BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : เค้าลางแห่งความหายนะ

เค้าลางแห่งความหายนะ

หลังจากปฐมนิเทศเสร็จที่ศิริราชแล้ว ก็ต้องไปเข้าค่ายปฐมนิเทศต่อกันที่ปราจีนบุรี รถออกหกโมง ทรมานไอติมมากเนื่องจากบ้านอยู่เกษตร หอก็ไม่มี ตื่นเช้าก็แอบทรมานเล็กๆ ดีที่ว่าสมัยเด็กๆตืนแบบนี้ไปโรงเรียนทุกวันบวกกับความถึกสมัย Extern ยังคงอยู่ก็เลยพอลากสังขารออกมาได้ พอขึ้นรถได้ก็สลบไม่รู้เรื่อง ตื่นอีกทีที่โรงแรม นัยว่าถ้าเขาพาไปที่อื่นแล้วหลอกว่านี่คือปราจีนบุรีก็คงเชื่อ เพราะเล่นหลับมาตลอดไม่ได้ดูทางเลย

เวลาส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับการแนะนำประวัติศาสตร์ศิริราช เข้าใจว่าตั้งแต่เริ่มจนจบฟังไปไม่ต่ำกว่าสี่ห้ารอบ หลังจากจบการปฐมนิเทศ เป็นที่น่าเสียใจอย่างยิ่งที่ไอติมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มศว. นั้นก่อตั้งโรงพยาบาลหรือคณะแพทย์เมื่อไหร่หรือมีความเป็นมาอย่างไร แต่ว่าจำได้ดีเลยว่าโรงพยาบาลศริราชมีที่มาอย่างไรและก่อตั้งขึ้นในปีใด นอกจากนั้นก็มักจะมีรูปของท่านผู้สูงอายุ (ที่ไอติมไม่รู้จัก) เป็นท่านอาจารย์อาวุโสที่ล่วงลับไปแล้วบ้าง ยังมีชีวิตอยู่บ้าง ดูแล้วก็งงๆเพราะไม่มีประวัติแนบมาด้วย สุดท้ายก็ลืมหมดว่าใครเป็นใคร

เนื่องจาก Resident ที่เข้ามานี้ เป็นศิริราชเสียหนึ่งในสาม ดูเหมือนงานที่จัดกันนี้ก็เป็นการสนุกสนานกันระหว่างอาจารย์และลูกศิษย์ ส่วนคนอื่นๆก็งงๆไปเรื่อยๆกับการพยายามทำตัวให้เป็นศิริราชอย่างที่อาจารย์ต้องการ สำหรับไอติมเองก็คงจะลำบากอยู่สักหน่อย ในเมื่ออยู่ มศว. มานานสิบเก้าปีเต็ม ไอ้ครั้นอยู่ดีๆจะให้กลายเป็นอย่างอื่นไปก็คงจะยากและกินเวลานานพอควร นอกจากนั้นก็เป็นการ...จะเรียกว่าอะไรดี อืม...เตรียมความพร้อม มั้ง “งานหนักแน่นอน” “งานเข้าแน่นอน” “การเจียระไนต้องมีความเจ็บปวด..” ฯลฯ เฮ้อ..เค้าลางแห่งความหายนะ

หลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมในคืนแรก ก็เป็นงานคาราโอเกะของอาจารย์? แปลกดีแฮะ อาจารย์ศิริราชชอบร้องเพลง แต่ไม่ยักกะเคยเห็นอาจารย์ มศว. ร้องเพลงสักที

ขากลับ..เป็นการเดินทางที่โหดร้าย ฝนตกหนัก รถติดมาก กว่าจะถึงศิริราขก็สองทุ่ม เสร็จแล้วก็ออกมานั่งมองแพรถติดอยู่ที่สนามหลวง ไปไหนก็ไม่ได้ รถเมล์ก็ไม่มา ที่จริงมันคงมาแล้วแต่ฝ่าแพรถติดไม่ได้จอดนิ่งๆอยู่ที่ไหนสักแห่ง ไอติมได้แต่นั่งมองกองรถติดตาปริบๆ จนสี่ทุ่มโน่นแหละถึงได้เริ่มเดินทางกลับบ้าน นี่ถ้าทางศิริราชไม่จัดหาหอพักให้โดยเร็ว ไอติมคงขาดใจตายเป็นแน่แท้กับการเดินทางที่แสนยากลำบากนี้

Create Date : 23 พฤษภาคม 2552

Last Update : 23 พฤษภาคม 2552 10:22:09 น.

4 comments

Counter : 809 Pageviews.

สู้ๆนะคะ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 23 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:06:45 น.

เกษตรกับศิริราช เป็นพี่คงลากสังขารได้ไม่เกินสัปดาห์ต้องรีบหาหอพักเป็นแน่
ล่าสุดเมื่อปีที่แล้วนั่งรถจากสายใต้ใหม่ไปรามคำแหง
ใช้เวลานานกว่าจากอัมพวาเข้ากรุงเทพฯเสียอีก

...ถือว่าเป็นลางแห่งความเก่งกาจในอนาคตดีกว่า

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 23 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:21:20 น.

สู้ ๆ ค่ะ

โดย: เรือไฟ

วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:11:29 น.

ว่าจะอัพบล็อก พอคยโทรศัพท์เสร็จ หมดแรงอัพดื้อๆงั้นแหละ

โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน

วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:39:47 น.