--[สาว Camfrog อื้อหือ!!]--

สวัสดีเพื่อน ๆ ชาว bloggang ที่รักทุกท่านอีกครั้งครับ
หลังจากที่เมื่อวานนี้ผมมาเล่าเรื่อง เมล์นรกให้ฟังกันไปแล้ว

ปกติจะต้องเว้ณช่วงไปซักชาตินึงกว่าจะมีเรื่องมาเล่าอีก T_T

แต่บังเอิญว่า วันนี้ดั๊นนน ไปประสบพบเจอเรื่องเด็ด ๆ มาครับ และมันเป็นเรื่องของสาว camfrog
เพื่อน ๆ คงจะรู้จัก camfrog กันใช่ไหมล่ะครับ โปรแกรมยอดฮิตของวัยรุ่นหื่นกาม T_T สมัยนี้

อ่ะ ๆ อย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็น 1 ในนั้นครับ ถึงแม้เมื่อก่อนจะเคยเป็น 1 ในดีเจ camfrog ก็ตามที
แต่เป็นอยู่ในห้องที่มีแต่ความสงบสุข ไม่มีการเปลี้องผ้าให้ดีเจสติแตกแต่อย่างใด T_T
ทั้งที่อยากให้มีบ้างก็ตามที

(แต่มันไม่มีเลย เนื่องจาก เห็นหน้าดีเจแล้ว ไม่กล้าถอดผ้า สงสัยจะกลัวโดนข่มขืน online
ผ่านเครือข่ายอินเตอร์เนทหรืออะไรก็ไม่ทราบได้ เนื่องจาก ดีเจคนนี้ หน้าตาปกติก็ออกแนวโรคจิตอยู่แล้ว
ซึ่งถ้ายิ่งมาเจออย่างนั้นด้วยละก็ อาการจะออกจนหน้าเหมือนฆาตรกรโรคจิตไปเลย
ทั้ง ๆ ที่ใจผมก็ไม่ได้คิดอะไร ........จริง ๆ นะ สาบานเลยเอ้า T_T)

เอาล่ะ เข้าเรื่องกันดีกว่า ก็เนื่องจากวันนี้ ผมมีโอกาสได้ไปใช้บริการร้านอินเตอร์เนทคาเฟ่แห่งหนึ่ง
ย่านนวนคร ที่ต้องไปใช้ก็เพราะว่า บริษัทที่ผมทำงานอยู่นั้น ค่อนข้างจะโลวเทคเป็นอย่างมาก
แค่เห็นคอมพิวเตอร์ก็ตื่นเต้นกันแล้ว ถ้าบังเอิญมีอินเตอร์เนทให้ใช้อีก มีหวังช็อคตายแหงม ๆ T_T

นั่นแหล่ะครับ มันบังเอิญว่า ที่ออฟฟิตต้องการใช้เอกสารบางอย่างของราชการ
ซึ่งไม่รู้จะไปขอใครเค้า ทีนี้ปัญหานั้นก็โดนโบ้ยมาที่ผมทันที!!!

ใครซวยครับ ถ้าไม่ใช่ผม T_T

ก็บังเอิญอีกเหมือนกัน ที่สติปัญญาของผมพอจะมีอยู่บ้าง ทำให้คิดได้ว่า
เอกสารดังกล่าวนั้น สามารถหาโหลดได้ทางอินเตอร์เนท!!!

นั่นจึงทำให้ผมต้องออกเดินทางจากบริษัทเป็นระยะทางกว่า 1 กิโลเมตร (ไกลโคตร)
เพื่อไปใช้บริการร้าน อินเตอร์เนทคาเฟ่ ซึ่ง มีเจ้าของร้านดุเหมือนหมา

แค่ขอใช้บริการโดยมีข้อแม้ว่า ขอเซฟงานใส่ Flash Drive ที่เราเตรียมไปด้วยเท่านั้นแหล่ะ
พี่แกพูดซะเหมือนกับว่า ผมเป็นตัวการเอาไวรัสไปปล่อยในร้านมัน!!!!

"คุณแน่ใจได้ยังไงว่า ไฟล์ที่คุณจะเซฟมันไม่มีไวรัส"
"เอ่อ......"

"แล้ว Flash Drive ของคุณ คุณแน่ใจได้ยังไงว่า มันจะไม่เอาไวรัสมาติดเครื่องผม"
"เอ่อ......"

มันเป็นคำถามที่ทำเอาผมอ้าปากค้าง ตอบไม่ถูกเลยทีเดียว
แต่ในใจคิด "มรึงเปิดร้านเนทได้ยังไงวะ ปัญหาแค่นี้ทำยังก๊ะกรูจะมาระเบิดคอมฯร้านมรึง!!!"

"พี่ก็เอา Flash Drive ผมไปสแกนดิครับ มีโปรแกรมสแกนหรือเปล่า"

ผมถามเพราะเริ่มไม่แน่ใจว่า ร้านนี้มันจะมีโปรแกรมสำหรับสแกนไวรัสหรือเปล่า
ถามทั้งที่ไม่น่าจะถาม ถ้าใครเปิดร้านเนทแล้วไม่มีโปรแกรมสแกนไวรัส แมร่งก็ห่วยเต็มทน!!!

"เออ จริงด้วย"

ครับ เพิ่งนึกออก หลังจากที่ถามผมจนแทบจะกินหัวผมเข้าไปทั้งหัวอยู่แล้ว T_T
เค้าเอา Flash Drive ของผมไปสแกน ซึ่งแน่นอน ไม่มีไวรัสซักกะตัว เค้าจึงยิ้มออกมาได้!!!

แต่หารู้ไม่ว่า พอผมเซฟงานไปแล้วเรียบร้อย เอากลับไปสแกนที่บริษัท อะโห
ร้านนี้มันต้องเป็นร้านเพาะพันธุ์ไวรัสคอมพิวเตอร์แน่ ๆ เจอเป็นร้อย!!!
แทนที่เค้าจะกลัวติดไวรัสจากผม กลับกลายเป็นว่า Flash Drive ผมไปติดไวรัสจากร้านเค้ามาแทน T_T

(เครื่องที่เค้าสแกน Flash Drive ของผมกับเครื่องที่ผมใช้ คนละเครื่องกันครับ)

เอาล่ะครับ กลับเข้าเรื่องต่อ T_T (นอกเรื่องเก่งจริงๆ แหะผม ขออภัยด้วยครับ)

ก็แน่นอนครับ เซฟไฟล์มันใช้เวลาไม่ถึง 1 นาทีหรอก หลังจากนั้นก็ว่างครับ
ไม่อยากรีบกลับออฟฟิต ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เช็คเมล์ดีกว่า
ผมก็หาอะไรทำของผมไปเรื่อยแหล่ะครับ ตั้งกระทู้บ้าง อ่านกระทู้บ้างตามประสา

เรื่องของเรื่อง เกิดขึ้นที่โต๊ะข้าง ๆ ครับ

โต๊ะข้าง ๆ เป็นสาววัยรุ่นคนหนึ่ง ใส่กางเกงขาสั้นเสมอหิ๊ม T_T
สั้นมาก สั้นจนน่ากลัว มันสั้นจนผมคิดว่า ความจริง กางเกงตัวนั้น
มันอาจจะเป็นกางเกงในก็ได้ T_T

จริง ๆ ไม่ได้อยากจะไปเจือกอะไรกับเค้าหรอกครับ แต่หน้าจอมันมองเห็น ๆ กันอยู่
ผมเหลือบตาก็มองเห็นกันแล้ว ตอนแรกก็ไม่สนใจ จนกระทั่งเห็นโปรแกรมที่เค้าเล่นอยู่

Camfrog ครับ ผมเห็นหน้าน้องเค้าผ่านหน้าจอ คือ เห็นผ่านกล้องน่ะครับ
น้องเค้านั่งข้างๆ ผม มันก็เป็นการเสียมารยาทหากผมหันไปจ้องหน้าเค้า
แค่มองขาเค้านี่ ผมก็เสียมารยาทจนไม่รู้จะเสียยังไงแล้ว T_T

ทีนี้ระหว่างที่ผมรอโปรแกรมอยู่นั้น ผมก็หันไปมองหน้าจอน้องเค้า

ปรากฎว่า น้องเค้ากำลังคุยอยู่กับชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง
คือแบบว่า หน้าจอซิบของน้องเค้านี่ กระพริบไม่ได้หยุดเลยครับ
ประมาณว่า น้องเค้าน่ารัก (จากที่เห็นผ่านกล้องบนหน้าจอน้องเค้านะ)
ขาว หุ่นดี อะไรประมาณนี้ หนุ่ม ๆ เลยทักกันมาเพียบเลย

คือผมจะสะดุ้งหันไปมองทุกครั้ง ที่มีเสียงซิบมานั่นแหล่ะครับ

มันจะดัง ตึ่ ดือ ดื๊ด!!!

มันดื๊ดทีก็หันที เหมือนคนวิตกจริต ได้ยินเสียงเป็นหัน
ก็ตามปกติแหล่ะครับ การคุยกันผ่านช่องทางนี้ ก็ต้องจีบกันเป็นธรรมดา

ซักพัก โทรศัพท์น้องเค้าก็ดัง เธอหยิบมาคุยโดยเอาโทรศัพท์มาคุยฝั่งที่อยู่ติดกับผม

"อืมมม อยู่ร้านเนท ตัวเองล่ะอยู่ไหน"
"เหรอ เย็นนี้ว่างหรือเปล่า เดี๋ยวเค้าไปหานะ"
"กินข้าวหรือยัง"
"บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้"
"รักนะ จุ๊บ ๆ"

แสรดดดดดดดดดดด ไม่อายตรูมั่งหรือฟระ พูดอะไรออกมา เห็นใจคนไม่มีแฟนบ้างโว้ย!!!

พอน้องเค้าวางสายไป เค้าก็หันไปสนทนากับหนุ่ม ๆ ในหน้าจอต่อ
ผมเหลือบไปเห็นพอดีเลย

"มีแฟนยังอ่ะ" ชายหนุ่มซิบมา
"ยังค่ะ"

แสรดดดดดดดดด แล้วเมื่อกี๊มรึงคุยกับใครวะมีจุ๊บ ๆ ด้วย คุยกับหมาหรือไง!!

"เรียนที่ไหน"
"ม.รังสิตค่ะ"

ป๊าดดดดดด ยังใส่ชุดฟอร์มโรงงานอยู่เลย เปลี่ยนมาแค่กางเกง
ม.รังสิต ใส่ชุดฟอร์มอย่างนี้หรือไงฟระ!!!

"ตอนนี้อยู่ที่ไหนน่ะ"
"กรุงเทพค่ะ"

น่านนนนนนนนน มรึงนั่งอยู่ปทุม เกือบถึงอยุธยาอยู่แล้ว ตอบไปได้ อยู่กรุงเทพ T_T

ที่ผมพิมพ์ไปทั้งหมดด้านบนนี่ ก็คงเป็นเรื่องปกติกับสังคมอย่างนี้ใช่ไหมครับ
เพื่อน ๆ ก็คงเคยได้ยินได้ฟัง หรือได้สัมผัสกันมาบ้างแล้ว กับการตอแร๋กันโต้ง ๆ อย่างนี้
แต่ที่ทำให้ผมตะลึงมากที่สุดกับอีหนูคนนี้ก็คือ เมื่อไอ้หนุ่มคนนั้นมันถามเบอร์!!!

"มีเบอร์ไหม"
"มี"

"ขอหน่อยสิ"
"เธอเอาของเธอมาดีกว่า"

"จดนะ XXX-XXXXXXX"

สิ่งที่ทำให้ผมตะลึงก็เมื่อ เธอหยิบสมุดเล่มเล็ก ๆ คู่ชีพของเธอขึ้นมา
ด้านในมีปากกา และ และ ....................และ


เบอร์โทรศัพท์!!!!!!

ที่ตกใจก็คือ 2 หน้ากระดาษ อุดมไปด้วยเบอร์โทรศัพท์
ถ้าจะนับจริง ๆ ผมว่าเกินร้อยอ่ะ แน่นอน

โอว อีหนู นี่จะสะสมไปชิงโชครถเบ้นซ์หรือไงจ๊ะ
มีอะไรกันเยอะแยะ จำได้เหรอนั่นน่ะ เยอะขนาดนั้น
ลำพังตัวพี่เอง เบอร์ตัวเองยังจำแทบไม่ค่อยจะได้ต้องกดดูในโทรศัพท์อยู่บ่อย ๆ
แล้วนี่ มีเป็นร้อย (และแน่นอน ไอ้หนุ่มหน้าจอคนนั้น ก็เป็น 1 ในร้อยเบอร์ของเธอด้วย)
จำหมดได้ยังไง T_T

ยังครับ เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อเธอจดเบอร์เสร็จแล้ว โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เพื่อน ๆ อาจจะเริ่มคิดกันแล้วสินะครับ ว่า ตกลงผมได้ทำงานของผมหรือเปล่า ทำไมละเอียดจัง
ก็ขอสารภาพตามตรงครับ ว่า วินาทีนั้น ชีวิตของน้องคนนั้น มันกลายเป็นชีวิตของผมไปแล้ว T_T

ขอเจือกอย่างเป็นทางการ T_T


"ฮัลโหลววววว"
"ว่าไงจ๊ะที่ร๊ากกกกกกกกก"

ส่วนเหตุการณ์นี้ ถึงผมไม่อยากจะฟัง มันก็ได้ยินอยู่ดีแหล่ะครับ
เพราะเธอพูดอย่างดัง ประมาณว่าได้ยินกันหมดทั้งร้านนั่นแหล่ะ T_T

"เล่นเนทอยู่"
"บ้า เค้ามาหาข้อมูลสมัครงานต่างหาก ไม่ได้คุยกับใครซะหน่อย"

อ๊ะโห๋วววว สะตอกันจะ ๆ สะตอกันเห็น ๆ ซิบมาเป็นร้อย บอกไม่ได้คุยกับใคร

"วันนี้เราไม่ว่างอ่ะ ตอนเย็นมีนัดกับเพื่อน"

เอาแล้วไง จากที่ได้ฟัง ผมเริ่มตะหงิด ๆ ว่า ไอ้สายแรก กับไอ้สายนี้ มันคน ๆ เดียวกันหรือเปล่า
ซึ่งจากที่ประมวลผล ในการเจือกเรื่องชาวบ้านแล้ว ไม่ไอ้คนแรก ก็ไอ้คนนี้แหล่ะ กิ๊ก
หรือไม่ แมร่งก็ กิ๊กทั้งสองคนนั่นแหล่ะ T_T

เมื่อกาลเวลาผ่านไป ผมเริ่มหมดความสนใจกับเธอไปเสียแล้ว
เพราะกำลังพิมพ์งานตั้งกระทู้อยู่ในห้องศุภฯ (งานตรงไหนวะ)
จนกระทั่ง ผมตั้งกระทู้ดังกล่าวเสร็จเรียบร้อย ก็ได้เวลากลับไปทำงานประจำต่อเสียที

และทันใดนั้นเอง น้องผู้หญิงคนที่ผมเจือกเรื่องเธอมาตลอด 1 ชั่วโมงก็ลุกขึ้น
นัยว่าจะไปเยี่ยว!!! ผมหันไป เธอหันมา อะโหววว

"เมื่อตาต่อตา มาประสาน อือหื๊อ!!! (กรุณาออกเสียงเป็นลิเกด้วยจะได้อารมณ์มาก)"

เฮ๊ยยยยยยยย!!! มันไม่ใช่อ่ะกิ๊ฟ มันไม่ใช่

เพื่อน ๆครับ เธอคนที่ผมมองผ่านกล้องที่หน้าจอ (จอเครื่องเธอ) อยู่เป็นเวลาเกือบ ๆ 1 ชั่วโมง
กับ เธอ คนที่หันหน้ามาเจอผมอยู่นี่ มันแบบว่า เอ่อ.... มัน


มันคนละคนกันครับ!!!!!!!!!


ในจอนั่นแบบ อย่างเนียน
แต่ตัวจริง สนามทุ่นระเบิดแน่แน่!!

ตาโต ๆ ที่ผมเห็นผ่านหน้าจอ
แต่ตัวจริง เอ่อ........


และสาวสวยน่ารักจิ้มลิ้ม ที่ผมมองผ่านหน้าจอของเธอมาตลอดเวลา
มันกลับกลายเป็น .....เป็น ......เป็นอะไรก็ไม่รู้


"นี่เธอ.....เธอกินอีหนูคนที่อยู่บนหน้าจอเข้าไปใช่มั๊ยห๊ะ สารภาพมาเดี๋ยวนี้นะ!!! T_T"


ถ้าเอาภาพที่เห็นหน้าจอมาเทียบกับหน้าจริง แล้วไม่บอกว่าคน ๆ เดียวกัน
ผมเถียงสุดใจขาดดิ้นเลยแหล่ะ ยังไงก็ไม่ใช่ น้องในจอนั่น นางฟ้าชัด ๆ
แต่นี่ ถ้าไม่นางมารก็เฉียด ๆ ไปแหล่ะ T_T


จริง ๆ ผมก็ไม่ได้ไปมีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเค้าหรอกนะครับ
แค่บังเอิญอยู่ในเหตุการณ์ และติดตามเจือกเรื่องของเธอมาเกือบ 1 ชั่วโมง

ก็ได้แต่คิดในใจอยู่คนเดียวว่า


"ไอ้หนุ่ม ๆ ที่ซิบ ๆ มาคุยเป็นสิบเป็นร้อยคนนั่น มันจะกล้าขอเบอร์อย่างที่ขอผ่านหน้าจอไหม หากว่าได้มาเห็นตัวจริง!!!!"


ตัวใครตัวมันละเว้ย 100 กว่ารายชื่อ ที่อยู่ในสมุดเล่มนั้น ก็ขอให้โชคดี
และไม่แน่ คุณ อาจจะเป็น 1 ในผู้โชคดี 100 กว่ารายชื่อนั้นก็ได้หากว่า
วันนี้ช่วงประมาณ 4 - 5 โมงกว่า ๆ คุณเล่น Camfrog อยู่!!


ก็ขอให้คุณได้เห็นในสิ่งที่ผมเห็น ได้เจอกับสิ่งที่ผมเจอก็แล้วกันครับ
ส่วนตัวตรูข้านี้ ขอจรลีกลับไปแพร่พันธุ์ไวรัสที่ออฟฟิตก่อน


เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงอย่าเชื่อในสิ่งที่คุณเห็น จนกว่าจะได้เอามือคลำ!!! (เอ๊ะยังไง )



สวัสดี และ ราตรีสวัสดิ์ เนื่องจาก เหตุเกิดตอนบ่าย 4 โมงเย็น
แต่ตั้งกระทู้ตอนตี 1 ของอีกวัน!!! เจริญละมรึงไม่หลับไม่นอน T_T



สมันน้อย เบอร์ 14


Song : Driver Hight
Artist : L'Arc~en~eiel

Create Date : 15 มกราคม 2551 Last Update : 15 มกราคม 2551 9:04:59 น. Counter : 2567 Pageviews.		21 comments
Share Tweet