เป็นหนังเก่าหลายปีแล้ว
เรื่องราวความรักในหลากหลายรูปแบบ
นั่งดูไปก็รู้สึกการเดินเรื่องมันไม่ราบรื่น
แม้พยายามจะโยงทุกๆ ความรัก
เข้าด้วยกัน โดยมีวันคริสตร์มาส
เป็นจุดรวมของเรื่องราว
แต่ก็ดูแล้วสะดุดๆ อารมณ์ยังไงบอกไม่ถูก
และดาราก็เยอะมากมาย
แต่ก็ดูไปเรื่อยๆ จะชอบอยู่สองคูู่
คู่แรกคือ คู่เพื่อนแอบชอบแฟนเพื่อน
ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นคู่เกย์เสียอีก
แล้วไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งงานกับเพื่อนตัวเอง
มาเฉลยภายหลังว่า
จริงๆ เขาแอบชอบแฟนเพื่อน
เลยต้องพยายามทำให้เธอรู้สึกว่า
เขาไม่ชอบเธอ...จนเธอไปขอวิดีโอวันแต่งงานของเธอ
จึงรู้ว่า...จริงๆ แล้วเขาแอบชอบเธอ
เพราะในวิดีโอมีแต่รูปเจ้าสาวแบบเต็มๆ
หลากหลายอริยาบถ และรูปต่างๆ ที่เขาแอบถ่ายไว้
พอวันคริสตร์มาส เขาก็อยากอวยพรเธอ
จึงไปหาเธอที่บ้านเพื่อน ถือวิทยุเปิดเพลงคริสตร์มาส
เพื่อให้เพื่อนเข้าใจว่ามีคนมาร้องเพลงหน้าบ้าน
แล้วเขาก็เปิดแผ่นการ์ดบอกความรู้สึก
กับแฟนเพื่อน...แฟนเพื่อนก็จุ๊บขอบคุณเขา
เขาก็เอ่ยมาลอยๆ ว่า "แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว"
ส่วนอีกคู่ ก็แอบรักเหมือนกัน
เป็นการแอบรักเพื่อนร่วมงาน
แอบรักมาสามปีกว่า ตั้งแต่เข้ามาทำงาน
จนรู้กันทั้งสำนักงาน
รวมทั้งชายหนุ่มที่เธอแอบรัก
พอมาถึงวันงานเลี้ยงบริษัท
เขาและเธอก็มีโอกาสอยู่ด้วยกัน
แต่ระหว่างความสุขกำลังเริ่ม
เสียงโทรศัพท์เธอก็ดังคั่นอารมณ์
และมักเป็นเช่นนี้เสมอๆ
เธอมักต้องรับโทรศัพท์สายนี้เสมอ
แม้ในเวลาสำคัญกับชีวิตเช่นนี้
เธอก็ยังต้องรับสายโทรศัพท์
เพราะเป็นโทรศัพท์จากพี่ชายคนเดียวของเธอ
แล้วเขาป่วยอยู่โรงพยาบาล เขาไม่มีใคร
นอกจากเธอ จึงโทร.หาเธอเกือบตลอดเวลา
แล้วเธอก็ไม่เคยจะไม่รับสายหรือคุยไม่ดีกับเขา
สักครั้งเดียว
นี่คือเหตุผลที่ทำให้ความรักครั้งนี้ของเธอ
ไปต่อไม่ได้ เพราะเธอเลือกที่จะมอบความรัก
ให้กับพี่ชายของเธอ...นั่นเอง
เรื่องของความรัก
บางทีก็ยากจะเข้าใจ
บางทีก็ยากจะหาเหตุผล
ว่าทำไมต้องรักเขา
แล้วทำไมถึงเลิกรักไม่ได้
และบางทีก็ยอมรับได้
แม้ว่าความรักนั้น...
จะไม่เป็นดังที่หวัง
เพราะแท้จริงนั้น
ความรัก...
ก็อยู่รอบกาย
นั่นเอง...
แวะมาทักทายและอ่านข้อคิดดีๆค่ะ