วชิระ เวทภพ สยบมาร (25) มังกรซ่อนกาย

เมือง ศาสตรา นั้นตั้งอยู่ในแหล่งของภูเขาไฟ รอบๆ บริเวณนี้อุดมไปด้วยสายแร่เหล็กชั้นดีเป็นจำนวนมาก

พลังงานจากภูเขาไฟก็สามารถแปลงมาใช้เป็นความร้อนในการหลอมโลหะได้ นอกจากนี้ยังมีแหล่งน้ำแร่ที่จะใช้อาบชุบอาวุธในการตีอีกด้วย

เพราะฉะนั้นถึงแม้เมืองแห่งนี้จะมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ยังคงเติบโตขึ้นจนกลายมาเป็นเมืองที่เป็นแหล่งรวมของช่างตีอาวุธฝีมือดีจำนวนมากมาย

อาวุธที่ผลิตขึ้นจากเมืองแห่งนี้ต่างเป็นที่ต้องการจากทุกเมืองทั่วทั้งอาณาจักร

วชิระ ต้องใช้เวลาเกือบสามเดือนกว่าจะเดินทางมาถึงเมืองแห่งนี้ นั่นก็เนื่องเพราะมันต้องใช้เส้นทางอ้อมหลบเมืองต่างๆ ทำให้ต้องเดินเป็นระยะทางที่เพิ่มมากขึ้นกว่าปกติเกือบเท่าตัว ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ตามหา ท่านปราชัย ให้พบ

แต่การจะค้นหาช่างตีดาบผู้หนึ่ง ในเมืองที่เต็มไปด้วยช่างตีอาวุธเช่นนี้ก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก

มันเพียงหวังให้ ท่านปราชัย เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างยิ่ง เพราะยิ่งท่านมีชื่อเสียงมากเพียงใด การตามหาตัวก็จะง่ายขึ้นเพียงนั้นเช่นกัน

มันพอก้าวเท้าเข้ามาภายในเมืองก็รับรู้ถึงความผิดปกติได้ในทันที ผู้คนพอหันมาพบเห็นมันต่างทำท่าทางตื่นเต้นหันไปซุบซิบหารือกันในทันที บางคนถึงกับสะกิดคนข้างๆ แล้วชี้ชวนให้หันมามองดูมันอย่างไม่เกรงใจ

มันเองยังคิดไม่ออกว่าเป็นเรื่องราวใดกันแน่ ดังนั้นจึงได้แต่สะกดกลั้นใจเอาไว้ มันเดินเข้าไปในร้านสุราขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง หากคิดจะหาข่าวสารภายในเมือง ก็มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่รวดเร็วและรวบรัดที่สุด

มันเลือกนั่งลงที่โต๊ะว่างตัวหนึ่ง พร้อมกับร้องสั่งสุราอาหารมาชุดหนึ่ง ผู้คนภายในร้านก็ยังคงเป็นเช่นเดียวกับผู้คนที่เบื้องนอก พวกมันต่างพากันจ้องมองมาที่ วชิระ เป็นตาเดียว

เมื่อคนรับใช้ยกสุราอาหารมาให้ วชิระ ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงดังว่า

“เจ้ารู้จัก ช่างตีดาบที่ชื่อ ท่านปราชัย หรือไม่”

คนรับใช้ผู้นั้นไม่ยอมตอบคำถาม แต่ท่าทางของมันแสดงว่าตื่นเต้นตกใจเป็นอย่างยิ่ง วชิระ จึงถามไปอีกครั้งว่า

“เมื่อก่อนนี้ท่านเป็นจอมดาบใช้ชื่อว่า ชนะชัย เจ้ารู้จักบ้านของท่านหรือไม่”

คราวนี้คนรับใช้ถึงกับหน้าซีดเผือด มันรีบหันไปหาเจ้าของร้านในทันที

เจ้าของร้านผู้นี้ความจริงจับจ้องมองพวกมันอยู่ก่อนแล้ว ตัวมันยังอยู่ในวัยหนุ่มแต่กลับได้เป็นเจ้าของร้านสุราที่ใหญ่โตแห่งนี้ วชิระ คาดว่ามันคงจะได้รับตกทอดร้านมาอีกต่อหนึ่ง

มันโบกมือให้คนรับใช้ผู้นั้นกลับเข้าไปภายใน ส่วนตัวมันก็เดินเข้ามา มันเอ่ยกับ วชิระ ว่า

“จอมดาบที่ชื่อ ชนะชัย นั้นข้าไม่รู้จัก แต่ช่างตีดาบที่ชื่อ ปราชัย นั้น ชาวเมืองแห่งนี้ไม่มีผู้ใดที่จะไม่รู้จัก ท่านนับเป็นช่างตีดาบอันดับหนึ่งของอาณาจักรแห่งนี้”

“ถ้าเช่นนั้น เราก็ขอถามเจ้าว่า บ้านของ ท่านปราชัย นั้นตั้งอยู่ที่ใด”

“…ท่านสามารถจะบ่งบอกธุระของท่านออกมาได้หรือไม่”

วชิระ ขบคิดอยู่ครู่หนึ่งมันไม่ต้องการพูดจาให้มากความอีกต่อไป หากมันมาถามหาช่างตีดาบ เหตุผลที่ดีที่สุดย่อมต้องเป็นเรื่องของดาบนั่นเอง

“เรามาหาท่านด้วยเรื่องดาบของเรา”

เจ้าหนุ่มผู้นั้นอดเหลียวไปมองดาบที่ห้อยอยู่ที่เอวของ วชิระ ไม่ได้ แต่มันก็รีบหันกลับมามองหน้า วชิระ ทันที พร้อมกับตอบว่า

“ท่านอาศัยอยู่ที่ทางตอนเหนือของเมือง เมื่อไปถึงแล้วสอบถามผู้คนแถวนั้นเอาก็ได้”

“ขอบคุณ”

วชิระ กินอาหารเพียงเล็กน้อย ใช้สุรากลั้วคออีกนิดหน่อยก็รีบชำระเงิน แล้วออกจากร้านไปในทันที

มันพอออกจากร้านไป เจ้าของร้านหนุ่มผู้นั้นก็ออกจากร้านไปเช่นกัน แต่มันออกไปโดยใช้ประตูหลังร้าน มันถึงกับออกจากร้านไปด้วยความรีบร้อนเป็นอย่างยิ่ง

วชิระ เดินขึ้นไปทางตอนเหนือของเมืองเพื่อตามหาบ้านของ ท่านปราชัย ชาวเมืองทุกคนต่างก็รู้จักท่านทั้งสิ้น แต่ วชิระ ตามหาบ้านของท่านตั้งแต่บ่ายจนเย็นก็ยังหาไม่พบ

ที่เป็นเช่นนี้ก็เนื่องเพราะทุกคนที่บอกทางต่างบอกกันสับสนไปมา วชิระ ไม่ว่าจะเดินไปตามคำบอกของผู้ใด สุดท้ายล้วนไปผิดบ้านทั้งสิ้น

เหตุการณ์เหล่านี้จะต้องมีความในที่ลึกซึ้งซุกซ่อนอยู่อย่างแน่นอน ในที่สุด วชิระ จึงตัดสินใจเดินกลับไปยังร้านสุราแห่งเดิมอีกครั้ง บางทีเจ้าของร้านหนุ่มผู้นั้นอาจจะให้ความกระจ่างกับมันได้

วชิระ กลับมาถึงร้านสุราเมื่อเวลาค่ำแล้ว มันตอนที่ยืนอยู่หน้าร้านก็รู้สึกผิดปกติแล้ว พอก้าวเข้าร้านไปก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

ร้านสุราที่ใหญ่โตแห่งนี้ ในยามค่ำคืนสมควรจะต้องคึกคักครึกครื้นเป็นอย่างยิ่ง แต่ภายในร้านตอนนี้กลับไม่มีลูกค้าแม้แต่คนเดียว

ไม่ใช่เฉพาะแค่ลูกค้า แม้แต่คนรับใช้สักผู้หนึ่งก็ไม่มีเช่นกัน หรือว่าร้านสุราจะปิดในวันนี้ แต่ภายในร้านก็ยังมีคนอยู่ผู้หนึ่ง คนผู้นี้ก็คือเจ้าของร้านหนุ่มผู้นั้นนั่นเอง

เจ้าหนุ่มผู้นี้คล้ายกับไม่แปลกใจเลยที่ วชิระ ย้อนกลับมายังร้านของมันอีกครั้ง มันถึงกับคล้ายรอคอย วชิระ อยู่ในที่นี้มาเนิ่นนานแล้ว มันพลันกล่าวขึ้นว่า

“ท่านตามหาบ้านของ ท่านปราชัย ไม่พบ”

“…ถูกต้อง”

“ท่านคิดจะย้อนกลับมาถามข้าอีกครั้งให้แน่ชัดว่า บ้านของ ท่านปราชัย อยู่ที่ใดกันแน่”

“…ถูกต้อง”

“ท่านยังคงยืนยันว่าธุระของท่าน ก็คือดาบที่อยู่ที่เอวของท่านเล่มนั้น”

“…”

“ถ้าเช่นนั้น ท่านก็ต้องถามทางจากดาบของข้าเล่มนี้”

วชิระ พึ่งพบเห็นว่าที่ข้างเอวของเจ้าหนุ่มผู้นี้ มีดาบเล่มหนึ่งห้อยอยู่ ดาบเล่มนี้เป็นดาบที่มีลักษณะสามัญธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อมันถูกชักออกมาอยู่ในมือ วชิระ พลันพบเห็นความไม่ธรรมดาของมัน

ดาบเล่มนี้ไม่ว่าจะเป็น ขนาด หรือรูปร่าง ล้วนแลดูกลมกลืนเหมาะมือกับเจ้าหนุ่มผู้นี้เป็นอย่างยิ่ง นับเป็นดาบที่ตีขึ้นเพื่อมันโดยเฉพาะจริงๆ หรือดาบเล่มนี้จะถูกตีขึ้นด้วยฝีมือของ ท่านปราชัย นั่นเอง

เรื่องราวในวันนี้ต้องเกิดจากความเข้าใจผิดบางประการเป็นแน่ วชิระ คิดจะพูดคุยอธิบายให้เข้าใจ ดังนั้นจึงรีบยกมือขึ้นห้ามแล้วพูดขึ้นว่า

“ช้าก่อน พวกเจ้าคงจะเข้าใจเราผิดแล้ว เราเพียงต้องการ…”

เจ้าหนุ่มผู้นั้นกลับไม่ยอมเปิดโอกาสให้ วชิระ พูดต่อ มันร่ายรำเพลงดาบฟาดฟันออกมาในทันที เพลงดาบที่สามัญธรรมดาดุจเดียวกับดาบของมัน และก็เป็นเพลงดาบที่ไม่ธรรมดาดุจเดียวกับดาบของมันเช่นกัน

วชิระ แม้ไม่คิดจะต่อสู้ แต่เหตุการณ์เมื่อดำเนินมาถึงขั้นนี้ มันจะไม่สู้ก็ไม่ได้แล้ว

Create Date : 11 สิงหาคม 2552		0 comments
Last Update : 11 สิงหาคม 2552 12:04:45 น.
Counter : 454 Pageviews.
Share Tweet