ห่างหายไปนานเลยนะคะ แต่ก็แปลกใจที่ตัวเลขบล็อกที่แล้ว
มาถึงสองร้อยกว่าได้อย่างไร ทั้งๆ ที่ตัวเอง
ออกจะไม่มีเพื่อนทางบล๊อกเหลือเท่าไรแล้ว
อาจเพราะห่างเหินไปนาน เพื่อนบล็อกเก่าๆ เขาก็ไปเล่นเฟส
เหลือเพื่อนบล็อกที่ทักทายกันทางเฟสไม่ถึงสิบคนเลย
ขอบคุณเพื่อนบล็อกในสองร้อยกว่า
ที่แวะมาเยี่ยมเยือน อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ บล็อกร้าง แน่นอนค่ะ
ช่วงที่ผ่านมา การงานสาหัส กว่าจะตั้งหลักรับมือได้
ก็เกือบป่วยไข้กันไปเลย ปรับความคิดใหม่
ปรับทัศนคติใหม่ ยอมรับกับสิ่งใหม่ๆที่เข้ามา
และเปิดใจกว้างมองสิ่งที่เปลี่ยนไป
มันก็ไม่ได้สาหัสอย่างที่คิดไปเองก่อน
เพียงแค่เราเปิดใจ และยอมรับ สิ่งที่เปลี่ยนไป
นั่นคือ เราได้เห็นอะไรใหม่ๆ ในชีวิตเข้ามา
มันคือเรื่องราวใหม่ๆ ประสบการณ์ใหม่ๆ ความรู้ใหม่ๆ
และบทเรียนใหม่ๆ ที่อาจเป็นทั้งครูและบทลงโทษเรา
สิ่งหนึ่งที่ได้แน่ๆ จากความเหน็ดเหนื่อยในการทำงานก็คือ
การปล่อยวาง คือ งานไหนที่ทำแล้วเจอทางตัน
จะพยายามทำให้ถึงที่สุด เมื่อคิดว่าไปต่อไม่ไหวก็จะหยุด
และปล่อยวางงานนั้นลงทันที มาจับงานใหม่
ที่ง่ายกว่า เพื่อให้งานอื่นๆ เดินต่อไปได้
เพราะในบางครั้ง ทางออกในงานนั้นอาจยังมาไม่ถึง
ให้เวลามันสักนิด ทางออกที่ดีมันจะมาหาเราเอง
อันนี้เรื่องจริง นะคะ เจอกับตัวเองมาแล้ว
ดังนั้น งานไหนยากๆ ชีวิตตอนไหนเครียดๆ
ปล่อยวางมันลงเสีย พักก่อน หยุดแป๊บ
เดี๋ยวทางออกของเรื่องนั้น...มันจะมาหาเราเองค่ะ
ตอนนี้ก็กำลังใช้หลักการเดียวกันนี้
กับบางเรื่องที่เป็นอยู่..."ปล่อยวาง"
เพราะรู้สึก...เหนื่อย...
อยากปล่อยชีวิตไปเรื่อยๆ
เหนื่อยแล้ว...เราก็หยุด
เหนื่อยแล้ว..เราก็พัก
อะไรทำให้เราเหนื่อย..เราก็เลี่ยง
อะไรทำให้เราทุกข์...เราก็ถอย
อยู่เงียบๆ นิ่งๆ มันก็สุขได้...จริงๆ ค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [