ความรัก ณ วันที่ 30 ก.ค. 53

ใกล้ 6 โมงเช้าแล้ว ทำไมยังมีเสียงทีวีข้างนอก เปิดประตูห้องนอนออกไปเห็นตาตี่ใส่ชุดทำงานแต่นอนบนเก้าอี้ตัวยาว คงเพลียเมื่อคืนที่ดื่มไปหรือเปล่านะ ....

เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตาตี่ขับรถมาส่งรอเพื่อน (วันนี้ไปกับเพื่อน) ตอนจอดรถรอเพื่อนเราๆ บีบนวดขาให้ตาตี่ๆ เค้าก็รำคาญ บอกว่าไม่ต้อง อย่ามายุ่ง เราขอจับมือก็ไม่ได้จับ เราขอหอมแก้มก็ไม่ให้หอม เราก็ไม่ละความพยายามขอจับมืออีกครั้ง คราวนี้ตาตี่ให้จับมือ เรากุมมือตาตี่ไว้ เอามือตาตี่มาแนบที่แก้มเรา เอามือตาตี่มาประสานกับมือของเรา เอามากอดไว้ ก็ทำให้แค่นี้นี่นา เค้าให้เราทำได้แค่เพียงแค่นี้....

เช้านี้กริยาท่าทางของตาตี่บ่งบอกว่ารู้สึกรำคาญเรา ไม่อยากจะมองหน้าเรา ...... ไม่อยากจะให้เราแตะต้องตัว.... ดูท่าทางตาตี่เหนื่อยๆ อาจจะเพลีย ....

เราส่ง sms ไปหาตาตี่ "ขอโทษสำหรับทุกเรื่อง รักตาตี่ครับ ไม่รักตาโตแล้วก็ไม่เป็นไร"

คิดถึงตาตี่ อยากโทรไปถามว่าทำงานหรือเปล่า เหนื่อยมั้ย เมื่อเช้ากินข้าวกับอะไร แต่ก็ไม่กล้า กลัวจะเพิ่มความรำคาญเข้าไปอีก

เมื่อตอนเพลๆ โทรไปหาตาตี่มาอ่ะ แบบว่าอยากได้ยินเสียง เริ่มประโยคด้วยกินข้าวกลางวันอยู่ล่ะสิ (เราได้ยินเสียงทีวี) ตาตี่ตอบว่า "ครับ กำลังกินอยู่" ล่ะเมื่อเช้ากินไรไปครับ "หมู่ย่าง" เราถามต่อไปว่าปวดหัวรึเปล่า เมื่อเช้าเห็นอาการไม่ค่อยดีเลย กินข้าวเสร็จแล้วก็กินพาราไปสัก 2 เม็ดนะ ตาตี่ตอบกลับมาว่า ก่อนจะมาบอกคนอื่นบอกตัวเองก่อนเถอะ ยาไม่ค่อยจะชอบกิน จากนั้นตาตี่ก็เงียบ และเงียบ ไม่พูดอะไรต่อ เราเลยต้องบอกว่าแค่นี้นะ ล่ะก็วางสาย....

ทำยังไงดีล่ะ จริงๆ วันนี้ก็มีความคิดว่าควรจะคุยกันจริงๆ จังๆ เสียที แต่ใจนึงก็อยากจะอยู่ต่อไป แม้รู้ทั้งรู้ว่าต้องเจ็บมากขนาดไหน แต่อีกใจก็อยากจะออกมาแต่ก็แอบคิดไปว่าทำไมเราต้องเป็นฝ่ายออกมา ตั้งๆ ที่เราเป็นคนถูกบอกเลิกล่ะ เอ่อน่ะสิ น่าคิดมั้ยล่ะ แล้วจะทำไงต่อไปดีล่ะ.....

วันนี้คงไม่ได้กลับบ้านเร็วแน่นอน งานท่วมหัว ไม่ได้โทรไปหาตาตี่นะว่าจะกลับกี่โมง ไม่ได้ส่ง sms บอกด้วย ก็อยากจะลองใจบ้างว่าจะโทรมาถามเรามั้ย รอแล้วรอเล่า จนคิดว่าใจดำจัง คงตัดเราแล้วจริงๆ 6 โมงเย็น 13 นาที ตาตี่โทรมา "ไม่เห็นโทรมาบอกเลยว่าจะเลิกกี่โมง จะกลับบ้านกี่โมง จะให้ไปรับกี่โมง" โห๊ะมาเป็นชุด "ก็กำลังจะโทรไปบอกพอดีแหละ ก็พอดีโทรมาก่อน" ..... "งั้นเลิกประมาณ 1 ทุ่มแหละ งานเกือบเสร็จแล้ว" ตาตี่ "ฮือ...."

ถึงบ้านแล้ว...ลงจากรถกำลังเก็บรองเท้าของตาตี่...ตาตี่บอกว่า "ไม่ต้อง" น้ำเสียงก็อ่อนๆ นะ ไม่ได้ดุเหมือนเมื่อเช้า จากนั้นก็เห็นมาหยิบเหล้าที่ชั้นแล้วก็เดินไปบ้านเพื่อนตรงข้ามบ้าน.....

เราก็ได้แต่เดินมอง .....

เราเดินเข้าบ้านมาได้ก็เตรียมจะซักผ้า มองไปเห็นตาตี่ซักไปแล้ว 1 ตะกร้า กำลังแช่น้ำยาปรับผ้านุ่มเอาไว้.... ถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้าตาตี่มีเวลาก็จะซักผ้าเองทั้งหมด ถ้าซักไม่ทันจริงๆ เราก็จะซักด้วยกัน มีเครื่องซักผ้านะ แต่ไม่ใช้ ชอบซักผ้ากัน ไม่รู้เป็นไง..... แต่ 2 อาทิตย์แล้วที่ตาตี่ไม่ได้ซักผ้า... มาวันนี้แหละที่ซัก ....

เราก็จัดการซักอีก 1 ตระกร้าใหญ่ กับผ้าปูที่นอนอีก 2 ชุด เหนื่อยเหมือนกันแฮ่ะ ยังมีเหลืออีก 1 ตะกร้า ก็คือชุดทำงานตาตี่ ก็กะว่าจะซักพรุ่งนี้เช้าแหละ... ขอพักก่อน...

4 ทุ่ม 25 แล้ว ตาตี่ยังไม่กลับมาจากบ้านเพื่อนเลย กำลังนึกอยู่ในใจว่าจะหอบหมอนหอบชุดเครื่องนอนของตาตี่มาวางไว้ข้างนอกดีหรือเปล่า ใจนึงก็ไม่อยากจะให้นอนข้างนอกอยู่แล้วนี่นา แต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวจะเอามาวางไว้ข้างนอกแหละ เพราะเมื่อเช้าตาตี่ก็บอกอยู่ว่าเอาไว้ข้างนอกนี่แหละ (น้ำเสียงดุๆ) ......

ตั้งแต่กลับมาเปิดเพลง ไม่เป็นอะไร ฟังตลอดเลย ไม่รู้ว่ากี่รอบแล้ว ... จะรอขอ good night อ่ะ ไม่ยอมกลับมาซะที จะให้เรา good night รึเปล่าเน้อ ....

รักตาตี่ครับ....

เอาเป็นว่าหอบเครื่องนอนของตาตี่มาจัดเตรียมไว้ให้ตาตี่ข้างนอกดีกว่า ..... จากนั้นก็เข้าห้องนอน.. ปิดไฟ แต่นั่งบนเตียงรอตาตี่กลับมา....

เกือบ 5 ทุ่มแล้ว ตาตี่กลับมา เดินเข้าห้องน้ำไปแปรงฟัน .... ตาตี่แวะเข้ามาในห้องนอน... ถามว่าเราวทำไมยังไม่นอน เราตอบว่า รอตาตี่กลับมาก่อน ตาตี่ถามเราว่า ปวดหัวมั้ย ยังตัวร้อนอยู่หรือเปล่า พลางเอามือมาจับหัวและตัวของเรา... เราตอบกลับไปว่า ไม่ปวดหัวเลยไม่กินยา

ตาตี่บอกว่านอนได้แล้ว ก่อนเราจะล้มตัวลงนอนถามตาตี่ออกไปว่า ขอ good night บ้างได้มั้ย ตาตี่ให้ good night ผลัดกัน good night ล่ะตาตี่ก็ห่มผ้าให้เรา จากนั้นตาตี่ก็บอกว่า เดี๋ยวตาตี่มานอนข้างในห้องก็ได้ พร้อมกับเดินไปข้างนอนหอบหมอนหนุนกะหมอนข้างมาวางบนเตียง

เกิดอะไรขึ้น มาอารมณ์ไหน....

รั้งเราไปกอด หอมแก้มเรา แต่ก็ถามเรานะว่า ทำไมตาตี่บอกเลิกแล้วถึงไม่ยอมเลิกกับตาตี่ เราตอบไปว่าก็เรารักตาตี่ๆ ตอบกลับมาว่า รักแ้ล้วทำไมต้องบอกเลิกตาตี่ในวันวาน (อ้าว เอาเรื่องเก่่ามาพูดกันอีกแล้ว) ก็บอกไปแล้วไงว่าในวันนั้นพลาดไปแล้ว จะให้ทำยังไง ย้อนเวลาก็ไม่ได้ .....

ตาตี่กอดเราจนตัวเองหลับไป.....

ตี 2 กว่าๆ ตาตี่ปวดหัวเข่าอ่ะ เราไปหยิบยาให้กิน เราอยากจะนั่งเฝ้านะแต่ตาตี่บอกว่าไม่ต้องหรอก กินยาไปแล้วอีกสักพักก็น่าจะดีขึ้น จากนั้นเราก็หลับไปอ่ะก็กินยาไปเหมือนกัน....

ตี 4 กว่าแล้ว ตาตี่ตื่นขึ้นมาพร้อมโทรไปปลุก ต. เช่นเคย ส่ง sms หา และก็ลบ sms ทิ้ง.... (กลับสู่สภาพปกติแล้ว)....

Create Date : 30 กรกฎาคม 2553		8 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2553 15:03:00 น.
Counter : 553 Pageviews.
Share Tweet