3 นาทีที่สุขใจ..
เมื่อคืนวาน ทั้งๆที่ง่วงตาแทบปิดแต่ไม่ยอมนอน
ไม่รู้ทำไม กระสับกระส่าย ร้อนรนชอบกล
เหมือนเวลาจะบอกกับผมว่า ทนรออีกนิดนะ ..
เป็นอีกคืนที่ผมประทับใจ อยู่นายก็ออนในเวลาที่ไม่เคยเจอ
โชคดีของผม แต่ อาจเป็นโชคร้ายของนาย อิอิ.
ทักทายไปตามสมควร ตามที่ใจมันคิดถึง
แล้วก็ใจง่าย หนีไปขออยู่ไกล้ๆสักนิด แค่ตัวหนังสือไกล้กันก็ยังดี..
มีคำพูดเป็นล้านๆ อยากถาม อยากคุย อยากเล่า
แต่นายทำงาน ไม่เป็นไร แค่รู้ว่านายสบายดีก็รู้สึกดีแล้ว
เลยนั่งเฉยๆ ปล่อยให้เวลาที่ตรงกัน ได้ทักทายกันเอง
ให้เวลาของผม ได้เจอะเจอ กับ เวลาของคุณ
ให้มันได้ถามไถ่ หวงหาอาทรกันและกัน อย่างที่ควรเป็น..
นั่งอมยิ้มส่งคำพูดเป็นล้านๆ ไปในกระแสของเวลา
3 นาทีที่ประทับใจผมจริงๆ แต่ ก็อดไม่ได้
ตามนิสัย บอกรักไปเหมือนเดิม เขียนให้เห็นบ่อยๆ จะกลายเป็นของราคาต่ำหรือปล่าวนะ
ไม่รู้เหมือนกัน อยากบอกอย่างที่ใจต้องการ โกหกไม่เป็นด้วย
ตัดใจเมื่อครบ 3 นาทีที่ได้ไกล้กันแค่ตัวหนังสือ กับ
อารมณ์ฉ่ำๆ ข้างใน ไม่อยากรบกวน นายมีงานต้องทำ
ผมเองก็ต้องไปทำงานแต่เช้า..
แปลกนะ 1 วันมีเวลาเท่าเดิม
แต่ เวลาที่เราได้เจอกันหน้าคอมน้อยกว่า
ตอนนี้ จะหาเวลาที่ได้เจอกัน น้อยยิ่งกว่าน้อย..
ทั้งๆที่ยุ่ง พอว่างทำไมกลับคิดถึงนายเสมอๆ
ทำไมผมไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นบ้างนะ ไม่เข้าใจ
ไม่มีคำอธิบายอีกแล้ว โง่อีกวัน..
รักครับ
นายปลาดาว..ปล. ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มีน้ำใจแวะมาเยี่ยมนะครับ ดีใจที่ได้พบและก็ อยากบอกว่าไม่ได้เป็นนักเขียน
แค่ อยากเขียนถึงคนๆนึง ถ้าอ่านแล้วไม่ชอบ ขอโทดนะครับ ผมเป็นเกย์ครับ..
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แค่นั้นก็รู้สึกว่าเพียงพอแล้วล่ะ
เนอะ