รูปนี้จะเป็นรูปที่ชาวเกาหลีเหนือภูมิใจ ที่ท่านผู้นำนั่งสอนและให้ความรู้กับประชาชนที่พื้นเหมือน ๆ ชาวบ้านคนอื่นโดยไม่ถือตัว

ฟังประวัติเรื่องราวพอประมาณ ไกด์ก็ปล่อยให้ไปดูของฝาก

พวกเราเข้าไปดูกัน แต่ไม่ได้ซื้ออะไร ของที่ขายก็เป็นของที่มาจากฟาร์มน่ะค่ะ

แถว ๆ นี้น่าจะทำฟาร์มกันเป็นหลักเลยทีเดียว มีการตากเมล็ดพืชตามข้างถนนเป็นระเบียบ

หลังจากนั้นก็มาชมโรงเรียนอนุบาล ซึ่งเป็นโรงเรียนอนุบาลของชุมชนแห่งนี้ค่ะ

เข้ามาปุ๊บ สิ่งที่เห็นคือ... ถูกต้องแล้ว รูปของท่านผู้นำค่ะ

เข้าไปข้างในก็เหมือนโรงเรียนอนุบาลทั่วไปค่ะ

และก็จะมีรูปประมาณนี้อยู่ตามผนังด้วย ปลูกฝังกันแต่เด็กเลยทีเดียว

แต่รูปนี้เด็ดสุด ไกด์บอกว่าเป็นรูปท่านผู้นำตอนเด็ก น่ารักทีเดียวเชียว... 

เด็ก ๆ ก็ร้องรำทำเพลงกัน ก็คงเตรียมตัวต้อนรับพวกเราอยู่แล้ว
พอพวกเราเข้าไป น้อง ๆ ก็จะวิ่งมาจูงมือพวกเราไปร้องรำทำเพลงด้วย
แต่เพลงนี่... ฟังไม่ออกหรอกนะ แต่ได้ยินอะไร ๆ คิมจองอึน เนี่ยแหละ
แล้วจากท่าประกอบนี่ก็จะเป็นแนวเทิดทูนบูชา ทำให้นึกถึงสารคดีที่เคยดูมาสมัยที่ ผู้นำคิมจองอิล มีชีวิตอยู่
ที่แม้กระทั่งการละเล่นของเด็ก เพลงประกอบก็จะออกแนวสดุดีผู้นำอะไรแบบนี้
ตอนนี้เปลี่ยนผู้นำแล้ว เนื้อเพลงก็ต้องเปลี่ยนตาม

แต่พวกเราก็ทำตามน้อง ๆ นะ โธเบียสสนุกสุด เต้นตามทุกช็อตอย่างขันแข็ง
เล่นเอาเด็ก ๆ หันมามองอึ้งอ่ะ คิดดู... 

เต้นกันพอหอมปากหอมคอก็บอกลาเด็ก ๆ เดินออกมาด้านนอก
เห็นสนามเด็กเล่น โธเบียสก็อยากลองเล่นอี๊ก alert ไปนะยูวววว์...

เดินสวนกับน้อง ๆ ที่ออกไปศึกษากันข้างนอกแล้วเพิ่งกลับเข้ามา
พวกเราบ๊ายบาย น้อง ๆ เค้าก็โบกมือตอบนะ เด็กคือผ้าขาว มีคนกล่าวไว้... 

ไกด์พาเดินไปดูส่วนที่เป็นแปลงผัก ผ่านบ้านเรือนผู้คน อากาศวันนี้แจ่มใส เราชอบจัง

มาดูแปลงผักทดลองกันบ้างเนาะ ในกรีนเฮาส์เค้าจะปลูกเห็ดค่ะ

ที่แปลงผักก็จะปลูกหมุนเวียนกันไป ตอนนี้เค้าปลูกผักกาดกับต้นหอมปน ๆ กัน 
บอกได้เลยว่าพืชผักที่ขนาดใหญ่โตมาก

ส่วนตรงนี้ก็จะเป็นลานเพาะเชื้อน่ะค่ะ

ส่วนที่ต้องควบคุมอุณหภูมิ เค้าก็มีเหมือนกันค่ะ

ปิดท้ายด้วยแปลงนาทดลอง เราว่าเอาจริง ๆ เค้าก็ไม่ได้จะทดลองนะ ทำเป็นล่ำเป็นสันเลยนี่แหละ

เราชอบนะที่นี่ เราชอบไอเดียของการให้ความรู้การศึกษาด้วย
พวกเราคุยกันว่าเอาจริง ๆ ประเทศนี้เค้าก็ไม่ได้จะอดอยากนะ ผักเป็นผักอ่ะ ไซส์อย่างเป้ง 
แต่เราก็คุยกันอีกว่าด้วยความที่ประเทศนี้เป็นประเทศกสิกรรมที่อยู่ในเขตที่ค่อนข้างหนาว 
เพราะงั้นถ้าถึงฤดูหนาวหิมะตก ก็น่าจะลำบากมากหน่อยในการเพาะปลูก เพราะไม่มีเครื่องมือทุ่นแรงมากมายเหมือนประเทศใหญ่ ๆ
แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วไม่ว่าประเทศไหนในโลก พอหิมะตก ก็ต้องทำงานหนักมากขึ้นหรือเปล่า

ยิ่งมองก็ยิ่งคิดว่าประเทศนี้มีเสน่ห์เฉพาะตัว เสน่ห์แบบเกาหลีเหนือ ดินแดนที่มีอะไรมากกว่าที่เราคิด

ไกด์ปล่อยให้พวกเราดื่มด่ำกับธรรมชาติซักครู่ แล้วก็เดินมาบอกว่าเดี๋ยวเราจะไป Mangyongdae แล้วก็จะไปทานข้าวกัน

Mangyongdae คืออะไร?... ก็คือบ้านเกิดของผู้นำ Kim Il Sung
ก็จะเป็นบ้านเล็ก ๆ เหมือนกับบ้านของชาวบ้านทั่วไปในเกาหลีสมัยก่อน
ตัวเรือนแบ่งเป็น 2 ฝั่ง ฝั่งนึงใช้ทำงานและเก็บอุปกรณ์ เช่น ทำฟาร์ม ทำเส้นก๋วยเตี๋ยว ทอผ้าอะไรแบบนี้
และอีกฝั่งนึงเป็นที่อยู่อาศัย ด้านในเป็นคอกวัวที่ใช้ทำนาด้วยค่ะ

เวลาเราชม เราเดินได้แต่ตรงส่วนที่เป็นลานทางเดิน ห้ามเหยียบไปบนเขตบ้านค่ะ

อันนี้เป็นห้องนอน และมีรูปคุณพ่อคุณแม่ของท่านผู้นำด้วย

และรูปนี้ก็จะเป็นที่ซาบซึ้งใจของชาวเกาหลีเหนือมาก
โอ่งน้ำบุบ ๆ เบี้ยว ๆ ไม่ใช่เพราะถูกทำลาย แต่เพราะแต่ก่อนครอบครัวของผู้นำ คิมอิลซุง จะจนมากก็เลยไม่มีเงินพอที่จะซื้อโอ่งน้ำดี ๆ
ซื้อได้แค่โอ่งที่เค้าทำเสีย ไม่ผ่าน QC
(เราก็แอบคิดในใจ คนขายนี่ก็แอบโหดอยู่เนาะ คือของเสียนี่น่าจะให้ฟรีได้นะเอาจริง ๆ... )
กระท่อมด้านหลังนั่นเป็นคอกวัวค่ะ 

เราเดินออกมาดูด้านนอก บริเวณแถว ๆ นั้น เราเห็นป้ายรูปนี้
ไกด์บอกว่านั่นเป็นรูปของผู้นำ คิมอิลซุง ที่กำลังจะออกเดินทางจากเกาหลีไปเมืองจีนเพื่อไปช่วยพ่อจากการถูกทหารญี่ปุ่นจับตัวไป
และตอนนั้น คิมอิลซุง บอกว่าจะไม่กลับมาเกาหลีอีกจนกว่าจะมี liberation

แล้วจริง ๆ ทั้งประเทศน่ะ จะมีอนุสาวรีย์เล็ก ๆ ที่เป็นเรื่องราวของผู้นำแบบนี้เยอะมากนะ
แต่ละที่ก็จะมีเรื่องราวของเหตุการณ์สำคัญของสถานที่นั้น ๆ

แล้ววันนี้เรารู้สึกดีกับคนท้องถิ่นนะ 
ทุกสถานที่ที่ไป จะมีคนเฝ้าซึ่งก็ไม่พ้นคนของกองทัพนั่นแหละ
ตอนที่เราดูบ้านของผู้นำคิมอิลซุงอยู่ มีผึ้งบินมาจะตอมหน้าเรา เราก็หลบสิ
ได้ยินเสียงหัวเราะ เลยหันไปดู ทหารคนนั้นยิ้มให้ขำ ๆ แล้วปัดผึ้งออกไปให้
เราน่ะอึ้ง... เค้าหัวเราะได้ด้วยอ่ะ นึกว่าหน้าเดียวเที่ยวทั่วไทยอะไรประมาณนั้น... 

ไม่รู้ว่าพวกเราโดนล้างสมองไปแล้วหรือเปล่า แต่ระหว่างอาหารเที่ยง พวกเรานั่งคุยกัน
ความรู้สึกของเราเมื่อมาถึงจุดนี้เรารู้สึกว่าผู้นำที่นี่เค้าเก่งในแบบของเค้านะ
เค้ามีแนวทางในการดำเนินการของเค้า และประชาชนก็รักเค้า สรุปง่าย ๆ เค้าสามารถดูแลทุกอย่างได้
เราถามคนอื่น ๆ ทุกคนบอกว่า อยากมาที่นี่อีกครั้ง
แม้แต่โธเบียสที่เมื่อตอนก่อนมาดูจะกังวลถึงขนาดมีแผนสำรองว่าถ้าดูแล้วไม่เวอร์ค ก็จะแคนเซิลทริป ณ ตอนนั้น แล้วจะซื้อตั๋วไปญี่ปุ่นแทน ยังบอกว่าจะกลับมาอีกครั้งแน่ ๆ และเร็ว ๆ นี้ด้วย

และ last but not least... ไข่เจียวประเทศนี้อร่อยมาก...