เนื่องจากจขบ. อัพบล็อกยืดยาว พอจวนเสร็จมันก็ชิบ...ไปต่อหน้าต่อตา
เป็นอย่างนี้ทู๊กกกกก...ที....
เอาล่ะกลับมาเข้าเรื่อง หลังจากรอแผ่นมานานแสนนาน ในที่สุดก็ได้ดูสมใจแล้ว อ๊า แอลจ๋า~ ภาคนี้ความน่ารักเลเวลอัพขึ้นล้านเปอร์เซนต์ (ดีแล้วไม่มีนังไลท์) ได้ดูแอลเต็มๆ เลย น่ารักน่าชังที่สุดจนอดแคปรูปมาอัพขึ้นบล็อกไม่ได้
เลือกเอาแต่ช็อตน่ารักๆ นะคะ ไอ้ระเบิดกระท่อม จี้เครื่องบินไรเนี่ยไม่ได้แคปไว้ค่ะ แบบว่าเห็นทีไรต่อมอึ้งแดร่กเป็นทำงาน นี่เหรอประเทศไทย อยู่เชียงใหม่มาจนกระดูกจะผุหมดตัว ยังไม่เห็นน้องๆ หนูๆ หิ้วปิ้นโตเถาไปเรียนสักที (อย่าว่าแต่เชียงใหม่เลย เด็กดอยแม่ฮ่องสอนก็ไม่เห็น) ยังกะย้อนอดีตไปสักยี่สิบปีก่อน เหตุไฉนไทยถึงได้ดูอนาถาขนาดนี้
ยิ่งตอนจบวันทูโกบินไปอเมริกา โอ้แม่เจ้า 
เคยได้ยินว่ามันบินเป็นยุงอยู่แถวเขตร้อนชื้น เครื่องกระติ๊วหวังจะไปตกทะเลเชียวเรอะแอล (คงลงแถวๆ พัทยานี่แหละ)
จขบ.ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะถ้าเขาจะติ๊งต่างโคราชเป็นเชียงใหม่ แต่ทำไมแม้แต่เนียร์ ที่น่ารักผมฟูหยิกลอนของเดี๊ยน ถึงได้กลายเป็นเด็กหน้าตาบ้านๆ ไปได้ ม่ายยยยย...(กรีดร้อง) ผิดเผ่าอย่างรุนแรงเจ้าค่ะ แม้นจะทำเหมือนว่าเก็บได้จากเขตภูธรประเทศไทย แต่ก็นะอิชั้นนึกมาตลอดว่าเนียร์เป็นเด็กหรั่ง ซิกๆ
มาดูรูปที่แคปไว้แก้คิดถึงดีกว่า ภาคนี้เป็นช่วง 23 วันนับถอยหลังก่อนที่แอลจะตาย
บทสนทนาครั้งสุดท้ายระหว่างแอลและวาตาริ แอลเขียนชื่อตัวเองลงในเดธโน้ต
ต้องไปแบบไม่มีอะไรค้างคา สะสางคดีให้หมดทั้งกองภายในเวลาห้าวัน (ไม่เคยเห็นแอลอาบน้ำเลย)
ทำไปกินไป คดียากๆ แอลจัดการได้หมด แต่แอบคิดว่าใครกันที่หาข้อมูลพวกนี้ให้
ของขวัญที่ F ส่งมาให้วาตาริ ของชิ้นนี้ฉันจะรับเอาไว้เอง
ขอดูสร้อยของ F หน่อยได้ไหม ยื่นขนมไป
(ทำท่ายังกะพวกหลอกเด็กแน่ะแอล)
เฮ้อ การเป็นพี่เลี้ยงเด็กครั้งแรกของฉัน ดูเหมือนว่าจะล้มเหลวไม่เป็นท่า
กินสิ (แล้วก็อย่าร้องไห้นะ) แอลแอบเอาขนมซ่อนไว้ข้างหลังแล้วเดินไปยื่นให้มากิจัง แอลใช้เป็นวิธีเดียว ขนมเสียบไม้นี่น่ารักดีนะ แต่กินหมดอ้วกแน่อะ
สิ่งที่แอลผู้เก่งกาจทำไม่ได้ก็คือ การทำให้เด็กหยุดร้อง
(ตอนนี้เหลียวไปมองทำหน้าว้าวุ่นได้ตลกจริงๆ)
แขกไม่ได้รับเชิญมาแล้ว (ชอบประตูลับศูนย์บัญชาการของแอลมากเลย เนียนมาก) รถแองเจิ้ลเครปสีแดงก็น่าร้าก เหมาะกับแอลจริงๆ
หนีการตามล่าไปพักหาเสบียง เป็นกลุ่มประหลาดในร้านแปลกๆ
มากินั่งอึ้ง ทางขวาเรียงก้อนน้ำตาล ทางซ้ายก็นั่งยองหยอดขนมเข้าปาก
ค้างคืนในเน็ตคาเฟ่
ฉากนี้อ่อนโยนดีจัง เสียดายถ้าแอลไม่ตายก็น่าจะเลี้ยงต้อยน้องหนู
ดูเหมาะกันยังไงไม่รู้
ระหว่างรอการผลิตวัคซีนต้านไวรัส
และแล้วเด็กผีบอก เอ๊ย ของขวัญจาก F ก็ช่วยไขปริศนาคำใบ้ออกมาเป็นรหัส จำนวนเลขที่ได้คือลำดับของตัวอักษรภาษาอังกฤษ ไอ้คนแก้ได้น่ะไม่ทึ่งเท่าไร แต่ที่ทึ่งคือคนคิดโจทย์มากกว่า ตั้งสมการย้อนยังไงว่าจะออกมาผลลัพธ์เท่านี้ ฉลาดโพด...
เอาล่ะเราข้ามฉากเครื่องบินไปตอนจบเลย พาเด็กน้อยไร้นามไปฝากไว้ยังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า พร้อมกับตั้งชื่อให้ว่า เนียร์ 'จำไว้นะคนเพียงคนเดียวไม่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้' (จำผิดจำถูกขออภัย)
แอลคิดถึงวาตาริ ถึงวันนี้เวลาของเขาเหลืออีก 1 วัน
ฉากจบคลาสสิคอาทิตย์อัสดง คนดูต่างร่ำลาแอล เพราะรู้ดีว่าวันพรุ่งนี้เขาต้องรับศึกหนักหน่วงที่สุดในชีวิต กระชากหน้ากากคิระและเป็นวันที่เขาต้องถึงจุดจบเช่นกัน
ยืนสงบนิ่งไว้อาลัยให้แอลหนึ่งนาที...
ไม่อยากให้ตายเลยอะ ฮือๆๆ น่ารักจังเลยภาคนี้ ชอบ แม้จะไม่ได้ดุเดือดเหมือนภาคที่ปะทะไลท์ แต่หนังก็ทำออกมาได้ดีมาก แบบว่ารักแอลเพิ่มกว่าไลท์อีกหลายขีด
ในหนังสือจขบ.ชอบไลท์มากกว่า แต่พอมาทำเป็นหนัง ชอบแอลมากกว่าทั้งสองภาคเลยค่ะ ไลท์แอบหน้าอืดไปหน่อยอ่า (ขอโทษแฟนคลับด้วย) ส่วนแอล ตอนล้างเมคอัพแล้ว
กรี๊ดดดดด...บัดสีนัยน์ตามากค่ะ ทำไมแก่เยี่ยงนี้ จะไว้หนวดหลิมไปทำไมคะ แล้วหน้าตาผมเผิม รับไม่ได้อย่างแรง คอสแอลตลอดไปเถิดค่ะ ซิกๆๆ
รู้สึกว่าวงการมายานี่ทำลายฝันสาวน้อยหลายทีแระ ทั้งพ่อเอลฟ์จากลอร์ดออฟเดอะริง ทั้งพี่โล้นHitman ตัวจริงล้วนผิดจากในหนังสุดตรีน ฝันสลายลงมากองระเนระนาด
ตอนหลังจขบ.เลยพยายามไม่มองตัวจริงเวลาปกติ แบบว่ามันต่างกันเกิ๊น...
ปลื้มแอลในหนังเก็บไว้ในความทรงจำต่อไปให้หัวใจกระชุ่มกระชวย เลิฟๆ นะจ๊ะ L 
เป็นอย่างนี้ทู๊กกกกก...ที....
เคยได้ยินว่ามันบินเป็นยุงอยู่แถวเขตร้อนชื้น เครื่องกระติ๊วหวังจะไปตกทะเลเชียวเรอะแอล (คงลงแถวๆ พัทยานี่แหละ)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 68 คน [
เพื่อนบอกว่าภาคนี้ไม่หนุก
แต่tutu คิดว่า แอลน่าร้ากที่สูด น่าจะเลี้ยงต้อยหนูมากิซะจริงๆ เหอๆ ไปแระราตรีสวีท