Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2548
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
30 พฤษภาคม 2548
 
All Blogs
 

เมาท์แตกแหลกราญถึงเพื่อน



โอย...แปะรูปขนม เห็นแล้วหิว
บ่นๆ ไปตั้งแต่สองวันก่อน
ตกลงยังไม่ได้ออกไปซื้อเสบียง
ตั้งท่าจะออกไปเมื่อเย็นวาน ฝนก็ดันมาตก
เลยนอนดีกว่า ตื่นมากินชาแทนมื้อเย็นที่ไม่ได้กิน

...พักนี้เล็บเปราะๆ เหมือนขาดสารอาหาร...

ตอนนี้รู้ละ ตื่นมาปุ๊บต้องอัพไดปั๊บ
ถ้าไปอัพก่อนนอนล่ะก็ มันจะง่วงและขี้เกียจ
ว่าแต่ เพิ่งตื่นจะเอาอะไรมาอัพล่ะ -"-
จะให้เล่าความฝันก็กระไร
เวลาฝันยังกะมหากาพย์
ยิ่งเมื่อคืนฝันไปถึงราชสำนักจีนโน่น
มีเจ้าหญิง มีฮ่องเต้ มีตัวร้าย ครบเลย
ยังกะดูหนังได้พล็อตจากฝันเหนื่อยๆ มาหนึ่งเรื่อง
(ก็มันจีนกำลังภายใน) แต่คงไม่มีวันได้เขียน
สนุกสนานเถลเถไถจนขี้เกียจตื่น (เอาเข้าไป)

ตกลงว่าไป 'แชงกรีลา' แน่แท้
คอนเฟิร์มเรื่องจองตั๋วไปเรียบร้อย
แต่คงไม่ได้นั่งตรงจากเชียงใหม่ไปคุนหมิง
เพราะเครื่องที่แวะเชียงใหม่มีเฉพาะวันอังคารกับพฤหัส
เราออกเดินทางวันเสาร์ดังนั้นจึงต้องไปขึ้นที่กรุงเทพ
คงบินรวดเดียวตามเคย จากเชียงใหม่-ดอนเมือง-คุนหมิง
ไปการบินไทย เพราะไชน่าแอร์ไลน์ที่ราคาถูกกว่า
มันไปลงเฉินตู ไม่ใช่คุนหมิง ซึ่งมันจะทำให้เราเสียเวลา
ต้องต่อรถไปอีก ก็คุยๆ กันไปบ้างแล้ว

อีกสองอาทิตย์พี่แก้วยังต้องไปเวียดนาม
กลับมาคงได้คุยกันเพิ่มเกี่ยวกับรายละเอียด
ส่วนกิ๊กเมื่อวานโทรมา บอกว่าเดินอยู่เจเจ
ชิ้นส่วนเป้ที่หลุดหายไปน่ะซื้อเผื่อให้แล้วนะ

ชิ้นส่วนที่ว่านี่คือ ตัวล็อคเป้ ไว้รัดสาย มีตัวผู้และตัวเมีย
กิ๊กว่า ร้านนึงราคา 125 บาท เดินๆๆ ไปอีกร้าน 25 เอง
กิ๊กเลยซื้อมาสองตัว (ทำไมราคามันต่างกันนักล่ะ) - -""
ของแท้ของเก๊ไม่รู้ล่ะ บอกไปว่าดอยเตอร์ ขนาด 2 นิ้ว
เขาก็หยิบอันนี้ให้ นี่ไงซื้อสองอันเผื่อเสียกลางทางจะได้เปลี่ยน

...เอ่อ ขอบใจนะ (มันยังหวังจะให้เสียอีกเหรอ)

ขอเท้าความหน่อย ตรู๊ดๆ...

กิ๊กนี่เป็นเพื่อนที่เจอกันตอนไปเที่ยวครั้งก่อน
และเรานัดเป็นเมทร่วมห้องกันในบอร์ดทีเคที
โดยไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน รู้แค่เพศเดียวกันก็โอเค
และก็ต่างคนต่างเข้าบอร์ดแค่ครั้งเดียว
จากนั้นก็เงียบหายไป...
ท่ามกลางคนมากมายที่เข้ามาโพสต์ยืนยันไปด้วย
หรือไม่ก็ถอนตัว แต่ตอนนั้นมีถอนตัวเยอะมาก
เนื่องจากเลื่อนเวลาเดินทางทำให้บางคนลางานไม่ได้

แล้วกิ๊กซึ่งใช้ชื่อในบอร์ดว่าคอฟฟี่เบรคก็หายไป...
หายไป...จนเรานึกว่ามันคงไม่ไปแล้วล่ะ
เตรียมหาเมทใหม่ได้เลย
ก็กะไปหาใหม่ตอนเจอหน้าคนอื่นๆ
ยังไงมันต้องเหลือเศษ เดี๋ยวเราก็ได้เมทแชร์ห้องแหละ

เอิ้ก พอไปถึงดอนเมือง เจอหน้ากัน อ้าว ตกลงยังอยู่อีกเหรอ
ต่างคนต่างทำหน้างง อ่า...ละที่น่าประหลาดใจกว่านั้น
คือหลังจากนอนร่วมเตียงบ้าง
นอนแยกเตียงบ้างแต่ห้องเดียวกัน
เกดเพิ่งรู้ว่ากิ๊ก...กิ๊ก อายุเลยเลขสามไปแล้วหลายปี

ผงะอึ้งช้อนแทบหลุดมือ กลางโต๊ะอาหารเช้าวันนั้น
ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
ส่วนมากถามอายุกันคร่าวๆ พอเรียกพี่เรียกน้อง
แต่ไม่มีใครยอมบอกตัวเลขที่แน่นอน เอิ้กๆๆ

เป็นอันว่าเราเด็กสุดในทริปจริงๆ - -''
นึกว่ากิ๊กรุ่นเดียวกันนะ ไหงมันหน้าเด็กงี้ฟะ
แถมคำพูดคำจาก็พอๆ กะเรา งื้อ...
ตกลงว่าเพื่อนนั้นไม่มีอายุมาขวางกั้น
กิ๊กเลยเป็นเพื่อนคนแรกที่ต่างอายุกันมากๆ แล้วเราไม่ได้เรียก พี่

นับๆ ดูมีเพื่อนต่างอายุเยอะแยะ
ทุกคนอื่น ไม่เรียกเจ้ก็พี่ทั้งนั้น
แต่กะกิ๊กคงไม่ทันเสียแล้ว เหอๆๆ
ยังไงก็กลายเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันไปซะแล้ว

พูดถึงอาการหน้าเด็ก คนอื่นก็มองว่าเราเด็ก
ขณะที่เราก็มองว่าเขาเด็กเหมือนกัน
พอดีในทริปครั้งโน้นมีคุณหมอฟันไปด้วยกันสองคน
เป็นเพื่อนรักกัน หน้าตาก็คล้ายๆ กัน คือน่ารักมาก
ขาวหมวยตัวเล็กๆ มีลักยิ้มด้วย >_<~
ชื่อ ฮุ้ง กับ เนียว สองคนนี่บางทีก็อำเราซะดื้อๆ ว่าเป็นพี่น้องกัน
ทุกคนเชื่อแฮะ เพราะหน้าคล้ายกันขนาดนั้น ฮ่าๆๆ
แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ ไม่ได้เป็นไรกันน่อ
สรุปว่าทุกคนน่ารักมากๆ มีเรามารสุดแล้ว กั่กๆๆ

เดี๋ยวได้รายละเอียดเพิ่มยังไงจะมาเล่าให้ฟังต่อ
ยุ่งหัวฟูหูตูบ เมื่อวานนี้เพิ่งได้ยินมาอีกแล้ว

'ดีเนาะเป็นนักเขียนไม่ต้องตอกบัตร'

คนพูดคือ อดีตคู่กรรมคู่เวร
มันเป็นเพื่อนเก่าแก่
ในยุคหนึ่งเคยเกลียดขี้หน้ากันมาก
ขนาดตีกันกลางห้องวิทย์จนโต๊ะระเนระนาดมาแล้ว
มันดึงผม เรากัด
มันกระชาก เรางับจมเขี้ยว
ละมันเคยให้เพื่อนบอยคอร์ทไม่พูดกับเราเป็นเดือนมาแล้ว!

(เพิ่งมารู้ทีหลังว่าทุกคนกลัวปากเจ็บๆ ของหล่อน เลยไม่มีใคร
กล้าหือ)

พักนี้เป็นอะไรเนี่ยชอบนึกถึงอดีตครั้งเก่าก่อน

เล่าต่อ...

ยัยคนที่ว่านี้ก็แง่งๆ กันมาเป็นระยะ
ตลอดอายุการเรียน ประถมถึงมัธยมต้น
จนเราย้ายโรงเรียนไปต่อที่อื่น
นับว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กจนสาวว่างั้นเถอะ
อยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ เดียวกัน
อารมณ์ก๊กแฟนฉันที่ตัดกันไม่ขาด

ด้วยความเวอร์ของชี เป็นที่หมั่นไส้ของเพื่อนๆ ทั้งหลายเสมอ
พยายามไฮคลาสเหลือเกิน เรียนเชียงใหม่ไม่ได้มันกระจอก
ต้องไปเรียนกรุงเทพ และเอ็นท์ที่แรกเรียนไม่ชอบ
ต้องเอ็นใหม่เรียนที่หรูกว่าเดิมซึ่งมันก็คณะเดียวกันกับที่เรียนเชียงใหม่นั่นแหละ มันก็ทำได้อ่ะนะ แต่เสียเวลามาก
(ลืมบอก แม่หล่อนมีอาชีพรับจ้างเย็บผ้า บิดาไม่อยู่แล้ว)

ละพอไปเรียนกรุงเทพได้ไม่เท่าไร คุณเธอก็หาแฟนได้
เล่าสรรพคุณว่ารวยยยยยย...บ้านเป็นงั้นงี้ มีรถ ผู้ดี๊ผู้ดี
พาแฟนกลับมาบ้านค่ะ เป็นที่ฮือฮานักหนา
(แถวๆ บ้านนอกใครพาแฟนกลับมาบ้านหมายถึงให้พ่อแม่ดูตัว
เท่ากับประกาศว่านี่ตัวจริงแล้วนะ)

แต่ขอโทษ เราไม่ชอบแฟนคนนี้ของหล่อนเลย
ผู้ชายอะไรไม่รู้เห็นแก่ตัว พูดก็ไม่เข้ารูหู สุนัขไม่รับประทาน
หน้าตาพอไหว แต่อุปนิสัยให้สอบตก
ขนาดทนอยู่ร่วมวงกินหมูย่างเกาหลีด้วยกันไม่ไหว
ข้าพเจ้าเลยขอกลับก่อน ให้เพื่อนไปส่ง
มานอนดูทีวีอยู่บ้านดีกว่า สุขภาพจิตไม่เสื่อมโทรม

หลังจากนั้นไม่นานก็ได้ข่าวว่าเลิกร้างกันไป
เพราะฝ่ายสาวเจ้าทำตัวไปเกาะแจผู้ชายมากเกินไป
แม่ผู้ชายเขาเลยไม่ชอบให้เลิกซะ

หลังจากนั้นเธอก็ไม่ละความพยายาม
หาแฟนร่ำรวยไฮโซต่อไป
เมื่อก่อนไม่มีดั้งมันก็ไปทำมา
เห็นแม่เพื่อนอีกคนเมาท์ว่า

เนี่ยพอมันทำดั้งนะ มันก็พยายามมาตามหาเพื่อนเรา
เพื่อที่จะอวดดั้งที่ไปทำมา พอไม่เจอก็เลยพยายาม
จะอวดกะป้าที่เป็นแม่เพื่อนแทน

(มันมีเงินทำดั้ง แต่ไม่มีเงินใช้หนี้พันกว่าบาทกับเพื่อนอีกคน)

อ่ะนะ เรื่องดั้งผ่านไป...

นี่คืออีกอย่างที่มันทำสำเร็จแต่เราไม่กล้าทำ เอิ้กๆๆ
ตัดหน้าตูไปซะได้นะ แต่ครั้งหนึ่งผู้ชายที่มันปิ๊ง ดันมาจีบเราว่ะ ฮ่าๆๆ (เสมอ 1:1)

ล่าสุดได้ข่าวว่าเธอได้งานทำที่ไหนสักแห่ง
และต้องการซื้อรถ จึงติดต่อไปที่เพื่อนเราอีกคน
ซึ่งทำงานโชว์รูมฮอนด้า ถามว่าพอจะมีอะไรดีๆไหม
เพื่อนเราคนนั้นก็แนะไป แต่คุณเธออยากได้ดาวน์ 0 %

เพื่อนเลยว่า
'0% ไม่ได้หรอก ฮอนด้ามันรถตลาด อย่างน้อยมันก็ต้องดาวน์
เราเพิ่งเริ่มทำงาน เอาพวกรถมือสองไปก่อนสิหรือไม่ก็คันเล็กๆ หรือกระบะก็ได้จะได้ดาวน์ไหว'

ชีได้ฟังก็บอก ไม่เอาหรอก ขับอย่างนั้นไม่เป็น
ระดับหล่อนต้องเชฟโรเล็ท หรือไม่ก็แจ๊ส

เออ...เอาเข้าไป สรุปคุยไปคุยมา มันไม่มีเงินดาวน์ค่ะ
แต่อยากจะซื้อรถ เหอๆๆ แล้วก็เลือกซะฝันสูง
ถึงถอยได้ 0 % แต่มันจะมีเงินผ่อนเขาไหมนั่น

แล้วยังมาอิจฉาตูอีก ทำหน้าบิซี่ แล้วมาว่าดีนะ
เราไม่ต้องตอกบัตร

เออ...จะมาบ่นอะไร ก็ดีแล้วไง สมกับที่ตะกายไปเรียนมา
ได้ทำงานที่ไฮโซๆ ไงเล่า ชั้นมันแค่พวกนั่งทำงานในรังหนู
วันๆ ไม่เคยเจอห้องแอร์ ไม่ได้มีหยุดเสาร์อาทิตย์
งานนรกมากๆ ทำทั้งปีทั้งชาติ มากกว่าวันละแปดชั่วโมง
ที่แกตอกบัตรนั่นอีก กระจอก กระจอกจริงๆ เอิ้กๆ

และถึงมีเงินเก็บ ก็ขอบอกไว้อย่างว่าไม่โง่ถอยรถหรอก
ขับอะไรไปก็ได้มันก็ถึงเหมือนกัน รถเก่าๆ ก็ดีไม่ต้องกลัวหาย
ไม่ต้องล้างมากประหยัดน้ำดีด้วย

ถ้าจะซื้อจริงๆ ขอบ้านดีกว่า คงทนถาวร
เอาไว้ซุกหัวยามยาก ไม่มีอะไรก็มีบ้านนี่แหละคุ้มกลา
ไม่จำเป็นต้องมีรถหรูไว้อวดหนุ่ม หรือเดินต่างหน้านี่เฟ้ย

.......

เอิ้ก เมาท์แตกจริงๆ วันนี้ ไม่น่าไปนึกถึงมันเลย
ต้องโทษคนคาบข่าวมารายงานแหละ แง่มๆ
เสียพื้นที่บล็อกให้มันไปหน้านึงเลย

สวัสดีวันจันทร์ วันทำงานค่ะ แจ่มใสๆ




 

Create Date : 30 พฤษภาคม 2548
12 comments
Last Update : 23 กันยายน 2552 3:53:19 น.
Counter : 748 Pageviews.

 

มาวันนี้คนแก่เค้ารำลึกฟามหลังจริงๆแฮะ

ขอสนับสนุนความคิดป้านะที่ว่าซื้อบ้านดีก่า

เด๋วคนเค้าฟุ้งเฟ้อไงไม่รุอะ เห็นแล้วเซ็งจิตมาก

แต่ป้าไปเที่ยวอย่าลืมรูปถ่ายเยอะๆนะฮะ

เอาวิวงามๆนะป้านะ คนมะต้องหรอก ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

โดย: err_or 30 พฤษภาคม 2548 7:33:57 น.  

 

เข้ามาฟังคนเม้าท์แตก

 

โดย: นุทศรี 30 พฤษภาคม 2548 8:07:58 น.  

 

สวัสดีตอนเช้าค่า

สดใสๆ วันทำงานเช่นกันค่ะ ^^




...

 

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 30 พฤษภาคม 2548 8:13:08 น.  

 

รายการบ่นไปพิมพ์ไป ... เอิ๊ก อ๊าก ๆ ๆ

 

โดย: Invisible Guy 30 พฤษภาคม 2548 9:13:28 น.  

 

อิจฉาอ่ะ ได้ไปเที่ยวต่างปาเทศ



ว่าแต่

ไอ่คนที่ชอบทำตัวไฮโซ อยากไฮโซเนี่ยะ

เม้าท์มันดีแท้

หึ หึ



ซื้อรถไม่เวิร์คหรอก...

ค่าน้ำมันก็แพง

แถมต้องไปหงุดหงิดบนถนนอีก

ขับรถก็เหนื่อย

อ่า...พูดเหมือนมีรถให้ขับเลย

-"-

 

โดย: ป่ิิอหงส์ ภาคไม่มีอมยิ้ม IP: 61.90.46.190 30 พฤษภาคม 2548 12:40:30 น.  

 




แฮ่กๆๆ กลับมาอีกรอบ ตอนนี้อิ่มหมีพีมันเลยค่ะ
ไปช้อปเสบียงมา ซื้อจนหิ้วกลับมาแทบไม่ไหว
เอิ้ก กินจะพุงกางไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากอดอยากอยู่หลายวัน
ซื้อพวกน้ำผลไม้ สลัด กับผลไม้ มาด้วยแหละ
เล็บเค้าเปราะๆ เดี๋ยวหาแคลเซี่ยมกินคงจะหาย

กินอาหารให้ครบห้าหมู่กันนะคะทุกคน
ถึงจะแวะมาที่หอพญายมบ่อยๆ ก็จะไม่เจ็บไม่ไข้ อิอิ

 

โดย: นราเกตต์ 30 พฤษภาคม 2548 17:22:10 น.  

 

ไม่เคยเจอคนแปลกสุดตัวขนาดนั้น
แนะนำให้รู้จักหน่อยสิ อิอิ

 

โดย: Robotoon 30 พฤษภาคม 2548 17:23:19 น.  

 

รูปนั้นกล้องขนมเหรอ ดูน่ารักดีนะ

 

โดย: Bluejade 30 พฤษภาคม 2548 17:40:46 น.  

 

ซาบซึ้งทุกท่านที่แวะไปเยี่ยมมาก ๆ ครับ น้องตงตงไปหาหมอมาอีกที หมอบอกคงจะอาหารเป็นพิษ แล้วพอวันหลัง ๆ นี่ไม่ได้ทานอะไร น้ำย่อยเลยกัดกระเพาะ ทำให้ปวดท้อง ก็ให้ยามากิน วันนี้ก็ไม่มีอาการอาเจียรแล้ว แต่หน้าตายังเพลีย ๆ เพราะไม่ค่อยได้กินอะไรมาหลายวัน ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ

 

โดย: ultraman seven 30 พฤษภาคม 2548 19:56:47 น.  

 

แวะมาทักทายครับ ตามมาจากคอมเม้นท์ใน blog ผมเอง

 

โดย: เพราะผมไม่มี Time Machine 31 พฤษภาคม 2548 0:39:08 น.  

 

...หุหุ..นึกอยู่ตั่งนานว่าเพื่อนคนนั้นเป็นใคร..เราก็ลืมเค้าไปพักใหญ่ๆ...เหมือนกัน..

 

โดย: rosymirror IP: 210.4.139.129 3 กรกฎาคม 2548 14:31:39 น.  

 



...ปากจัดจริง.


พี่ชักกลัวเธอแล้วหล่ะ

 

โดย: พี่อุ๊ IP: 203.155.224.94 21 สิงหาคม 2548 19:21:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


นราเกตต์
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 68 คน [?]




ดาวน์โหลด E-book

กระต่ายในเงาจันทร์

Friends' blogs
[Add นราเกตต์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.