Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
 
27 กุมภาพันธ์ 2551
 
All Blogs
 
มาม็องทำงานอะไร ?

ปกติทำงานที่บ้าน สำหรับลูก สิ่งที่เห็นจนชินตาคือ แม่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ บางทีแม่คุยโทรศัพท์
และด้วยความที่บางทีถ้าลูกอยู่บ้านด้วย เวลาคุยโทรศัพท์ก็จะทำมือป้องปากบอกให้ลูกเงียบๆ อย่าทำเสียงดังระหว่างแม่คุยเรื่องงาน

ตองตังจึงสงสัยว่า แม่ทำงานอะไร งานที่ต้องทำเป็นอย่างไร
"มาม็องทำไมทำงานตลอดเวลา?"
บางทีตองตังก็จะทำเลียนแบบ คือไปเปิดคอมพิวเตอร์ตัวเอง แล้วก็เปิดเวิร์ดแพด แล้วก็พิมพ์ๆ ลงไป
แน่นอนว่า อ่านไม่ออก เพราะว่า เป็นการพิมพ์แบบเร็วๆ จิ้มๆ ไปให้เสียงดังต็อกๆ แต็กๆ
ถามว่าทำอะไร
"ตองตังทำงานไง เหมือนมาม็อง ก็ทำงาน คือนั่งพิมพ์อะไรหน้าจอคอมพ์"

จึงต้องอธิบายว่า บางทีก็เขียนงาน อ่านงาน บางทีส่งอีเมล์ให้คนที่มาติดต่อ บางทีต้องตอบคำถามคนที่ติดต่อ
แต่ก็ไม่หายสงสัยว่า แล้วมันคืองานอะไร
สำหรับตองตัง การทำงาน คือไปที่ๆ ทำงาน ถ้าเป็นครูก็ต้องไปโรงเรียน ถ้าเป็นคนขายของก็ต้องไปที่ร้านขายของ
พ่อแม่ของเพื่อนๆ ที่เขาทำงาน เขาก็ต้องไปที่ทำงานตอนเช้า แล้วกลับตอนเย็น แต่ทำไมแม่ของเขาจึงไม่ต้องไป ทำไมตื่นสายได้ ทำไมมารับลูกได้เองทุกวัน ทำไมพาไปเล่นกีฬาได้
พอถามว่า แล้วไม่ดีหรอกหรือ ได้ทำงานไปด้วย แล้วก็ได้ดูแลตองตังไปด้วย
"ดีสิ แต่มาม็องทำงานอะไร? ตองตังไม่รู้"

ว่าแล้ววิธีการที่ดีที่สุด คือพาไปที่ทำงานด้วย เวลาที่จะต้องเข้าออฟฟิซ และทุกครั้งที่ไปที่ทำงาน ตองตังจะบอกว่า ขอทำงานด้วย เขาอยากทำงานที่มาม็องทำ
จึงเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี ก่อนไปจึงจะโทรไปบอกเลขาฯ ว่า ให้เตรียมงานสำหรับเด็กตัวเล็กๆ ให้ทำได้สัก 1-2 ชม.
ครั้งแรกที่ไป พอไปถึงงานที่อิซาเบลเตรียมเอาไว้ให้คือ
- ปั๊มเอกสารสำหรับผู้มาเข้าร่วมประชุม
- ให้พับหางบัตรของผู้เข้าร่วมประชุม เพื่อการจับฉลากปลายปี

ตองตังมีสมาธิทำได้ 2 ชม. เต็มๆ โดยไม่เบื่อ และสนุก
จึงได้อธิบายว่า นี่คือที่ทำงานของมาม็อง และคนเหล่านี้คือคนที่ทำงานด้วยกัน
"แล้วทำไมมาม็องไม่มานั่งปั๊มเอกาสารและช่วยพับหางบัตรกับตองตังล่ะ?"
"ก็หน้าที่ของมาม็องไม่ใช่อันนี้ นี่หน้าที่ของเจ้าหน้าที่ และมาม็องบอกให้เขาเตรียมให้หนูได้ทำตอนมาไงล่ะ"
"แล้วมาม็องทำอะไร?"
"ก็โทรศัพท์ แล้วก็เขียนที่หน้าคอมพ์ หรือบางทีถ้าใครมีปัญหาอะไร ถ้ามาม็องมาที่ออฟฟิซ เขาก็จะมาถาม แต่ถ้าอยู่บ้าน เขาก็จะโทรถามไง"
"อ้อ หน้าที่ของมาม็องคือคุยโทรศัพท์?"
"ก็ใช่ส่วนหนึ่ง"
"แล้วคนอื่นไม่ต้องคุยโทรศัพท์?"
"คุย แต่ว่าบางเรื่องเขาคุยไม่ได้ ต้องเป็นมาม็องคุย"

แต่เข้าใจว่า ตองตังยังไม่ได้คำตอบว่า แม่ของเขาทำงานอะไรอยู่ดี
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมเด็ก จึงคุยกันตั้งแต่เมื่อวานว่า จะพาไปที่ทำงานอีก จะไปไหม?
"ไปสิ ตองตังอยากทำงาน"
จึงโทรไปหาอิซาเบล ว่าวันนี้ตองตังจะมาออฟฟิซด้วย ถ้ามีงานอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้ทำก็เตรียมเอาไว้ได้เลย

เมื่อมาถึง งานที่ตองตังต้องทำ คือการใส่สายห้อยคอในซองพลาสติกสำหรับใส่บัตรผู้เข้าร่วมประชุม
ตองตังตั้งใจทำ เป็นอย่างดี เรียกว่า พอถึงเวลาอาหารเที่ยง แม่ออกไปซื้ออะไรมากินรองท้อง ถามว่าจะไปด้วยไหม ก็บอกว่าไม่ไป จะทำงาน
พอเอาอาหารมาอุ่นในห้องครัว ตองตังดูเวลา เห็นว่าอุ่นนาน และต้องรอให้หายร้อนกว่าจะกินได้ ขอแว่บไปทำงานก่อน
ช่างขยันขันแข็งยิ่งนัก

ระหว่างนั้นซูซาน เลขาฯ ใหม่อีกคนหนึ่ง เดินมาบอกว่า ตองตังถามเขาว่า มาม็องของเขาทำงานอะไรที่นี่
ทำไมมาม็องต้องคุยโทรศัพท์ตลอด ไม่เห็นทำอะไรเลย แล้วก็มีแต่คุยกับคนนั้นคนนี้ ไม่ทำงานเหมือนตองตัง
ซูซานจึงตอบไปว่า มาม็องทำหน้าที่ช่วยไดเรคเตอร์ในบางเรื่อง แต่ไม่ต้องมาออฟฟิซทุกวัน มาเฉพาะเวลามีธุระที่ต้องทำเท่านั้น

ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน จึงถามตองตังว่า
"ตกลง รู้แล้วใช่ไหมว่า มาม็องทำอะไร? แล้วทำไมไม่ถามมาม็องเอง แต่ก็เคยบอกแล้วไง"
"มาม็องบอกแล้ว แต่มาม็องไม่เห็นทำอะไร มีแต่คุยโทรศัพท์ แล้วก็ discuss เท่านั้นเอง ตองตังก็ไม่รู้มาม็องทำอะไร"
"ก็นั่นแหละ คืองานของมาม็อง"

สรุปแล้ววันนี้อยู่ที่ทำงาน 4 ชม. พักเที่ยง 1 ชม. อีก 3 ชม. ตองตังได้ร้อยสายห้อยคอเข้ากับที่ใส่บัตร ไปถึงเกือบ 700 อัน !!!

"ตองตังทำงานเก่งไหม? มาม็องชอบไหมที่ตองตังทำงาน?"

เย็นนี้จึงให้รางวัลลูกด้วยการ ที่ไม่ต้องช่วยแม่ตากผ้าที่ปั่นเอาไว้เมื่อเช้านี้...



แต่การที่พาตองตังไปที่ทำงาน สร้างความประหลาดใจให้กับที่ทำงานพอสมควร
เขาบอกว่า แล้วลูกยอมรับที่จะทำงานที่บอกให้ทำได้อย่างไร ต้องอธิบายให้พวกเขาฟังว่า ไม่ใช่ว่าแม่บังคับให้ลูกทำ แต่ลูกอยากทำเอง และขอว่า อยากทำงาน เพราะอยากรู้ว่า ที่ทำงานเป็นอย่างไร
แต่ดูท่าว่า พวกเขาไม่เข้าใจว่า มาทำงานอย่างนี้ ไม่เหมาะสำหรับเด็ก เด็กควรจะเล่น แล้วก็เล่น
เลขาฯ คนนึง เดินมาถามว่า แล้วทำไมมาม็องไม่ซื้อเกมส์มือถือให้ จะได้ให้ลุกนั่งรอไปเล่นไปตอนแม่มาที่ทำงาน
จึงบอกว่า ไม่มีเกมส์มือถือ ไม่ซื้อให้ และไม่คิดว่าจะซื้อให้ด้วย
เขาจึงบอกว่า น่าสงสารเด็กที่ต้องมาทำงาน โดนบังคับให้นั่งทำอะไรแบบนี้เป็นชม.
พอถามตองตัง ก็ได้คำตอบว่า
"เปล่า ไม่เหนื่อย ตองตังชอบ แต่ ถ้ามีอะไรให้ทำมากกว่านี้จะดีกว่า เพราะทำเหมือนๆ กัน 3 ชม. มันเบื่อเหมือนกัน"


Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 23:44:02 น. 1 comments
Counter : 710 Pageviews.

 
มาเปิดเจอเข้าโดยบังเอิญหลังจากนั้นก็ตามอ่านมาตลอด
ถึงแม้ว่าคุณพธูไทยจะเข้ามาอัพเดรตนานๆครั้งก็ตาม
ชอบสำนวนภาษาค่ะ แล้วก็มุมมองในการตอบคำถามให้ตองตัง
หลายๆอย่างสะท้อนแนวคิดที่ดีในการเลี้ยงเด็กเลยละค่ะ


โดย: oriole (oriole ) วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:16:54:29 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

พธูไทย
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




บล็อกนี้เปิดไว้เพื่อเก็บสิ่งที่เขียนจากที่ต่างๆ เอามารวมๆ กัน
ไม่ได้เข้าบล็อคบ่อยๆ มาดูเฉพาะตอนที่จะเขียนอะไร
ดังนั้นถ้าใครมาเยี่ยมชมหรือเขียนถามอะไรเอาไว้ จะไม่เคยตอบ
เพราะกว่าจะตอบมันนานมาก และผู้ถามคงจะลืมไปแล้วว่าถามอะไร
Friends' blogs
[Add พธูไทย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.