BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : วางเพลิงภาควิชา

วางเพลิงภาควิชา

สืบเนื่องจากไอติมเครียดมากเมื่อวันก่อน วันนี้ไอติมจึงวางเพลิง เอ๊ย วางแผนออกไปหาขนมมากระแทกปากตอนเย็น หลังจากเดินดุ่มๆไปจนทั่วร้าน เจ็บปวดใจกับไก่ S-pure ในช่องเย็น (นอนเป็นเวลา กินอาหารที่มีประโยชน์ อยู่ในอุณหภูมิที่พอเหมาะ ได้รับการตรวจร่างกายสม่ำเสมอ) อย่างน้อยมันก็ได้มีชีวิตดีๆก่อนตายล่ะวะ ไอติมไม่รู้จะกินอะไรดี ก็เลยเดินไปหยิบปลาเส้นยี่ห้อหนึ่งซึ่งทางผู้ผลิตอ้างว่ามีโปรตีนจากเนื้อปลา เผื่อว่าโปรตีนจากปลาอาจจะทำให้ไอติมฉลาดขึ้นกว่านี้บ้าง

พอขึ้นมาถึงภาควิชา ด้วยความง่วงก็เลยต้องกินกาแฟ อันการกินกาแฟแก้ง่วงของไอติมนั้น เป็นการกินกาแฟที่...ไร้สุนทรียารมณ์สิ้นดี โดยเอากาแฟสำรเจรูปมาสักสองสามช้อนชามากน้อยแล้วแต่ความง่วงในตอนนั้น ง่วงมากกินมาก เทลงไปในแก้ว รินน้ำร้อนใส่ประมาณยี่สิบซีซี กะว่าพอละลายกาแฟได้หมด แกว่งๆให้กาแฟละลาย ใส่น้ำเย็นหน่อยนึงให้พอดื่มได้ แล้วก็ซดดิบๆเพียวๆขื่นๆ คนที่ลิ้มรสกาแฟสำเร็จรูปเป็นประจำนั้นก็คงรู้ว่ามันทั้งขมและเปรี้ยวอนาถขนาดไหน ยิ่งชงด้วยความเข้มข้นขนาดนั้น แค่รสชาติก็ทำให้ตาสว่างได้แล้วเพราะมันเปรี้ยวและขมอนาถสุดจะทานทน(แต่ก็ยังกิน) หลังจากนั้นดื่มน้ำเย็นตามมากๆ

หลังจากกระแทกกาแฟแก้ง่วงแล้ว สายตาก็ไปปะกับเครื่องอุ่นอาหารด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (ไมโครเวฟนั่นแหละ) แล้วไอติมก็มองมาข้างถุงปลาเส้น มันเขียนว่า "อบไมโครเวฟที่อุณหภูมิ ๑๐๐ - ๒๐๐ องศา จะได้เส้นเหลืองนวลน่ากิน" ให้บังเอิญว่า ไอ้เครื่องไมโครเวฟอันนี้มันไม่ได้บอกความแรงเป็นอุณหภูมิ มันมีแต่แถบแดงๆที่หนาขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งไอติมก็มีระดับสติปัญญาเพียงพอที่จะหยั่งรู้ได้ว่าแถบหนาๆนั้นแปลว่าร้อนมาก แต่ไอ้ร้อนมากนี่มันกี่องศากันล่ะ ช่างมันเถอะ ว่าแล้วก็บิดปุ่มความร้อนไปจนสุด ตั้งเวลาสองนาที และแล้ว กลิ่นหมอ่อนๆก็เริ่มโชยออกมาจากภายใน แรงขึ้นเรื่อยๆตามเวลาที่ค่อยๆผ่านไป

พอได้เวลา ไอติมเปิดไมโครเวฟด้วยความหวังว่าจะได้พบกับปลาเส้นสีเหลืองทอง ที่ไหนได้ ไอ้ไมโครเวฟตะบักตะบวยนั่นมันคงร้อนเกินร้อยองศาไปอักโข ปลาเส้นสีทองกลายเป็นถ่านสีดำส่งควันขโมงพร้อมกลิ่นไหม้คละคลุ้งทั่วบริเวณ อาจารย์ในภาควิชาก็วิ่งหน้าตาตื่นออกจากห้องกันยกใหญ่ คงนึกว่าไฟไหม้ตึก พอเจอต้นตอของกลิ่นและควันแล้วก็ส่ายหัวดิกๆ อาจารย์บางท่านถึงกับแถมขนมให้ด้วยความสมเพช

แหม..นี่ยังน้อยไปสิ เทียบไม่ได้เลยกับตอนที่ไอติมเผาห้องแล็บสมัยอยู่ปีสี่ ตอนนั้นเกือบย่างสดตัวเองและคนทั้งโรงพยาบาลดวยซ้ำ เฮ้อ เรื่องนี้คงกลายเป็นเรื่องสนุกของภาควิชากันไปอีกพักใหญ่เลยทีเดียว

Create Date : 06 ตุลาคม 2552

Last Update : 6 ตุลาคม 2552 23:51:20 น.

6 comments

Counter : 668 Pageviews.

งานเยอะดีนัก เผาซะเลย

โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน

วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:23:58:07 น.

ป๋าาาาาาาาาา

คุกเน้อคุก

เครียดมากก็นึกภาพเค้าแก้ผ้า จะได้หายเครียด

ถ้านึกแล้วเครียดมากกว่าเดิม ก็ช่างมัน

ป๋านี่น้า นึกถึงหน้า ลูกสาวสวยๆไว้สิ

จะได้ไม่เครียด

เพราะหนูก้เครียดเหมือนกันนน =O=;;

โดย: Play Losz

วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:10:38:15 น.

ความจริงตั้งใจใช่ไหมคะ?

งานเยอะดีนัก เผาซะเลย*

โอ๊ะโอ๋ เผยไต๋ ^^

พักบ้างนะคะ เป็นหมอแต่เครียดเอง ไม่ดีนะ

โดย: Little* IP: 124.120.48.108 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:18:00:37 น.

ก็ คน มัน รัก กัน ทำ ไง ได้ ล่ะ

5555+

โดย: Play Losz

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:14:30:03 น.

ฝากหน่อยนะคะขอบคุณค่ะ
รับจ้างพิมพ์งาน/ทำรายงาน

-พิมพ์งาน
ภาษาไทยแผ่นละ 3 บาท
ภาษาอังกฤษแผ่นละ 4 บาท
ส่งงานทาง E-mail
-ทำรายงาน
หน้าละ 3 บาท
จัดทำเป็นรูปเล่ม
ขาวดำหน้าละ 3 บาท
สีหน้าละ 4 บาท
แต่ถ้าไม่ถึง 50 หน้าหน้าละ 4 บาทหมด
ส่งงานทาง E-mail หรือเป็นรูปเล่มส่งทางไปรษณีย์จัดส่งทั่วประเทศ
-รับกรอกแบบสอบถามแผ่นละ 3 บาท

ส่งเงินทางธนาณัติหรือโอนเงินเข้าบัญชี
สนใจติดต่อ lingpop@hotmail.com หรือ 088-2311943

โดย: Sand IP: 192.168.28.86, 202.28.84.48 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:16:33 น.

ขอบคุณที่แบ่งปัน ติว

โดย: swkt (tewtor

) วันที่: 12 เมษายน 2554 เวลา:0:17:36 น.