับ ...


พิธีศิวาราตรี

พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ทรงเล่าถึงรายละเอียดของพิธีศิวาราตรี ที่เมืองพารณสี ซึ่งพระองค์ได้เสด็จไปทอดพระเนตรด้วยพระองค์เอง ดังจะขออัญเชิญมาต่อไปนี้.........

"พิธีศิวาราตรี นี้เป็นพิธีลอยบาปของพราหมณ์คล้าย ๆมหาปวาณาจึงโปรดให้ทำตามธรรญเนียมเดิม พิธีนี้ทำในวันเดือนสามขึ้น 15ค่ำ คือเวลาค่ำพระมหาราชครูทำพิธี เริ่มแต่กระสูทธิ์อัตมสูทธิ์ตามแบบเหมือนพิธีทั้งปวงแล้วเอาเสาปักสี่เสา เชือกผูกคอหม้อโยงเสาทั้งสี่ ภายใต้หม้อตั้งพระศิวลึงค์ เจาะหม้อให้น้ำหยดลงมาได้ทีละน้อยเอาขลังสอดไว้ในช่องหม้อที่เจาะนั้นเฉพาะตรงพระศิวะลึงค์ให้น้ำหยดลงถูกพระศิวลึงค์ทีละน้อย แล้วไหลลงมาตามรางซึ่งรองรับพระศิวลึงค์ซึ่งพระพราหมณ์ในประเทศอินเดียซึ่งข้าพเจ้าเคยไปเห็นเรียกว่าโยนีแล้วมีหม้อรองที่ปากรางนั้นเติมน้ำและเปลี่ยนหม้อไปจนตลอดรุ่ง เวลาใกล้รุ่งทำพิธีหุงข้าวหม้อหนึ่งในเทวสถาน เจือน้ำผึ้ง น้ำตาล นม เนยและเครื่องเทศต่างๆสุกแล้วแจกกันกินคนละเล็กคนละน้อยทุกคนทั่วกัน พอได้อรุณก็พากันลงอาบน้ำในคลอง สระผมด้วยน้ำที่สรงพระศิวลึงค์ ผมที่ร่วงในเวลาสระน้ำเก็บลอยไปตามน้ำ แต่การพิธีนี้ไม่มีของหลวงพระราชทาน เป็นของพราหมณ์ทำเองเมื่อพิเคราะห์ดูการที่ทำนี้เห็นว่าจะเป็นการย่อมาเสียแต่เดิมแล้ว ...

เรื่องนี้เคยอ่านแล้วค่ะ สำนวนภาษา เนื่อหาสุดยอด

ชื่อตัวละครแต่ละตัว เพราะมาก

อ่านแล้ววางไม่ลง เพ้อถึงไปนานทีเดียว

อยากอ่านบ้างจังค่ะ ไม่ทราบว่าทั้งหมด 6 เล่ม เป็นเงินเท่าไหร่ค่ะ จะได้ไปซื้อมาอ่านบ้าง

อยากเขียนอย่างนี้ได้ม่างจาง


แต่ก็ยังไม่เคยอ่าน ต้องหาอ่านมั่งซะหน่อยเนอะ เพื่อพัฒนาตัวเอง

จำได้แค่ว่าร้องไห้กับตอนจบมากมาย อุตส่าห์อ่านมาตั้งนาน จบอย่างนี้เนี่ยนะ

แต่มาช่วยยืนยันว่าสนุกจริงๆ ตอนอ่านนี่ติดมากๆ พอจบต้องหยิบเล่มใหม่มาอ่านต่อทันที

หาได้ที่ไหนครับ อยากจะอ่าน

เคยอ่านแล้วสนุกมาก เคยเห็นว่ามีเป็นวิดิโอ 4 ม้วน แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะหาซื้อได้จากที่ใหน ทุกวันนี้มีเป็น CD แล้วหรือเปล่า อยากรู้จัง อยากได้

ตอนนั้น 6 เล่มจบ ราคา 990 บาทค่ะ
แต่ตอนนี้ทำเป็น 8 เล่มจบ ไม่ทราบราคาที่แน่นอน แต่คิดว่าคงจะพอๆกันมังคะ

ตอนจบรองให้แทบตายน่าสงสารมาก
อยากให้อ่านมาก ๆๆๆ

อ่านบทวิจารณ์แล้วน่าสนใจหามาอ่านมาก ๆเลย
แต่จะมีเวลาอ่านจนจบไหมนี่
เพราะตั้ง 6 เล่มแน่ะ

ชอบมากเลยครับนิยายเรื่องนี้......ผมมีหนังสือเก่าอยู่เล่มหนึ่งเล่มแรกใครมีเล่มต่อมาหรือจะขายติดต่อได้นะครับ
Blanstrom@Gmail.com

เน€เธžเธดเนˆเธ‡เธ‹เธทเน‰เธญเธกเธฒเธซเธกเธฒเธ” เน† เธˆเธฒเธเธ‹เธตเธ„เธญเธ™เธชเนŒเธฏ เธฃเธฒเธ„เธฒเน€เธฅเนˆเธกเธฅเธฐ 200 เธšเธฒเธ— เธฅเธ” 25 เน€เธ›เธญเธฃเนŒเน€เธ‹เน‡เธ™เธ•เนŒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธฅเนˆเธกเธฅเธฐ 150 เธšเธฒเธ— 8 เน€เธฅเนˆเธก เธเน‡เธฃเธฒเธ„เธฒเน€เธซเธ™เธฒเธฐ เน† 1,200 เธšเธฒเธ—เธ–เน‰เธงเธ™ เธ„เธฃเธฑเธš เธžเธตเนˆเธ™เน‰เธญเธ‡ confirmed เธญเนˆเธฒเธ™เนเธฅเน‰เธชเธ™เธธเธเธˆเธฃเธดเธ‡ เน†

เธ‚เน‰เธฒเธžเน€เธˆเน‰เธฒเธฏ เน„เธกเนˆเนƒเธŠเนˆเธซเธ™เธญเธ™เธซเธ™เธฑเธ‡เธชเธทเธญ เนเธ•เนˆเน„เธ”เน‰เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธžเธŠเธฃเธžเธฃเธฐเธญเธธเธกเธฒเน„เธ›เนเธฅเน‰เธง 4 เน€เธ—เธตเนˆเธขเธง เธˆเธ™เน„เธกเนˆเธเธฅเน‰เธฒเธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธญเธทเนˆเธ™เธญเธตเธเธเธฅเธฑเธงเน„เธกเนˆเธชเธ™เธธเธ เนเธ•เนˆเน€เธกเธทเนˆเธญเน„เธ”เน‰เธญเนˆเธฒเธ™เธชเธดเธงเธฒเธฃเธฒเธ•เธฃเธตเนเธฅเน‰เธงเธขเธดเนˆเธ‡เธงเธฒเธ‡เน„เธกเนˆเธฅเธ‡ เน€เธชเธตเธขเธ”เธฒเธขเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธขเธ—เธตเนˆเธชเธฑเน‰เธ™เน€เธžเธตเธขเธ‡ 6 เน€เธฅเนˆเธก เน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเนƒเธซเน‰เธˆเธšเน€เธฅเธข เธ„เธดเธ”เธงเนˆเธฒเน„เธกเนˆเธ™เธฒเธ™เธ‚เน‰เธฒเธžเน€เธˆเน‰เธฒ เธ„เธ‡เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธ—เธตเนˆเธขเธงเธ—เธตเนˆ 2-3 เนเธฅเธฐ 4 เธ•เนˆเธญเน„เธ›

เธ‚เน‰เธฒเธžเน€เธˆเน‰เธฒเธฏ เน„เธกเนˆเนƒเธŠเนˆเธซเธ™เธญเธ™เธซเธ™เธฑเธ‡เธชเธทเธญ เนเธ•เนˆเน„เธ”เน‰เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธžเธŠเธฃเธžเธฃเธฐเธญเธธเธกเธฒเน„เธ›เนเธฅเน‰เธง 4 เน€เธ—เธตเนˆเธขเธง เธˆเธ™เน„เธกเนˆเธเธฅเน‰เธฒเธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธญเธทเนˆเธ™เธญเธตเธเธเธฅเธฑเธงเน„เธกเนˆเธชเธ™เธธเธ เนเธ•เนˆเน€เธกเธทเนˆเธญเน„เธ”เน‰เธญเนˆเธฒเธ™เธชเธดเธงเธฒเธฃเธฒเธ•เธฃเธตเนเธฅเน‰เธงเธขเธดเนˆเธ‡เธงเธฒเธ‡เน„เธกเนˆเธฅเธ‡ เน€เธชเธตเธขเธ”เธฒเธขเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธขเธ—เธตเนˆเธชเธฑเน‰เธ™เน€เธžเธตเธขเธ‡ 6 เน€เธฅเนˆเธก เน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเนƒเธซเน‰เธˆเธšเน€เธฅเธข เธ„เธดเธ”เธงเนˆเธฒเน„เธกเนˆเธ™เธฒเธ™เธ‚เน‰เธฒเธžเน€เธˆเน‰เธฒ เธ„เธ‡เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธ—เธตเนˆเธขเธงเธ—เธตเนˆ 2-3 เนเธฅเธฐ 4 เธ•เนˆเธญเน„เธ›

อ่านมาเกือบ 10 ปีแล้วประทับใจมากต้องหาโอกาสอ่านอีกครั้งแน่ๆ

น่าอ่านมาก

ศิวาราตรี กับ เพชรพระอุมา เคยอ่านจากห้องสมุดของโรงเรียนนานกว่าสิบปีแล้ว สนุกมาก อยากจะหาซื้อมาอ่านอีกครั้ง...และเก็บไว้เป็นของตัวเอง

คัยที่อ่านแล้วช่วยย่อให้ได้10หน้าA4ให้หน่อยได้มั้ยค่ะ

พึ่งจะเริ่มอ่านเล่มแรกค่ะ ไม่เป็นอันจะทำงาน อยากกลับบ้านไปอ่านแต่ศิวาราตรีค่ะ

อยากอ่านเหมือนกัน สนุกเหมือนเพชรพระอุมาไหม

เคยอ่านสมัยเรียนอยู่ม.2 (อายุ14 ตอนนี้35 แล้วค่ะ) ชอบมากค่ะ ตัวละครชื่อไพเราะมาก(ถ้ามีลูกจะให้ชื่อตามตัวละครเรื่องนี้)เป็นนิยายเรื่องที่2ในชิวิต(ถัดจากคู่กรรม) เป็นนิยายที่ยาวมากๆๆๆ แต่พออ่านแล้ววางไม่ลงเลยค่ะ ตอนนี้อยากอ่านอีกครั้ง แต่ยังหาซื้อไม่ได้ค่ะ

ภาษาไพเราะ แต่ต้องแปลหน่อยถึงจะรู้เรื่อง ราชาศัพท์เยอะ ยังอ่านไม่จบ แต่สนุกนะ ยืมร้านเช่าหนังสือจ๊ะ

อ่านแล้ว สนุกมา เคยอ่านจุฬาตรีคูณตอนเราเด็ก 25 ปี มาแล้ว พอได้มาอ่านศิวาราตรี ตอบได้คำเดียว สุดยอด พนมเนียมป็นอัจริยะด้านภาษาจริงๆ ภาษาเพราะมาก เนื้อเรื่องยิ่งกว่าหนังจีนสู้กันสุดฤทธิ์ แค้นต้องชำระ บุญคุณต้องทดแทน และก็ชอบความรักที่หอมหวาน คงไม่มีใครกล้าเอามาทำเป็นหนังแน่เพราะจินตนาการเนื้อคำบรรยาย มีทุกรส ครบจริงๆ ขอบคุณ พนมเทียนที่ฝากผลงานชิ้นเอกไว้กับคนรุ่นหลัง แล้วก็ไม่รู้อีกกี่ปี ถึงจะมีคนที่เขียนหนังสือนวนิยายที่ รบกัน ฆ่ากันแต่อบอวนไปด้วยมิตรภาพ และความรักอย่างนี้

นิยายเรื่องนี้เคยสร้างเป็นละครช่อง9มาเมื่อประมาณ30ปีมาแล้ว สมัยนั้นเรายังเป็นเด็กประถมอยู่ ชอบมากกกกก สนุกอย่างไม่รู้ลืม อยากให้ใครที่มีฝีมือเจ๋งๆเอามาสร้างเป็นละครใหม่บ้าง ด้วยเทคนิคการสร้างสมัยนี้คงสร้างสรรค์จินตนาการเรื่องนี้ไ้ด้อย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้นและสมจริงสมจังสนุกไม่แพ้ละคร(พากย์บท)ในสมัยก่อนแน่ๆ

ชอบ สำนวนภาษาของ 'พนมเทียน' อย่างมากมายย ย^_^

เป็นงานประพันธ์ ที่ยอดเยี่ยมที่สุด ที่เคยอ่านมา ไม่ว่า จะเป็น โครงเรื่อง การเล่าเรื่อง ภาษาที่ใช้ ตัวละคร แต่ละตัว โดดเด่น และ ชื่อเพราะๆ ทั้งนั้นเลย
ตัวร้ายๆ อย่างอัสสกัณฑ์ แห่งวิธัญญา ก็มองเห็นภาพได้เลย ร้ายได้อย่างน่าสาปแช่ง
การได้อ่านหรือมีไว้ เป็นเจ้าของ ถือว่า สุดยอดแล้ว ละค่ะ เพราะ คงหาใครเขียน แบบนี้ ได้ยาก มาก หรืออาจไม่มีเลย
ภูมิใจ ที่ได้มีไว้ค่ะ ที่สุดของที่สุด

รักโรหิตามาก ฉากที่ชอบที่สุดเป็นตอนพระนางยามารตีผู้เป็นแม่กระโดดเหวตายตามเผ่าพันธ์ที่ถูกลวงมาฆ่า อ่านทีไร อดสลดใจและภาคภูมิใจแทนไม่ได้ ตัวละครที่ชอบ เป็นพระเจ้าพิษณุมหาราช ช่างบรรยายถึงความเหี้ยมโหดได้จนเกลียดไม่ลง

ยังไม่เคยอ่านศิวาราตรี อ่านแต่เพชรพระอุมาไม่ไหวเลยไปไหนไม่ได้ทำอะไรก็ไม่มีความสุขคิดถึงแต่เพชรพระอุมาเหมือนกับอยู่ในเหตุการณ์จริงด้วยเวลาเดินป่าก็เหมือนกับเราเดินด้วย เหมือนเราเป็นผู้ช่วยพระเอกคนอะไรช่างมีพรสวรรค์และเกิดมาเพื่อสร้างสรรค์วรรณกรรมจริงๆ อยากให้โลกนี้มีคนแบบท่านเยอะๆ จะได้รื่นรมย์ทางใจ

ตอนนี้กำลังอ่านอยู่ สนุกมาก ยืมมาจากห้องสมุดประชาชน แต่ยังอ่านไม่จบ เพราะขาดเล่ม 3 กับเล่ม 5 ไม่รู้ว่าจะไปหาอ่านจากที่ไหนดี

เนƒเธ„เธฃเธ—เธตเนˆเธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเน€เธ„เธขเธญเนˆเธฒเธ™ เน„เธ›เธซเธฒเธญเนˆเธฒเธ™เน€เธ”เธตเน‹เธขเธงเธ™เธตเน‰เน€เธฅเธข เนƒเธ™เธ‡เธฒเธ™เธชเธฑเธ›เธ”เธฒเธซเนŒเธซเธ™เธฑเธ‡เธชเธทเธญเนเธซเนˆเธ‡เธŠเธฒเธ•เธด เธžเธฅเธฒเธ”เนเธฅเน‰เธงเธ™เนˆเธฒเน€เธชเธตเธขเธ”เธฒเธข เธญเนˆเธฒเธ™ 3 เธฃเธญเธšเนเธขเน‰เธง

กำลังจะสั่งซื้อแล้วค่ะ แต่ไม่อยากออกจากบ้านเลย 5555+ เฝ้ารอจะอ่านเรื่องนี้มากๆ

เคยอ่านค่ะแต่อ่านยังไม่จบตอนนี้อยากอ่านต่อมากๆรับรองว่าสนุกจริงๆค่ะ

ชอบงานของพนมเทียนมากๆ มีเก็บไว้หลายเรื่องเลย
ทั้งเพชรพระอุมา
ศิวา-ราตรี
เล็บครุฑ
ฑูตนรก
มัจจุราชสีรุ้ง ฯลฯ

ที่แม่น้องเบนส์อยากอ่านมากๆตอนนี้คือ เห่าดง ปฐพีเพลิงค่ะ สั่งทีไรก็ไม่เคยได้ ไม่รู้จะไปหาที่ไหนได้

สนุกมาก อยากให้คุณพนมเทียน มีผลงานดีดี มาให้ทุกทุกคนได้อ่านอีกนะคะ

สนุกมากกกกกกกกกค่ะ
ตอนนี้อ่านยุพดีขวัญฟ้าจบแล้ว
แต่ยังไม่ได้ซื้อภาคใหม่มาอ่าน
จะลงแดงแล้วววว!!!
อยากกกอ่านมว้ากกกกกกกกกกกกก

ภาษาเพราะสุดยอดด บรรยายได้เห็นภาพได้อารมณ์มากค้าา
ผลงานของคุณพนมเทียนสุดยอดมากๆจริงๆ

ศรัทธาทุษยันต์
ชื่นชมเวชยันต์
ทึ่งทัสสยุ
เพ้อหายามารตี
แพ้ใจโรหิตา
ครั่นคร้ามพิษณุมหาราช
เททั้งใจให้พนมเทียน มหาบุรุษแห่งวงศ์วรรณกรรมที่ไม่มีวันตาย

เพียรหาใน' net มานานมากกก ยังไม่เจอซะที คิดว่าคราวนี้คงต้องเสียเงิน(ซื้อ)แน่ อวยกันขนาดนี้ ฮิ ฮ (เราก็แฟนพนมเทียนเหมือนกัน)

ต้องยอมรับสำนวนภาษาการเขียนของพนมเทียน ให้ภาษาได้สวยงามวิจิตรชนิดต้องแปรไทยเป็นไทยอีกที แต่อาจเป็นเพราะว่าเราคาดหวังกับนิยายเรื่องนี้มากไปมั้ง พออ่านเขาจิงๆรู้สึกแบบแอบผิดหวังนิดๆ พระเอกในความคิดของเราคือเวชยันษ์ เพราะทั้งเก่งและมุ่งมั่นในอุดมการณ์ถึงสุดท้ายจะต้องตายแต่ก็ตามพร้อมกันกับนางเอก โอ้ยเศร้า แต่เคืองทุษยันอย่างแรงมากๆ ทำไมต้องหาทางออกด้วยความตาย เมืองตัวเองไม่ต้องช่วยพิษนุมหาราชรบด็ได้อยู่เฉยๆ ก็ไม่เป็นการล้างอารยันได้เหมือกันเพียง
แตไม่ช่วย ทั้งที่ๆด้รับคำสั่งจากนักบุญสุภัทะให้รวมความสามัคีของแต่ละเผ่า แต่ทุษยันกลับยืนยันแต่ทำตามหน้าที่ช่วยพิษณุรบ ซึ่งถ้าทำตามคำสั่งของพิษณุ ไม่มีทางที่ชนเผ่าแต่ะเผ่าจะยู่รวมกันอย่างมีสันติแน่นอนทำไมคนฉลาดสุขุมรอบคอบอย่างทุษยันคิดไม่เป็น หนำซำยังมารบกับเผ่ามิลักขะ ถึงตังเองไม่สู้แต่ก็เอาทหารตัวองมารบกับเผ่ามิลักขะ ส่วนพิษณุมหาราชเป็นคนโหดร้ายทารุณเยียย่ำเผ่ามิลักขะประมาณว่าจะฆ่าล้างเผ่าพันธ์ ควรจะได้รับความทุกทรมาณให้สาสมกับความเลวของตัวเองทีทำกับคนอื่นไว้มากมาย

อ่านจบแบบละเลียด จบไปรอบที่เท่าใด ไม่พึงนับละ..8 เล่ม ใช้เวลาทั้งในงานและนอกงาน...4 วัน เป็นการจบ
บอกได้คำเดียวว่า..อลังการณ์ในการสรรสร้างจินตนิยาย เกี่ยวกับ ชมพูทวีป ทีเดียว หากใครเคยอ่านมหาภารตะ อาจจะมองว่ายังไม่เท่าในเหตุการณ์..
แต่ในเชิง จินตนาการ และภาษา วรรณสิลป์ ที่คุณลุงพนมเทียน บรรจง ปรุงแต่ง ผมว่าหาที่ติแทบไม่มี..

บรรยากาศรบพุ่ง ศรัทธา ความรัก ความเจ้าเล่ห์ แลตลอดการเชื่อมโยงตัวละคร...ยอดเยี่ยมครับ
..นวนิยาย เกี่ยวกับชมพูทวีป ของคุณลุงพนมเทียน ยังมีให้อ่าน อีกสองเรื่องแม้นว่าความยิ่งใหญ่ไม่เท่า ก็อยากให้อ่านกันครับ..
..ปฐพีเพลิง...
..จุฬาตรีคูณ..

ได้อ่านเมื่อกว่า 40 ปี รูปเล่มขนานและหน้าใกล้เคียงกับ หนังสือบางกอกปัจจุบัน โหดมาก รักมาก สุขมาก เหมือนว่าเราเข้าไปอยู่ในเรื่องราวของนวนิยายนั้นเลยทีเดียว

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่งเลยค่ะ ภาษาสวย บรรยายฉากได้แบบผู้อ่านเห็นภาพตามเลย ที่สำคัญคือ ตัวละครทุกตัวมีความเป็นมนุษย์ที่ไม่ได้ดีหรือเลวไปหมดทุกด้าน ถึงแม้จะจบลงที่ความสูญเสียแต่ก็นับว่าสมเหตุสมผลดีค่ะ สงครามไม่เคยมีผู้ชนะที่แท้จริง รัก "ศิวาราตรี" มาก