ให้มาม็องอีกแล้ว

เขียนไว้เมื่อ 14 กันยายน 2549

ลูกชายดิฉันชอบมีของขวัญให้ดิฉันค่ะ
เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆ ที่เมืองไทยฟัง ก็ชื่นชมว่า ดีแล้ว ฝึกเอาไว้แต่เด็กๆ ว่าต้องคิดถึงแม่มันมั่ง
เดี๋ยวพอโตแล้วจะมัวแต่หาของขวัญให้สาวๆ ไม่คิดถึงแม่ ฯลฯ สรรเสริญเยินยอ ฯลฯ...

ของขวัญที่ดิฉันได้จากลูก ได้เกือบทุกวันค่ะ
บางวันเป็นดอกไม้เป็นช่อ บางวันดอกเดียว
วันที่ได้ดอกไม้ดอกเดียวนี่ กว่าจะได้ให้ก็แทบดอกไม้ก็เกือบไม่เหลือรูปแล้ว
เพราะเจ้าตัวเก็บอย่างดีในกระเป๋ากางเกงมาเป็นชั่วโมงๆ

บางวันจะได้หนังยางรัดผม หรือกิฟท์ติดผม
ก็มักจะยื่นให้ทันทีที่เห็นตอนไปรับที่โรงเรียน
"ไปเอามาจากไหน?"
"เก็บได้ที่พื้น"
"ของใครล่ะลูก ทำไมเอามาให้มาม็อง"
"ไม่มีของใคร มันอยู่ที่พื้น เป็นของมาม็องแล้วตอนนี้"
"สงสัยเป็นของเพื่อนผู้หญิงหรือเปล่า"
"ไม่รุ"
"ให้มาม็องเก็บ?"
"ทำไมมาม็องไม่ติดเลย ให้ใส่ไว้ที่หัว"
ตกลงจึงได้เดินกลับบ้าน โดยที่ดิฉันมีกิฟท์สีชมพูติดที่ผม แบบตอน ป. 4
และมีลูกชายที่คอยเฝ้าดูเพื่อให้มั่นใจว่า กิฟท์นี้จะอยู่ที่หัวของดิฉันตลอดเย็น

ของขวัญที่ลูกให้มีหลากหลายมาก พอๆ กับของที่เขาเก็บของเขาเองในขุมทรัพย์ (กล่องที่จะทิ้งแต่เขาจะเก็บเอาไว้ใส่สมบัติ)
ที่เคยแอบเปิดดู พบว่าเป็นอะไรเต็มไปหมด แต่เจ้าตัวบอกว่าจะทำ exposition เมื่อของพร้อม
ซึ่งก็บอกว่าดี หากทำ exposition ได้แล้ว จะเชิญบุคคลต่างๆ มารวมดูผลงาน
ตอนนี้เจ้าตัวจึงตั้งใจเก็บของต่างๆ ที่เจอตามที่ต่างๆ เอาไว้ตลอด

เมื่อวานดิฉันได้ของขวัญตามนี้ค่ะ
เป็นกลีบดอกไม้ปลอม
"ให้มาม็องทำไมล่ะลูก"
"เป็นของขวัญ"
"แล้วให้เอาไปทำอะไร?"
"เอาไว้รวมๆ กันแล้วทำดอกไม้"
"แต่มีแค่สองกลีบเอง"
"มาม็องเก็บเอาไว้ก่อน พอตองตังเจออีกเอามาให้อีก"
"แต่ถ้าให้เก็บเยอะๆ มันรกเหมือนกันนะลูก ถ้ามาม็องทิ้งบ้างไม่เป็นไรนะ"
"...แต่ตองตังไม่อยากให้ทิ้ง"

กลีบดอกไม้จึงยังอยู่ที่โต๊ะทำงาน หน้าคอมพ์นี้เอง

Create Date : 28 กันยายน 2549		2 comments
Last Update : 28 กันยายน 2549 19:50:10 น.
Counter : 643 Pageviews.
Share Tweet