เรื่อง เถ้าอธิษฐาน / ผู้เขียน นราเกตต์
จำนวน 372 หน้า
สนพ.พิมพ์คำ / ราคา 260 บาท
คำโปรย
กุสลา ตื่นขึ้นมาพร้อมกับการสูญเสียความทรงจำ
และพบว่าตัวเองกลายเป็นภรรยาของนายหัวภรัณย์ ผู้มีบาดแผลในใจ
จากผู้หญิงอ่อนแอเศร้าโศก ฟื้นขึ้นมาเป็นคนแข็งแกร่ง ฉลาดเฉลียวและเยือกเย็น
ในความโดดเดี่ยวเธอมีเขาอยู่เคียงข้าง
ฝ่าฟันอุปสรรคทั้งคนเป็นและคนตายเพื่อปกป้องที่ดินผืนงาม
ให้รอดพ้นจากนาลันทากรุ๊ป บริษัทอสังหาริมทรัพย์ซึ่งหมายฮุบมาทำรีสอร์ต
เขาเสียสละตนเองเพื่อครอบครัว
ส่วนเธอเสียสละเพื่อเขา
นอกจากเขา...ทุกคนรังเกียจเธอ
นอกจากเขา...ทุกคนอยากให้เธอตาย
ทั้งสองจะลงเอยกันได้อย่างไร
ในเมื่อสุดท้ายแม้แต่เขา...อาจเกลียดเธอที่สุดยิ่งกว่าใคร...
เรื่องย่อ
เหมือนคำโปรย (ฮ่า) เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ตื่นขึ้นมาก็จำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ คนหนึ่งบอกอย่างโน้น อีกคนบอกอย่างนี้ นางเอกก็เลยต้องหาความจริงไปเรื่อยๆ ว่าอดีตของตัวเองเป็นยังไงกันแน่ ระหว่างนั้นก็ต้องทำความรู้จักกับสามีกันใหม่ จากคนแปลกหน้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความใกล้ชิดที่มากขึ้น
ระหว่างที่ยังงุนๆ งงๆ ก็ดันถูกผีมาคอยตามหลอกหลอนอีก กว่าอดีตจะคลี่คลายว่าอะไรเป็นอะไร นางเอกก็ต้องเลือกระหว่างอยู่กับสามีที่กำลังถังแตก ครอบครัวหรือก็แสนจะรังเกียจตนเอง หรือจะเลือกทิ้งเขาไปเพื่อชีวิตที่สดใสและดีกว่า เป็นความรักที่ต้องเสียสละทั้งสองฝ่าย หากรักแล้วไม่ว่าอะไรก็ยอมสละได้ทั้งนั้น
เรื่องนี้เป็นแนวซับซ้อนซ่อนเงื่อน หักมุม พอสมควร ดราม่าแต่ก็ไม่เครียด ลุ้นพอหอมปากหอมคอค่ะ
คุยหลังจบ เถ้าอธิษฐาน (ขอยกมาจากในแฟนเพจนะคะ สำหรับคนที่เพิ่งเปิดเข้ามาเจอ)
หลังจากปิดต้นฉบับ...ค่ะ อย่างที่เข้าใจ ใช้พลังชีวิตไปหมดสิ้น ไม่เหลือสภาพ นอนหลับสลบเหมือด ตื่นมาก็อาบน้ำสระผม ไม่ได้สระผมมา...น่าจะเกิน 7 วันแล้ว 555
มาเก็บตกเรื่องเถ้าอธิษฐานนิดนึงดีกว่า ความจริงเรื่องชุดแดง ของ มุกอันดา นี่มีที่มาด้วยนะคะ คือเมื่อชาติก่อนด้วยความที่เสียใจมากตอนเด็กน้อยเสีย ภรัณย์ก็เลยใช้ผ้าห่มพระบรมสารีริกธาตุ ห่มศพเด็กน้อยก่อนที่จะนำไปฝัง เพราะเชื่อว่าจะช่วยปกปักษ์รักษาดวงวิญญาณเป็นบุญเป็นกุศลค่ะ ตอนเป็นวิญญาณเด็กหญิงก็เลยใส่ชุดสีแดง
แต่ว่า เหตุผลนี้ไม่สามารถยัดเข้าไปในเรื่องได้เพราะมันจะไปขัดโทนอารมณ์ของเรื่องในตอนท้าย น่าเสียดายเหมือนกัน
แม้จะเป็นนิยายรีบปั่นแต่ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ต้องรื้อทิ้งไปหลายรอบ ยิ่งรื้อทิ้งก็ยิ่งต้องเร่งมือปั่นให้จบตอนในวันนั้น แบบว่า อืม...เคาน์เตอร์เพนอยู่ไหน กระต่ายบินช่วยด้วย
เพื่อนบอกว่าตอนจบนี่มันอะไร เรื่องย่อเหรอ 555 มันเป็นบทส่งท้ายนะ ต้องเก็บให้หมด ทีแรกจะไม่เอ่ยถึงกาหลากับมัทนาแม่ของนางเอกด้วยซ้ำไปค่ะ เพราะถือว่าปิดตัวละครสองตัวนี้ไปตั้งแต่ในเนื้อเรื่องแล้ว แต่เหมือนจะยังคาใจกันอยู่แฮะ คงต้องสรุปอีกที
และ ส่วนใหญ่ตอนจบจะสงสารอันเดรอัสกันเนาะ อยากให้มีคู่ สำหรับคนเขียนคิดว่ามันไม่มีอะไรสมหวังไปทุกอย่างหรอกค่ะ ทั้งโลกความจริงและนิยาย ถ้าสมหวังไปหมดโลกจะดูแบนมากๆ มันก็จะแบบ เฮ้อ ไม่ต้องอ่านก็รู้แล้วไหมว่าจบยังไง เดี๋ยวคนนี้ก็ได้กะคนนั้น เดี๋ยวคนนั้นก็คงคู่คนโน้นแหละ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ อ่านไปนานๆ ก็จะชินค่ะ
เรื่อง เถ้าอธิษฐาน วางเอาไว้ให้หนาประมาณลมซ่อนรักค่ะ จบจริงนับจากจำนวนคำที่มากกว่า คงหนากว่านิดหน่อย แต่ละตอนจะตัดค่อนข้างสั้นมาก เพราะคนเขียนตั้งค่าระยะห่างระหว่างบรรทัดผิด นึกว่าเขียนแต่ละตอนเท่าเดิม พอเอาไปจัดหน้าปกติแล้วมันหดค่ะ ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย มารู้ตัวช่วงจะจบ ตอนมันถึงกลับมายาวอีก 555
เถ้าอธิษฐาน เป็นส่วนกลับของเรื่อง ลมซ่อนรัก
ลมซ่อนรักมีแต่คนใจดี ทุกคนดูเป็นคนดี เหมือนมีตัวละครน้อย แต่เถ้าอธิษฐานจะมีแต่คนใจร้าย คนร้ายๆ แล้วก็เพิ่มตัวละครเข้ามาเยอะมาก มีชื่อแทบทุกตัว จากปกติจะตัดชื่อตัวละครไม่จำเป็นออก เพราะคิดว่าเยอะไปมันเปลืองเมมโมรี่สมอง งานนี้เลยทดลองใส่เข้าไปดู ผลก็คือตอนเก็บงาน บางตัวอาจจะรู้สึกว่าหายไปไม่ได้พูดถึง นี่ก็กะว่าเรื่องหน้าจะกลับมาใส่ชื่อเท่าที่จำเป็นค่ะ
ในนิยายแต่ละเรื่องยังเป็นการทดลองงานไปเรื่อยๆ เปลี่ยนแนวไปเรื่อยๆ เพราะรู้สึกว่ามันช่วยให้เราได้เรียนรู้เพิ่มขึ้น และท้าทายดีที่จะค้นพบอะไรใหม่ๆ ด้วย
ลมซ่อนรัก นางเอกน่าสงสาร เถ้าอธิษฐาน สงสารพระเอกกันเถอะ
จากเหนือย้ายไปใต้ นอกจากนี้ยังเขียนให้ฤดูในเรื่องมีความแตกต่างกันด้วยค่ะ
พล็อตเถ้าอธิษฐานค่อนข้างใหญ่ ความจริงแล้วเขียนด้วยต้นฉบับความยาวปกติ น่าจะไม่แพ้เงาเสน่หา แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างมันถึงโดนย่อรายละเอียดลงไปค่ะ ทีแรกยังสองใจอยู่ว่าจะตัดเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง หรือเงื่อนใดเงื่อนหนึ่งออกไปดีไหม แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเก็บไว้ทั้งหมด คือ ย่อแต่ไม่ตัดทิ้ง เพื่อให้เรื่องออกมาสมบูรณ์ที่สุดค่ะ (เว้นเรื่องผ้าห่มพระธาตุนี่ยัดไม่ลงจริงๆ)
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเป็นกำลังใจมาโดยตลอด ชอบอ่านเวลาคนอ่านเดาเรื่องมากๆ ปกติแล้วถ้าคนอ่านเดาไปทางไหน คนเขียนจะย้ายหนีในตอนหน้าค่ะ 55555 ดังนั้นถึงเดาไม่ค่อยตรงกันสักที แต่จุดนี้่แหละทำให้เรื่องออกมาสนุก ถ้าไม่ได้ความเห็นคนอ่านเราไม่มีเรื่องมันส์ๆ แบบนี้เลยนะ
ขอบคุณมากค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 68 คน [
