วชิระ เวทภพ สยบมาร (48) สิ้นสุด

วชิระ ใช้ ผ้าผนึกเวท ห่อ ปีศาจแดง เข้ากับมือขวาของมันไม่ใช่เพียงเพราะต้องการปิดผนึกพลังของดาบเอาไว้เท่านั้น

แต่จากคำบอกเล่าของ ไหม ทำให้มันสะกิดใจ และคำพูดของ รัตติกาล ทำให้มันเข้าใจในที่สุดว่าจะสามารถใช้แขนขวาของมันข้างนั้นได้อย่างไร

“…พลังของอาวุธปีศาจก็เป็นพลังเวทรูปแบบหนึ่ง…”

“…ปีศาจก็คือพลังเวทรูปแบบหนึ่ง…”

หากปีศาจที่สิงอยู่ในอาวุธ เป็นพลังเวทรูปแบบหนึ่ง และสามารถออกมาจากตัวอาวุธได้

วชิระ จึงคิดที่จะใช้ ผ้าผนึกเวท สะกดพลังของ ปีศาจแดง เอาไว้ แล้วใช้ หินผนึกเวท ที่กลายเป็นมือขวาของมันดึงดูดเอาพลังเวทออกมาจากตัวดาบ

ในสมัยมารดาของมันนั้นต้องอาศัย พลังสะสมจากจอมเวทหลายชั่วอายุคนรวมกันจึงก่อให้เกิดเป็นพลังที่สามารถล้ม อสูร ลงได้

แต่ ปีศาจแดง นั้นมีพลังมหาศาล อีกทั้งตลอดเวลาที่ผ่านมา ดาบเล่มนี้ยังดูดพลังของผู้คนเข้าไปอีกมากมาย

วชิระ ใช้เวลาทั้งกลางวันและกลางคืนตลอดห้าปีที่ผ่านมา จึงสามารถดึงดูดพลังออกมาได้จนเกือบหมดสิ้น

ปีศาจแดง หลงเหลือพลังชีวิตอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อาวุธปีศาจที่ดูดกินชีวิตผู้คนเข้าไปมากมาย สุดท้ายกลับเป็นฝ่ายที่ถูกดูดพลังชีวิตไปเสียเอง

วชิระ นั้นเฝ้ารอคอยโอกาสนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว พอหัวของ อสูร อยู่ห่างออกไปเพียงแค่เอื้อม มันก็ยกมือซ้ายขึ้นแตะสัมผัสกับมือขวาพร้อมกับส่งเสียงตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง

“ราม…”

วชิระ ชกหมัดขวาเข้าใส่หัวของ อสูร ปรากฏเป็นความมืดแผ่กระจายออกมาจากมือข้างนั้น เวลากลางวันที่สว่างไสวกลับกลายเป็นกลางคืนที่มืดมิดไปในทันที

จอมอสูร ได้ยินคำที่ วชิระ ร้องตะโกนออกมาอย่างชัดเจน ในใจของมันพลันคิดขึ้นว่า

“…อสูร นั้นมาจากมิติอื่น ไม่มีสิ่งใดในแผ่นดินนี้ที่จะเอาชนะ อสูร ได้…”

พลันมีเสียงของสตรีผู้หนึ่งดังแทรกเข้ามาในหัวของมันว่า

“…แขนข้างนั้นของมันก็มาจากดาวดวงอื่นเช่นกัน…”

แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกความมืดกลืนกินไปจนหมดสิ้น

เหตุการณ์ในวันนั้นถูกบันทึกลงในหน้าประวัติศาสตร์ว่าเป็นวันประกาศอิสรภาพของอาณาจักรแห่งนี้

แต่ในบันทึกกลับไม่มีรายละเอียดใดๆ อยู่มากมายนัก เพียงแต่ระบุเอาไว้ว่า ผู้กอบกู้ กำจัด จอมอสูร ลงได้สำเร็จ ส่วน ผู้กอบกู้ เป็นผู้ใดและจากไปยังที่ใดนั้น กลับไม่มีการบันทึกเอาไว้ทั้งสิ้น

วชิระ ยืนอยู่อย่างเดียวดายที่ริมหน้าผา

แขนเสื้อข้างขวาที่ว่างเปล่าของมันปลิวไปมาอยู่ในสายลม เมื่อหลายเดือนก่อนหน้านี้ สมาชิกในตระกูลของมันทั้งหมดกลับมารวมตัวกันอย่างปลอดภัย

ตอนนี้พวกมันกำลังช่วยกันก่อสร้างบ้านขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ตัวมันเองก็ได้กลายเป็นผู้นำตระกูลคนใหม่ไปในที่สุด

เหตุการณ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเมื่อถึงตอนนี้กลับคล้ายเป็นเพียงแค่ฝันร้ายในคืนหนึ่งเท่านั้น ผู้คนต่างค่อยๆ ลืมเลือนเรื่องราวเหล่านั้นไป

เด็กรุ่นใหม่ที่เติบโตขึ้นมาก็รับฟังและเข้าใจว่ามันเป็นเพียงนิทานที่สนุกสนานตื่นเต้นเรื่องหนึ่งเท่านั้น

เมฆา และ วายุ ยังคงถูกจองจำอยู่ภายในคุกใต้ดินของ มหานคร และจะถูกจองจำต่อไปจนกว่าพวกมันจะสิ้นอายุขัย

ส่วน อาทิตย์ กับ รุ่งอรุณ นั้นหลังจากวันนั้นแล้วก็ไม่มีผู้ใดได้พบเห็นพวกมันอีกเลย ทั้งสองคนคงพากันไปอยู่ในที่ๆ ไม่มีใครรบกวนแล้ว

มีเสียงสตรีผู้หนึ่งเรียกหามันจากทางด้านหลัง วชิระ หันหลังกลับไปพร้อมกับส่งยิ้มให้กับนาง มันเดินเข้าไปประคองนางเอาไว้

หน้าท้องของนางตอนนี้ยื่นนูนออกมามากแล้ว ตัวมันเองก็เช่นกันที่ได้เริ่มใช้ชีวิตใหม่อีกครั้ง และก็จะยังคงมีชีวิตหมุนเวียนสืบทอดกันต่อไปอย่างไม่ขาดสาย

Create Date : 12 กันยายน 2552		1 comments
Last Update : 12 กันยายน 2552 22:34:00 น.
Counter : 1854 Pageviews.
Share Tweet