คนดีกลายเป็นหมา เพราะสุรารับทาน..
ที่ทำงานใหม่ ของผม

อุดมไปด้วยสิงห์สุรา ยาดอง และ บันเทิงนารีสโมสรเช่นเคย

อย่างที่บอก ครั้งที่แล้ว หลุด รั่ว เฟอะ และ กึ่ม

เป็นคำเรียกอาการต๊ิองๆ ของพวกเราแต่ละวัน

ยามปรกติ พูดคุยเล่นหัวกันหนุกหนาน

พอ อาการสุรารับประทานคนกำเริบ

เราก็หามุมสงบส่วนตัวกันไปคนละทาง

บางคนก็ตั้งวงสุราบาน กันในเวลางานนั่นแหละ..

ส่ายหัวพอประมาณกับพวกนี้ หนักไปทางขำๆ..

ยังดีที่การเมาของเพื่อนกลุ่มนี้ของผม มันไ่ม่ บัดซบ อย่างที่ทำงานเดิม

ก็ถ้อยที ถ้อยอาศัยกันไป จิบไป พี่จ๊ะ น้องจ๋ากันไป

เราไม่กินก็ไ่มมีใครว่า ให้กระเืทือนสะดือแด

แบบนี้ก็พอร่วมงานกันได้ คนละครึ่งทาง แบบนี้ เมาน่ารัก น่าคบ

มีไม่กี่คนที่เมาแล้ว น่าหลังมือ ลงส้น แล้วก็อาจมีอาการลงปลายคาง

พวกนี้เมาแล้วน่ารังเกียจ เมาแล้วเลอะ

เงินเดือนพวกนี้ ขนาดทำโอที รายได้รวมๆ เกือบๆ หมื่นห้าพันบาท

เหลือปิดบัญฃีเจ้าหนี้ ไ่มถึงสองร้อย

แล้วก็จะคุยๆ ผ่านมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ

ผ่านมาเยอะ แต่พี่ก็เซ้นเค้าไปทั่วก็เยอะ

เรียกทำมาหาเลี้ยง ชาวบ้าน ไปวันๆ โอทีเลี้ยงแม่ค้า ไปประจำ..

เมื่อเกิดอาการชักหน้าไม่ถึงหลัง ก็เอาแล้ว

เมื่อรายได้ 80% เป็นค่าเหล้า ค่ากับแกล้ม

20% ที่เหลือ ก็ไว้ใช้ปรับปรุงชีวิต

ค่าเช่าบ้าน รายจ่ายต่างๆ เศษเหลือๆ ก็ค่าข้าวสาร กับ ไข่ไก่

เรื่องจริงๆนะ ทอดไข่ไก่ กิน 30 วันรวด แต่อยากเหล้าสั่งเลย

หลายๆ คนมีอายุมากๆกันแล้ว ออกอาการติดเหล้าให้เห็นบ่อยๆ

เช้า กลางวัน เย็น ต้องหาให้มีให้ได้ อย่างน้อยๆ ก็เหล้าขาว..

บางคนกินแต่เหล้า ข้าวไม่กิน จนต้องเข้าโรงพยาบาล..

ที่ฮาสุดๆ ก็ตอนออกจากโรงพยาบาลมาเนี่ย

มันกินข้าวไม่ได้เอาเลย กินไม่ลงกัน

บางคนกินข้าวคำละเกือบๆ 5 นาที ไม่อยากกลืน - -*

กลืนแล้วมันไ่ม่สบายท้อง ต้องลุ้นกัน มันกลืนคำนึง มันจะตายมะว้า เอิกๆ..

หลังวันที่ 10 อาการหนัก เริ่มหมดเงิน

เริ่มไถค่าเหล้าเพื่อนๆ - -*

บังคับขอก็เอา มือสั่นๆ หน้าแดง ถึงเวลาออกอาการ..

เรียกกันได้ว่า อดข้าวได้ แต่ อดเหล้าไม่ได้..



เป็นชีิวิตที่อนาถสุดๆ ของคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่่นาเอาอย่าง

ผมจะทำงานที่นี่ได้อีกนานมั้ย ไม่รู้

แต่ ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ยอมตายดีกว่าครับ เอิกๆ..

สภาพแวดล้อมแบบนี้ ทำให้ผมมีพลังสุดๆ

อยากเรียนจบเร็วๆ

เห็นอาการแบบนี้เมื่อไหร่ อยากอ่านหนังสือ อยากไปสอบ

อยากเก็บตังค์ อยากมีอนาคตที่ดี อยากไปจากที่นี่อย่างมนุษย์ดีๆคนนึง..

แต่ถึงจะเมา คนกลุ่มนี้เวลาทำงาน ขนาดเมาหนักๆ ก็ทำได้ดี

นับเป็นข้อดีที่เหลือน้อยๆ เหลือเกิน

อย่างน้อย หลายๆคนก็เมาน่ารัก พูดมากไปบ้าง

แต่งานเป็นงาน ผมเองก็เลยค่อนข้างสบายใจ

บางคนอายุงานมากแล้ว ทำงานเหมือนเด็กๆ ก็มี

ประมาณลูกขุนพลอยพยัฆห์ นายว่าไร ว่าไปด้วย - -

วันใหนเมาจัดๆ เวลาต้องไปเข้าเวรตรวจงาน กลับนอนอุตุ

เมาหลับ..

จนนายต้องออกมาปลุกให้ไปทำงาน แบบนี้ก็มีด้วย 5 5 5

รมเสียครับ นายปลุก มาลงที่เพือน

กินได้เมาได้สนุกได้ แต่พอต้องทำงาน ทำไม่ได้อย่างเสต็บงาน

นายเจอเอง เห็นเอง รู้อยู่เอง แล้วไม่โทดตัวเอง ไม่ปรับปรุงตัวเอง

เที่ยวไปโทดตีโพยตีพาย อย่างนั้นอย่างนี้

เมื่อถึงเวลาหยุด ไม่รู้จักหยุด ก็เหมือนหมาขี้เรื้อนดีๆนี่เอง

เหม็น เน่า น้ำเหลืองเยิ้ม ผิวหนังผุพอง แล้วร้องๆ เสียงหลงไปวันๆ

จะโทดใครได้ ถ้าไม่โทดตัวเอง..




นายปลาดาว..



ปล.. แม้งานจะดีขนาดใหน ทำงานพลาดนายช่วยแค่ใหนก็ตาม ถ้าทำสันดานแบบนี้เรื่อยๆ ใช้หนี้นายหมด คงโดนเขี่ยทิ้งมั้ง เดาเอานะ ทุกๆวันนี้คนที่ว่านี่ ก็สภาพขอทานในที่ทำงานจริงๆครับ ขอเหอะ เหล้าอ่ะ กินได้ แต่ ฉลาดกินหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ เฮ้อ ดีใจที่ไม่ติดเหล้า อิอิ..




Create Date : 19 มิถุนายน 2552
Last Update : 19 มิถุนายน 2552 11:07:43 น.
Counter : 587 Pageviews.

8 comments
  
อีกไม่นานจะเอารูปหมิงหมิงเต้นบีทบอยมาฝากนะครับ อิอิอิ
ตอนนี้เดินแล้วล่ะครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:12:48:07 น.
  
ถึงจะเหลือเงินน้อย(หรือไม่เหลือเลย)
อันนี้ยังดีที่เป็นวัยทำงานแล้ว...หาเงินเองได้แล้ว
พอดีเด็กวัยรุ่นแถวบ้าน...ยังไม่มีงานทำด้วยซ้ำ
ดื่มเหล้าเมาแล้วไล่ฟันกันจนเสียชีวิตค่ะ

เพื่อศักดิ์ศรี(โง่ๆ )ที่กินไม่ได้ ขายก็ไม่มีใครเอาด้วยนะคะ
โดย: ตะวันเจ้าขา วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:13:04:42 น.
  
มาอ่านสักพักใหญ่แล้ว

สะท้อนปัญหาคนงานขี้เหล้าได้ดีทีเดียวครับ

ไอ้น้ำอำพันเนี่ย ไม่รู้เป็นไง ผมละเกลียดชะมัดเชียว

ผมกินไม่เป็น และนับเป็นโชคดีมหาศาลที่กินไม่ได้เลย

กินแล้วแพ้อาการหนักกว่าคนที่กินแล้วเมาเสียอีก

แต่พอไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ก็เลยชอบเมากับ ต่อด้วยเมาดิบ ไม่งั้นไม่สนุก เพื่อนฝูงก็เลยไม่ค่อยรังเกียจเท่าไร

เปลืองกับแกล้มหน่อย แต่ยังคุยได้สนุก รอดตัวไป

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนที่บ้าน

ขออนุญาต add blog เพื่อสะดวกต่อการเสวนาในโอกาสต่อ ๆ ไปครับ.
โดย: ลุงแว่น วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:13:29:45 น.
  
โดย: CrackyDong วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:18:18:34 น.
  
อ่านคอมเม้นท์ของคุณปลาดาวที่บล็อกแล้ว (ใช้ชื่อนี้ใช่ไหมคะ)

ก็ต้องทำใจอย่างที่คุณปลาดาวบอกไว้เลยค่ะ

"มันเป็นธรรมดาโลกเหลือเกิน

มีทุกที ทุกชุมชน เป็นเรื่องธรรมดา.."


ขอให้มีความสุขมากๆ กับวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ

โดย: ตะวันเจ้าขา วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:10:22:57 น.
  
***อ่านไตเติ้ลที่หัวบล็อกแล้วแอบขำ...จริงด้วยนะคะ
โดย: ตะวันเจ้าขา วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:10:24:02 น.
  
หวัดดีท่าน..

กลับมาแล้วนะครับ..

ไปดูทรานสฟอร์มเมอร์กันเด้อ...

โดย: Mr.เอ็กซ์แตก.. (อสัญแดหวา ) วันที่: 21 มิถุนายน 2552 เวลา:10:52:46 น.
  
คนดีกลายเป็นหมา เพราะสุรารับทาน..>>>. ชอบจริง เห็นด้วยล้านเปอ เลยค่ะ

ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะคะ
โดย: บี๋ (Yushi ) วันที่: 21 มิถุนายน 2552 เวลา:16:45:10 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

yjam
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ถนนบางสาย..

ทำไมมัันยาวจัง

บางเส้นก้สั้นนิดเดียว

แต่ เส้นใหนจะเป็นเส้นสุดท้ายวะ..

เดินทางไกลไปมั้ยเนี่ยชั้น..

จะไปใหน ไปทำไม ไปอย่างไรก้็ไ่มรู้

รู้แต่ ต้องก้าวเดินต่อไป

เท่านั้นเอง ..
มิถุนายน 2552

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
18
20
22
23
24
25
28
29
30
 
 
All Blog