|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไดอารีสีแดง (เก้า)
ผมเหนื่อยแต่ยังคงเหวี่ยงหมัดไม่ยอมหยุด น้ำหนักของหมัดนั้นลดลงไปเรื่อยเรื่อย และผมอยากให้มันจบสิ้นลงเสียที แต่แล้วมือที่หยุดนิ่งไปของเขาก็เริ่มขยับเคลื่อนไหวอีกครั้ง พร้อมกับสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไป ตอนนี้มันดูดำมืดเสียยิ่งกว่าเงาที่เป็นส่วนหนึ่งของตัวเขาเสียอีก สายฝนได้ทำให้ทุกสิ่งเปียกแฉะ และนิ้วมือของเขาก็ขยับ
เฉอะ แฉะ เฉอะ แฉะ เฉอะ แฉะ
ในขณะเดียวกันนั้นเอง เงามืดก็เริ่มขยายตัวชูชันขึ้นอีกครั้ง และใหญ่ยิ่งกว่าเดิม ราวกับสิ่งที่เคยพันธนาการมันเอาไว้ได้ถูกโยนทิ้งไป มันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์แล้ว และหมัดเล็กเล็กของผมก็ไม่อาจใช้กับมันได้อีก มันหันมามองผมด้วยดวงตาที่มืดมิดยิ่งกว่าสิ่งใด หลุมลึกที่ดึงดูดแสงสว่างทั้งหมดให้จมหายลงไปได้ ถึงแม้ว่าแสงจะเป็นสิ่งที่เดินทางได้รวดเร็วที่สุดในจักรวาลแห่งนี้ก็ตาม
ในบางขณะแม้แต่แสงสว่างก็ไม่อาจหลีกหนีจากแรงดึงดูดมหาศาลที่ดึงทุกสิ่งให้ร่วงต่ำลงไปได้
ผมต่อยหมัดเล็กเล็กที่กลายเป็นหมัดสุดท้ายออกไปอย่างไร้เรี่ยวแรง สองตาเบิกโพลงจ้องมองสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น หัวใจผมแหลกสลาย ดวงใจผมแหลกสลาย ก่อนหมัดสีดำที่เหวี่ยงสวนกลับมาจะบดบังทุกสิ่งไปจากสายตา ประทับสายฝนครั้งนี้ที่จะตกอยู่ภายในหัวของผมไปตลอดกาล
เฉอะ แฉะ เฉอะ แฉะ เฉอะ แฉะ ผมเกลียดทั้งหมดนี้ เฉอะ แฉะ เฉอะ แฉะ เฉอะ แฉะ
ผมลืมตาขึ้นอีกครั้งภายในห้องสีขาวห้องเดิม โดยที่ไม่อาจขยับเขยื้อนร่างกายได้เลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ร่างของผมคงจมหายเข้าไปในพื้น ผนัง และเพดานแห่งความอบอุ่นแสนปลอบโยนนี้จนเกือบหมดแล้ว คงไม่มีประโยชน์ที่ผมจะดิ้นรนอีกต่อไป
ผมรู้สึกง่วงขึ้นมาอย่างประหลาด
ทั้งหมดนี้คืออะไร ผม กับ เขา คือบุคคลเดียวกันใช่หรือไม่ ผมตายไปแล้วและได้มารับรู้ความผิดของตนที่เคยก่อไว้อย่างนั้นหรือ หรือที่นี่คือนรกอย่างที่คิด นรกที่ไม่เคยมีใครบรรยายเอาไว้ ผมได้ทำความผิดพลาดลงไป และผมก็ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขมันให้ถูกต้องได้อย่างนั้นหรือ ทั้งหมดนี้มีความหมายอย่างไรกันแน่
ผนังกำแพงทั้งหมดเกิดการเคลื่อนตัวอย่างบิดเบี้ยว จนรอยสี่เหลี่ยมสองรูปบนกำแพงที่ผมเคยเห็นนั้นเลื่อนมาอยู่ตรงหน้าพอดี พื้นที่ภายในนั้นหมุนบิดเป็นเกลียวที่สวยงามอย่างประหลาดจนกลายเป็นภาพขึ้นมา เป็นใบหน้าของคนสองคน เป็นเขากับเธอ
สายเกลียวจากรูปของเขารุกล้ำเข้าไปในรูปของเธอ แล้วรูปสี่เหลี่ยม แล้วภาพของทั้งสองก็เลือนหายเข้าด้วยกัน ไม่มีเขา ไม่มีเธอ อีกต่อไป กลับกลายเป็นรูปของใครอีกคนหนึ่งขึ้นมาแทนที่ รูปของใครที่ผมไม่รู้จัก
ผมรู้สึกถึงบางสิ่งที่หยาดหยดลงมาตามศีรษะ พร้อมกับที่ผนังสีขาวเริ่มเกิดการสั่นไหวรุนแรงขึ้นกว่าเดิมมาก หากว่ามันจะสามารถส่งเสียงกรีดร้องออกมาได้ ผมก็คิดว่าต้องไม่ต่างจากเสียงกรีดร้องของเธอในท่ามกลางสายฝนนั้น ความง่วง และความอบอุ่นแสนสบายของมันค่อยค่อยจืดจางหายไปจากตัวผมด้วยเช่นกัน
กำลังมีบางสิ่งที่เลวร้ายเกิดขึ้น
ผนังสีขาวอ่อนนุ่มถูกอาบชุ่มไปด้วยของเหลวสีแดงสด แขนของผมข้างหนึ่งหลุดพ้นออกมาจากผนังได้ในที่สุด และเมื่อผมเอื้อมมือขึ้นไปก็ได้พบกับไดอารีสีแดงเล่มนั้นที่กำลังหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือด เลือดสีแดงที่จะอาบย้อมห้องสีขาวแห่งนี้ไปจนสิ้น
มีรูปรากฎขึ้นที่ด้านหนึ่ง และส่วนของผนังสีขาวที่หลุดลอกออกมานั้นต่างร่วงหล่นหายลงไปในช่องว่างนี้ ไดอารีก็คือสมุดบันทึก ทุกสิ่งที่ผมเห็นภายในนั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว มันผ่านไปแล้ว ทั้งการกระทำของเขา และผลที่เกิดขึ้นกับเธอ ผมไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงสิ่งใดมาตั้งแต่แรก ผมพึ่งเข้าใจ แล้วผมเป็นใครกัน
ร่างของผมเริ่มหลุดออกจากผนังห้องสีขาวที่อบอุ่น ก่อนจะร่วงหล่นลงไปพร้อมกับเศษซากของพวกมัน ไปสู่อีกสภาวะหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก ในชั่วพริบตาสุดท้ายนั้น ภายในความทรงจำที่ขาดวิ่น ผมได้เห็นภาพของเขาอีกครั้งในยามที่ประทับรอยจูบลงบนถุงดำพร้อมกับกัดมันให้ขาดออกในท้ายที่สุดเพื่อคืนลมหายใจให้กับเธอ ได้เห็นตอนที่เขากระโดดออกจากระเบียงแล้วไปไม่ถึงอีกฝั่งหนึ่งเมื่อถูกไล่จับ พร้อมกับความรู้สึกถึงการร่วงหล่นลงไปนั้นอีกครั้ง เขาได้เห็นสภาพของเธอภายหลังจากคืนฝนตก ได้ยินเสียงกรีดร้อง ได้เห็นความเศร้า ทุกข์ ทรมาน และยาหนึ่งเม็ดที่เธอกลืนลงไปพร้อมน้ำตา
ยาเม็ดสีแดงสด
ผมอยากสามารถเดินทางได้เร็วกว่าแสง เพื่อย้อนกลับไปในอดีตก่อนที่เรื่องทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น เขา อาจจะหยุดทักทายกับเธอที่บันได แล้ว เธอ ก็อาจจะทำให้เขาเปลี่ยนไปจากเดิม
และ ผม ที่ไม่ใช่ทั้ง เขา และ เธอ ก็จะได้นอนหลับอย่างอบอุ่นในห้องสีขาวผ่านช่วงระยะเวลาหนึ่ง เพื่อให้ลืมเลือนทุกสิ่งไปให้หมดสิ้นจนกว่าจะตื่นขึ้นใหม่จากความว่างเปล่า และด้วยการสูดลมหายใจเข้าไปเป็นครั้งแรก ผมก็จะได้ส่งเสียงร้องเพื่อแสดงว่าตัวผมนั้นได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกแห่งนั้นโดยสมบูรณ์
Create Date : 15 มีนาคม 2558 |
|
0 comments |
Last Update : 15 มีนาคม 2558 18:22:11 น. |
Counter : 1309 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|