--[แป่ดส์ส์ส์]--
เมื่อคืนไปนั่งกินเหล้า + เบียร์กับนักบาส ม.รังสิตมา ที่ร้านในเมืองเอกนี่แหล่ะ
ร้านที่แม่ง ยิงกันตายคาหน้าร้านในวันแรกที่กุไปเหยียบ ยังนั่งไม่ถึงสิบนาที
แม่งยิงกันตายซะแล้ว กุนี่มันตัวซวยหรือไงหว่า ไปไหนก็เจอแต่คนตีกัน T_T
คราวก่อนโน้น ไปผับแถวบ้านนี่เหมือนกัน เข้าไปยังไม่ทันได้ยกแก้ว พ่อเจ้าประคุณก็ตีกะบาลกันซะแล้ว
ยังไม่ทันได้กินเลยซักจอก แม่งไล่กุกลับบ้านทั้งแก๊งค์ ซวยสัด!!
อ่ะน่ะ นั่นมันผ่านไปแล้ว เมื่อวานนี้เลยขอไปลองของอีกครั้ง จริง ๆ ไม่ได้อยากไปหรอก
งานอะไรก็ยังไม่เสร็จ กะว่าออกไปเล่นบาสเสร็จแล้วจะกลับมาทำงานต่อ
ที่ไหนได้ โดนรุ่นน้องล็อคคอไว้ไม่ยอมให้กลับ บอกว่ายังไง ๆ ก็ต้องเอาผมไปด้วยให้ได้
ผมบอกว่า ไม่ได้เอาชุดมา มีแต่ชุดบาส มันก็บอก ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมไปเปลี่ยนชุดกับพี่ก็ได้
แสรดดดดดดดดดดด ทำไมเมิงไม่สิงกุซะเลยล่ะ!!!
อ่ะไม่เป็นไร อยากให้เราไป เราไปก็ได้ พอถามว่าร้านไหน มันบอกว่าร้านเดิม
ร้านเดิมที่พี่ไปนั่งไม่ถึงสิบนาทีแล้วเค้ายิงกันตายนั่นแหล่ะ
แสรดดดดดดดดดดด
ตอนจะออกจากบ้านโดนเพื่อนแซวตอนก่อนไปว่า
คราวที่แล้วไปเค้ายิงกันตาย กุว่า คราวนี้เมิงไปเค้าคงโยนระเบิดใส่กันเลยแหล่ะ!!
ขอบใจมากไอ้เพื่อนรักที่อวยพร กุขอให้พรที่เมิงอวยกุนั้น
ลอยมาหล่นใส่หลังคาบ้านเมิงก็แล้วกัน แสรดดดดด
ว่าแล้วก็เสี่ยงตายเข้าไปจนได้ ตอนประมาณเที่ยงคืน ไปกับรุ่นน้องอีกคนที่หล่อสัดๆ
หล่อโคตร ๆ โคตรพ่อโคตรแม่หล่อ ชิบหายเอ้ย เมิงจะหล่อไปไหน??
วันนี้โชคดี ไม่มียิงกัน ไม่มีตีกัน มีแต่คนจะเอากัน เพราะหญิงเยอะโพด ๆ สาว ๆ ม.รังสิตทั้งนั้น
แล้วก็อย่างที่รู้ ว่าสาว ๆ ม.นี้มันอลังการงานสร้างขนาดไหน แล้วไอ้พวกนักบาส
ม.รังสิตนี่ หน้าตามันดีขนาดไหน ก็เดินกันว่อนไปหมด ยกเว้ณผมที่หน้าตาไม่ดีเหมือนพวกมัน
เลยต้องนั่งเฝ้าโต๊ะ นั่งอยู่กับไอ้หล่อนี่แหล่ะ มันตั้งใจไว้แล้วว่าจะเป็นคนดี ก็เชื่อมันหน่อย
ขนาดมันนั่งสงบเสงี่ยมอยู่ที่โต๊ะ ก็ยังไม่วายมีผู้หญิงเดินมาขอเบอร์มันไม่ได้หยุด
แม้แต่ตอนจะกลับบ้าน ก็ยังจะมาขอกลับด้วยให้ได้ ทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย
ผมเห็นภาพเมื่อวานแล้วก็ได้แต่นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว ฮ่ะ ๆ ๆ .........
ทีนี้ คนหน้าไม่หล่ออย่างเรา ไม่มีหญิงให้หมายปองไม่มีใครกล้าเข้ามาขอเบอร์
เพราะกลัวผมจะทุบหัวแล้วลากไปข่มขืน เมื่อไม่มีจุดมุ่งหมายด้านนั้น แล้วจะทำอะไรได้มากกว่า
แด้นซ์ และ แดก!!
ไอ้รุ่นน้องก็รินให้จังเลย เดี๋ยวเท ๆ เหมือนแก้วผมเป็นแก้ววิเศษ แดกเท่าไหร่ก็ไม่หมด!!
เหล้าหมดไปลิตรนึง ตามด้วยเบียรอีก 6 ขวด
แป่ดสิครับ เมาแป่ด ไม่ไหวแล้ว เลยบอกรุ่นน้องที่ขับรถมาส่งว่า พากุกลับบ้านเหอะ ไม่ไหวแล้ว
ไอ้ตอนนั่งรถน่ะไม่เท่าไหร่ แต่พอเมื่อไหร่ที่รถเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ยูเทิร์นนี่สิ
อะโห อย่าให้เซด อารมณ์นั้นนึกถึงตอนนั่งรถขึ้นไปปายยังไงยังงั้น ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา
เบรค เร่ง แซง โอวววววววววว
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!
จอดรถอ้วกกลางทางไป 2 รอบ
แถมหน้าบ้านตัวเองอีกรอบ อุบาทว์ชาติชั่วมาก ๆ
กลับมาตี 3 มั้งเมื่อคืน สภาพคงเหมือนผมไปเดินฝ่ากับระเบิดมาน่ะแหล่ะ
น้ำท่าไม่ต้องอาบ
แค่เอาตัวรอดขึ้นมาถึงเตียงได้ก็เก่งจะแย่แล้ว รู้สึกได้เลยว่า ขาเรา มันไม่ใช่ขาเรา
บอกให้เดินตรง ๆ มันก็เดินเอียง ๆ แถไปก็แถมา ชนระไปหมดตั้งกะตู้เย็น ยันราวบันได
คืออะไรที่ผมพิงได้นี่ ผมรูดมันมาตลอดทางแหล่ะ T_T
นี่ก็เพิ่งตื่น ปวดกะบาลชิบเป๋ง
ว่าจะหากาแฟดำ ๆ กินซักแก้ว แต่เดี๋ยว รอแป๊บให้ปรับสโครปซักครู่ก่อน เดี๋ยวพาลจะตกบันไดลงไปตายเปล่า ๆ
เอาน่ะ นาน ๆ จะได้เมาปลิ้นอย่างนี้ซักที เพราะปกติผมไม่ใช่คนกินเหล้า นาน ๆ จะกินซักทีตามอารมณ์ในขณะนั้น
ก็ตามประสาคนไม่มีอะไรอย่างผมแหล่ะครับ เห็นคนอื่นเค้ามีความสุขกันได้แบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร
ทำไมเราจะมีไม่ได้ล่ะวะ แม้จะเป็นความสุขที่ชั่วครู่ชัวยามก็ตามที ......
หมายเหตุ : การดื่มสุรา ทำให้สมรรถภาพในการเดินขึ้นและลงบันไดลดลง!!!
สมันน้อย เบอร์ 14
วันที่: 12 ธันวาคม 2551 เวลา:14:59:09 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
