Bloggang.com : นราเกตต์ : ก่อนดาวจะลับฟ้า...ก่อนชีวาจะร่วง

ก่อนดาวจะลับฟ้า...ก่อนชีวาจะร่วง

เร็วๆนี้ ดาวห่มฟ้า นิยายทีเขียนมาสามปีกว่าได้ปิดตำนานลงแล้ว ความยาวสองร้อยเจ็ดสิบหน้าเอสี่ยังไม่สมบูรณ์ ถ้ารีไรท์แล้วคิดว่าคงจะลดจำนวนหน้าลงได้น้อยกว่านี้ แต่ถ้าพิมพ์ออกมาเป็นเล่ม ความหนามันคงทำให้กล้ามขึ้นเวลายกอ่าน

ขณะเร่งเขียนบทส่งท้ายอยู่เมื่อคืน ซึ่งจริงๆ เขียนเสร็จแล้วแต่เกิดอยากแก้เพิ่มฉากหวานๆ เข้าไปอีกหน่อย แม้จะรู้สึกเหมือนละครช่อง 7 ที่ยืดชอบกล แต่คงไม่น่าเกลียดหากจะเพิ่มเข้าไปหลังจากทั้งเรื่องหาช่วงผ่อนคลายไม่ได้เลย ถือว่าเป็นของกำนัลแด่คนอ่านที่อดทนตามมาได้ยาวนานไม่ทิ้งกัน

แต่ที่อยากเล่าไม่ใช่เรื่องนิยาย เพียงแค่ส่วนหนึ่งมันเกี่ยวข้องกัน ขณะกำลังเขียนบทส่งท้ายเพิ่มเข้าไปได้อีกสามบรรทัด

โอย...ปวดท้อง แรกๆ ยังไม่เท่าไร แต่นานเข้าก็ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ ประจำเดือนมางวดนี้สาหัสมาก ที่ว่าสาหัสคือปวดท้องอย่างรุนแรงผิดปกติ ทั้งที่ปกติไม่เคยปวดมาก่อน แถมยังมาท้องเสียอีก

ปวดจนไม่รู้จะปวดยังไง ตอนอยู่ในห้องน้ำก็เหงื่อกาฬแตกทั้งตัว หน้ามืด หายใจไม่ออก คิดอยู่ว่าชั้นจะตายอยู่ในส้วมนี่รึไง โอย ยอมไม่ได้ ถึงจะตายก็ขอคลานออกมานอนที่เตียงดีกว่า เป็นอย่างนี้อยู่สองสามรอบ ออกมาก็มานอนบิดคู้อยู่บนเตียง

อันที่จริงถ้าได้กินยาคงค่อยยังชั่วอยู่หรอก แต่ในห้องไม่เหลือน้ำดื่มอยู่เลย เพราะกะจะออกไปซื้อตอนดึกหน่อย ทีนี้ล่ะ ร่างกายขาดน้ำ เหงื่อแตก จะกินยาก็ไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่จะลงไปเอาน้ำที่ข้างล่างหอ นึกว่าจะตายเป็นศพอยู่ในห้องเสียแล้ว

มือสั่นคว้าโทรศัพท์มากด โทรไปบ้านเพื่อนซึ่งอยู่ถัดออกไปอีกซอย แม่เพื่อนตกใจมากถามว่าเป็นอะไร ไอ้เราก็ตอบไปเป็นคำจะร้องไห้ก็เดี๋ยวเสียน้ำอีก ฮือ

ตกลงว่าแม่เพื่อนก็ยกบ้านกันมาหา เอาน้ำมาให้ ตอนแรกเขาว่าจะพาไปโรงพยาบาล แต่เราไม่เอา

โอ...พอได้กินเกลือแร่และยาแก้ปวดถึงได้ค่อยยังชั่ว หายหน้าซีดปากสั่น แทบเป็นศพ ยัยพี่สาวยังมาชี้ให้หลานดูอีกว่า น้าเกดน่ากลัวไหมลูก แหม่ ได้ทีเลยนะ สรุปว่าพออาการค่อยยังชั่วเลยไม่ต้องไปหาหมอ ถึงรอดตายแต่ก็เป็นคืนที่จดจำจริงๆ

คิดว่าอาการปวดท้องขนาดหนักนี่ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความเครียดแฝงสะสม ช่วงเขียนดาวห่มฟ้าตอนปิดตำนาน สองวันก่อนโพสต์นอนไม่หลับเลย พอมีประจำเดือนร่างกายเลยแสดงอาการออกมาเต็มที่ ผู้ชายควรดีใจที่ไม่ต้องมีมดลูก พวกเขาไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงต้องทนความเจ็บปวดแค่ไหน และถ้าหากคนใกล้ตัวคุณเป็นมนุษย์เมนส์แสนหงุดหงิด ให้เห็นใจด้วยว่าเธอกำลังต่อสู้กับสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ^ ^'

แม่เพื่อนบอก ตอนที่ได้รับโทรศัพท์นึกว่าโดนข่มขืนอยู่ที่ไหนเสียอีกหง่า เพราะว่ามันดึกแล้ว อยู่ดีๆ ก็มีโทรศัพท์มาครางโอดโอยเขาก็เลยตกใจกัน แบบเกรงใจอยู่เหมือนกันนะ แต่ถ้าไม่ใกล้ตายจริงๆ คงไม่โทรไปกวน TT_TT

หลังจากกินยาแล้วก็หลับสนิทเลย ตื่นมาอีกทีเหมือนได้เกิดใหม่ แม้หน้าตาจะยังเซียวๆ อยู่แต่ก็เริ่มจ้อได้อย่างเดิมแล้ว เป็นนิมิตหมายที่ดี

อีกสักวันสองวันคงสามารถแปะบทส่งท้ายได้นะคะ สำหรับคนที่รออ่านนิยาย

ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงค่ะ

Create Date : 09 ตุลาคม 2548

Last Update : 23 กันยายน 2552 3:48:38 น.

5 comments

Counter : 641 Pageviews.