--[กรูมาทามอารายบนโลกนี้ว๊ะ!!]--
: : FUCKING LIFE : :
ตี 5 พอดีเป๊งเลย นาฬิกาในเครื่องคอม ปลุกซะข้าพเจ้าสะดุ้งเฮือก!!!
เหลือบมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ตัวเอง เยสเข้ งานกรูแม่มไม่กระดิกไปไหนเลย
โอ้วอีซาร่า นี่กรูนั่งทำมะเขืออะไรอยู่เนี่ย!!!
โทรไปหาแก้มป่องตอนก่อน 4 ทุ่ม บอกว่า คืนนี้เพลียสัด ๆ คาดว่าข้าพเจ้าคงจะลืมตาอยู่ไม่ได้แน่ ๆ
ใจกรูอ่ะนะ คิดว่า พอวางสายไปมีหวังสลบเหมือด เหมือนโดนต่อยเข้าปลายคางแหง ๆ
แต่ที่ไหนได้ พลิกไปพลิกมา แม่มเสือกนอนไม่หลับซะงั้น
ไม่รู้จะเอายังไงกันแน่กับร่างกายตัวเอง เมื่อกี๊นี้ก็ง่วงเป็นเชี่ยน ๆ เหลือเกิน
แต่พอล้มตัวลงนอน ดันนอนไม่หลับซะงั้น!!
ก็กะว่า รีบนอนแต่หัวค่ำ เผื่อตอนตี 2 ตี 3 จะได้ตื่นมานั่งคิดงานต่อ
ต้องส่งเค้าวันศุกร์นี้แหล่ะ และต้องให้ลูกค้าดูตัวอย่างคราว ๆ ภายในวันพุธนี้
ขอเม้าท์ลูกค้ารายนี้หน่อยเหอะ เรื่องของเรื่อง คือว่า เค้ามาจ้างข้าพเจ้า
ทำ present งานแต่งงานให้หน่อย ไอ้ตัวข้าพเจ้าเองอ่ะนะ พูดตามตรง
ลืมไปแล้วว่า ตัวเองทำงานอย่างนี้ได้ เลยถามไปตอนที่เค้าโทรมาว่า ไปรู้มาจากไหน
เห็นเค้าอึ้ง ๆ ไปพักนึง แล้วก็ตอบกลับมาว่า
"กรูก็ดูในเวปมรึงไงล่ะ"
"เวป"
อ้อ นึกออกล่ะ ไอ้เวป Present นี่เอง แม่มเอ้ย นี่มันยังอยู่อีกเหรอ
ข้าพเจ้าจำได้ว่า ทำเวปนี้มาตั้งกะต้นปี ตอนที่ออกมาจากงานใหม่ ๆ โน่นแหล่ะ
ทำแล้วก็ลืมไปเลย เพราะไม่มีใครติดต่อเข้ามา ก็แน่ล่ะ เดี๋ยวนี้ใครจะทำอย่างนี้ได้
ต้องมีทีมงานเป็นแผง ทำเป็นการ์ตูนอนิเมชั่น ขยับได้ ตั้งแต่จีบกัน รักกัน
เอากัน เฮ้ย!!!! ไม่ใช่ จะแต่งงานกัน เห็นแล้วก็ได้แต่นึกอิจฉา
ถามว่าทำได้ไหม โอ้ย สบมยห สบายมากอย่าห่วง ทำได้สิครับ
แต่ไม่ทำ!!! ทำไมน่ะเหรอ โถ พ่อคุณ แม่คุณ งานอย่างนี้อุปกรณ์ต้องพร้อม
ปากกาเลเซอร์เอย เขียนโปรแกรมเอย สตอรี่บอร์ดอีกล่ะ แม่เจ้า เค้าทำกันเป็นออฟฟิต
แล้วข้าพเจ้าล่ะ มองซ้ายมองขวา มีแต่แมวตัวนึง แสดดด
ทำไม่ไหว ก็เลยต้องตกเทรนไปโดยปริยาย
ก็ไม่ว่ากัน หันเหไปทำอย่างอื่นแทนก็ได้ไม่เป็นไร
แต่อยู่ดี ๆ ดั๊นนนนน มีคนไปขุดเจอเข้าจนได้ แล้วติดต่อมาเสียด้วย!!!
รับโทรศัพท์ด้วยความตกใจ
แต่ก็นะ เอาน่ะ ไม่ได้ทำมานานแล้ว เค้าอุตส่าห์ติดต่อมา ทำให้เค้าซะหน่อย
แต่รู้สึกจะเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอยู่พอสมควร เพราะเจ้าสาวน่ารักสัด ๆ
น่ารักจนไม่กล้าเพิ่มราคาเลย T_T
พลาดไปหน่อย ที่ดันไปใส่ราคาไว้ในเวปตัวเอง ไม่น่าเลยว่ะ
ใครว่าคนสวยใจดี ไม่มีซะล่ะ โหดเหี้ยมสุด ๆ กะฟันกันให้หัวแบ่ะไปข้างเลย
งาน 2500 สั่งยังก๊ะราคา 10000 อัพ!!!
โอ้วววว ไอ้นั่นก็จะเอา ไอ้นี่ก็จะเอา แม่เจ้าโว้ย เอาหมดเลย
ที่สำคัญคือ เสือกไปรับปากเค้าว่าจะทำอนิเมชั่น ที่ตัวเองไม่เคยทำให้เสียอีก
นี่แหล่ะ ที่เค้าเรียกว่า "ปากพาจน" จนตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าอารมณ์นั้น
เสือกตกปากรับคำเค้าไปได้อย่างไร เวลาแค่ 1อาทิตย์ มีแต่เทพเท่านั้นที่จะทำได้!!!
ทำไม่ได้หรอกครับ นี่ก็หาวิธีอยู่ว่า จะทำยังไงให้มันออกมาเป็นกลางที่สุด
คือรับได้ทั้งสองฝ่ายนั่นแหล่ะ เห็นใจกันหน่อย ตัวคนเดียวโว้ย ทำอยู่คนเดียว
ก็นั่นแหล่ะ ที่ดันไปรับงานเค้ามา
ทีนี้ ใครมันจะไปรู้ล่ะ ว่าอยู่ดี ๆ สมองมันก็จะหยุดคิดไปเสียดื้อ ๆ
มันหยุดจริง ๆ คิดอะไรไม่ออกเลยนะ ขนาดเบอร์โทรศัพท์ตัวเองยังนั่งนึกอยู่ตั้งนาน
เคยเป็นกันมั่งไหมล่ะ ผมก็เพิ่งเคยเป็นนี่แหล่ะ
คิดไม่ออก คิดยังไงก็คิดไม่ออก โอว อีซาร่า ไอ้จอร์ชจะตายห่าอยู่แล้ว!!!
นั่งแม่งมาตั้งแต่ 3 ทุ่มครึ่ง ยันนี่ ตี 5 กว่าเข้าไปแล้ว แม่งก็ยังนึงเชี่ยอะไรไม่ออก
ทำมันเข้าไปเห๊อะ ทำแล้วก็ลบทิ้ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่รู้จะทำไปทำเขืออะไร
เสียเวลาไหมนั่นน่ะ ทำไมไม่คิดแล้วทำออกมาทีเดียว
นั่นสิ คิดได้นี่หว่า แต่ทำไมทำไม่ได้วะ!!!!
ก็ไม่รู้ล่ะ ภายในวันพุธนี้ต้องเค้นมันออกมาให้ได้ ถ้าไม่ได้คงต้องมีการตบกะโหลกตัวเอง
กระแทกเอาขี้เลื่อยออกไปเสียบ้าง ไม่งั้นอาจจะซวยได้ งานแต่งเค้ามีแค่หนเดียวด้วย
และถ้าผมไม่ทำให้เค้า หรือทำให้เค้าไม่เสร็จ ก็จบกัน เค้าจะแต่งอาทิตย์หน้านี่แล้ว
ให้ใครมาทำหลังจากผม ถ้าหากว่า คน ๆ นั้นไม่ใช่เทพ ก็ไม่มีวันทันแน่นอน!!!
นึกแล้วขำเหมือนกัน ไปรับมาได้ยังไง กำไรไม่มีซักบาทเดียว ไม่มีจริง ๆ นะ
ค่ารถค่ากินก็หมดแล้ว ไปกลับ 2 รอบ เดินกันขาขวิด แล้วที่ไปรับงานแม่งก็โคตรจะไกล
จริง ๆ จะไปโทษเค้าก็ไม่ถูก เพราะคนบ้านไกลน่ะมันข้าพเจ้าเอง ไม่ใช่เค้า
เค้าน่ะตัวเมือง ส่วนข้าพเจ้าน่ะ บ้านนอก!!!
ก็นี่แหล่ะ เรื่องของเรื่องคือ มันคิดไม่ออก เลยพาลคิดไปว่า
นี่ข้าพเจ้ามาทำอะไรอยู่บนโลกใบนี้กันแน่ ข้าพเจ้าต้องการอะไร
ถามว่า ชอบงานอย่างนี้เหรอ ตอบตรง ๆ ว่า ไม่เลย ไม่ชอบ
นั่นสิ ไม่ชอบแล้วทำ ทำไม คำตอบง่าย ๆ คือ หาแดรกไง
ถ้าไม่ทำก็กินแกรบไปเหอะ มัวแต่เล่นตัว จะอดตายเข้าซักวัน
แล้วนี่ เดี๋ยวอีก 2 วัน ต้องไปหาลูกค้าอีกเจ้านึง
เพื่อน ๆ ก็คงคิดว่า ก็ดีแล้วนี่ มีลูกค้าเข้ามา
มันก็จริงแหล่ะ มีลูกค้าเข้ามา แต่ปัญหามันก็คือ ลูกค้าคนนี้แม่งเสือกเป็นไต้หวัน!!
เออ ถ้าแม่งมีล่ามคอยแปลให้ มันก็ดีหน่อย แต่นี่ แม่งเสือกพูดไทยได้อีก
แสดดดดดดดดด พูดได้ไม่ว่าเลย แต่เสือกฟังกันไม่รู้เรื่อง
ภาษาไทยสำเนียงไต้หวันนี่ รับไม่ได้จริง ๆ เคยไปคุยมาแล้วรอบนึง
กะว่าไม่เอาแน่ ๆ เสนอราคาเป็นภาษาไทยไป เห็นว่าพูดไทยได้
พี่แกดันตอบกลับมาบอกว่า ตัวเองอ่านไทยไม่ออก พูดได้อย่างเดียว
เอ้า แสดดดดดดด แล้วใครเดือดร้อนล่ะเนี่ย ถ้าไม่ใช่กรู!!!
เดือดร้อนสิครับ แค่พูดกันเป็นภาษาไทยยังจะฟังกันไม่รู้เรื่อง
แล้วนี่จะให้เขียนไปเป็นภาษาอังกฤษ แค่คิดก็ขนลุกซู่ ๆ แล้ว
เพิ่งมีปัญหากับฝรั่งมาถามทางอยู่หยก ๆ ต้องมาปวดกบาลกับใบเสนอราคาภาษาอังกฤษอีก
เลยเสนอแม่งมั่ว ๆ ไปซะ อ่านออกไม่ออกไม่ใช่เรื่องของเราแล้ว
ไม่เอาล่ะ ไม่อยากทำแล้วงานนี้ สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง
แต่เชื่อไหม มันดันสนใจซะงั้น ขนาดเสนอราคามั่ว ๆ ไป มันดันอยากได้อีก
โธ่ รู้งี้ ใส่ราคาเยอะ ๆ ไปดีกว่า จะได้รวย ๆ T_T
ก็นั่นแหล่ะ นัดไปคุยเลย อีก 2 วันนี้ คุยกันเลย
โอวววว งานนี้ก็ยังแป่กอยู่ งานนั้นจะมาอีกแล้ว
ไม่ได้ชอบเลยซักอย่างเดียว แต่เสือกทำได้ซะงั้น
ไอ้สิ่งที่ทำได้ดี ก็ไม่มีคนสนใจซักทีนึง ก็ได้แต่ไขว่คว้าหาโอกาสกันอยู่นี่แหล่ะ
มันเป็นความฝันของข้าพเจ้าเลยนะ ที่อยากจะทำในสิ่งที่ถนัด และ รักมัน
เอาเถอะ ก่อนจะไปถึงฝัน ก็ต้องฝ่าฟัน และอดทนกันบ้าง ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ หรอกน่ะ
สู้ต่อไปเน๊อะ
จริงไหม อีซาร่า!!!!!
สมันน้อย เบอร์ 14
ปล. จนกระทั่งตอนนี้ ตี 5.30 น. ผมก็ยังคิดอะไรไม่ออกอยู่ดีแหล่ะ T_T
ง่ะ...นี่ก้อเจ็ดโมงกว่าแร้ว มิทราบว่า จขบ. เปนไงมั่ง 
วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:7:37:24 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
