|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
A Myron Bolitar Novel : Harlan Coben
Tell No One(อย่าบอกใคร) เป็นผลงานชิ้นแรกของ Harlan Coben ที่อมรินทร์แปลออกมาเมื่อมีนาคม 2547 โดยจัดเข้าเป็นชุด Unputdownable Mystery 1 ร่วมกับ The Davinci Code ของ Dan Brown และ Bloodwork(ภารกิจเลือด) ของ Michael Connelly แม้ว่ากระแสความนิยมของ The Davinci Code จะโด่งดังจนเหมือนกลบหนังสือเล่มอื่นๆจนหมด แต่ถ้านับถึงปัจจุบัน เราคิดว่า Tell No One ก็น่าจะเรียกได้ว่าประสบความสำเร็จค่อนข้างมาก และมีคนกล่าวถึงอยู่เรื่อยๆทีเดียวค่ะ
ความรู้สึกของเราต่อหนังสือเล่มแรกของ Coben ที่ได้อ่านคือ อ่านสนุก เดินเรื่องเร็ว กระชับ วางไม่ลงสมชื่อ และไม่น่าเบื่อเลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญคือหักมุมได้อย่างสุดยอด คาดไม่ถึงเอาเลย แต่นั่นกลับเป็นจุดที่ทำให้เราไม่ค่อยชอบเล่มนี้เท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่ามันจงใจหักมุมมากจนเกินไป แบบเอาให้ไม่มีทางเดาถูกเด็ดขาด เหมือนดูหนังฮอลลีวู้ดน่ะค่ะ อีกจุดหนึ่งที่ทำให้ไม่ค่อยชอบเล่มนี้ก็คือเราไม่ประทับใจกับบุคลิกของตัวเอก ก็เลยไม่ทำให้รู้สึกเอาใจช่วยซักเท่าไหร่ ดังนั้นเล่มแรกของ Coben สำหรับเราคือ อ่านสนุก แต่ยังไม่ประทับใจเท่าไหร่
Gone For Good(หาย) เป็นเล่มที่สองของ Coben ที่แปลตามมาอย่างรวดเร็วเมื่อตุลาคม 2547 อยู่ในชุดวางไม่ลง 3 ค่ะ เล่มนี้ยังคงมีจุดเด่นทุกอย่างเหมือนเล่มแรก ทั้งอ่านสนุก ตื่นเต้น เดินเรื่องเร็ว และวางไม่ลง ส่วนการหักมุมนั้นก็ยังสุดยอดเหมือนเดิม ซึ่งเราชอบของเล่มนี้มากกว่ากันเยอะเลยค่ะ ไม่ได้รู้สึกว่ามันจงใจมากเกินไปอีกแล้ว แต่กลับรู้สึกอึ้ง ช็อก และชอบมากทีเดียว สำรับเราแล้ว Gone For Good จัดอยู่ในอันดับต้นๆที่ชอบมากที่สุดในชุดวางไม่ลงนี่เลยล่ะค่ะ
กรกฎาคม 2548 อมรินทร์หยิบเอาซีรี่ส์ของ Coben มาแปลให้อ่านกันบ้าง หลังจากที่สองเล่มแรกนั้นเป็นหนังสือแบบเล่มเดี่ยว โดยออกมาพร้อมกันทีเดียว 2 เล่มคือ Deal Breaker(หลง) และ Drop Shot(กลลวง)
Myron Bolitar พระเอกของเรื่องมีอาชีพเป็นตัวแทนนักกีฬาค่ะ และต้องเข้าไปสืบสวน แก้ปัญหาคดีฆาตกรรมต่างๆที่ลูกค้าของเขาเข้าไปเกี่ยวข้อง จัดเป็นพล็อตที่ค่อนข้างแปลก และแตกต่างจากซีรี่ส์สืบสวนเรื่องอื่นๆนะคะ ซึ่งเรื่องชุดนี้ก็ยังคงรักษาจุดเด่นของ Coben ได้อย่างดีเยี่ยม
การหักมุม -- ซึ่งจริงๆแล้วควรจะเป็นคุณสมบัติขั้นพื้นฐานชองนิยายสืบสวนทุกเล่ม แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว เราคิดว่ามีน้อยคนนะคะที่จะทำได้ดีอย่าง Coben เพราะสำหรับแฟนๆเรื่องแนวนี้ ที่อ่านมานับร้อยเล่ม หลายๆครั้งก็รู้สึกว่าการเดาตัวคนร้ายนั้นไม่ยากเลย สำหรับตัวเราเอง อาจจะมีแค่ไม่กี่ครั้งที่รู้เฉลยเกือบทุกอย่างทั้งตัวคนร้าย แรงจูงใจ และวิธีการ แต่มีหลายๆครั้งเลยล่ะที่สามารถบอกได้อย่างแน่ใจว่าคนนี้ต้องเป็นฆาตกรแน่ แม้จะไม่สามารถบอกถึงรายละเอียดอื่นๆได้ก็ตาม ซึ่งน่าจะเป็นเพราะแนวการดำเนินเรื่อง สถานการณ์ และรูปแบบบางอย่างที่คล้ายๆกันในหลายๆเล่ม ทำให้สามารถเดาตัวคนร้ายได้ ซึ่งก็จะทำให้รู้สึกว่าเรื่องนั้นไม่ค่อยสนุกเลยล่ะค่ะ
แต่การหักมุมของ Coben นั้น ต้องเรียกว่ายอดเยี่ยมเอามากๆเลยค่ะ สี่เล่มที่เราว่ามานี่เราไม่สามารถเดาได้แม้แต่นิดเดียว เป็นบทเฉลยที่ทำให้อึ้ง และเซอร์ไพรซ์สุดๆ และไม่ใช่แค่บทเฉลยเท่านั้น แต่การหักมุมนั้นมีไปเรื่อยๆตลอดเรื่องเลยทีเดียว
การดำเนินเรื่อง -- เป็นอีกจุดหนึ่งที่โดดเด่นมากๆ ด้วยการเดินเรื่องที่รวดเร็ว พลิกไปพลิกมาตลอกเวลา ไม่น่าเบื่อแม้แต่น้อย สามารถพูดได้ว่าวางไม่ลงตั้งแต่กลางๆเล่มเลยล่ะค่ะ
แต่นอกจากสองจุดนี้แล้ว ยังมีสิ่งที่เพิ่มเข้ามา ซึ่งทำให้เราประทับใจหนังสือชุดนี้มากไปกว่า 2 เล่มข้างต้น คือ อารมณ์ขัน -- ไม่ใช่ตลกขบขัน เบาสมอง จนนานๆไปเข้าขั้นติงต๊องเหมือนในมิเกะเนะโกะ โฮล์มส์ ไม่ใช่ตลกแบบสาวแสบ ซ่าในวีรกรรมทำเพื่อเงิน และก็ไม่ใช่ตลกร้าย ขันขื่น แบบยิ้มทั้งน้ำตานะคะ แต่เป็นตลกเสียดสี กวนประสาท แบบทะเล้นๆ น่าถีบ น่ะค่ะ และแม้ว่าหลายๆมุขจะเกี่ยวกับวงการทีวีของอเมริกา(ซึ่งถ้ารู้เรื่อง ก็คงจะขำยิ่งไปกว่านี้) แต่รวมๆแล้วก็ยังเข้าใจ และสามารถอมยิ้มได้เรื่อยๆล่ะค่ะ แต่สิ่งที่ดีที่สุดก็คือ ทั้งๆที่ใส่มุขตลกเข้ามาเยอะ ก็ยังสามารถรักษาบรรยากาศของเรื่องที่เป็นโทนเข้มข้น จริงจังอยู่ได้
บทสนทนา -- นอกเหนือจากความเสียดสี กวนโอ๊ยสุดๆแล้ว ยังไหลรื่น มีเสน่ห์ และเฉียบคมเอามากๆค่ะ
บุคลิกตัวละคร -- เราคิดว่านี่เป็นจุดสำคัญมากๆสำหรับซีรี่ส์ใดๆก็ตามเลยค่ะ เพราะสำหรับคนที่ไม่ชอบอ่านเรื่องราวแบบเป็นชุดหลายๆเล่ม ก็มักจะด้วยเหตุผลว่า อ่านแล้วจับทางได้ โครงเรื่องคล้ายๆเดิม เล่มหลังๆไม่เคยสนุกเท่าเล่มแรกๆได้ซักที ในทางตรงกันข้าม คนที่ชอบอ่านเรื่องเป็นซีรี่ส์ เหตุผลที่สำคัญข้อหนึ่งน่าจะเป็น ความผูกพันกับตัวละคร ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้จักมากขึ้นเรื่อยๆ และก็หลงรักมากขึ้นเรื่อยๆด้วย ซึ่งเราคิดว่า Coben สร้างตัวละครเอกได้ดีมากจริงๆ
Myron Bolitar - บทบรรยายหลังเล่มบอกว่า เป็นตัวละครที่ซับซ้อน โมโหง่าย ใจดี น่าพิศวง และเดาใจยากขึ้นเรื่อยๆ ตัวเราเองไม่ได้รู้สึกถึงขนาดนั้นน่ะค่ะ สำหรับเราไมรอนเป็นผู้ชายตลก น่ารัก ใจดี แถมยังอ่อนไหวอีกต่างหาก และที่แน่ๆคือเป็นตัวละครที่น่าประทับใจ และน่าติดตามเรื่องราวของเค้าต่อไปเรื่อยๆด้วยอีกต่างหาก ซึ่งยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ Coben ก็ยิ่งเปิดเผยให้เรารู้จักเค้ามากขึ้นไปอีก จนต้องบอกว่านี่เป็นจุดที่ทำให้ซีรี่ส์ชุดนี้ยิ่งอ่านยิ่งสนุกขึ้นค่ะ
แต่ที่น่าประทับยิ่งไปกว่าไมรอน ต้องเป็นคู่หู และเพื่อนรักของเค้าคนนี้ค่ะ
Win หรือ Windsor Horn Lockwood the Third - จากชื่อและรูปลักษณ์ภายนอก ใครๆก็ต้องคิดว่าวินเป็นลูกผู้ดี ร่ำรวย รูปหล่อ ที่ไม่น่ามีพิษสงอะไร ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามาก็เกือบถูก เว้นแต่ว่าเค้าเป็นคนเย็นชา เลือดเย็น เข้าขั้นไม่มีหัวใจ แต่ในขณะเดียวกันก็มีเสน่ห์ น่าสนใจ ลึกลับน่าค้นหาเป็นที่สุด และที่สำคัญก็คือเค้าเป็นเพื่อนรักที่ไมรอนสามารถฝากชีวิตไว้ได้เลย พูดได้เลยว่าวินต้องเป็นที่หลงใหลและกล่าวถึงของแฟนๆหนังสือชุดนี้เลยล่ะค่ะ และเราก็อยากถามคุณโคเบนจริงๆ ว่าเค้าคิดสร้างตัวละครแบบวินขึ้นมาได้ยังไงกันนะ เอาแรงบันดาลใจมาจากไหนเนี่ย ชอบจริงๆค่ะ
Fade Away(เล่ห์) เป็นเล่มที่สามในชุดค่ะ(และเป็นเล่มที่ได้รับรางวัล Edgar Award หลังจากที่ Deal Breaker เคยเข้าชิงไปแล้ว) พิมพ์ออกมาเมื่อมีนาคม 2549 เป็นเล่มที่จะพาเราไปรู้จักกับอดีตของไมรอน สนุกมากค่ะ และเราชอบส่วนสุดท้ายของเล่มนี้ชะมัด ส่วน Back Spin(แค้น) เพิ่งออกสดๆร้อนๆเลยค่ะ เรายังไม่ได้อ่านเหมือนกัน กะจะรอไว้ซื้อในงานหนังสือปลายปี แต่ไปพลิกๆดูมาแล้ว เป็นเล่มที่ห้ามพลาดเด็ดขาด เพราะจะพาเราไปพบกับอดีตของวินบ้างค่ะ (ประโยคสุดท้ายของคำนำสำนักพิมพ์คือ "ยินดีต้อนรับสู่โลกของวิน" หุ หุ เป็นโลกที่น่ากลัว แต่ก็น่าสนใจจริงๆ )
จากเล่มแรกของ Coben ที่เราแอบค่อนขอดว่าฮอลลีวู้ดไปหน่อย แต่ตอนนี้ยกให้เป็นนักเขียนในดวงใจอีกคนนึงไปแล้วค่ะ และเรื่องชุดนี้ก็เป็นซีรี่ส์สืบสวนที่ลงตัวและสมบูรณ์แบบมากที่สุดเรื่องหนึ่งเท่าที่เราเคยอ่านมาเลยล่ะค่ะ
ชม Coben มาเยอะแล้ว ขอชมอมรินทร์ซักนิดละกันค่ะ โดยปกติเรามักจะวิจารณ์อมรินทร์ว่าตั้งราคาหนังสือแพง แถมยังลดน้อยอีกต่างหาก (การที่บังคับให้ซื้อเป็นชุดถึงจะลด 20% น่ะ เราไม่ชอบเอาเลยจริงๆ) แต่เราก็ต้องบอกว่าชอบชุดวางไม่ลงนี้มากๆ และมีแค่ 2 เล่มเท่านั้นเองที่ไม่ค่อยชอบน่ะค่ะ
ต้องขอชื่นชมการแปลของคุณอริณี เมธเศรษฐด้วยค่ะ ที่แปลดีทุกเล่ม ทำให้อ่านลื่นไหลไม่มีติดขัด แถมยังหาข้อมูลอ้างอิงเกี่ยวกับชื่อและมุขต่างๆที่มีอยู่ไม่น้อยเลยด้วย ดีใจที่ให้นักแปลท่านเดียวแปลงานเป็นซีรี่ส์ค่ะ เพราะจะได้ไม่รู้สึกแปร่งๆเวลาเปลี่ยนสำนวนน่ะ
อีกจุดเล็กๆที่อยากชมคือการตั้งชื่อไทยค่ะ ถึงจะยังไม่ค่อยสื่อถึงเรื่องราวเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกเท่และมีสไตล์ดีค่ะ (ลองไปดูการตั้งชื่อไทยของนิยายของคุณป้า Agatha กว่า 80 เล่มสิคะ มีแผนอุบาทว์ แผนสังหาร ลางสังหาร เสน่หาอาฆาต พิศวาสฆาตกรรม อะไรพวกนี้ ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามันต่างกันยังไงเลย แถมทำเอาเราซื้อซ้ำเพราะจำไม่ได้นี่ล่ะค่ะ ) อีกอย่างคือชอบที่เอาปกตามต้นฉบับมาค่ะ เพราะพอเอามาเรียงกันแล้วมันสวยดีน่ะ
Create Date : 14 สิงหาคม 2549 |
Last Update : 14 สิงหาคม 2549 2:30:28 น. |
|
87 comments
|
Counter : 1371 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ยาคูลท์ วันที่: 14 สิงหาคม 2549 เวลา:3:16:43 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 14 สิงหาคม 2549 เวลา:11:20:42 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.14.42 วันที่: 14 สิงหาคม 2549 เวลา:16:39:08 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 15 สิงหาคม 2549 เวลา:1:52:06 น. |
|
|
|
โดย: ยาคูลท์ วันที่: 15 สิงหาคม 2549 เวลา:3:06:35 น. |
|
|
|
โดย: ยาคูลท์ วันที่: 15 สิงหาคม 2549 เวลา:4:10:09 น. |
|
|
|
โดย: สายลมอิสระ วันที่: 15 สิงหาคม 2549 เวลา:15:26:09 น. |
|
|
|
โดย: นพดล IP: 58.8.100.122 วันที่: 16 สิงหาคม 2549 เวลา:9:45:24 น. |
|
|
|
โดย: azzurrini วันที่: 16 สิงหาคม 2549 เวลา:12:42:13 น. |
|
|
|
โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 16 สิงหาคม 2549 เวลา:20:49:21 น. |
|
|
|
โดย: fonkoon วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:9:54:16 น. |
|
|
|
โดย: unwell วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:15:12:12 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.15.84 วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:18:01:37 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.13.53 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:16:10:20 น. |
|
|
|
โดย: แมวปิลาร์ วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:9:26:20 น. |
|
|
|
โดย: หมูย้อมสี (หมูย้อมสี ) วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:10:43:20 น. |
|
|
|
โดย: hunjang วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:22:31:19 น. |
|
|
|
โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:11:09:02 น. |
|
|
|
โดย: หมูย้อมสี วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:13:39:26 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.13.241 วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:16:57:41 น. |
|
|
|
โดย: หมูย้อมสี IP: 203.114.118.188 วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:17:53:01 น. |
|
|
|
โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 58.10.234.2 วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:21:24:56 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:2:46:12 น. |
|
|
|
โดย: tip IP: 58.136.71.175 วันที่: 11 กันยายน 2549 เวลา:18:07:52 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.13.65 วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:16:13:20 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 17 กันยายน 2549 เวลา:1:48:57 น. |
|
|
|
โดย: poser IP: 58.9.19.157 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:0:06:05 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 28 กันยายน 2549 เวลา:17:23:20 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 28 กันยายน 2549 เวลา:17:31:03 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 28 กันยายน 2549 เวลา:17:39:56 น. |
|
|
|
โดย: azzurrini วันที่: 29 กันยายน 2549 เวลา:15:21:40 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:7:54:00 น. |
|
|
|
โดย: azzurrini วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:9:36:07 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:15:27:27 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:15:30:04 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:15:58:18 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.13.84 วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:16:05:06 น. |
|
|
|
โดย: azzurrini วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:20:24:08 น. |
|
|
|
โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:0:10:56 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 14 ตุลาคม 2549 เวลา:2:52:45 น. |
|
|
|
โดย: หมูย้อมสี วันที่: 16 ตุลาคม 2549 เวลา:15:36:22 น. |
|
|
|
โดย: nanoguy (nanoguy ) วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:13:21:22 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 20 ตุลาคม 2549 เวลา:1:29:57 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.165 วันที่: 23 ตุลาคม 2549 เวลา:20:52:20 น. |
|
|
|
โดย: azzurrini วันที่: 23 ตุลาคม 2549 เวลา:21:27:15 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ IP: 58.9.14.197 วันที่: 24 ตุลาคม 2549 เวลา:0:05:32 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:0:44:41 น. |
|
|
|
โดย: poser (poser ) วันที่: 31 ตุลาคม 2549 เวลา:2:06:38 น. |
|
|
|
โดย: รันย์อะเวย์ IP: 202.7.166.173 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:36:26 น. |
|
|
|
โดย: Girl from Ipanema IP: 58.9.30.178 วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:13:30:08 น. |
|
|
|
โดย: Girl from Ipanema IP: 58.9.30.178 วันที่: 9 ธันวาคม 2549 เวลา:13:59:30 น. |
|
|
|
โดย: คนผ่านมา ^_^ IP: 202.44.139.25 วันที่: 9 มกราคม 2550 เวลา:12:33:47 น. |
|
|
|
โดย: คนผ่านมา ^_^ IP: 202.44.139.25 วันที่: 9 มกราคม 2550 เวลา:12:40:47 น. |
|
|
|
โดย: deedee IP: 125.26.44.239 วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:15:10:59 น. |
|
|
|
โดย: ST.Exsodus วันที่: 20 สิงหาคม 2551 เวลา:21:23:50 น. |
|
|
|
โดย: ST.Exsodus วันที่: 20 สิงหาคม 2551 เวลา:21:24:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่ก็มีคนให้ยืมหายมา เลยอ่านๆ ซะหน่อย ไม่ชอบอีกแล้ว ด้วยเหตุผลเดิม คราวนี้สาบานเลยว่าจะไม่อ่านของพี่แกอีกเด็ดขาด
ถึงจะมีใครมาชักชวนว่าชุดไมรอนนี้ขำนักขำหนายังไงก็ตามแต่ สงสัยว่าอารมณ์ขันของเรามันคงไม่ด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะฮาร์ลาน เกลียดตั้งกะนามสกุลตัวเอกทีเดียวเชียว
แล้วก็เกลียดวงการกีฬาแบบอเมริกัน พวกเบสบอล อเมริกันฟุตบอล บาสเก็ตบอล กอล์ฟ อะไรพวกนี้ กีฬาที่เราชอบมีอยู่สองอย่างคือฟุตบอลกับเทนนิส นอกนั้นไม่อยากยุ่งด้วย
ยังไงก็คงไม่อ่านล่ะค่ะ ยังมีอะไรให้อ่านอีกเยอะ ตอนนี้กะลังจะอ่าน The Poet ของไมเคิล คอลเนลลี่ คนนี้ช๊อบชอบ
ไปดีกว่า เดี๋ยวจขบ.เอาอะไรขว้าง หุหุ