BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : หายนะทางพยาธิวิทยา

หายนะทางพยาธิวิทยา

เมื่อวันอาทิตย์ (๔ เมษายน) ที่ผ่านมา ได้เกิดความหายนะขึ้นกับกระบวนการผลิตสไลด์ นั่นก็คือ เครื่อง Tissue processor หรือถ้าจะแปลเป็นไทยก็คงประมาณว่าเครื่องกำซาบเนื้อเยื่อด้วยพาราฟินแบบอัติโนมัติ อะไรเทือกๆนี้ ไอ้เครื่องที่ว่านี่เป็นหัวใจสำตชคัญในขั้นตอนการทำงานของเรา คือเนื้อเยื่อหรืออวัยวะเมื่อผ่าออกจากร่างกายมนุษย์ จะถูกดองในฟอร์มาลินเพื่อกันเน่า แต่ว่าเนื้อดองฟอร์มาลินนั้นไม่สามารถที่จะเอาไปตัดเป็นแผ่นบางๆเพื่อทำสไลด์ได้ เราจำต้องเปลี่ยนมันให้อยู่ในอะไรก็ได้ที่แข็งๆหน่อย พาราฟิน หรือวัสดุที่เอามาทำเทียนไขนั้นดูเหมาะดี เพราะไม่นิ่มและไม่แข็งเกินไป แต่การที่อยู่ดีๆจะให้พาราฟินซึมซาบเข้าไปในเนื้อนั้นไม่ได้ง่ายๆแบบต้มน้ำซุปกระดูกหมู

เราต้องนำชิ้นเนื้อไปผ่านกระบวนการและน้ำยาต่างๆมากมายซึ่งจะกินเวลาราวๆแปดถึงสิบสองชั่วโมงขึ้นกับขนาดเนื้อ ในการนี้ถ้าใช้คน คนคนนั้นต้องถือตะกร้าเขย่าอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้น้ำยาในแต่ละขั้นตอนซึมเข้าเนื้อได้ทั่วถึง ซึ่งก็คงไม่มีใครอยากยืนเขย่าตะกร้าในน้ำยาเหม็นๆสิบสองชั่วโมงติดกัน เครื่องอันนีจึงออกแบบมาเพื่อการนั้น โดยเครื่องจะทำการเขย่าให้ และยกเปลี่ยนน้ำยาให้ตามขั้นตอนที่เราได้ตั้งโปรแกรมไว้

ความซวยมาเยือนก็เมื่อไอ้เครื่องบ้านี่มันยกขึ้นแล้วดันไม่ยกลงไปในกระป๋องน้ำยาอันถัดไป ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศอย่างนั้นทำให้เนื้อทั้งหมดในตะกร้าแห้งแก่กอยู่ตรงนั้นกลายเป็นเนื้ออบแห้งรวมรส ว฿งถึงจะเอาไปแช่น้ำความอิ่มเอิบของเซลล์ที่ครั้งหนึ่งเคยกลายเป็นเนื้อแห้งก็คงจะสู้ของดั้งเดิมไม่ได้ และเมื่อเนื้อมันแห้งมันก็หงิก เหมือนกับใบไม้เวลาแห้งลง พอมันหงิก ไอ้ส่วน Margin หรือส่วนขอบที่เราจะบอกว่าตัดมะเร็งมาได้หมดหรือไม่นั้นมันก็เสียรูปเดิมไปบางเคสจนดูไม่ออก ซ้ำร้ายเซลล์ท่ได้จากเนื้อแห้งก็ผุผังเสียจนไม่น่าจะย้อมสีพิเศษอะไรได้ เนื้อชิ้นไหนที่หวังพึ่งการย้อมทางวิทยาภูมิคุ้มกัน (Immunohistochemistry) ก็เป็นอันต้องกินแห้ว

นับเป็นความเสียหายที่ค่อนข้างรุนแรงของพยาธิแพทย์ ซึ่งก็แก้ไขปัญหากันไปเท่าที่ได้ ถ้าเคสไหนมีเนื้อเหลือก็ไปเอามาลงเพิ่มได้ แต่ถ้าเคสไหนอันเล็ก ลงไปหมดแล้วก็... แหะๆ เราทำดีที่สุดก็แล้วกัน

Create Date : 06 เมษายน 2553

Last Update : 6 เมษายน 2553 20:32:16 น.

0 comments

Counter : 757 Pageviews.