สวัสดีวันสงกรานต์ย้อนหลังค่ะ สงกรานต์ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างคะ??

ย้อนเวลาไปสิบกว่าปีที่แล้วก่อนสึนามิ เราเคยซื้อทัวร์ไป กระบี่-ตรัง กับเพื่อน เป็นการไปทัวร์ครั้งแรก เป็นช่วงสงกรานต์นี่ล่ะค่ะ พอกลับมาก็บอกลาการไปเที่ยวกับทัวร์โดยทันทีเช่นกัน สงกรานต์น่ะค่ะ คนเยอะ ขนาดไปกับทัวร์ยังเสียเวลารอเรือ 2-3 ชั่วโมง ไปถึงเกาะต่าง ๆ คนเยอะมากเพราะทุกทัวร์ก็ไปที่นี่ ตอนเที่ยงรออาหารนานมากเพราะคนส่งอาหารก็รอเรือมาที่เกาะเหมือนกัน รอไม่ไหวจะไปซื้อทานเอง ไม่มีแม้กระทั่งน้ำเปล่าหรือข้าวไข่เจียว หมดทุกอย่าง พออาหารมาปรากฏว่าเป็นเนื้อ คนไม่ทานเนื้อก็ทานไม่ได้ต้องหิ้วท้องกลับมาบนบก เราทานได้ทุกอย่างเลยเปรมเลย ไม่มีใครแย่ง ไกด์ที่ไปด้วยก็มีส่วนมาก ๆ ค่ะ 

พอกลับมาสรุปกันว่าทะเลสวยมาก แต่ขอบอกลาทัวร์ตลอดกาล 

ปีนี้รู้สึกอากาศร้อนจัง คิดอยากเที่ยวทะเลขึ้นมา หาหลายที่เลยค่ะ มาจบที่กระบี่ แต่คราวนี้จะไม่ไปกับทัวร์แล้วนะ 

วันหยุดที่จะมีคือสงกรานต์ จองตั๋วเครื่องบินและที่พักก่อนล่วงหน้าสองเดือน ที่พักแรกห้องที่อยากได้เต็ม พอไม่ได้ที่พักแรก หาที่อื่นก็เริ่มเอนเอียงว่าอยากไปเกาะ ก็เลยตัดสินใจพักอ่าวนางเผื่ออยากทำกิจกรรมอื่นก็จะใกล้ท่าเรือหน่อย

ลองโทรจองเรือที่ สหกรณ์เรือหางยาวอ่าวนาง และ นายหัวแทรเวลแอนด์ทัวร์ ได้รับคำตอบว่าช่วงสงกรานต์ไม่รับจองล่วงหน้า ต้องมาหน้างาน เราถามราคาเหมาเผื่อด้วย เค้าบอกว่าถ้าจะเหมาเรือต้องไปติดต่อกับคนขับเรือโดยตรง แต่จงรู้ไว้ว่าราคาเรือจะพุ่งขึ้นสูงมากนะจ๊ะถ้าเป็นเทศกาลแบบนี้


ทำใจค่ะ  แต่ก็ทราบราคาในช่วงปกติแล้วจากเว็บไซต์เลยตั้งงบไว้ในใจ ถ้าแพงเกินไปก็นอนอ่านหนังสือไปก็ได้ แต่นิดนึงเถอะ เรารู้สึกว่านายหัวแทรเวลแอนด์ทัวร์จะพูดจาเป็นมิตร ให้คำแนะนำดี และน่าไปกว่ามาก

ถึงกระบี่เที่ยงครึ่งของวันสงกรานต์ และถ้าจะมีคำกล่าวว่าไปญี่ปุ่นเห็นแต่คนไทย คุณจงมากระบี่ จะเห็นแต่คนญี่ปุ่น  เราว่าสนามบินกระบี่ค่อนข้างทันสมัยนะคะ







เดินออกมาจากโถงผู้โดยสารเลี้ยวซ้ายเดินไปจนสุด จะพบบริการรถสาธารณะ 2-3 เจ้าเลยค่ะ




จากสนามบินจะเข้าเมืองส่วนมากใช้บริการรถตู้กันเพราะไปส่งถึงโรงแรมต่าง ๆ ที่อ่าวนางเลย ราคาปกติ 150.- บาท แต่เนื่องจากเป็นวันสงกรานต์ ราคารถตู้ไปอ่าวนางขึ้นเป็น 200.- บาทจ้ะ แล้วขึ้นวันนี้วันเดียวด้วยนะ ช่วงรอรถเราถามว่าแล้วแท็กซี่มีมั้ย น้อง พนง บอกมีพี่ แต่รอนานนะ เที่ยวที่ออกไปตอน 8 โมงครึ่งป่านนี้ยังกลับมาไม่ถึงเลยเพราะรถติดมาก

อือ... พอจะเข้าใจ ครั้งที่แล้วก็งี้แหละ รถติดอยู่ที่อ่าวนางเป็นชั่วโมง ๆ 
 

กว่าจะถึงโรงแรม กว่าจะทานข้าวเสร็จ ก็ 4 โมงครึ่งเข้าไปแล้ว เดินชิว ๆ ไม่ถึง 5 นาทีก็ถึงหาด (แต่ตัวเปียกมาเลยทีเดียว อ่าวนางเป็นจุดที่เล่นสงกรานต์กันเยอะมาแต่ไหนแต่ไรเลยนะคะ ) เห็นคนขับเรือคนนึงลากเรือมาเข้าฝั่งพอดี รีบถลาเข้าไปหา เจรจาเสร็จน้องให้ราคาเรามาในราคาช่วงปกติ อ้าว!! ไหนว่าราคาจะขึ้นสูงไง  

แต่ไม่มีเวลางง รีบคอนเฟิร์มทันที

“ไปค่ะ พี่ไปแน่ ๆ ไปคนเดียวนี่แหละ” (พอได้ราคาถูกกว่าที่ตั้งงบไว้ รู้สึกใจง่ายมาก )

คราวนี้น้องแอบงง พี่นี่บ้าเปล่ามาเหมาเรือ จอยน์ทัวร์ดีกว่ามั้ยมาคนเดียวแบบนี้ เราพยายามจะจ่ายเงินก่อนด้วยนะ กลัวโดนเท น้องบอกไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยจ่าย แล้วน้องก็รีบวิ่งไปรับกรุ๊ปฝรั่งที่เหมาเรือไว้จะออกไปตอน 5 โมงเย็น







คืนนั้นฝนตกค่ะ ตกเป็นจริงเป็นจัง เรานอนอ่านหนังสือที่ระเบียงเย็นสบายเลยค่ะ

แถมนิดนึงค่ะ อันนี้เป็นราคาเรือในช่วงปกติของ ชมรมผู้ประกอบการเรือหางยาวอ่าวนาง เรามาเห็นเอาวันสุดท้ายก่อนกลับมาที่สนามบิน เราถึงรู้ว่าน้องคนขับเรือให้ราคาเราพิเศษมาก ๆ เลย รู้สึกเกรงใจขึ้นมาเลยทีเดียว 





 

วันต่อมารีบตื่นมาทานอาหารเช้า เราว่าอาหารเช้าที่นี่เริ่มเช้านะ 6.30 น. แต่คนก็มาทานเยอะมากค่ะ น่าจะเพราะจะรีบไปทัวร์เกาะกัน เรานัดน้องคนขับเรือไว้ 9 โมงเลยนั่งทานได้ชิว ๆ แอบกลัวน้องเทเหมือนกัน ครั้งนี้เราเลือกไป "หมู่เกาะห้อง" ค่ะ (เกาะห้อง-ทะเลใน (ลากูน)-เกาะผักเบี้ย-เกาะไร่-เกาะเหลาลาดิง)

8.50 น. เรามาถึงชายหาดตามที่นัดน้องคนขับเรือไว้ น้องไม่เทเราแฮะ แถมตรงเวลาไม่ต้องมีโทรตาม







ครั้งที่แล้วเราไปเกาะต่าง ๆ ด้วย speed boat แต่ครั้งนี้ตั้งใจสุด ๆ ว่าต้องเป็นเรือหางยาว เราว่าน่าจะสนุกกว่าน่ะค่ะ แล้วก็สนุกกว่าจริง ๆ นั่งอยู่ด้านหน้าเรือ พอเรือเริ่มออกกลางทะเล เมาคลื่นค่ะ เลยต้องยืนก็เลยไม่เมาอีก นี่เคล็ดลับการนั่งเรือของเราเลยนะ ต้องไปนั่งอยู่หน้า ๆ ให้มองเห็นไปได้กว้าง ๆ แล้วจะไม่เมา 
 

พอไม่เมาก็สนุกสนานกันไป อากาศร้อนแต่ด้วยลมทะเลพัดเย็นสบาย ลอยอยู่กลางทะเลรับโอโซนกันเต็ม ๆ มองเกาะเรียงรายที่อยู่ตรงหน้า... เรือลำนี้เป็นของเรา วิวข้างหน้านี้ก็เช่นกัน 
 

หยุดการติดต่อจากโลกที่วุ่นวายเพื่อดื่มด่ำธรรมชาติให้เต็มที่ ชีวิตนี้ยังต้องการอะไรอีก 
 

ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึง "เกาะห้อง" น้ำทะเลใสและทรายขาวคอยต้อนรับอยู่ ถึงกับกรี๊ด หันไปถามน้องคนขับเรือทันทีว่าพี่มีเวลาแค่ไหนที่เกาะนี้ น้องบอกตามสบายเลยครับ และถึงเราจะบอกน้องไว้ว่าถ้าพี่ใช้เวลานานเกินไปให้โทรเรียกได้เลยนะ แล้วเราจะรีบกลับมา แต่น้องก็ไม่เรียกนะ น่ารักมากอ่ะ 
 

เกาะห้องมีเส้นทางเดินป่าศึกษาธรรมชาติด้วยนะคะ




แต่เราไม่ได้ไป ฮ่าๆๆ... คือหมดแรงเดินมาก ขอเล่นน้ำดีกว่า ร่างกายต้องการทะเลสุด ๆ เพลานี้ 
 

เสร็จจากเกาะห้องเราไป "ทะเลใน (ลากูน)" น้องบอกว่าตอนนี้น้ำลง ถ้าน้ำขึ้นจะสวยมาก แค่นี้เราก็ว่าสวยแล้วนะ น้ำก็เย็น มีคนมาเล่นน้ำอยู่บ้าง ลากูนนี่จะเป็นทะเลที่มีภูเขาหินปูนล้อมรอบ เข้า-ออกทางเดียว บางครั้งถ้ามีพายุ คนเรือจะใช้ตรงนี้หลบพายุได้เหมือนกันค่ะ







ตอนน้ำลดแบบนี้เรากลับคิดว่าขาออกมาจากลากูนดูสวยกว่าขาเข้าแฮะ 

หลังจากนั้นเราล่องเรือไป "เกาะผักเบี้ย" กับ "เกาะไร่" สองเกาะนี้จะเชื่อมถึงกัน ถ้าน้ำลดสามารถเดินไปถึงกันได้ค่ะ แต่บังเอิญน้ำไม่ลด เกาะผักเบี้ยจะมีสัญลักษณ์ คือ หินรูปร่างคล้ายดอกเห็ดนี้แหละค่ะ น้ำใสค่ะ แต่ทรายไม่สวยเท่าเกาะห้อง
 

ชิงช้าที่มีอยู่อันเดียวของเกาะ พร็อพเดียวที่จะสามารถถ่ายรูปด้วยได้ คนเลยต่อแถวถ่ายรูปยาวเลย ยอมแพ้ค่ะ ฮ่าๆๆ  
 

ระหว่างปล่อยใจไปกับลมทะเล เราผ่านเกาะนึงที่มีหัวมีคอเหมือนเกาะไก่ที่เคยผ่านครั้งก่อน แต่ทำไมมันดูอ้วนขึ้น น้องคนขับเรือบอกว่า "นั่นเค้าเรียกว่า "เกาะกา" ครับพี่"  มีไก่ มีกา แล้วมีนกด้วยมั้ยอ่ะคะ??  




ออกจากเกาะผักเบี้ย เราจะไป "เกาะลาดิง" (ชื่อเต็ม ๆ "เกาะเหลาล่าดิง") หรือคนต่างชาติเรียกกันว่า "เกาะพาราไดซ์" จริง ๆ เกาะนี้ไม่ควรพลาด (แต่เราพลาด ) เพราะน้ำจะใส เกาะนี้จะเป็นเวิ้งหาดทรายเล็ก ๆ มีภูเขาหินปูนตั้งอยู่ 2 ข้างเหมือนเกาะห้อง คนจะไปสน็อคเคิลกัน นี่คือข้อมูลที่เราได้รับก่อนไปเที่ยว

แต่ข้อมูลที่เราไม่รู้ คือ... จากเกาะหันหน้าออกมาจะเห็นหมู่เกาะเรียงรายอยู่ตรงหน้า สามารถสน็อคเคิลเพื่อชมปะการัง ปลาลายเสือได้ พอเรามาเห็นคนเยอะเรือเยอะ เกรงใจน้องคนขับเรือด้วยแหละ (ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเที่ยง) ก็เลยบอกน้องว่าไม่ต้องเข้าไปก็ได้มั้ง น้องเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวจะพาโฉบไปดูเกาะรังนกก็แล้วกัน

เรื่องของเรื่องคือบังเอิญตอนที่ไปถึงเกาะลาดิงมีนกบินผ่าน เราทักว่ามีนกด้วย นกอะไรเนี่ย น้องเค้าบอกว่าเกาะลาดิงนี่เป็นเกาะที่มีการสัมปทานรังนกนางแอ่น ตรงเกาะถัดไปนู้น (เป็นส่วนหนึ่งของเกาะลาดิงเช่นกัน) เป็นเกาะที่มีคนสัมปทาน มีคนเฝ้าตลอดทั้งวันทั้งคืนไม่ให้คนนอกเข้า เราเห็นมีเรือยอร์ชจอดเฝ้าเลยแหละค่ะ

ตรงเกาะก็จะมีโพรงเป็นถ้ำเข้าไปค่ะ มีโครงไม้ไผ่อยู่หน้าปากถ้ำ เป็นทางเข้าออกของคนเฝ้าค่ะ จะเก็บรังนกนี่ก็ต้องมีซีซั่นด้วยนะ ถามน้องว่าแล้วตกลงการเก็บรังนกนี่มันดีหรือไม่ดี น้องก็ยิ้มไม่ตอบอะไร ตอบแค่ว่ามันเป็นสิ่งที่สร้างมูลค่า

นั่งเรือกลับเข้าฝั่งมา รับลมทะเล สูดอากาศมันฟิน มันมีความสุขมากค่ะ   




กลางทะเลเห็นแมงกระพรุนเยอะมากเลยค่ะ น้องบอกว่าราคาตัวนึงก็ 5-6 บาทค่ะ จับไปขายได้... จะดีรึ?? 




ส่งเราเข้าฝั่งเกือบบ่าย (น้องบอกทีหลังว่าเราใช้เวลาน้อยแล้ว คนอื่นนี่ใช้เต็มสตีมทั้งวัน) เราติดใจการนั่งเรือมาก บวกกับงบที่ยังเหลือ เลยเจรจาตกลงไป 4 เกาะพื้นฐาน (หาดถ้ำพระนาง-เกาะปอดะ-เกาะไก่-ทะเลแหวก) ในวันพรุ่งนี้ น้องคนขับเรือไม่ขึ้นราคาสูง ๆ ในหน้าเทศกาลเหมือนที่เค้าบอกเลยค่ะ 

ร่างกายเริ่มเหนื่อย ก่อนไปเกาะร่างกายต้องการทะเล แต่ตอนนี้ร่างกายต้องการอาหารเที่ยงและความเย็น ไม่นึกว่าการไปเกาะ 4-5 เกาะนี่จะเหนื่อยขนาดนี้

จริง ๆ ร้านอาหารที่อ่าวนางยาวไปถึงหาดนพรัตน์ธารามีเยอะมากนะคะ ทั้งร้านอาหารที่เป็นเชน อย่างเบอร์เกอร์ต่าง ๆ และทั้งร้านอาหารซีฟู้ดแนะนำ แต่เราไปคนเดียว จะไปนั่งทานซีฟู้ด มันเยอะน่ะเราว่า ทานไม่หมดเสียดาย กำลังเดินหาร้านก็เจอร้านอาหารตามสั่งตรงข้ามโรงแรม "ร้านไก่เถื่อน" คนเยอะแฮะทั้งคนไทยคนต่างชาติ เรารอคนหมด (ก็ปาไปบ่ายสาม) รสชาติใช้ได้เลย แต่ที่ฮาคือคุณลุงเจ้าของ เห็นตอนแรกนึกว่าจะอินดี้ แต่พอเราชวนคุย คราวนี้คุยยาว 




ช่วงรออาหารเราลองถามราคาทัวร์ที่บริษัททัวร์ข้าง ๆ ราคาคนไทย join tour ถ้าไปเกาะห้อง 700.- บาท มีน้ำดื่ม ผลไม้ให้ และถ้าไปเกาะ 4 เกาะ ก็ 600.- มีน้ำดื่ม มีผลไม้ให้เช่นกัน เอาจริง ๆ มันถูกกว่าเหมาลำนะ แต่พอนึกว่าต้องไปกับคนอื่นที่ไม่รู้จักในที่ที่เราอยากพักผ่อนให้เต็มที่ ราคาเหมาลำก็ไม่ได้แพงจนเกินไปเลย คุณลุงร้านอาหารตามสั่งแนะนำราคามาคร่าว ๆ ว่าถ้าจะเหมาลำราคาควรอยู่ประมาณไหน ราคาที่น้องคนขับเรือเค้าให้เราถือว่าไม่เอาเปรียบเลย 

เป็นอีกคืนที่ฝนตก แต่นอนหลับสบายค่ะ ตัวเริ่มแดงแล้วด้วย ผิวไหม้ แต่ชอบค่ะ 
 

เช้าวันที่สอง ตื่นเช้าเช่นเคย มาทานอาหารเช้าของโรงแรมแล้วก็ไปที่ชายหาดตามที่นัดไว้กับน้องคนขับเรือ คือจริง ๆ เกาะ 4 เกาะนี้เราเคยไปแล้ว แต่ประเด็นคือเราอยากนั่งเรือชมทะเล น้องมาตามที่นัดไว้ เราถามก็ทักทายน้องไปเรื่อย วันแรกที่พี่มาถึงเห็นฝรั่งเค้าออกไปตอนเย็นเค้าไปไหนกันเหรอ น้องบอกเค้าไปดูพระอาทิตย์ตกแล้วก็ไปทานข้าวที่ไร่เล

โอ้โห... มีทริปพระอาทิตย์ตกด้วย เท่าไหร่ง่ะ แพงมั้ย (ตอนนี้งบเริ่มหมดละ แหะๆๆ)

น้องคนขับเรือบอกราคาปกติ... แล้วบอกต่อว่า “ถ้าพี่จะไปผมให้ราคาพิเศษ”... ซึ่งบอกเลยว่าคุ้ม ไม่เอาไม่ได้แล้ว รีบตกลงทันที 

ไปที่ "หาดถ้ำพระนาง" เป็นที่แรกค่ะ น้ำใสเหมือนเดิมเลยทีเดียว คนเยอะผิดจากที่เราไปมาเมื่อวานค่ะ คิดว่าเพราะ 4 เกาะนี้เป็นเกาะพื้นฐาน มันไม่ไกลจากอ่าวนางไงคะ แต่น้ำใส ทะเลสวยเหมือนเดิม




ที่นี่มีถ้ำพระนาง เป็นที่ตั้งของศาลที่เป็นที่กราบไหว้บูชาของชาวเรือค่ะ 
 



หาดถ้ำพระนางยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเดี๋ยวนี้มีเรือขายอาหารแล้วด้วยนะ นักท่องเที่ยวไม่ต้องทนหิวอีกแล้ว เราก็หวังว่าเค้าจะมีการรักษาความสะอาดของผืนน้ำค่ะ

เรากลับมาที่เรือ น้องพาขับเรือผ่าน "เกาะปอดะ" เราจำได้แน่ ๆ อ่ะว่านี่คือเกาะปอดะ แต่ทำไมน้องขับเรือผ่าน น้องบอกเดี๋ยวค่อยแวะ จะพาไปดูอะไร

น้องอ้อมเรือไปหลังเกาะปอดะ น้องบอกว่าที่นี่เรียกว่า “อ่าวภูหยา” ที่นี่สวยมากค่ะ แต่เนื่องจากยังไม่ใช่ที่เที่ยวอย่างเป็นทางการ เรือที่มาที่นี่เลยเป็นเรือเหมาที่คนขับเรือพานักท่องเที่ยวมา ไม่เห็นมีแบบกรุ๊ปทัวร์ค่ะ 

ถ้ามาที่แนะนำให้ปีนขึ้นไปตรงหน้าผานะคะ มองลงมาจะเห็นอ่าวภูหยาจากมุมสูง เราปีนไปได้นิดเดียว น้องบอกว่าถ้าขึ้นสูงกว่านี้จะสวยกว่านี้และเห็นหินงอกหินย้อยสวยงามค่ะ แต่เราหมดปัญญาปีน







ความใสของน้ำไม่เป็นรองใคร พื้นน้ำมีหินเยอะหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอันตรายอะไร บอกลาอ่าวภูหยาด้วยการหยอกล้อกับปลาลายเสือที่แหวกว่ายมาทักทายนักท่องเที่ยวเต็มไปหมด 




จากอ่าวภูหยา น้องพาเราไปที่ "ทะเลแหวก" วันนี้เหมือนจะแหวกเยอะกว่าครั้งก่อนแฮะ แต่น้ำใสทรายสวย และคนเยอะคงเส้นคงวาค่ะ น้องคนขับเรือบอกว่าก่อนสึนามิหาดทรายตรงกลางทะเลแหวกเป็นเนินขึ้นมาใช่มั้ย แต่หลังสึนามิไม่เป็นเนินแล้ว เป็นพื้นราบ และด้านล่างถูกคลื่นซัดเป็นแอ่งเว้าเข้าไปแทนค่ะ







เพราะคนเยอะเราเลยเคลื่อนย้ายกันไปที่ "เกาะไก่" นี่ไง เราบอกแล้วว่าไก่มันจะผอม ๆ 




จริง ๆ จากตรงทะเลแหวกสามารถเดินมาที่เกาะไก่ได้ ทะเลแหวกนี้เชื่อมเกาะ 3 เกาะ เกาะทับ เกาะหม้อ และเกาะไก่ค่ะ 

เรามาพักกันที่เกาะไก่ เลยมีเวลานั่งคุยกัน น้องเล่าว่าตอนสึนามิมาน้องกำลังตกปลาอยู่แถว ๆ เกาะปอดะ เห็นคลื่นสูงผิดปกติ ด้วยสัญชาตญาณชาวเรือก็เลยรีบเอาเรือออกไปตรงกลางทะเลที่มีคลื่นสูงนั่นแหละเลยรอดมาได้ คนเรือที่อยู่แถว ๆ นั้นก็เช่นกัน

เรางงว่าคลื่นสูงมันก็ต้องยิ่งน่ากลัวมั้ย น้องบอกว่าถ้าอยู่กลางทะเลไม่เป็นไรหรอกเพราะเราจะอยู่บนคลื่น แต่ถ้าอยู่ที่ฝั่งคือแรงคลื่นสูงมันซัดแรง แล้วก็จะกลืนหายหมด มา 3 ลูก เรียบหมดเลย

เฮ้อ!! ไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติได้จริง ๆ 




บนเกาะไก่นี้ชิงช้าเป็นของเรา  ตัวไม่ใช่แค่แดงแต่เกรียมแล้วค่ะตอนนี้ ไม่ยอมแพ้ มาทั้งทีต้องให้สุด หายเหนื่อยก็เคลื่อนตัวไป "เกาะปอดะ" กันค่ะ สัญลักษณ์หินปูนรูปเรือใบนี้คือเกาะปอดะแน่ ๆ 




ร้านอาหารยังมีอยู่ แต่คาดว่าของน่าจะมีเหลือเฟือแล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆๆ




จบทริปนี้น้องพาเข้าฝั่งเกือบบ่ายสอง เหนื่อยหอบและตัวเปียกจากการกระโดดขึ้นเรือลงเรือและปีนผา เหนื่อยกว่าเมื่อวาน หอบร่างมาทานอาหารเที่ยงร้านไก่เถื่อนเหมือนเดิม คุณลุงใจดีเหมือนเดิม ลูกค้าเยอะจนนี่จะไปช่วยแพ็คอาหารใส่ถุงให้อยู่แล้ว แหะๆๆ

ทริปเช้าจบ แต่มีทริปเย็นรออยู่จ้ะ อาบน้ำพักผ่อนแล้วก็ออกมาตามนัด 6 โมงเย็นเพื่อพบว่าพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าไปแล้ว มองหน้ากัน ทำไมไม่เช็คเวลาพระอาทิตย์ตกก่อนนัดกันนะ 

น้องคนขับเรือสงสาร ไม่เป็นไร ๆ งั้นเดี๋ยวพาไปดูแพลงตอน แต่ต้องรอมืดหน่อยนะ เรารีบตกลง คือมันต้องได้ดูอะไรซักอย่างอ่ะ 

เคยนั่งเรือล่องแม่โขงชมพระอาทิตย์ตกที่เชียงของ หลงรักเลย วันนี้ได้ล่องเรือมองแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า แสงสีส้มที่กระทบผืนทะเลอันดามันก็สวยไม่แพ้กันนะคะ หลงรักเช่นกันค่ะ 




ส่วนในเรื่องของการดูแพลงตอนนั้น... ต้องดูตอนมืดจริง แต่ต้องว่ายน้ำเข้าไปดูในถ้ำ ซึ่งเราว่ายน้ำไม่เป็น!!! 

น้องคนขับเรือมองหน้า สงสารขั้นสุด น้องปลอบใจ ไม่เป็นไร ๆ เรานั่งดูเค้าดูแพลงตอนก็ได้นะ 

มีเรือมาจอดส่งลูกค้าที่จะเข้าไปดูแพลงตอน เห็นแสงไฟใต้ท้องเรือใช่มั้ยคะ นั่นเป็นใฟที่เค้าติดใต้ท้องเรือเพื่อนำทางนักท่องเที่ยวค่ะ เราแอบเห็นแพลงตอนเรืองแสงอยู่ตรงหาดที่ผ่านบ้างแล้วเหมือนกันค่ะ สวยเลย แต่น้องบอกว่าในถ้ำสวยกว่านี้อีกนะ เสียดาย หัดว่ายน้ำตอนนี้ไม่ทันใช่มั้ย 

 


แต่เราไม่เสียใจนะคะ แค่ออกมานั่งเรือตอนกลางคืนนี่เราก็พอใจมากแล้ว เรามีความสุขมาก ๆ กับทริปนี้

น้องคงสงสารเรามากอ่ะ น้องบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปหาอะไรทานที่ "หาดนพรัตน์ธารา" ก็แล้วกัน เพราะน้องต้องไปเก็บเรือที่นั่นอยู่แล้ว แล้วน้องก็เลี้ยงเคบับไก่เราอันนึง ฮ่าๆๆ ทำไมน้องใจดี




พีคกว่านั้นคือตอนซื้อเคบับเจอคุณลุงร้านไก่เถื่อน คุณลุงดีใจรีบถาม "ครั้งต่อไปมาอีกเมื่อไหร่"

อ้าว!! คุณลุง เดี๋ยวสิ ทริปนี้ยังไม่ทันจะกลับเลยค่ะ 

คุณลุงบอกว่าถ้าจะมาให้โทรบอกก่อนนะ เพราะบางโรงแรมที่นี่คุณลุงมีส่วนลด คุณลุงน่ารักอ่ะ อือ... เราว่าเราโชคดีนะที่เรามักจะเจอคนน่ารัก ๆ เวลาออกเดินทาง 
 

แต่ที่พีคสุดของทริปนี้ คือ ตอนที่ไปนั่งทานเคบับที่หาดนพรัตน์ธารา น้องคนขับเรือคงเห็นเราเป็นคนสบาย ๆ น้องรวบรวมความกล้าเอ่ยปากถามด้วยความเกรงใจว่าที่มาคนเดียวนี่ มีเรื่องช้ำรักอะไรหรือเปล่า?? อย่าเครียดกับชีวิตนะ คนนี้ไม่เอาก็มีคนอื่นอีกหลายคน

เรางง แล้วก็ขำก๊าก นึกออกในทันทีว่าที่น้องบอกเราทั้งวันว่า "อย่าเครียดกับชีวิต" เพราะน้องนึกว่าทริปนี้เป็นทริปทิ้งรักลงทะเลของเรา แล้วที่ให้ราคาพิเศษทั้งหลายแหล่นี่มาคงเพราะสงสารผู้หญิงอ้วน ๆ อกหักคนนึง รวมถึงที่พามาหาดนพรัตน์ฯนี่ก็ด้วยสินะ 

ขำน้อง... หน้าบานทั้งทริปขนาดนี้ดูเหมือนคนเศร้าตรงไหนกันนี่ 




บอกน้องว่าไม่เลย ไม่ได้มีอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น แค่ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว มันคล่องตัวแล้วก็สนุกได้เต็มที่

น้องแบบ... อ้าว!! เห็นบางช่วงตอนล่องเรือพี่เงียบ ๆ เราบอกว่าพี่กำลังฟินกับธรรมชาติค่ะหนู

ทำไมไม่รู้ แต่สัมผัสได้ว่าน้องอยากเรียกเก็บเงินที่ลดให้ไปนั่นเพิ่มทันที (กลับมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง เพื่อน ๆ ขำกันลั่นร้านอาหาร บอกว่าน้องเค้าคงขับเรือด้วยความอกสั่นขวัญหายตลอดทริป กลัวลูกค้าจะกระโดดทะเลตาย )

แต่น้องก็น่ารักค่ะ พอส่งเราเสร็จ น้องบอกว่าแล้วมาอีกนะ จะพาไปเกาะพีพี กับ อ่าวมาหยา... ด้วยเรือหางยาว  อุต่ะ!! แล้วมันจะไม่ไกล คลื่นจะไม่แรงไปรึ?? 

ยังไงก็ขอบคุณมาก ๆ นะคะในความมีน้ำใจของน้อง... อืมม!! เราเจอเรื่องที่ทำให้ประทับใจระหว่างเดินทางอีกแล้ว 

15 ปีผ่านไป กระบี่ยังสวยเหมือนเดิมค่ะ เอาจริง ๆ ประเทศไทยเรามีธรรมชาติที่สวยงามมากนะคะ ไม่ว่าจะเป็นทะเลหรือภูเขา เราชอบหมดเลยค่ะ