BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : ในห้องส่องกล้อง

ในห้องส่องกล้อง

เมื่อวันพุธ (๑๕ ธันวาคม) Resident ไอติมต้องระหกระเหินไปห้องส่องกล้องตรวจทางเดินอาหาร สาเหตุก็ไม่ใช่อะไรอื่น คือจะไปอธิบายเรื่องการคลี่ชิ้นเนื้อที่คุณหมอทั้งหลายไปงับมาจากส่วนต่างๆของกระเพาะ ลำไส้ หรือหลอดอาหาร ทั้งนี้เป็นงานวิจัยของ Resident ไอติมเอง สาเหตุที่ต้องคลี่ หรือคลี่แล้วมันดีอย่างไร ไว้ทำเสร็จแล้วค่อยว่ากันนะจ๊ะ สำหรับเรื่องของกล้องส่องทางเดินอาหารก็ให้นึกถึงสายยางยาวๆที่มีกล้องอยู่ตรงปลาย เวลาจะใช้ก็กลืนเข้าไปหรือสวนเข้าไปทางทวาร (แน่นอนว่าไม่ใช่กล้องชนิดเดียวกัน) คุณหมอที่ส่องกล้องก็จะบิดๆหมุนๆ ชอนไชเข้าไปดูทุกซอกทุกมุมของระบบทางเดินอาหารเท่าที่จะทำได้ นอกจากจะมีกล้องแล้ว ตรงปลายสายยางยังมีที่ใส่เครื่องมือได้หลายอย่าง ทั้งฉีดยา ทั้งปากคีบเก็บตัวอย่างชิ้นเนื้อ ห่วงคล้องเนื้อ และอื่นๆอีกมากมาย สนใจรายละเอียดมากกว่านี้ Resident ไอติม แนะนำให้ปรึกษาคุณหมอเฉพาะทางระบบทางเดินอาหารใกล้บ้านท่าน

เอาเป็นว่า ก็ไปพูดคุยเรื่องการคลี่เนื้อนั่นแหละ อาจารย์ก็นัดให้ไปแต่เช้า เพราะว่าพวกหมอๆสาขาอื่นๆนั้นเขาทำงานกันตอนเช้า (ผิดกับพยาธิแพทย์ที่ทำงานสายๆไปจนดึก เนื่องจากงานเราต้องรอเขา) ไอติมก็เดินไปเดินมา หลงทางด้วยกว่าจะหาอจารย์เจอก็สายไปสิบนาที

ลองนึกดูนะครับ Resident ต่างถิ่นวิ่งกระหืดหระหอบเข้ามาในห้องส่องกล้อง ตรงหน้าจอก็เห็นอาจารย์กำลังสอนพี่ๆใช้ห่วงเกี่ยวติ่งเนื้อในกระเพาะอาหารอยู่ อารามดีใจ Resident ไอติมก็เลยรีบจัดแจงใส่ถุงมือ กะว่าจะสาธิตในสถานการณ์จริงเอาเลย จะได้ไม่ต้องใช้สไลด์บรรยายให้มันยุ่งยาก แต่ Resident ไอติมลืมสังเกตไปว่า ภายในห้องนั้น ไม่มีเตียงคนไข้อยู่เลย (อ้าวตายห่ะ แล้วในจอนั่นมันกระเพาะอะไรล่ะนั่น) พอมองไปที่ปลายสาย Resident ไอติมก็หน้าแตกเพล้งๆ คนไข้ เอ๊ย! กระเพาะอยู่ในกระบะนั่นเอง คืออาจารย์เขาใช้กระเพาะหมูมาเย็บปิดปลายด้านหนึ่ง ส่วนด้านที่ติดกับหลอดอาหารนี่ก็เย็บต่อกับท่อพลาสติก ส่วนติ่งเนื้อก็เอาด้ายเย็บเอาให้มันเป็นติ่ง แล้วเอามาใช้ฝึกส่องกล้องแทนคนไข้จริงๆ นับว่าเป็นการฝึกที่น่าสนใจไม่น้อยทีเดียว

การได้ไปดูคุณหมอทางเดินอาหารฝึกส่องกล้องคราวนี้ ทำให้เข้าใจว่าการบังคับกล้องที่ส่องเข้าไปนั้น ไม่ใช่แค่กระดิกนิ้วกิ๊กๆ บิดมือหมุนนั่นนิดนี่หน่อย แต่ว่าบางครั้งต้องใช้ทั้งตัว เอี้ยวซ้าย เอี้ยวขวาหมุนไปมาเพื่อบังคับกล้อง แบบเดียวกับที่เวลาเราเล่นเกมแข่งรถแข่งเรือแล้วต้องเอี้ยวตัวทุกครั้งเวลาเข้าโค้ง หรือเวลาเราก้มหลบอุกาบาตในหนังอย่างไรอย่างนั้น (ก็ยังงงอยู่ดีว่าหมุนตัวแล้วทำไมกล้องมันหมุนตาม แต่มันหมุนตามจริงๆนะเออ)

สุดท้าย พี่เขาก็อุตส่าห์แง้บเนื้อมาให้ชิ้นหนึ่ง แต่ไอติมก็คลี่ไม่ได้ เนื่องจากมันแห้งและนิ่มเป็นขุยไปแล้ว (กระเพาะหมูเริ่มไม่สดแล้ว) เป็นที่น่าอับอายเป็นครั้งที่สองในวันนั้น

Create Date : 18 ธันวาคม 2553

Last Update : 18 ธันวาคม 2553 15:54:25 น.

1 comments

Counter : 626 Pageviews.

แวะมาอ่านค่ะ

โดย: Smilla

วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:0:29:43 น.