งานประชุมราชวิทยาลัย

ต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ไอติมได้เข้าร่วมงานประชุมราชวิทยาลัยพยาธิแพทย์ ซึ่งในปีนี้ใช้หัวข้อการประชุมว่า Unseen Typical Cases หรือแปลเป็นภาษาชาวบ้านก็คือ เคสง่ายๆที่ไม่เคยเห็น ก็จะเป็นการรวบรวมเอาชิ้นเนื้อจากผู้ป่วยต่างๆที่เป็นโรคซึ่งพบได้ไม่บ่อย แต่ว่ามีลักษณะเฉพาะตัวที่เห็นปุ๊บ (ก็ควรจะ) รู้ปั๊บและให้คำวินิจฉัยได้ในทันที ซึ่งบางอย่างนั้นก็เป็นสิ่งที่ไอติมเคยเห็นมาก่อนแล้วเหมือนกัน นั่นก็อาจเป็นข้อดีของการมาฝึกอบรมในสถานที่ที่ต้องตัดเนื้อปริมาณใกล้เคียงกับน้ำหนักตัวของผู้ตัด ในแต่ละเดือน (เอาเป็นว่านับเป็นน้ำหนักดีกว่าว่าวันนี้ตัดเนื้อไปกี่ "กิโลกรัม")

นอกจากจะได้เห็นสไลด์สวยๆงามๆแล้ว ยังได้เห็นการนำเสนอแบบที่อยากลักพาตัววิทยากรเอาไปใช้ในภาควิชาซะเลย (อาจารย์สอนดีมาก) นอกจากนี้ยังได้พบปะรุ่นพี่พยาธิแพทย์ ซึ่งหลายคนก็มีส่วนสำคัญที่ทำให้ไอติมได้เข้ามาเรียนพยาธิวิทยาอยู่ตรงนี้ อย่างไรก็ตาม งานประชุมราชวิทยาลัยพยาธิแพทย์นั้นก็เงียบเหงามาแต่ไหนแต่ไรเนื่องจากพวกเราก็เป็นพวกต่อมสังคมอักเสบอยู่นั่นเอง

แม้ว่าไอติมและเหล่า Resident จะโชคดีพอที่สามารถมาเข้าร่วมการประชุมได้ แต่ก็คงต้องกลับไปทำงานต่างๆที่ภาควิชาเหมือนเดิม ในเมื่องานของพยาธินั้นรอได้ งานทั้งหลายก็เลยนอนรอเจ้าของอยู่อย่างนั้น ทั้งชิ้นเนื้อในถุงฟอร์มาลิน และสไลด์ในถาด สำหรับการตัดเนื้อของ Resident เวลาไปงานประชุมแบบนี้ เราจะใช้ระบบ "ลงแขก" คือรุมกันตัดไม่ว่าเนื้อกองนั้นจะเป็นของใครก็ช่วยแบ่งๆกันไปลงเนื้อ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็เรียกให้เจ้าของเคสมาดูหรือเป็นคนตัดเสียเอง แต่ส่วนมากก็มักจะเป็นในรูปแบบของคนหนึ่งจด คนหนึ่งตัด คนหนึ่งวิ่งไปวิ่งมาหยิบอุปกรณ์ แกะถุง ผูกถุงเสียมากกว่า

พูดถึงงานแกะถุงผูกถุงแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า บางครั้งนี้เองงานที่ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆและ "ไม่เห็นจะมีอะไร" ในสายตาของแพทย์สาขาอื่นๆซึ่งดูแคลนงานของพยาธิแพทย์ว่าเบาเสียเหลือเกินนั้นที่จริงแล้วเป็นเรื่องที่ "มีอะไร" และมีมากเสียด้วย อย่างเช่นการแกะหนังยางออกจากถุงใส่ชิ้นเนื้อเพื่อเอาชิ้นเนื้ออกมาเลือกไปทำสไลด์นั้น ฟังดูเป็นประบวนการที่ง่าย และ"ไม่เห็นจะมีอะไร" แกะและผูกถุงแต่ละครั้งก็คงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที อันนั้นมันก็ใช่ ถ้าคุณแกะและผูกถุงเพียงอันเดียว แต่นี่เนื้อชิ้นหนึ่งใส่ถุงมาสองชั้นบ้าง สามชั้นบ้าง และละชั้นก็ผูกเสียแน่น บางชิ้นนอกจากจะใส่ขวด เอาเทปกาวปิดขวด ใส่ถุงมัดปากถุงชั้นแรกแล้ว ยังใส่ถุงไปอีกสองสามชั้นแถมด้วยลวดเย็บกระดาษ (แม็ก) ในชั้นสุดท้าย

พยาธิแพทย์เราก็คงไม่ว่าอะไรเรื่องที่ต้องผูกมาหลายๆชั้นเพราะว่ามันเป็นความจำเป็นที่ต้องป้องกันการปนเปื้อนและหกเลอะเทอะ แต่ก็ขอให้คิดด้วยว่าพยาธิแพทย์ทั้งหลายที่ตัดเนื้อกันอยู่ทุกวันนี้ แม้คนจะช่วยแกะหนังยางหรือเปิดฝาขวดนั้นก็ยังไม่มี ต่างจากพวกหมอผ่าตัดที่มีคนเตรียมให้ทุกอย่างแม้แต่เครื่องมือก็ไม่ต้องหยิบเอง เพียงแค่ร้องขอพยาบาลก็รีบส่งเครื่องมือให้จนถึงมือ แต่สำหรับพยาธิแพทย์แล้ว แม้แต่หนังยางมัดถุง พวกเรายังต้องแกะ และผูกเอง และไม่ใช่แค่วันละถุงหรือสองสามถุง แต่เป็นสิบๆถุง ไอติมเองเคยช่วยเพื่อนตัดเนื้อและพบว่าเฉพาะแค่แกะๆผูกๆนั้นก็หมดเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว!!! นี่ไม่รวมเวลาทำงานอย่างอื่นนะครับ

ถึงอย่างนั้น ไอติมก็ยังเลือกที่จะเป็นแพทย์ที่ไม่มีแม้แต่คนจะช่วยแกะหนังยางหรือเปิดฝาขวดให้แบบนี้ เป็นเพราะว่าอยากจะเป็น แล้วก็เป็นไปบ่นไปก่นด่าไปอย่างที่เคยทำมาตลอด และคงทำต่อไปเรื่อยๆ เรื่องที่จะไม่รับผิดชอบต่องานเขียนของตัวเองนั้นไม่มี งานเขียนทุกชิ้นบนโลกไซเบอร์ของไอติมนั้นเปิดเผย มีที่มาที่ไปตรวจสอบได้ ลงชื่อไว้ทุกครั้งและไม่มีการใช้นามสมมติอื่นใดนอกจากนามปากกาตัวเอง

Create Date : 08 ตุลาคม 2553		4 comments
Last Update : 8 ตุลาคม 2553 15:57:17 น.
Counter : 631 Pageviews.
Share Tweet