ความรัก ณ วันที่ 20 ก.ค. 53

วันนี้วันอังคารแล้ว เมื่อวานกลับออกจากออฟฟิศตอนเกือบๆ 3 ทุ่มแล้ว งานมากมายเลย...

ตาตี่มารับ แต่ตลอดทางจนถึงบ้านก็ไม่ได้พูดหรือคุยอะไรกัน ถึงบ้านเราก็กินยาอาบน้ำนอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ มันรู้สึกหนาวๆ ยังไงไม่รู้ ก็เลยลุกออกมานอนที่ห้องโถงหน้าทีวี เวลาผ่านไปพักใหญ่ ยาพาราคงเริ่มออกฤทธิ์ เหงื่อเริ่มออก ปวดหัว ไม่ง่วงนอน ข่มตาให้หลับยังไงก็นอนไม่หลับ

เที่ยงคืนเกือบตี 1 แล้ว ยังนอนร้องไห้อยู่บนเตียง เราไม่ได้หอมแก้ม good night ตาตี่เลย ตาตี่หลับไปแล้ว

ตอนเช้าก็ตื่นเร็วอีกเช่นเคย ตี 4 นิดๆ ก็ตื่นแล้ว สงสัยกายเป็นความเคยชินไปแล้วกระมัง สักพักนาฬิกาปลุกของตาตี่ก็ดังขึ้น สักครู่ตาตี่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือและเดินออกจากห้องนอนไปห้องน้ำ ขี่รถตาตี่ออกไปจากบ้านแล้ว....

วันนี้แต่งตัวเสร็จเร็ว โทรไปเตือนตาตี่ตอน 06.20น. ตาตี่มารับ ตลอดทางจนถึงที่รอรถเราต่างไม่มีคำพูดใดๆ ต่อกัน มีแต่ความเงียบและสิ่งที่ทำลายความเงียบก็คือ บทเพลง ที่ตาตี่เปิด

วันนี้ว่าจะไม่ร้องไห้แล้วเชียว แต่น้ำตาเจ้าก็ช่างกระไร ดันไหลออกมาจนได้ จะให้เค้าเห็นความอ่อนแอไปถึงไหนกันนะ

ตาตี่พูดว่า "ขอจับมือได้หรือเปล่าครับ" เราก็ยื่นมือไปให้ แต่ไม่ได้หันหน้าไปด้วยหรอกนะ และต่างคนก็ต่างเงียบอีกเช่นเคย เราทำลายความเงียบด้วยประโยคนี้ "วันนี้ไม่ต้องไปรับที่ทำงานนะ" ตาตี่ตอบกลับมาว่า "ไม่ต้องไปรับที่ทำงานแล้วจะให้ไปรับที่ไหน ไม่ไปทำเลเชอร์หน้าเหรอ" เราไม่ได้ตอบอะไร ตาตี่พูดต่อไปว่า "แล้วจะไม่กลับบ้านเหรอ" เราก็เงียบ...... ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนี่นา

ใกล้เที่ยงเราส่ง sms ไปบอกตาตี่ว่า "กินข้าวเย็นก่อนเลย ไม่ต้องรอ ตาโตไม่กิน" ล่ะก็แอบคิดว่าจะมี sms ตอบกลับมาแล้ว รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีเลย...

ไม่อยากจะกลับไปบ้านเลย กลับไปแล้วก็เจอแต่บรรยากาศที่อึมครึม และความเงียบ...เงียบ เงียบ และก็เงียบ...

หรือว่าเราควรจะจบชีวิตคู่ ชีวิตความรักของเรากับตาตี่ไว้เพียงเท่านี้ ...

Create Date : 20 กรกฎาคม 2553		2 comments
Last Update : 20 กรกฎาคม 2553 16:36:46 น.
Counter : 602 Pageviews.
Share Tweet