Bloggang.com : พรายทราย : แดดร้อน ลมแรง เสียงเพลงกับวันวาน...

แดดร้อน ลมแรง เสียงเพลงกับวันวาน...

ทุกวันอาทิตย์ - อังคาร และ วันเสาร์ พบกับนิยายโรแมนติกซีเรียส หวานๆ ขมๆ ของ“ช่อคราม” ”เจ้าหญิง...องก์สุดท้าย ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์”
และ
ทุกวัน พุธ – ศุกร์ พบกันนิยายตื่นเต้น ระทึกๆ ของ... “ริมหาด” “เงาเพลิง” *********************************

เรื่องยาวจบบริบูรณ์...ของ "ช่อคราม" ”ณ ปลายฟ้า...คือเธอ”
*********************************

เรื่องสั้น...ของ "ช่อคราม (นักเขียนรับเชิญ บล็อกลายปากกา)" ”ถนนพระจันทร์...ทางเดินแห่งหัวใจ” *********************************

คอลัมน์พูดคุย ตอบปัญหาเกี่ยวกับการเขียนนิยาย ของ "พรายทราย" ”คุย คิด ถาม เขียน” *********************************

“แดดร้อน ลมแรง เสียงเพลงกับวันวาน...”

ทั้งๆ ที่เข้าหน้าฝนมาหลายเดือน ฝนก็ตกต้องตามฤดูกาล แต่คุณพระอาทิตย์ก็ยังทำหน้าที่ได้อย่างขมีขมัน เหมือนๆ มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

แดดร้อนเปรี้ยงๆ ไม่ต่างจากหน้าร้อน บางครั้งตอนเย็นหรือตอนกลางคืนก็ยังสะสมความร้อนอ้าวระอุ ทั้งๆ ที่ฝนกำลังตก หรือฝนหยุดตกแล้วก็ตาม

หลังฝนตก แดดร้อนๆ ลมแรงๆ บรรยากาศแบบนี้ สตูดิโอริมหาดเลยนึกครึ้ม ชวนปูผ้า กางเตียงผ้าใบ ไปนอนเล่นบนพื้นทราย หน้าหาด จิบกาแฟ จิบชาดูคลื่นกันดีกว่าเนอะ….

แดดร้อน ลมแรง บรรยากาศผึ่งแดดจิบกาแฟหน้าหาดอย่างนี้ บางครั้งคนเขียนก็เหงาอิ่มแดดได้ซะงั้น

อารมณ์อยากกอดวิทยุเครื่องเล็กๆ ฟังเสียงดีเจคลอไปกับเสียงเพลงหน้าหาดแบบวันวานคงหาไม่ได้อีกแล้ว

ก็บางครั้งฟังเพลงผ่านเครื่องคอมพ์ฯ นี่มันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ...

ไม่เข้าใจเหมือนกับว่าทำไมรายการวิทยุ ณ ปัจจุบัน เสียงดีเจนุ่มๆ ฟังสบายๆ เพลินๆ หายากขึ้นทุกทีๆ

เปิดคลื่นวิทยุทีไรมักเจอแต่ดีเจหลายคนแย่งกันพูด หรือไม่ก็กรี๊ดๆ เสียงดังจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง หรือพูดทับเพลงอยู่บ่อยๆ

แต่อาจจะเป็นเพราะยุคสมัยเป็นแบบนี้ คนฟังชอบแบบนี้...

อีกอย่างเพลงโปรดก็หาฟังง่าย ทั้งซีดี ทั้งในเน็ต ไม่หายากเหมือนแต่ก่อนก็เป็นได้นิ เลยไม่ค่อยง้อรายการวิทยุสักเท่าไร...

ฟังวิทยุบนเน็ต ไม่ได้ผ่านออกมาทางวิทยุ อารมณ์มันก็ไม่ยักเหมือนเดิม แปลกดี....
หรือเพราะดีเจไม่ได้จัดรายการเหมือนสมัยก่อนโน้นละหนอ

จำได้ว่าสมัยเด็กๆ ตัวเองโตมากับรายการวิทยุ มีเสียงดีเจ เสียงเพลงเป็นเพื่อน เวลาปิดเทอม หรืออยู่บ้าน ไม่ได้ไปเที่ยวไหน ไม่มีพี่น้อง หรือเพื่อนข้างบ้านมาชวนไปเล่น

ทีวีสมัยก่อนก็มีไม่กี่ช่อง ดึกๆ ก็ปิดสถานีไม่โต้รุ่ง โทรศัพท์บ้าน โทรศัพท์มือถือก็ยังไม่มี...

มันเหงา ว้าเหว่มากมายจริงๆ นะ...

วิธีแก้เหงาของตัวเองที่ดีก็คือ จะนอนกลิ้งกอดวิทยุเครื่องเล็กๆ ฟังเพลง ฟังเสียงดีเจนุ่มๆ คุยเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ มีความรู้เรื่องเพลงแถมมาอีก

คอยเป็นเพื่อนอยู่ทั้งวันทั้งคืน ความเหงา ความเศร้า กร่อยแค่ไหน ก็มลายหายสิ้น...

เวลาเหงาๆ รู้สึกเหมือนว้าเหว่ ไม่มีเพื่อน หัวใจฟีบๆ อย่างนี้ เสียงเพลงมักจะคอยเยียวยาให้หัวใจกลับมาฟูๆ ได้อย่างประหลาด

เพลงช่วยบำบัดได้จริงๆ ...
เอ...เพราะดีเจอีกต่างหากหรือเปล่าก็ไม่รู้

นึกย้อนไปแล้ว เสียงเพลง รายการวิทยุไม่ใช่แค่เป็นเพื่อนธรรมดา แต่ตัวเองเข้าขั้นเป็นโรคติดเพลง ติดดีเจเป็นอยู่นาน

เวลาว่างๆ เด็กคนอื่นอาจเล่นครูนักเรียน แต่ตัวเองกลับบ้าเพลง บ้ารายการวิทยุ เล่นนั่งเปิดเทป เปิดเพลง เครื่องเล่นเทปสองเครื่อง อัดเสียงตัวเอง เป็นดีเจจนกล่องเทปท่วมห้อง เอาไปสร้างกำแพงบ้านได้

นอกจากจะบ้าฟัง บ้าเล่น แล้ว ยังชอบเขียนจดหมายเข้าไปในรายการขอเพลง รอฟังดีเจตอบจดหมาย เปิดเพลงให้ด้วยใจระทึก...

โตเป็นสาวขึ้นอีกหน่อย ไปไหนๆ ได้เองก็ยังชอบไปคลุกอยู่ตามสถานีวิทยุ ไม่แพ้โรงพิมพ์เลย

น่าประหลาดใจที่ตัวเองไม่ยักเลือกเส้นทางการเป็นนักจัดรายการจริงๆ จังๆ มากกว่าจะนั่งเล่นจัดเองยามว่าง หรือไปช่วยดีเจทำงานหาเพลง หาแผ่น ช่วยดีเจทำงาน จนเคยได้ดีเจเป็นแฟน เป็นเพื่อนมาจนทุกวันนี้

สมเป็นแฟนคลับรายการวิทยุจริงๆ ….

แต่นั่นก็เป็นแค่ห้วงเวลาหนึ่งในอดีต ในที่สุดความเป็นนักเขียน ดินสอ กระดาษ แป้นพิมพ์ กลิ่นหมึก กลิ่นโรงพิมพ์ หนังสือ ห้องสมุดก็เข้ามาสิงอย่างเต็มตัว...

ทั้งใจ และทั้งตัว...

อย่างไรก็ตามทุกวันนี้นอกจากงานเขียน หนังสือ บทเพลงก็ยังเป็นเพื่อนอยู่เสมอ คงไม่แปลกใจที่งานเขียนเรื่องสั้น เรื่องยาวหนีไม่พ้นต้องมีเพลงเข้ามาประกอบด้วยทุกที

ย้ายบ้าน อพยพฐานกี่ครั้ง สิ่งที่หอบหิ้วไปด้วยคือกล่องเทปคาสเซ็ทเก่าๆ มากมาย ที่ยังไงก็ไม่ยอมทิ้ง พอๆ กับหนังสือนั่นแหละ

ไม่ว่าหัวใจบอบช้ำ เจ็บปวด ท้อแท้ เหนื่อยล้า ระหกระเหินมาแค่ไหน บทเพลง โดยเฉพาะเพลงโปรด เพลงเก่าๆ ก็ช่วยเกลื่อนความรู้สึก และทำให้หัวใจฟูๆ จนกลับมาทำงานทำการได้ทุกที

แม้จะฟังเพลงจากไฟล์ หรือจากซีดีในเครื่องคอมพ์ บางครั้งก็ฟังจากช่องเพลงในเคเบิ้ลทีวี ไม่ได้ฟังเพลงจากวิทยุอีกแล้วก็ตาม

บางครั้งมันก็เหมือนขาดหายอะไรไปบางอย่าง เหมือนช่องว่างๆ ในจักรวาลของความทรงจำ

น่าจะดีกว่านี้ถ้ามีดีเจเสียงนุ่มๆ อยู่เป็นเพื่อนให้อุ่นใจ คลายเหงา ในอารมณ์แบบนี้...
อึมม์ ท่าทางจะหายากแน่ๆ

หันซ้าย หันขวา
นายถนนวิทยุ หายสาบสูญไปไหนหนอ....
คิดถึง คิดถึงมากมาย คิดถึงจริงๆ...

แล้วอีกครั้งที่ความทรงจำ หวลผ่านมาพร้อมกับสายลม และเสียงเพลง ผสานไปกับเกลียวคลื่น และแทรกซอนซึมผ่านลงในพื้นทราย....

Yesterday Once More : The Carpenters

When I was young
I'd listen to the radio
Waitin' for my favorite songs
When they played I'd sing along
It made me smile.

Those were such happy times
And not so long ago
How I wondered where they'd gone
But they're back again
Just like a long lost friend
All the songs I loved so well.

Every Sha-la-la-la
Every Wo-o-wo-o
Still shines
Every shing-a-ling-a-ling
That they're startin' to sing's
So fine.

When they get to the part
Where he's breakin' her heart
It can really make me cry
Just like before
It's yesterday once more.

Lookin' back on how it was
In years gone by
And the good times that I had
Makes today seem rather sad
So much has changed.

It was songs of love that
I would sing to then
And I'd memorize each word
Those old melodies
Still sound so good to me
As they melt the years away.

Every Sha-la-la-la
Every Wo-o-wo-o
Still shines
Every shing-a-ling-a-ling
That they're startin' to sing's
So fine.

All my best memories
Come back clearly to me
Some can even make me cry.

Just like before
It's yesterday once more.

"Yesterday Once More" Carpenters & Cillf Richard duet with Daniel O’Donnell

**" เหมือนเดิมค่ะ ถ้าเอ่ยถึงความรู้สึกนี้ก็ต้องเพลงนี้ “Yesterday Once More” หากไม่ใช่เสียงของ Carpenters ก็คงไม่ใช่เพลงนี้อย่างแน่นอน

แต่เสียงของท่านเซอร์ Cliff Richard ร้องคู่กับ Daniel O’Donnell ก็ยากจะไม่ฟังไม่ได้ ดังนั้น ฟังควบต่อทั้งสองเวอร์ชั่นเลยแล้วกันนะคะ

Create Date : 26 สิงหาคม 2552

Last Update : 26 สิงหาคม 2552 21:43:54 น.

78 comments

Counter : 1014 Pageviews.

อารมณ์เลื่อนเปื้อน บ่นแบบเรื่อยเปื่อย หงอยๆ ของคนเขียน แหะ แหะ

เหตุแค่บรรยากาศเก่าๆ มันทำให้หัวใจฟูๆ วนเวียนอิ่มใจไปกับความรู้สึกเก่าๆ...

ในที่สุดก็เขียนอะไรยาวๆ ได้ซักที คราวนี้จะได้เขียนคุณดีเจอธิศได้ซักทีเนอะ รออีกนิดน้า

ทำตั้งแต่บ่ายมาเสร็จตอนดึก ฝนเลยตกมาจนได้จริงๆ ฟ้าเปรี้ยงๆ นึกว่าปะไม่รอดซะอีก

คลายร้อนแล้ว ฟังเพลงอย่างมีความสุขนะคะ