Group Blog
All Blog
|
"แม่" ต้อนรับเดือนแห่งวันแม่ ด้วยการเขียนบล็อกเกี่ยวกับ "แม่" แล้วกันนะคะ แต่ไม่ใช่เขียนถึงแม่ตัวเอง เพราะเท่าที่จำความได้ ตัวเองเกิดมา ก็ไม่เจอแม่ตัวเองแล้ว เพราะท่านหย่ากับพ่อตั้งแต่ตัวเองสี่ขวบ คำว่า "แม่" ของตัวเอง เมื่อเทียบกับคำว่า "พ่อ" แล้ว ตัวเองจะให้ความสำคัญกับ "พ่อ" มากกว่า แต่ใช่ว่าจะไม่รัก "แม่" นะคะ เมื่อเจอท่านตอนโต ก็เคารพท่านเหมือนลูกคนหนึ่ง เพราะท่านไปอยู่เยอรมันนับแต่หย่ากับพ่อ ความผูกพันอาจไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็รักและเคารพท่าน...เช่นกัน  เรื่องที่จะเขียนวันนี้ น่าจะเป็นบทบาท "แม่" ของตัวเองมากกว่า แม่ที่ให้กำเนิดเด็กชายน่ารักๆ คนหนึ่ง แม่ที่เลี้ยงลูกด้วยหัวใจ แม่ที่เลี้ยงลูกพร้อมๆ กับการเรียนรู้ความเป็นแม่ แม่ที่พร้อมจะทำทุกอย่าง ขอแค่ลูกมีความสุข แม่ที่ร้องไห้ไปสอนลูกไป แม่ที่ทำอาหารไม่เป็นเลย แต่ก็พยายามหัดพยายามฝึก แม่ที่ดุลูกสอนลูกว่าลูกและตีลูก จนตอนหลังไม่อยากจะดุจะว่าจะตี แต่คุยกันให้เข้าใจ รับบทบาท "แม่" ผ่านมาถึงวันนี้ คนที่สอนตัวเองจริงๆ ก็คือ "ลูก" นี่แหล่ะค่ะ  ตั้งแต่เลี้ยงเด็กคนนี้มา ไม่เคยเปิดตำราอ่าน เพราะรู้สึกว่า การเลี้ยงเด็ก...ตำรามันสอนไม่ได้ มันต้องใช้หัวใจเลี้ยงเขาจริงๆ การเลี้ยงเขาจึงเลี้ยงตามสิ่งที่เกิดขึ้น เลี้ยงตามวัย ตามพัฒนาการ ตามการเจริญเติบโต ให้เขาเติบโตอย่างร่าเริงและมีความสุข...เท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่ขาดความรัก..เหมือนที่แม่ขาด แต่ก็ไม่โอ๋ตามใจจนเสียนิสัย เพราะเวลาดุ...ก็จะดุอย่างจริงจัง ดุเพื่อให้เขารู้ว่า...เขาทำอะไรผิด... มากกว่าจะดุ...ด้วยอารมณ์  รับบทบาท "แม่" มาปีนี้ก็เจ็ดปีกว่าแล้ว โดยมีผู้ช่วยคือพี่เลี้ยง... แปลกดีมั้ยคะ...ผู้ช่วย น่าจะเป็นคนในครอบครัว แต่กับฉัน ผู้ช่วยคือคนแปลกหน้า ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เขาก็ช่วยเลี้ยง และดูแลเด็กคนนี้...มาพอๆ กับฉัน เด็กคนนี้...โชคดีมาก ที่เจอพี่เลี้ยง ที่รักเขา...เสมือนลูก...  แต่ละขวบปีที่ผ่านไป...เหน็ดเหนื่อยอย่างมากกับหลายๆ เรื่อง ถึงเข้าใจว่า คนเป็น "แม่" มันหนักหนาเพียงใด แล้วความรักของแม่...มันยิ่งใหญ่เพียงใด เมื่อเราเป็นแม่ เราจะรู้ว่า... ความรักที่มีต่อลูก...มันไม่มีขีดจำกัด และมันไม่มีวันหมดอย่างแน่นอน... ตราบเท่าที่...ลมหายใจแม่...ยังดำรงอยู่  การเป็นแม่ทำให้ตัวเองพบเจอประสบการณ์ชีวิตดีๆ มากมาย เพราะถ้าไม่มีเขา เราคงไม่มีโอาสไปเที่ยวในสถานที่สนุกๆ ของเด็กๆ ไม่ได้เรียนรู้ ไม่ได้เห็น ไม่ได้สัมผัสกับกิจกรรมดีๆ ที่เด็กๆ เขาทำกัน เพราะประสบการณ์เหล่านี้ ตัวเองไม่เคยมีเลย เมื่อยังเยาว์วัย การมีลูก.... จึงเสมือนเป็นการเติมเต็มชีวิตที่ขาดหายไป ช่วงหนึ่งของตัวเอง....นั่นเอง นอกเหนือสิ่งใด... สิ่งที่ตัวเองขาดหายไปแน่ๆ คือ อ้อมกอดของแม่... ความอบอุ่นของแม่ สัมผัสจากแม่ การหอมของแม่ ดังนั้น เมื่อตัวเอง...เป็น "แม่" สิ่งเหล่านี้... จึงพร้อมมอบให้ลูก...เสมอ และจะมอบให้เขาตลอดไป .....เพราะคำว่า "แม่" ไม่มีคำว่า "สิ้นสุด" นั่นเอง...     เพื่อนๆ บล็อกท่านใดมีคุณแม่ให้กอด ให้หอม ให้นอนคุย กอดท่านบ่อยๆ นะคะ หอมท่านเถอะค่ะ ไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไหร่ เพราะสำหรับแม่...คุณยังเด็กเสมอๆ สำหรับท่าน คุยกับท่านบ่อยๆ นะคะ ชวนท่านเล่าเรื่อง พาท่านไปเที่ยว เพราะทุกสิ่งที่คุณทำนั้น ท่านก็ทำให้คุณมาแล้ว...เช่นกัน  สำหรับตัวเอง....หาโอกาสทำแบบนั้นยาก เพราะแม่ท่านอยู่ไกลเกินไปหาได้ แต่ก็สัญญากับตัวเองว่า ถ้ามีโอกาสก็จะทำเช่นกัน เหนือกว่าอื่นใด ให้สัญญากับตัวเองว่า จะเป็น "แม่" ที่ดีสำหรับลูก จะเป็น "แม่" ที่ลูกพร้อมคุยด้วย จะเป็น "แม่" ที่เป็นเพื่อนของลูก และจะเป็น "แม่" เพื่อสอนให้ลูก...เป็นผู้ใหญ่ที่ดี...ต่อไป 
|
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
ขอบคุณพี่อุ้มสีมากๆ ค่ะ
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เจ้าการะเกด Food Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
พรไม้หอม Health Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
คนสวยที่ไม่เคยสวย Travel Blog ดู Blog
ทนายอ้วน Food Blog ดู Blog
บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Beauty Blog ดู Blog
sunny-low Parenting Blog ดู Blog
พี่อุ้มยกให้เป๋็นแม่อีกคนในดวงใข
แม่ผู้มีความอดทน บากบั่น ชยันหมั่นเพียรเป็นเลิศ