วันนี้จริง ๆ อยากปะหลายรูปมาก
เลือกแล้วเลือกอีกหลายรูป
แล้วก็เขียนอะไรไว้เยอะแยะ
หลายหลากความรู้สึกมาก ๆ

ภาพนั้นก็สวย ภาพนี้ก็สวย หุหุหุ
ในที่สุดก็เลือกภาพที่เข้ากับหน้าฝน
มติเป็นเอกฉันท์...

ลายเส้นแพรผ้าสีขาวใสของรูปนั้นงามจนยากจะถอนสายตาห่าง
แสงเงาเกินบรรยาย...
เป็นภาพสีน้ำมันที่ทั้งงามหมดจด และเนียนจริง ๆ

แว่ะมาชมเจ้าค่ะ ....

ไม่มีความรู้เรื่องศิลป์เท่าไหร่

แต่ถ้าถาม ก็บอกได้ว่า ภาพสวยค่ะ ...สวยจริง ๆ แต่บอกอารมณ์ไม่ถูก หุ หุ หุ

โห
ภาพสวยมากเลย
สวยๆๆจนไม่เชื่อว่าคนเขียนเนอะ

^___^....

เหมือนรูปถ่ายเลย

คุณ peppy_ant ไม่ต้องใช้ความรู้เรื่องศิลป์เท่าใดดอกค่ะ
ศิลปะล้วนแต่เป็นความงาม เป็นความสุขให้เราเสพ

ดูแล้วสวย ดูให้สบายใจ มีความสุข
ก็ได้ใจคนทำบล็อกแล้วล่ะค่ะ

มีเพื่อนคนหนึ่งวาดรูป เพื่อนอีกคนตีความ
แล้วเพื่อนคนวาดก็กระซิบบอกเราว่า
"ตอนวาดไม่ได้คิดอะไรเลย ทำไมมานนนตีความได้อลังการขนาดนั้น"

สวยจริง ๆ เนอะคะท่านจานจี
สวยจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นภาพวาด
เหมือนภาพถ่าย ภาพแต่งเลย

อิอิ
หรือไม่ก็พวกมิติที่ 5 ต่างมิติ ต่างดาว มาวาดเอาไว้ เหมือนสิ่งมหัศจรรย์ของโลกเลย

คุณคนสวย (ทำใจได้)
ตอนแรกที่เราเห็นงานของ Cot เห็นแล้วก็อึ้งเหมืนกันค่ะ
แต่ยืนยันว่าเป็นภาพวาดสีน้ำมันบนผืนผ้าใบจริง ๆ

ภาพที่มีอยู่ในเครื่องเป็นภาพใหญ่มาก ๆ
ยิ่งเห็นชัดเลยค่ะ
และก็เหมือนภาพถ่ายมาก ๆ

ฝีมือ แสงเงาที่ใช้เหมือนภาพมีวิญญาณ
ยิ่งภาพเหมือนยุคหลัง ๆ ด้วยแล้ว
อึ้งมาก ๆ แววตา สีหน้า มีเนื้อ มีหนัง มีวิญญาณ
และสวยมากกว่าน่ากลัว...

ไว้มีโอกาสจะเอางานของ Cot มาปะอีกนะคะ

คนวาดดีไซน์เสื้อผ้าได้บรรเจิดเหลือหลาย

คุณศล คาดว่านั่นคือต้นแบบเสื้อกันฝนนะ
โปร่ง ๆ ใส ๆ สวยดี อิอิ

ภาพสวยค่ะ....แ่ต่ให้สงสัยว่า วิ่งหนีอะไรมา? (อาจไม่ใช่หนีฝน)
เพราะแสงเงายังคงกระจ่างสว่างตา และมองหาเม็ดฝนไม่เจอ (แล้วจะชูผืนผ้าขึ้นไปทำไม?)
แถมพร้อมใจกันมองไปยังด้านหลัง แต่เหมือนว่าสายตาพุ่งเป้ากันคนละจุด
สาวเจ้ามองสูง ส่วนพ่อหนุ่มกดต่ำกว่า...เอ๋...หรือกำลังจะกระพริบตา???
และจากที่ดูในรูป ก็อดสงสัยไม่ได้อีกว่า พ่อหนุ่มจะมองไปเห็นอะไร?
เพราะผมของสาวเจ้า กับผ้าหรือวัสดุที่ใช้บัง (ฝน?) นั้นน่าจะปิดจนมิดเม้น !!
เอ๊ะ...หรือจะยังพอมีช่องว่างระหว่างลอนผมกับมุมผ้าให้พอมองลอดไปได้??

สุดท้าย....ห่วงแต่ว่าวิ่งไปอีกไม่กี่ก้าว จะสะดุดกับสุมทุมพุ่มไม้ล้มระเนระนาดเอาน่ะสิ...อิอิ

ว๊าๆๆ...เล่นให้คนมีหัวสิว มาวิจารณ์งานศิลป์ ก้อเป็นเช่นนี้ล่ะเออ !!

คุณพรายทรายขา...อย่าถือสานะคะ หวานใจฯ ไม่ค่อยเต็มค่ะ ขาดๆ เกินๆ
ส่วนมากจะหนักไปทางขาด เพราะยาหมดค่ะ....คิคิ

ตอนนี้ไม่ค่อยกลัวฝนแล้วล่ะ ครับชอบตากฝนซะจริงๆเลย ตากมันคนเดียวนี่แหล่ะ ฮือๆๆ

เลือกภาพได้ดีจริงๆ เลยค่ะ
ฝนไม่กลัวค่ะ ชุ่มฉ่ำดีค่ะ

คิดว่าในภาพคงหนีพายุค่ะ เพราะภาพชื่อ The Strom
เงาทะมึนด้านหลังไงคะ...
และแรงลมที่เห็นจนผ้าปลิวขนาดนั้น

อิอิ ส่วนที่ว่าพ่อหนุ่มมอง นี่เดาว่าคงเป็นห่วงแม่สาวจะหนาวตัวเปียกอ่ะค่ะ
หรือปลอบขวัญสาวเจ้าที่กลัวลมแรง

ดังนั้นที่ตัวเองมีจินตนาการ เลยเป็น "เคียงข้าง" แบบนี้ไงคะ

สนุกดีค่ะ คุณแพรวดาวพราวเดือน ทำให้บล็อกมีสีสันขึ้นตั้งเยอะ

เรื่องของจินตนาการนี่ไร้ขีดจำกัดค่ะ
ยิ่งจินตนาการมากแค่ไหน ก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเท่านั้นค่ะ
นี่ละค่ะ ที่ปะภาพ เขียนอะไร ๆ ก็เพราะอยากเห็นอยากอ่านจินตนาการของเพื่อน ๆ ด้วย
ไม่เกี่ยวกับจะมีหัวสิว หัวศิลป์อารายยยเลยยยย



แวะมาสร้างสีสันบ่อย ๆ นะคะ
^______^

อย่าตากนานหนอคุณฮ้มมมม
เดี๋ยวไม่สบาย เป็นหวัดได้ง่ายนะคะ

กางร่มบ้าง ร่มสวย ๆ หนุ่ม ๆ ถือ เท่จะตายยยย

คุณ MDA
ฃมให้ปลื้มอีกแย้ววววว


อยากตากฝนเหมือนกันค่ะช่วงนี้
เพราะเวลาร้อนยังร้อนสุด ๆ อยู่ดี
แต่ก็กลัวเป็นไข้เหมือนสองเดือนที่แล้วน่ะ

แต่จะว่าไป ฝนไม่ค่อยทำให้เป็นไข้เท่าไร
ร้อนมาก ๆ ต่างหากที่กลัว

ง่า....ดำๆ ด้านหลัง นึกว่าผนังถ้ำซะอีกค่ะ...ฮี่ๆๆ

เห็นภาพนี้แล้วทำให้นึกถึงงานปั้นสวยหวานที่ขายในร้านเฟอร์นิเจอร์จังค่ะ
เส้นสายลายริ้วพริ้วระบัดราวกับมีชีวิตทีเดียวเชียว
เคยเห็นรูปเดียวกัน (แกะมาจากบล๊อคเดียวกันเด๊ะ) ที่บ้านพี่สาว
และไปเห็นในร้าน สวารอฟสกี้ ที่เอ็มโพเรี่ยม (เดินดูเฉยๆ นะคะไม่ซื้อหรอก เสียดายตังค์แย่)
พี่สาวเค้าซื้อมาหมื่นสองจากร้านเฟอร์นิเจอร์ที่ซีคอน แต่ในร้านสวาฯ ติดราคาห้าหมื่นกว่า
ตาเถรตกใต้ถุน !!!
แค่มีแบรนด์ติดลงไปชิ้นเดียว กับต่างสถานที่ สร้างมูลค่าความต่างได้ถึงสี่หมื่น !!!
เล่นเอาพี่สาวดีใจยิ้มแก้มปริ...ว่าซื้อของได้ถูก...โอ๊ย...เสียดายๆ
เงินจำนวนนั้น เลี้ยงอาหารเด็กพิการ 400 คนได้ 2 มื้ออิ่มๆ เลยนะนั่น
น้องๆ อิ่มท้อง พี่ๆ อิ่มใจ ยามได้เห็นสายตาและอาการดีใจแหม...อยากไปอีกจัง
อ้าว...ลงท้ายเรื่องนี้ได้งัยหว่า???

คุณพรายทรายขา เคยนอนตากฝนบนชายหาดมั๊ยคะ?
นอนแบบปริ่มๆ น้ำทะเลที่มีคลื่นซัดมาเป็นระลอกๆ...
ถ้าฝนตกหนักก็นอนคว่ำหน้า ปล่อยให้ฝนเม็ดใหญ่กระทบกายคล้ายเครื่องนวด
ถ้าเริ่มซาก็นอนหงาย หรี่ตามองเม็ดฝนที่ร่วงหล่นเป็นสายลงมา
สุขอย่าบอกใครเลยเชียว...เป็นอีกสีสันหนึ่งของชีวิตเลยแหล่ะ
ว่าแล้วก็อยากไปทะเลอีกแย๊ววว .... หงื่อออออ !!

เฮ่อ...พี่สาวค๊า

คนนั้นของหนู เค้าอยู่ไหนน๊อ
ไม่ต้องดอบอุ้มกางร่มอย่างในรูปก็ได้
ขอแค่เพื่อนเดินตากฝน...จนถึงปลายทาง

ชอบคริสตัลมาก ๆ เหมือนกันค่ะคุณแพรวดาวพราวเดือน
แต่ชอบเดินดูมากกว่า ยิ่งตอนสะท้อนแสงไฟเป็นประกาย
เห็นแล้วมีความสุข...
อย่างที่เคยเขียนไว้ใน "โลกแห่งคริสตัล" น่ะค่ะ

อิอิ แต่ตอนนี้ก็สะสมคริสตัลอยู่เต็มเครื่อง

แต่เดี๋ยวนี้คงมะมีปัญญาซื้อแล้ว
ที่มีก็แค่ชิ้นเล็กชิ้นน้อยเท่านั้น
อย่างชิ้นอลังการงานสร้างระดับเป็นหมื่น
ไม่ไหว...คงทรมานใจ อิอิ กลัวผูกพันมากไป

ขนาดพวกตุ๊กตารูปปั้นสมบัติส่วนตัวที่มีอยู่
เพื่อน ๆ ทุกคนรู้เลยว่าโรคจิตหวง และงกขนาดไหน

อย่าถามอะไรที่เกี่ยวกับทะเลเลยค่ะ
ทำมาหมดแล้วแหละ แม้แต่เปลือยเปล่าบนหาดส่วนตัวของชาวบ้าน แหะ แหะ...

หากมีเวลาส่วนตัวก็จะกินกับนอนอยู่กับทะเล แทบห่างไม่ได้เลย
ก็........ "พรายทราย" นี่นา...
ไม่บางทีก็คงเคยเกิดเป็นนางเงือกมาก่อน อิอิ


บล็อกนี้ก็เป็นสตูดิโอริมหาดนี่คะ...อิอิ ดูดี ๆ

บ้านหลังสุดท้ายถ้าหากเป็นไปได้
คงอาจจะอยู่กลางทะเล อิอิ .......

แหะ แหะ เผลองีบหลับไปได้ไงนี ตื่นนนนนนน ตื่นนนนน

คุณน้องสาวจ๋า...
ดูเหมือนคุณคนนั้นก็อยู่ข้าง ๆ ไม่หากหายไปไหนไกลนี่นา

นั่นสิเนอะ...
ก็แค่เคียงข้าง ร่มคนละคันก็ยังดี
แต่เดินช้าง ๆ ตากฝนกันไปเรื่อย ๆ ก็อบอุ่นดีแล้วเนอะ

วันนี้ฝนไม่ตกเนอะ...
รถเลยไม่ติด กลับบ้านได้เร็วเหลือเชื่อว่าเป็นวันศุกร์จริง ๆ

วันศุกร์แล้วค่ะ ขอให้มีความสุขเยอะๆ ในช่วงสุดสัปดาห์นะคะ
เอ ดูภาพไปแล้ว ก็ดูคล้ายว่าวิ่งหนีอะไรมา
จะหนีอะไรก็เถอะ อย่าให้สิ่งนั้นตามทันนะคะ
เอาใจช่วยคนในภาพค่ะ

สวัสดีค่า คิดถึงๆๆ
ภาพงามจริงๆ พริ้วไหวเชียว
ทำงานมีความสุขนะคะ

แหะ แหะ กว่าจะมาตอบคุณ MDA ก็วันเสาร์แล้วเนอะ
อึมม์ เป็นอีกมุมมองเนอะ
ถึงหนีก็หนีไปพร้อม ๆ เคียงข้างกันเนอะ
ไม่ใช่เปิดแน่บหนีหายไปคนเดีย

^___^
ขอบคุณนะคะ เจ้าหญิง
มีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์

แหะ แหะ ถึงจะไม่เหมือนวันหยุดเท่าไรเนอะ

กลางวันอากาศก็ยังร้อน ๆ เหมือนเดิม
เย็นนี้ฝนจะตกอีกหรือเปล่าหนอ

ยังนั่งเคียงข้างกับตัวเองทำงานไปเรื่อย ๆ เหมือนเคย
เหอะ เหอะ...

เดี๋ยวหาไรปะบล็อกเล่นเย็น ๆ ใจดีกว่าเนอะ เนอะ

สวัสดีค่ะ ชอบทุก blog ของพี่มากเลยค่ะ จะมาติดตามเรื่อยๆนะคะ ^^

อ๊ากกก!

ชอบผ้าคลุมที่ปลิวไสวไปตามแรงลม และผ้าพลิ้วๆ ที่บังเรือนร่างหญิงสาวไว้ครับ ได้อารมณ์ดีเหลือเกิน สุดยอด

ปล. เวลามีน้อย วันนี้เลยขอจิบกาแฟริมหน้าต่างข้างๆ สวน ก่อนนะครับ วันหน้าหากมีเวลาจะตามไปจิบที่ริมทะเลต่อ

ขออภัยมากมายพรายทรายไม่ค่อยได้เข้ามาบล็อกอดีตเท่าไร

สวัสดีค่ะคุณหนูแอน ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
กลับมาอีกหรือเปล่าคะ

มาอีกก็ทักทายพูดคุยกันได้นะคะ
ไม่อ่านนิยายตอนนี้ก็ไม่เป็นไรค่ะ

ภาพสวยเนอะคะ คุณวรบรรณ
ขอบคุณที่แวะมาตรงนี้ค่ะ

วันไหนว่างแล้วจิบกาแฟริมหน้าต่าง ริมสวน หรือริมทะเล
ได้เลยค่ะ