วันนี้ นั่งถามตัวเองว่า อ่ะไรสำคัญกว่ารัก..
คำตอบที่ได้ออกมาแบบไม่ต้องคิดคือ " อนาคต "
คำถามต่อมา อนาคต ของใคร ของเรา หรือ คนที่เราพอใจ..
คิดอยู่นาน.. อ่ะไรสำคัญกว่ากันนะ..
อยากทำตามใจตัวเองมากมาย...( พยายามคิดแบบเห็นแก่ได้สุดๆ )
รุ้ได้ไงว่า ถ้าไปด้วยกันจะไม่ดี.
รู้ได้ไงว่า ถ้าไปด้วยกันแล้วจะดีอย่างที่คิด.
สังคมรอบๆตัว สำคัญมั้ย
คำตอบที่ได้ สำคัญ สำคัญมากๆ โดยเฉพาะครอบครัว
เคยชินแล้วกับความโดดเดี่ยว ไปเถอะ ทำสิ่งที่ถูกต้องและ สมควร
เคยชินแล้วกับความรุ้สึกแบบนี้.....
คิดในมุมกลับ ถ้าเราเป็นคนๆนั้น จะทำอย่างไร..
555
คำตอบรู้ๆกันอยู่.. เลือกสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต..
ชีวิตใครวะ ช่างเหอะ บางครั้งหน้าที่ก็สำคัญกับความรุ้สึก..
เคยชินแล้วกับความโดดเดี่ยว ( ปลอบใจตัวเองว่าผมแข็งแรงเสมอ )..
คำถามต่อไป " ทำอ่ะไรได้บ้าง "..
ไม่มีคำตอบที่ได้ ฉากหนึ่งในรักแห่งสยามแล่นเข้าหัวเลย เฮ้อ..
ถามตัวเองต่ออีกนิด ถ้าเป็นตัวเราจริงๆ เราจะทำแบบใหน..
ไม่ต้องบอกก็รุ้ เคยชินแล้วกับความรุ้สึกแบบนี้..
คำถามต่อไป : แล้วยังจะชอบนายคนนั้นอีกมั้ย.
คำตอบที่ได้ เออ
ถึงวันนั้นแล้วจะคิดอย่างที่เคยคิดไม่ได้แล้วนะ เออ
จุรุ้สึกอย่างที่อยากจะรู้สึกไม่ได้แล้วนะ เออน่า
และ จะทำอย่างที่อยากทำไม่ได้อีกแล้วนะ เออ ( เสียงเบ้าเบา. )
เจ็บลึกๆกับคำตอบตัวเอง เคยชินแล้วกับความรุ้สึกแบบนี้..