--[อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา]--

สวัสดีครับ เพื่อนพี่น้องลุงป้า ชาว bloggang ทุกท่าน!!!
ห่างหายกันไปนานเลยสำหรับอินเตอร์เนท คิดถึงครับ คิดถึงทุกท่านเลย (ใครอยากให้คิดถึงมั่งก็รับไปเน้อ)

ก็เรียบร้อยแล้วครับ ย้ายบ้านย้ายเรือน เรียบร้อยหมดแล้ว
แต่มีปัญหากับอินเตอร์เนทนิดหน่อย เลยยังติดไม่ได้
มีปัญหาจนแทบจะเอาระเบิดไปโยนใส่ช็อปทรูแล้วเนี่ยแหล่ะครับ!!
งานการเลยไม่ต้องทำกัน จะส่งไฟล์ให้ลูกค้าทีก็ต้องนั่งรถ
แทบจะต้องข้ามจังหวัดออกมาร้านเนท (แถวบ้านมีแต่วัด จะส่งไฟล์ผ่านสังฆทานก็กลัวจะไม่ถึง)

ไหนจะ up website อีกล่ะ ลูกค้าเค้าจะเข้าใจกันมั่งไหมเนี่ยว่าเพิ่งย้ายบ้านเว้ยเฮ้ย
เนทยังไม่มี จะอัพให้ได้ยังไงเล่าจ๊ะ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะถ้าไม่ทำเดี๋ยวเค้าจะด่าแม่ผมให้
เลยต้องมานั่งจ่อมอยู่ร้านเนทเนี่ยแหล่ะครับแห่ะๆๆๆๆ
(เริ่มรู้สึกว่าตัวเองแก่กะโหลกกะลายังไงชอบกลแหะช่วงนี้ ขี้บ่นจังเลย)

มีเวลาว่างเลยแวะเข้ามาหาเพื่อนฝูงในพันทิปซะหน่อย (แหมสรรพนามเป็นฝูงวัวเลยแหะ)

อะโห มีทั้งกระทู้ถามหา และกระทู้อวยพรวันเกิด

ก็ต้องขอขอบพระคุณเพื่อนๆ ทุกท่านด้วยนะครับที่ยังระลึกนึกถึงกัน
ขอให้พรใดที่อวยให้ผม จงย้อนกลับไปหาทุกท่านแบบสาสมด้วยเหอะครับ!!

เอาล่ะครับ เรื่องบ่นผ่านไปแล้ว เดี๋ยวเอาไว้ว่างๆ จะแวะเข้ามาเล่าให้ละเอียด
ถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา เพราะมันมีเรื่องประหลาดจนน่าเกลียดเกิดขึ้นเยอะเลย
เดี๋ยวขอให้ว่างๆ จะเรียบเรียงมาให้ฟังกัน รับรองครับ ว่ามันประหลาดจนน่าเกลียดจริง ๆ T_T

ส่วนวันนี้ จะมาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆ เมื่อ 3 วันที่ผ่านมาให้ฟังครับ

เมื่อ 3 วันที่ผ่านมา ศุกร์ - อาทิตย์ ที่ผ่านมา ผมไปเกาะช้างมาครับ
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีโอกาสได้ไปเที่ยวเกาะจริงๆ อย่างนี้ เพราะที่ผ่านมาเน้นไปทาง
เกาะคนโน้น เกาะคนนี้ไปเรื่อย จนตัวเองเริ่มคล้ายตุ๊กแกขึ้นไปทุกทีแล้ว T_T

ที่มีโอกาสได้ไปก็เพราะว่า มันเป็นงานแต่งงานของรุ่นน้องครับ
รุ่นน้องในทีมบาสของผมเอง มันมาไหว้วานให้ผมช่วยไปถ่ายรูปงานแต่งให้มันหน่อย
ไอ้ตัวกระผมก็บอกมันไปว่า ตัวกุเองนั้น มิใช่ช่างภาพมืออาชีพ ที่รับจ้างถ่ายให้ใครนะน้องเอ๋ย
ที่เห็นว่าถ่ายออกมาสวยๆ นั้น เบื้องหลังที่ไม่เคยบอกก็คือ กุถ่ายไปเป็นร้อย แต่สวยอยุ่แค่ 10 รูปที่เมิงเห็นนั่นแหล่ะ!!

เปรียบเหมือนหมูที่ไม่กลัวสมัน มันก็ยังหน้าด้านเอาผมไปถ่ายรูปงานมันจนได้
โดยมีข้อแลกเปลี่ยนที่ปฎิเสธไม่ลงนั่นคือ แพ็คเกจ เกาะช้าง 3 วัน 2 คืน ดำน้ำดูประการัง

ไอ้กระผมเมื่อได้ยินดังนั้น ใครปฎิเสธก็บ้าแล้วครับ เก็บเสื้อผ้ากันตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว T_T

แต่หารู้ไม่ว่า ที่มันบอกมาคือข้อดีเท่านั้น ส่วนข้อเสียมันไม่เจือกบอกมาด้วยว่า
ไปแล้ว เมิงจะโดนหอยบาดตีนแหกเย็บสิบกว่าเข็ม แถมต้องเสี่ยงกับบรรดาเด็กตลาด
ที่เมาเหมือนตัวปลิง (เหมือนหมามันยังดีไป ต้องเหมือนปลิงครับ เพราะเดินไม่ไหวแล้วต้องคลานเอา)

ครับ 3 วันที่อาศัยเป็นชาวเกาะอยู่ที่เกาะช้าง ผมต้องเจออยู่กับบรรดาคนเมาเหล่านี้

ตัวละครในที่นี้ มีอยู่ 2 ตัว เอ้ย คนครับ

คนแรก ผมขอเรียกเค้าว่า "น้าตึ๋ง"

น้าตึ๋งเป็นใคร น้าตึ๋งเป็นเจ้าพ่อคุมตลาดครับ ตลาดที่ว่านี่อยู่ที่รังสิต
เนื่องจากไอ้รุ่นน้องผมที่แต่งงานมันดันเป็นเจ้าของตลาด
มันเลยต้องเอาลูกน้องในตลาดไปเที่ยวด้วยนั่นเอง T_T

น้าตึ๋ง เป็นผู้ชายตัวผอมๆ หน้าตาทรงผมเหมือน เสก โลโซ ยังไงยังงั้น ถ้าไม่บอกว่าคนละคนกัน
ผมจะเดินไปขอเพลงเราและนายวฉลองวันเกิดซะหน่อย


คนต่อไป ผมขอเรียกเค้าว่า "น้าเอิบ" ก็แล้วกันครับ

น้าเอิบเป็นคนดูแลตลาดเช่นเดียวกันกับน้าตึ๋ง เพียงแต่อายุมากกว่าประมาณ 1 รอบ
ประวัติของน้าเอิบ คือ แกเคยเป็นมือปืนฆ่าคนมาก่อน แค่ได้ฟังประวัติผมก็ขนหัวลุกแล้วครับ T_T


น้าทั้งสองในที่นี้ ก็ต้องบอกว่า ขี้เมาด้วยกันทั้งคู่ ตอนแรกที่ได้ยินกิติศัพท์ก่อนจะได้มาเจอตัวจริง
ผมก็ยังไม่ค่อยเชื่อว่าคนบ้าอะไรจะกินเหล้ากันได้ขนาดนั้น แต่พอมาเจอตัวจริงแล้ว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ

ขันหมากยังแห่ไปไม่ถึงบ้านเจ้าสาวเลย เหล้าหมดไปแล้ว 3!!!
ไม่ใช่แบนนะ แต่เป็นขวด กินเพียวๆ โซดา น้ำ ไม่ต้อง ยกซดกันอั่กๆๆๆๆ
เป็นผมนะ ตายไปตั้งแต่คอขวดแล้ว กินเหล้ากันยังกะกินน้ำ

เรื่องราวผ่านไปอย่างปกติ จนกระทั่งถึงเกาะช้าง (แต่งที่ตัวจังหวัด แต่ไปเลี้ยงกันที่เกาะ)
กลุ่มผม 10 คน (ทีมบาสทั้งทีม) ไปถึงทีหลัง เพราะต้องรอเจ้าบ่าวก่อน ปรากฎว่า
พอไปถึงห้องที่พัก ดันมีชายคนหนึ่ง หน้าตาเหมือนเสก โลโซ นอนน้ำลายไหลอยู่หน้าห้อง!!!

หลังจากชันสูตรพลิกศพดูแล้ว ก็รู้ว่า น้าตึ๋งนี่เอง มานอนตายอยู่นี่ T_T
เมาครับ เมาเละ นอนอยู่ได้ซักพัก น้าเอิบก็เดินฝ่าวงพวกผมที่มุงกันอยู่มา
แล้วก็ระดมเตะ!!!! เตะ เตะ เตะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เตะเหมือนเตะบอล เตะไม่ยั้ง
น้าเอิบ เตะ น้าตึ๋ง เตะจนน้าตึ๋งรู้สึกตัว

"ใครเตะกุ" น้าตึ้งสลึมสะลือเพราะความเมาถาม
"กุเอง" น้าเอิบตอบไปแบบเมาไม่แพ้กัน

"เตะกุไม"
"กุมาปลุก"

"ปลุกกุไม กุจะนอน"
"ปลุกไปกินเหล้าต่อ ไปโว้ย"

สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็คือ เหมือนเหล้าเป็นยาวิเศษ ที่แค่ได้ยินชื่อก็มีพลังขึ้นมา
น้าตึ๋งฝื้นขึ้นมาจากความตาย ตะเกียกตะกายเดินเป๋ๆ ตามน้าเอิบกลับไปที่ห้อง เพื่อนั่งกินเหล้ากันต่อ

"โอ้วววว พระเจ้าช่วย ทำได้ยังไง"

คืนแรกผ่านไปด้วยการหมดไปของเหล้าสารพัดยี่ห้อ 3 ลัง!!!!
ครับ ไม่ได้อ่านผิด ผมเขียนว่า 3 ลัง 3 ลัง ให้เด็กอนุบาลมันก็คิดออกว่า

36 ขวด!!!!

กลุ่มที่กินกันอยู่นั่น มีทั้งสิ้น 5 คน รวมน้าตึ๋ง และ น้าเอิบด้วย
เฉลี่ยคนละ 7 ขวดนิดๆ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเค้ายังไม่ตายกันในเมื่อกินกันเยอะขนาดนั้น

ผมนั่งดูพวกเค้ากินจนหมดแรงหลับไปตอนประมาณตี 2

โปรแกรมวันต่อไปคือไปดำน้ำดูประการังกัน ตามสามัญสำนึกของทุกคนคือ
5 คนที่ว่านี่ หมดสิทธิ์ที่จะไป เพราะคงไม่ตื่น แต่พระเจ้าครับ ช่วยผมด้วยเถิด

ผมตื่นมาตอน 8 โมงเช้าด้วยอาการสะโหลสะเหล ตื่นมาพบกับพวกเค้าทั้ง 5

นั่งกินเหล้ากันอยู่หน้าห้อง!!!!!

ใครก็ได้ช่วยเอาผมไปโยนให้ฉลามแดรกทีเหอะครับ นี่มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว
ที่หนักกว่านั้นคือ พวกเค้าทั้งหมด ไปดำน้ำกับพวกผมด้วย ดำน้ำพร้อมขวดเหล้าที่อยู่ในมือ
โอว แม่เจ้า ผมต้องไปบอกให้พวกแกเอาเหล้าเก็บไว้บนเรือ แทนที่จะเอาลงไปในน้ำด้วย
ไม่ได้ห่วงสุขภาพแก แต่ห่วงสุขภาพปลาการ์ตูนแถวๆ นั้น เดี๋ยวมันจะเมากันหมด เสียลุคปลาไปเปล่าๆ

ดำน้ำเสร็จ ก็เข้าสู่คืนที่ 2

หลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อย พวกผมก็มานั่งคุย พร้อมกินโน่นกินนี่กันที่ชายหาด
ตอนดึก น้ำลงครับ ลงไปไกลมากเลยทีเดียว พวกผม 10 คนนั่งกินบรรยากาศกันอยู่
ในขณะที่บนฝั่ง ก็แน่นอน พวกน้าตึ๋ง น้าเอิบ และพรรคพวก นั่งกินเหล้ากันเหมือนเดิม!!!

ระหว่างที่พวกผมนั่งคุยกันอยู่นั้น น้าตึ๋งกับน้าเอิบก็เดินปัดๆ เป๋ๆ ถือเบ็ดตกปลาเดินผ่านมา
พวกผมตะโกนถามแกว่า จะไปไหนน่ะน้า แกตอบกลับมาว่า

"ไปตกปลามากินกับเหล้า"

เรื่องมันน่าจะจบลงแค่นั้น กับการทักทายกันตามประสา หากแต่ว่า เมื่อน้าตึ๋งเดินผ่านไป
แกตะโกนออกมาว่า

"วันนี้ ถ้าไม่ได้ปลาโลมาไม่กลับบ้าน"

แล้วทั้ง 2 ก็เดินหายไปในความมืด
เจ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จะไปตกปลาโลมา T_T

เวลาผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมง น้าตึ๋งและ น้าเอิบหายไปเลย จนพวกผมคิดว่า
แกคงจมน้ำทะเลตายไปแล้วแน่นอน 100 เปอร์เซ็นต์
แต่หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ เมื่อหลังจากนั้นประมาณ 10 นาที น้าตึ๋งก็เดินกลับมาคนเดียว
ในมือหิ้วถุงเซเว่นกลับมาด้วย พวกผมตะโกนถามไปว่า

"ได้ปลาโลมาหรือเปล่าน้าตึ๋ง"
"เอิบมันกำลังเย่ออยู่ ตัวใหญ่"

"ฮ๊ะ ได้จริงๆ เหรอ"
"อ่ะ ไม่เชื่อไปดู"

"แล้วในมือน้าตึ๋งนั่นอะไรล่ะ"
"ปลาประหลาด"

"ปลาอะไรล่ะน้า"
"กุจะรู้ไหม"

ด้วยความอยากรู้จึงเดินตามน้าตึ๋งกลับไปที่วงเหล้าของแก เพื่อดูว่า มันเป็นปลาอะไรกันแน่
ปรากฎว่า แกไปจับปลาปักเป้ามาได้ครับ ตัวอย่างใหญ่ ตัวเต็มถุงเซเว่นเลย
แกทำท่าจะเอามันขึ้นเตาย่าง พวกผมก็ต้องห้ามกันเป็นพัลวัน บอกว่ามันกินไม่ได้นะน้า
ไอ้ตัวนี้แหล่ะที่เป็นข่าว ว่ามีคนกินเข้าไปแล้วตายน่ะน้า

"เฮ้ย กินได้ คนอื่นตาย แต่กุไม่ตายโว้ย"

อารมณ์นั้น แกคงคิดว่าแกไม่ใช่ชาวโลกแน่นอน
พวกผมเริ่มจะคล้อยตามแกอยู่แล้ว เพราะเท่าที่ผ่านมาแกก็ไม่เหมือนมนุษย์เข้าไปทุกทีอยู่แล้ว
แต่ด้วยความที่ยังมีสติอยู่บ้าง จึงแย่งปลาปักเป้าโชคร้ายมาจากมือแกจนได้
ตอนแรกนึกว่าแกจะโกรธ แต่แกไม่โกรธครับ แกเดินกลับไปที่เดิม

"น้าจะไปไหน" พวกผมตะโกนถาม
"จะไปเอาปลาโลมา"

แล้วแกก็เดินเป๋ ๆ กลับไป พวกผมด้วยความอยากรู้ว่า แกได้ปลาโลมาจริงหรือเปล่า
เลยเดินตามน้าตึ๋งไป พร้อมปลาปักเป้าตัวนั้น เพื่อเอามันไปปล่อยในทะเล

เดินตามแกไป จนเริ่มเห็นเงาของน้าเอิบ กำลังเย่อเบ็ดตกปลาด้วยความขมักเขม้น
น้าตึ๋งตะโกนถามเข้าไปเสียงเมาๆ

"เฮ้ย ได้ยังวะเอิบ"
"กุกำลังเย่ออยู่ แม่มไม่ยอมขึ้นว่ะ"

จนพวกผมและน้าตึ๋งเดินไปถึง

"ปลาโลมา"


ที่แท้



มันคือ



โขดหิน


เบ็ดมันไปติดอยู่ตรงนั้น


น้าเอิบ และ น้าตึ๋งคิดว่ามันเป็นปลาโลมา



เย่อกันอยู่เป็นชั่วโมง


เอ็นไม่ขาด


เนื่องจาก คนเมาไม่มีแรง


คาดว่า


ถ้าพวกผมไม่เดินตามไป


น้าตึ๋งและน้าเอิบ


ต้องว่ายน้ำไปปล้ำกับปลาโลมา




แน่นอน!!!!





สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 17:29:30 น. Counter : 527 Pageviews.		9 comments
Share Tweet