รูปนี้เป็นรูปที่ชอบที่สุดจากทริปญี่ปุ่นที่ผ่านมาค่ะไม่ใช่ว่าเพราะรูปสวยหรืออะไร (เพราะรูปนี้ถ่ายด้วย iPhone... -*-)แต่กว่าจะถ่ายรูปนี้ได้ เดินขึ้นบันไดหอบแฮ่กอ้าว... ลืมบอกซะงั้นว่านี่เป็นเจดีย์อะไรที่ไหนใช่แล้วค่า... เจดีย์ Chureito Pagoda ที่ Yamanashi Prefectureคือ หาข้อมูลเที่ยว Kawaguchiko แล้วก็เลยไปเจอกระทู้นี้เข้า//topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2009/07/E8043325/E8043325.htmlจากที่จะไปถ่ายรูป Kawaguchiko เลยเปลี่ยนจุดหมายไปถ่ายรูปนี้แทนแต่หนทางที่จะไปให้ถึงน่ะสิคะ หอบแฮ่กกันเลยทีเดียว... เรื่องการเดินทาง กระทู้ด้านบนของคุณ Gopher บอกไว้ละเอียดมากแล้วค่ะจากสถานีรถไฟเราก็เดินตามนั้นไปเลยแต่... เนื่องจากเรามีพรสววรค์พิเศษความสามารถเรื่องทิศทางเป็นศูนย์ถึงขั้นติดลบตอนไปน่ะ ไปถูกค่ะ... รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากแต่ขากลับมาสถานีรถไฟ... หลงกระจุย... หึหึ... ก็อาศัยถามทางกับโอบ้าจังที่อยู่แถวนั้นแทนความรู้ภาษาญี่ปุ่นที่มีอยู่น้อยนิด ก็ถูกงัดมาใช้กันตอนนี้ล่ะแต่อย่างที่บอกค่ะ... "ความรู้มีอยู่น้อยนิด"ตอนถาม... ถามได้ถูกต้องตรงเป๊ะตามหลักไวยากรณ์และการเรียงรูปประโยคไม่ได้ถามเป็นคำ ๆ ด้วยนะ... นี่... เจ๋งมั้ยล่ะคะ... แต่พอโอบ้าจังตอบมา... เอิ่มมม... ฟังไม่รู้เรื่อง... โอบ้าจังก็น่ารักมาก พยายามตอบซะละเอียดพยายามทุกวิถีทาง บอก... บอก... บอกนี่นะ... มาทางนี้... มาแยกนี้... ถึงแยกที่สองเลี้ยวซ้ายแต่ต้องแยกที่สองนะ... แยกที่สองอยู่ตรงนี้คือ... บอกจนแน่ใจว่าเราไปถูกซึ่งก็คือเดินบอกมาจนมาถึงฝั่งตรงข้ามสถานีแล้วอ่ะ... รู้สึกเกรงใจโอบ้าจังเป็นอย่างมากที่โอบ้าจังต้องเสียเวลาแถมยังต้องเดินกลับไปยังที่ที่เจอกันแต่โอบ้าจังใจดีมาก... ยิ้มหวานจริงใจบอกเรา "ดูแลตัวเองด้วย"แล้วยังรอดูเราข้ามถนนไปอีกฝั่งอีกแน่ะฮือ... ซึ้งงงง... เลยนอกจากจะโค้งจนหน้าผากจะติดหัวเข่าแล้ว(เว่อร์มาก เพราะไม่มีทางทำได้... ติดพุง... -*-)เรายังยกมือไหว้อย่างสวยงาม ไม่ให้เสียชื่อที่มาจากเมืองไทยโอบ้าจังหัวเราะเลย... แหะๆๆ... แต่สนุกค่ะ ถึงแม้ต้องเดินขึ้นบันไดห้าร้อยกว่าขั้นหอบแฮ่กจนต้องนั่งพักเป็นระยะ(นั่งพักจริง ๆ นะคะ เพราะหายใจไม่ทัน)แถมเดินหลงทางอ้อมไปซะไกลแต่ก็เจอคนน่ารัก และน้ำใจที่หยิบยื่นให้ทั้งที่ไม่รู้จักกันเพราะนอกจากโอบ้าจังแล้ว ยังมีน้องคนไทยที่ปีนขึ้นไปถ่ายรูปเหมือนกันแย่งมุมกันถ่ายอยู่นั่น จนจะเดินถอยหลังมาชนกันตกเขาเลยสามัคคีกันทันใด แบ่งกันถ่าย ถ่ายกันคนละรูปสองรูปจากการไปถ่ายรูปครั้งนี้ นอกจากทิวทัศน์ที่สวยงามจนอ้าปากค้างแล้วยังทำให้เรารู้สึกว่า... ภาษาไม่ใช่สิ่งสำคัญในการสื่อสารเมื่ออยู่ต่างแดนเพราะเรามีภาษาที่ออกมาจากใจ ผ่านออกมาเป็นรอยยิ้มซึ่งเราต่างก็ใช้เป็นภาษาสากลกันอยู่แล้วอืมม... โลกนี้ช่างสวยงามจริง ๆ ค่ะ...
LIKE
วันที่: 15 พฤศจิกายน 2555 เวลา:10:52:11 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
