Bloggang.com : หมึกสีดำ : ทางสายพระนิพพาน ตอนที่ 5

ทางสายพระนิพพาน ตอนที่ 5

อารมณ์พระโสดาบันและพระสกิทาคามีมรรค (ต่อ)

การอภัยทาน
โอกาสนี้บรรดาท่านพุทธบริษัทได้พากันสมาทานพระรัตนตรัยแล้ว สำหรับวันนี้ก็จะพูดต่อเมื่อวันวาน แต่การเริ่มต้นก็ขอให้ทุกคนพยายามฝึกฝนอารมณ์ไว้ วิธีการกำหนดรู้ลมหายใจเข้า หายใจออกนี่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะการรู้ลมหายใจเข้าลมหายใจออกนี่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะการรู้ลมหายใจเข้าหายใจออกนี่เป็นการระงับอาการฟุ้งซ่านของจิต เราอธิบายกันมามาก พูดกันมามาก ไม่อยากอธิบายซ้ำ ไม่อยากพูดซ้ำ
สำหรับวันนี้ก็จะได้ปรารภเรื่องพระโสดาบันกับพระสกิทาคามีต่อไป เพราะว่าท่านโสดาบันกับสกิทาคามีละสังโยชน์ได้เสมอกัน แต่ทว่ามีอาการระงับต่างกัน หมายถึงว่าพระสกิทาคามี มีการระงับ หรือการทำโลภะ โทสะ โมหะ ให้เบาบางลง สำหรับพระสกิทาคามีเบื้องต้น เรียกว่า สกิทาคามีมรรค นั่นก็ได้แก่ถือ อภัยทานเป็นสำคัญ อภัยทานที่จะเกิดขึ้นมาได้ก็ อาศัยพรหมวิหาร 4 ถ้ามีอยู่ในใจ ก็มีแต่ความรักความสงสาร ตัดความอิจฉาริษยา มีอารมณ์วางเฉยหรือว่าเฉยในอารมณ์ต่าง ๆ ที่เป็นเหตุให้ทำลายอารมณ์จิตของเรา วางไว้ถือว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา อันนี้ต้องจำ
ที่ว่าต้องจำก็เพราะว่าบางทีพวกเราก็มักจะลืมกันเหมือนกัน มักจะไปยุ่งกับจริยาของบุคคลอื่น อันนี้เป็นการไม่สมควร พูดกันมาทุกวัน ระวังให้ดี อย่าไปยุ่ง ความเป็นพระให้มันเป็นพระ อย่าทำตนเป็นพะ เป็นเณรจงเป็นเณร อย่าทำตนเป็นโจร คำว่าโจร หมายความว่า ปล้นความดีของพระพุทธศาสนา ปรับปรุงใจของตนเองเป็นสำคัญ
ถ้าทุกคนปรับปรุงใจของตนดีแล้ว มันก็ไม่มีเรื่องไปยุ่งกับคนอื่น ไม่สร้างคนอื่นให้มีความเร่าร้อน ในการที่จะเพ่งโทษคนอื่นต้องรู้ตัวว่าเราเลวเกินไป นี่จงรู้สึกตัวไว้เสมอ รู้สึกตัวว่าเรามันเลว เลวมากจนกระทั่งขังอยู่ในใจไม่ได้ มันจึงอุตสาห์ไหลมาทางวาจา ไหลมาทางกาย นี่แสดงว่าความเลวมันล้นออกมาจากจิต ในข้อนี้ต้องคิดไว้เป็นประจำ อย่าทนงตนว่าเป็นคนดี ถ้าดีแล้วปากไม่เสีย กายไม่เสีย ถ้าปากเสีย กายเสีย ความเลวมันล้นมีความดีไม่ได้
ทีนี้สิ่งที่เราจะกันความเลวไม่ให้มันล้นออกมา ก็ต้องอาศัยพรหมวิหาร 4 คือ มีจิตเมตตา ความรัก กรุณา ความสงสาร มีจิตอ่อนโยนไม่อิจฉาริษยาใคร เห็นใครได้ดีพลอยยินดีด้วยและมีอารมณ์วางเฉย ยอมรับนับถือกฎของกรรม และพยายามเพ่งโทษโจทก์ความชั่วของตัวอยู่เสมอ อย่าไปโทษโจทก์ความชั่วของบุคคลอื่น ถ้าใจมันยังโทษโจทก์ความชั่วของบุคคลอื่น แสดงว่ายังเลวอยู่ ยังมีความอิจฉาริษยาคนอื่น ยังเลวอยู่ พูดเสียดสีค่อนแคะบุคคลอื่น ยังเลวอยู่ สร้างกรรมชั่ว ทำชั่ว ทำผิดวินัย มันยังเลวอยู่ นี่พยายามมองความเลวในใจของเราเป็นสำคัญ ถ้าใจของเราไม่เลว เราก็ไม่มีการเพ่งโทษบุคคลอื่น ไม่เสียดสีบุคคลอื่น และอารมณ์แห่งพรหมวิหาร 4 มีอยู่
เมื่อพรหมวิหาร 4 มีความละเอียดทรงตัวดี มีอารมณ์ละเอียด จึงจะให้อภัยทานได้ อภัยทานนี่มันมีกำลังหนัก คือว่าหนักกว่า พรหมวิหาร 4 ธรรมดา พรหมวิหาร 4 ธรรมดานี่เรามีจิต เมตตา ความรัก กรุณา ความสงสาร แล้วมีรัก มีสงสาร ไม่อิจฉาริษยาเขา
สำหรับอภัยทานนี้ต้องใช้อารมณ์สูงไปกว่านั้น เพราะว่าเราต้องให้อภัยกับคนที่สร้างความชั่วให้เกิดขึ้นกับเรา แทนที่เราจะโกรธแทนที่เราจะพยาบาท เรามีจิตคิดให้อภัยในความเลวของเขา โดยมีความรู้สึกนึกคิดว่าบุคคลนี้มีสภาพเป็นทาส ไม่มีความเป็นไท
คำว่า ทาส เป็นคนชั้นต่ำ เป็นพระนักบวช ก็เป็นนักบวชชั้นต่ำ เป็นอุบาสกอุบาสิกา ก็เป็นอุบาสกอุบาสิกาชั้นต่ำ เพราะว่ายังมีจิตเป็นทาสอยู่ ยังไม่เป็นไท อยู่ในเกณฑ์ถูกบังคับบัญชาให้ทำอยู่เสมอ
ทาสคนยังดี ยังมีโอกาสหาความดีมาใส่ตนได้ ถึงแม้ว่าเป็นทาส นี่ทาสของคน ดูตัวอย่าง นางบุญทาสี เป็นทาสของคหบดี รับใช้เจ้านายอยู่ตลอดเวลา ไม่มีค่าจ้างรางวัล เพราะเป็นทาส แต่ว่านางบุญทาสีก็ยังมีจิตเป็นกุศล ยอมรับนับถือความดีขององค์สมเด็จพระทศพล นายใช้ให้ไปธุระในกิจทางไกล นางก็ทำแป้งจี่ด้วยรำกับปลายข้าว ปิ้งแล้วห่อชายพกไป หวังจะไปกินตามทางในเวลานั้น ปรากฏว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับพระอานนท์เดินผ่านมาพอดี นางบุญทาสีมาคิดในใจว่าเราเป็นทาสเขา บางครั้งเราก็มีศรัทธาเห็นพระแต่ไม่มีอะไรจะถวาย บางครั้งเรามีของจะถวายพระ ก็ไม่เจอพระหาพระยาก วันนี้เราเจอองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ากับพระอานนท์ เรามีแป้งจี่ทำด้วยรำกับปลายข้าวผสมกัน ห่อชายพกมา เราจะเอาของอันนี้ถวายองค์สมเด็จพระบรมศาสดา เมื่อสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเข้ามาใกล้ นางก็นิมนต์ให้หยุด แล้วก็แก้ชายพกเอาแป้งจี่มาใส่ลงไปในบาตรขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อใส่ลงไปแล้วนางก็คิดว่าตามธรรมดาพระพุทธเจ้าย่อมไปฉันในสำนักของพระราชาบ้าง ในสำนักของมหาเศรษฐีบ้าง ฉันแต่ของดี ไอ้ของ ๆ เราน่ะเป็นของเลว พระพุทธเจ้าคงไม่ฉัน แต่ทว่าอาศัยที่เรามีความตั้งใจเป็นกุศลองค์สมเด็จพระทศพลจะฉันหรือไม่ฉันก็ช่าง เราหวังถวายท่านเอาบุญเท่านั้น
เมื่อนางคิดแบบนี้องค์สมเด็จพระชินสีห์จึงมองดูหน้าพระอานนท์ นี่เขาคิดน่ะ เขาไม่ได้พูด พระอานนท์รู้ท่าจึงได้ปูผ้าสังฆาฏิลง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงประทับที่ตรงนั้น ฉันแป้งจี่ของนางบุญทาสีในขณะนั้น กลางทางนั่นเอง นางบุญทาสีดีใจเกือบตาย นั่งลงยกมือไหว้พนมตลอดเวลาด้วยความปลื้มใจยิ่ง เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงฉันเสร็จก็โมทนา เมื่อโมทนาจบ นางบุญทาสีก็สำเร็จเป็นพระโสดาปัตติผล เป็นพระอริยบุคคลเบื้องต้น
นี่แสดงว่า ความเป็นทาสของคน คนเป็นทาสคน ถึงแม้ว่าจะไม่มีอิสรภาพเป็นตัวของตัวเองก็จริงแหล่ แต่ทว่าใจเป็นอิสระ สามารถจะประกอบความดี จะคิดถึงความดีได้
แล้วเราก็คิดใหม่ว่า สำหรับคนที่เขามาสร้างความชั่วให้สะเทือนใจเรา นั่นเขาเป็นทาสของกิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม ทาสของกิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม นี่ไม่มีทางจะคืนตัวได้ ความเป็นอยู่ของเขาในปัจจุบันในชาติที่เป็นมนุษย์ เขาก็มีแต่ความเร่าร้อน มีแต่ความเศร้าหมองจิต เพราะกิเลสมันทำจิตใจให้เศร้าหมอง ตัณหาสร้างจิตใจให้เร่าร้อน อุปาทานมีอาการเกาะความชั่วเป็นปกติ อกุศลกรรมทำความชั่วตลอดเวลา คนที่เป็นทาสของกิเลสตายแล้วไม่มีโอกาสจะเกิดเป็นคน แม้จะเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานก็ยังเกิดไม่ได้ ต้องไปเกิดในอบายภูมิ
นี่ถ้าบุคคลผู้ใดทำใจของเราให้เร่าร้อนด้วยกายกรรม ทำด้วยกายก็ดี ด้วยวจีกรรม ทำด้วยวาจาก็ดี เราจงคิดว่าคนประเภทนี้เขาไม่ใช่คน เขาคือสัตว์นรกในอบายภูมินั่นเอง เราก็คิดว่าถ้าเราจะไปต่อล้อต่อเถียง จะกระทำตอบ เราก็จะเลวตามเขา เวลานี้จิตใจของเขาจมลงไปแล้วในนรก ถ้าเราทำตามแบบเขาบ้าง เราก็จะจมลงนรกเหมือนกัน มันไม่มีประโยชน์ จิตเราก็ระงับความโกรธด้วยอำนาจขันติหรืออุเบกขา นี่อุเบกขาเราใช้กันตรงนี้เลย เฉย เขาเลวก็ปล่อยให้เขาเลวไปแต่ผู้เดียว เราไม่ยอมเลวด้วย นอกจากนั้นก็มาคิดปลงอนิจจังว่า พุทโธ่เอ๋ย นี่ตัวเขาเองกว่าจะมาเกิดเป็นคนได้น่ะมันยากแสนยาก คนที่มีจิตใจประเภทนี้ คนที่มีจิตประเภทนี้มาจากนรกก่อน เดิมทีมาจากนรก ตกนรกสิ้นระยะเวลามาหลายแสนกัป กว่าจะผ่านนรกขึ้นมาได้ แล้วก็ต้องมาเป็นเปรต มีทุกขเวทนาอย่างหนัก แล้วก็มาเป็นอสุรกาย มีแต่ความหิวโหย แล้วก็ต้องมาเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานซึ่งไม่มีอิสรภาพ ใช้เวลานานแสนนานจึงได้มาเกิดเป็นมนุษย์ เขาน่าจะรู้สึกตัวว่ากรรมชั่วเก่าของเขาที่ทำไว้ให้โทษอย่างหนัก น่าจะเป็นคนที่มีการกลับใจได้ดี สร้างความดีจากความเป็นคนให้ไปเกิดเป็นเทวดาหรือพรหม แต่ว่าเขามากลับหวนลงนรกอีก แบบนี้เป็นบุคคลที่น่าสงสาร ควรให้อภัย เพราะอะไร เพราะว่าใจของเขาไม่ใช่ใจของคนเสียแล้ว เป็นใจของสัตว์นรก ควรให้อภัยเขา ถ้าเราไปต่อสู้กับเขาต่อล้อต่อเถียงตอบแทนเขาด้วยอาการเช่นเดียวกัน อารมณ์ของเราก็จะทรามเกินไป นี่การให้อภัยทาน เขาให้อภัยกันอย่างนี้
แล้วก็จำได้ด้วยว่าถ้าบุคคลใด หรือพระองค์ใด เณรองค์ใดปฏิบัติอย่างนั้น ก็พึงรู้ตัวว่า เราจะมานั่งเจริญสมถกรรมฐานวิปัสสนากรรมฐานสักกี่แสนปี มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย กลับจะมีโทษหนัก เพราะการเจริญพระกรรมฐานถ้ามีใจเลวมันกลายเป็น มารยา ล่อลวงบุคคลอื่นให้หลงผิดคิดว่าเราเป็นคนเคร่งครัดมัธยัสถ์ คิดว่าเราเป็นคนดี
ในอารมณ์ของพระสกิทาคามีเบื้องต้น ถ้าจะกล่าวกันไปอีกทีเรียกว่าสกิทาคามีมรรค ยังไม่ใช่สกิทาคาผล เป็นอันว่าเรากำลังเดินเข้าไปหาความเป็นพระสกิทาคามี อย่าลืม อาการอย่างนี้เป็นพระสกิทาคามีมรรค
ทวนต้นสักนิดว่า สกิทาคามีมรรคปฏิบัติมาเช่นเดียวกับ พระโสดาบัน คือ นึกถึงความตายเป็นอารมณ์ ที่เรียกว่า มรณานุสสติกรรมฐาน เมื่อรู้ตัวว่าจะตาย ก็มีความไม่ประมาท คิดว่าตายคราวนี้ต้องดีกว่าการเกิดมาคราวนี้ ทั้งนี้เพราะอะไรก็เพราะว่าเราเกิดมาเป็นคนแล้ว จะกลับมาเกิดเป็นคนอีกก็ต้องเป็นคนที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่มีสภาวะอย่างนี้ หรือมิฉะนั้นเราก็ควรเป็นเทวดาหรือพรหม
ฉะนั้นเมื่ออารมณ์ของพระโสดาบัน หรือ โสดาปัตติมรรค คิดอย่างนี้แล้วจึงพยายามรวบรวมกำลังใจ นึกถึงคุณความดีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์ มั่นคงอยู่ในคุณทั้ง 3 ประการ คิดว่าเรามั่นอยู่ในคุณทั้ง 3 ประการนี้ เราตายไม่ลงนรกแน่ แต่ก็ยังเอาแน่ไม่ได้ เราจะต้องปิดอบายภูมิ ด้วยการรักษาศีล 5 ให้บริสุทธิ์ อย่างนี้เป็นอารมณ์พระโสดาปัตติมรรค ยังไม่ใช่อารมณ์ของพระโสดาปัตติผล
พอถึงพระโสดาปัตติผล อันดับแรกพอจิตเข้าสู่ โคตรภูญาณ ในตอนนี้อารมณ์จะเริ่มเข้าจุดยอมรับนับถือกฎของธรรมดา มันจะแก่ มันจะป่วย มันจะตาย ใจจะรู้สึกว่าเป็นของะรรมดา ไม่มีความหนักใจ ใครเขาจะกล่าวนินทาว่าสรรเสริญ จะเสียดสีอะไรก็ตามรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่ใช่จะไม่มีความไม่พอใจ ความไม่พอใจมีขึ้นเหมือนกัน แต่ระงับได้เร็ว ไม่โต้ไม่ตอบ เมื่อไม่โต้ไม่ตอบเขา เราก็ไม่ทำด้วยอาการอย่างนั้น เราไม่ทำ เห็นว่าเป็นอาการเลว เมื่ออารมณ์จับธรรมดาเป็นปกติอย่างนี้เรียกว่า โคตรภูญาณ เมื่ออารมณ์จับธรรมดาอย่างนี้แล้ว อารมณ์อีกส่วนหนึ่งก็จับพระนิพพานเป็นอารมณ์ นี่เป็นโคตรภูญาณเบื้องปลาย
เมื่ออารมณ์จับพระนิพพานเป็นอารมณ์ก็ถอยหน้าถอยหลังพิจารณาว่า ความตายเป็นของเที่ยง ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง เราจะต้องยึดคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ยึดศีลเป็นกำลังสำคัญเพื่อป้องกันอบายภูมิ แล้วจิตใจของเราก็มีความมั่นคงในพระนิพพาน ศีล 5 ประการจะไม่ด่างพร้อย สำหรับฆราวาส สำหรับเณร ศีล 10 ไม่ด่างไม่พร้อย มีอารมณ์รักษาศีลเป็นปกติจนกระทั่งมีอารมณ์ชุ่มชื่นแจ่มใส การปฏิบัติอยู่ในศีลในธรรมไม่ต้องระมัดระวัง มันมีอารทรงอารมณ์ของมันเอง มีอารมณ์รักษาพรหมวิหาร 4 เป็นปกติ อย่างนี้เรียกว่า พระโสดาปัตติผล ยังมีความรัก ยังมีความโลภ ยังมีความโกรธ ยังมีความหลงแต่ทว่าไม่ทำ ไม่ละเมิดศีล รักอยู่ในขอบเขตของศีล รวยอยู่ในขอบเขตของศีล โกรธไม่ทำร้ายเขา ไม่ฆ่าเขา เพราะกลัวศีลขาด หลงก็จริงแหล่แต่ทว่าไม่ลืมความตาย ใจมั่นคงอยู่อย่างนี้เรียกว่าพระโสดาปัตติผล
ทีนี้การเข้าถึงพระสกิทาคามีมรรคก็ยึดพรหมวิหาร 4 เป็นสำคัญ เพราะพรหมวิหาร 4 นี่ต้องมีมาจากพระโสดาบันแล้ว ถ้าไม่มีพรหมวิหาร 4 ศีลไม่บริสุทธิ์ ทีนี้พอมาถึงพระสกิทาคามีมรรค เราก็มาจับอภัยทานเป็นสำคัญ คิดแล้วมาอย่างเมื่อกี้นี้ ถ้าใจเราเลว คิดถึงใจอยู่เสมอ ใจเรา อย่าไปดูใจคนอื่น ไม่ต้องไปช่วยใครเขาขัดเกลาจิตใจของเขา ช่วยตัวเราให้มันรอดก็แล้วกัน ถ้าหากว่าเราดีจริง ๆ แล้ว เราก็ไม่มีการทำให้บุคคลอื่นให้เร่าร้อน คนดีนี่มันไม่มีชั่ว
เมื่อใจของเราดี ใจทรงพรหมวิหาร 4 ใจมีอภัยทาน มันมีอะไรบ้างในจิตที่เราจะไปคิดประทุษร้ายบุคคลอื่น ทั้งทางกายและวาจาทำเขาให้เร่าร้อน มันก็ไม่มี อาการอย่างนี้ ชื่อว่าเป็นสกิทาคามีมรรค ยังไม่ถึงสกิทาคามีผล แล้วเรื่องสกิทาคามีผลนี่จะพูดกันวันหลัง
ต่อจากนี้ไปขอบรรดาท่านทั้งหลายตั้งกายให้ตรงดำรงจิตให้มั่น กำหนดลมหายใจเข้าออก ใช้คำภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัยจนกว่าจะได้ยินสัญญาณบอกหมดเวลา

**********************

ที่มา เวปพลังจิต

Create Date : 22 มิถุนายน 2552

Last Update : 22 มิถุนายน 2552 10:09:21 น.

43 comments

Counter : 1222 Pageviews.

พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี พรหมญาณี
พรหมญาณี

ปอ ป้า...จอ เจิม...จ้ะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:10:11:08 น.

สวัสดีค่ะ คุณไผ่...

นำสิ่งดี ๆ มาฝากเพื่อนบล๊อก..อีกแล้ว
มีเสียงบรรยายเสียด้วย....ดีจังเลย..ค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วย...นะคะ

ป้าเจิมไว้ก่อน...เด๋วมีเวลาจะกลับมาอ่านมาฟัง...นะคะ

ขอให้มีความสุขในทุกวันดี ๆ ตลอดไป...ค่ะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:10:13:52 น.

สวัสดีค่ะ คุณไผ่

ทานอันสูงสุด คือ อภัยทาน
เคยคิดว่ายากค่ะ แต่เมื่อตั้งใจแล้วว่าจะให้อภัย
แค่นี้ใจก็เบาแล้ว พอให้ออกไปรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที
คนเราอีกไม่ช้า ไม่นาน ก็ต้องพลัดพรากจากกันไปแล้ว
จะถือโทษ โกรธ กันไปทำไมนักหนานะ จริงป่ะคะ คุณไผ่

ขอโมทนานะคะ และขอให้มีความสุขกับวันแรกของสัปดาห์ค่ะ

_/|\\_

โดย: พ่อระนาดแววไว IP: 118.174.92.150 วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:10:23:55 น.

นิพพานมีสุข

ทุกวันนี้ ข้าพเจ้าเปรียบดัง ไม้ซุง

ล่องลอยอยู่ในกระแสธารา

ยากหากจะก้าวไปดัง ฝั่งโน้น

โดย: บุปผาลีลาวดี

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:10:51:46 น.

อนุโมทนา สาธุ

สำหรับเทศน์ดีๆด้วยคะ

โดย: บุปผาลีลาวดี

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:10:52:26 น.

หนูจะมาตามอ่านนะคะพี่ไผ่ เพราะว่าช่วงนี้บ้านใหม่ยังไม่ได้เนต มาใช้บ้านน้อง เป็นไวไฟว์ฟรี มันหลุดบ่อยอะคะเลยไม่ได้เล่นนานอะคะ

มีความสุขมากๆนะคะ

โดย: tukta (tukta510

) วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:11:39:49 น.

โดย: redclick

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:13:49:01 น.

ขออนุญาตเรียกพี่ไผ่นะครับ
มาถึงตอนที่ 5 แล้วนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:14:18:22 น.

ขอบคุณนะคะที่มอบสิริมงคลไว้กับบล็อกของตัวพี..ในฐานะที่ไม่ค่อยได้ไปวัดฟังเทศน์ที่บ้านก็ดีค่ะ...

โดย: ตัวp_box

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:14:31:58 น.

ดีจังเลยค่ชอบได้ฟังไปด้วยไม่ต้องอานเลยค่ะบางทีมาดึกก็ตาลายเหมือนกันค่ะ ขอบคุณอย่างมากมายเลยค่ะ ว่าแต่นาฬิกาที่ส่งมาให้อยากได้จังจะได้ไปติดที่บล๊อกนะค่ะถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไปค่ะ มีชามาฝากยามบ่ายแทนค่ำขอบคุณค่ะ

โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara

) วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:14:53:11 น.

มาบอกคุณไผ่ว่า อัพบล๊อกแล้วเหมือนกันค่ะ
วิธีเลือกคนที่ใช่ ตอนจบแล้ว
ถ้าสนใจก็เชิญที่บล๊อกนะค๊า

ปล.ดีจังมีเสียงประกอบด้วย (เพิ่งได้ยินค่ะ)

โดย: พ่อระนาด

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:19:12:42 น.

ขอบคุณค่ะ คุณไผ่ที่ไปตามมาอ่านเรื่องดีดี (ทำตัวใหญ่ให้หน่อยสิคะ เพ่งนาน)

คุณไผ่ทำรูปนาฬิกา ยังไงอ่ะ เก่งจัง แล้ววันนี้วันพระเหรอคะ ต้องตั้งใจสวดมนต์ไหว้พระให้ดีดีเลยคืนนี้ (บางทีสวดไป คิดโน่นนี่ไปเรื่อย)

อยากจะลองให้เพื่อนบ้านมารังควานอีกสักรอบ จะดูว่าเราน่ะอุเบกขาได้ยัง และ ไม่เอาตัวเองไปตกนรกกับเขาอีกมั๊ย

อย่างเรื่องการให้อภัย ก็เพื่อนบ้าน บ้านเดิม เราอ่ะอยากให้อภัย อโหสิกันไป พยามแผ่เมตตาทุกคน พอตอนถึงให้เจ้ากรรมนายเวรอ่ะค่ะ (จริงๆก็ไม่บริสุทธิ์ใจหรอก ที่อยากอโหสิเพราะกลัวมาพบมาเจอกันอีกในชาตินี้ ชาติไหน) แบบนี้ไม่ถูกต้องใช่มั๊ย แล้วอภัยต้องทำยังไงหล่ะ

โดย: Mermaid AI

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:19:50:27 น.

โดย: หนูดำจำมัย

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:19:54:06 น.

Goodnight ค่ะ คุณไผ่

โดย: มินทิวา

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:20:14:37 น.

สาธุ ค่ะ คุณไผ่ เข้ามาอนุโมทนา ชำระจิตใจ ให้เข้าถึงการให้อภัย และการระงับ โมหะโทสะ ที่ทำให้จิตใจเป็นบาป ให้วางเฉย อย่าไปโต้ตอบ

แต่ทำไมพี่โรสไม่เห็นได้ยินเสียงล่ะคะ นึกว่าจะได้ฟังเทศน์ รีบคลิกเข้ามาเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ไม่มีเสียง พี่โรสอ่าน ก็ได้ประโยชน์เช่นกัน ยินดีและ อนุโมทนาค่ะ.

โดย: นายกุหลาบ

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:29:01 น.

เกือบลืมขอบคุณ นาฬิกานะคะ

ที่อุตส่าห์เอาไปฝากคนแก่ค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

โดย: นายกุหลาบ

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:34:19 น.

สวัสดีค๊าคุณไผ่

สาธุ ขอบคุณที่ทำให้ได้ฟังธรรมด้วยนะค่ะ

ตอนทางสายนิพพาน5 วาทะคมกริบเลยนะค่ะ
อ่านแล้วต้องทบทวนๆ และนึกตาม เวลาจิต
เรากอบกิเลส โหต้องข่มจิตมากเรยย์
อย่างคนชอบงอนคนอื่นนี่ก็เป็นการ
เก็บและเป็นทาสกิเลสด้วยอ่าเนอะคุณไผ่

นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคับบบ..

โดย: mastana

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:46:29 น.

- หวัดดียามดึกครับ

- ว้าว...ถอดเทปเป็นตัวอักษรเลยนะครับ

โดย: พี่รี่+ต๊อก

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:23:07:51 น.

การทะเลาะ บาดหมาง...มาจากการเถียง
ความรู้และมิตรภาพ...เกิดจากคำถาม
แต่การนำเสนอ...ทำให้โอกาสและความเจริญ

ทักทายกันยามเช้ากับวันอังคารค่ะคุณไผ่
ขออนุญาตเปิดหน้าบล้อกฟังยามทำงานนะค่ะ

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:6:45:42 น.

โดย: o (kun_isara

) วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:8:18:47 น.

สวัสดีค่ะเมื่อเช้าใส่บาตรด้วยโจ๊กวันนี้เลยมีมาฝากบ้านนี้ด้วยค่ะ ธรรมะสวัสดีค่ะ

โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara

) วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:8:38:56 น.

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณกับธรรมะดีๆ ที่มาแบ่งปันให้ฟังค่ะ

โดย: กิ่งไม้ไทย

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:8:49:35 น.

สวัสดีค่ะ
มาอ่านแล้วนะค่ะ

โดย: ชีวิตมีลีลา

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:9:17:57 น.

สวัสดียามสายครับพี่

พี่จบลาดกระบังด้วยเหรอครับ
ผมจบคณะครุศาสตร์สถาปัตยกรรมน่ะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:11:23:50 น.

size=4>สวัสดีวันสีชมพูเด้อคร่าเด้อคุณหมึกสีดำ...

ขอให้มีความสุึขมาก มาก เด้อค่ะ emo

แวะมาอนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:12:57:35 น.

ถ้าปี 36 พี่น่าจะเป็นรุ่นพี่ผม 2-3 ปีครับ
ผมจบปี 38 รึเปล่า
ไม่ค่อยแน่ใจครับ 55555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:13:56:25 น.

" ปรับปรุงใจตนเองให้ดีซะก่อน " "เพ่งโทษความชั่วของตนเองก่อนที่จะไปเพ่งโทษความชั่วของคนอื่น " ดีจังเลยครับ

อภัยทานนี่เหนือพรหมวิหาร 4 จริงๆด้วยครับ เพราะต้องใช้กำลังมากกว่า ผมว่าทานที่สูงสุดก็คืออภัยทานนี่แหละครับ เพราะทำได้ยากมากๆๆๆๆ

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับธรรมทานในครั้งนี้ด้วยนะครับ ดีจริงๆครับ ใจสงบลงเยอะเลยครับ

โดย: JohnV

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:16:33:49 น.

มาฟังอีกรอบค่ะ
มินมีพวกภาพนางฟ้าเยอะจริง ๆ ค่ะ
เห็นสวย ๆ ก็จะเซฟไว้
ชอบเหรอคะ มินจะส่งให้เป็นไฟล์แนบไม๊คะ
ปล.มีความสุขมาก ๆ นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:18:54:12 น.

แวะมาตามคำเรียนเชิญ

อยากมีจิตอภัยทานได้ตลอดจัง

โดย: หมวยเล็ก_รักไม่ช่วยอะไร

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:20:35:40 น.

ขอบคุณสำหรับนาฬิกาคะ สวยมาก ชอบคะ
ได้เข้ามาอ่านแล้ว จะพยายามฝึกให้มีจิตอภัยทานคะ

โดย: กัดหมอน (กัดหมอน

) วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:21:42:37 น.

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ มีเสียงให้ฟัง ช่วยคนขี้อ่าน...
เอ๊ย! สายตาไม่ค่อยดี ได้เยอะเชียว ..ยิ้มกว้าง..

เดี๋ยวนี้ พอมีเวลาว่าง (ถึงจะไม่มากนัก) ก็จะตระเวน
คุยตามบล็อกเพื่อน ๆ ค่ะ

โดย: ปลิวตามลม

วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:22:45:21 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:8:14:40 น.

กินกาแฟเสร็จก็มาฟังเทศน์ต่อ....เอากาแฟมาฝากนะคะคุณไผ่....

โดย: ตัวp_box

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:9:13:43 น.

แวะมาส่งความคิดถึงค่ะพี่ไผ่

โดย: tukta (tukta510

) วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:12:54:01 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจในการปฏิบัติธรรมนะคะ

เป็นการต่อเติมเสริมกำลังใจได้อย่างดี

โดย: บุปผาลีลาวดี

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:12:58:58 น.

สวัสดียามบ่ายๆ ขอบคุณธรรมะดีๆนะคะ

โดย: sawkitty

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:13:56:01 น.

ซึมซับธรมมะ

โดย: ฟ้าทลายโจร (ป้าอิ่ม

) วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:15:22:10 น.

สวัสดีค่ะ พี่ไผ่

ดีจังค่ะ กับธรรมที่นำมาฝาก
รวมทั้งคำเทศน์ที่ฟังได้เลย

ช่วงนี้พูอ่านหนังสือหนักค่ะพี่ไผ่
ไม่ค่อยได้แต่งกลอนเท่าไหร่
นานๆ จึงจะเขียนออกมาสักบท
ไว้พูเขียนแล้ว จะนำมาฝากนะคะ

โดย: พธู

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:19:18:21 น.

สาธุ สาธุ สาธุ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:21:23:05 น.

มาส่งเข้านอนค่ะ
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ คุณไผ่

โดย: พ่อระนาด

วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:23:31:32 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าปลายสัปดาห์นะคะ ขอให้มีความสุข สดใสตลอดวันคะ

โดย: sawkitty

วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:7:04:42 น.

ทำงานเพื่อเงิน...จึงได้เงินมาอย่างเหนื่อยยาก
ทำงานเพื่องาน...จึงได้ผลงานที่ยิ่งใหญ่
ทำงานเพื่อสังคม...จึงได้ผลงานที่น่าชื่นและมิตรมหาศาล

สวัสดีเช้าวันพฤหัส
กับกำลังใจสำหรับสร้างสรรสิ่งดีค่ะคุณไผ่

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:7:06:31 น.

หวัดดีค่ะคุณไผ่ขา
มินงานเข้าค่ะ ช่วงนี้ งานตรึมลยอ่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ปล. ส่งอีเมล์ให้มินด้วยจิคะ
เดี๋ยวมินแนบไฟล์รูปภาพให้เลยค่ะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:7:56:44 น.