พยาธิแพทย์จากภูฐาน
ทางภาควิชาพยาธิวิทยาของศิริราชมีผู้สนใจเข้ามาดูงานเสมอๆ ทั้งที่เป็นพยาธิแพทย์และไม่ใช่พยาธิแพทย์ ในบางครั้งก็จะมีอาคันตุกะจากต่างประเทศเข้ามาศึกษาดูงาน บางคนก็อยู่นาน บางคนก็อยู่ไม่นาน วันนี้เองก็มีพยาธิแพทย์จากราชอาณาจักรภูฐานอันไกลโพ้น ชื่อยาวเหยียดขี้เกียจจำ เอาเป็นว่าเขาบอกให้เราเรียกเขาว่าคุณหมอ Bal ก็แล้วกัน
อันว่าคุณหมอ Bal นั้นก็เป็นพยาธิแพทย์หนึ่งในไม่กี่คนของประเทศเขา (ใกล้สูญพันธ์มันทุกภูมิภาคเลยแฮะ สาขานี้) เข้ามาศึกษาดูงานในประเทศไทยได้สามเดือนแล้ว ตอนเสื้อแดงประท้วงที่ราชประสงค์คุณหมอก็มีส่วนร่วมในการหลบหลีกลูกกระสุนและระเบิดเพลิงเนื่องจากที่พักของคุณหมออยู่ในซอยรางน้ำ คุณหมอได้ตระเวณไปดูงานตามโรงพยาบาลต่างๆ ทั้งที่สถาบันพยาธิ โรงพยาบาลจุฬา และก็ได้ให้ความสนใจที่จะมาดูงานที่ศิริราชด้วย
ตอนนี้ Resident พาโธเลยประสบกับความยากลำบากในการเรียนการสอนเนื่องจากว่าการเรียนการสอนทั้งหลายที่คุณหมอ Bal เข้าร่วม จะได้รับการปรับหลักสูตรเป็นภาคภาษาอังกฤษทันที ทำให้ Resident เกิดอาการอึกๆอักๆ พูดไม่ออกขึ้นมาเป็นพักๆ แต่ว่าเรื่องการรับรองและพาไปหาของกินนั้นคนไทยเราถนัดอยู่แล้วจึงไม่มีปัญหาอะไร และด้วยความคุณหมอ Bal แกไม่ใช่คนที่กินยาก การหาซื้ออาหารในโรงอาหารจึงไม่ยาก แม้ว่าคุณหมอจะพูดไทยไม่ได้ แต่คุณหมอก็กินอาหารได้แทบจะทุกอย่างที่มีขาย
ที่น่าประทับใจก็คือ หลังจากกินอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว บังเอิญว่าแกเกิดสนใจถั่วที่อาบังหาบมาขายอยู่หน้าโรงอาหาร อาบังแกถั่วทอดหลายๆอย่าง ถั่วเขียวทอด ถั่วปากอ้า ถั่วลันเตา ถั่วลิสง สารพัดถั่ว (เข้าใจว่าพวกเราก็คงคุ้นเคยกันดีกับภาพอาบังขายถั่ว) คุณหมอ Bal ก็พยายามชี้ถามๆกับพวกเราเป็นภาษาอังกฤษว่านั่นถั่วอะไร นี่ถั่วอะไร Resident ก็ได้แต่อึกๆอักๆ ให้อธิบายสไลด์ล่ะก็มันก็มีศัพท์แสงเฉพาะทางอยู่ แต่ให้อธิบายถั่วนี่ Resident จนปัญญา ครั้นจะอธิบายแบบชิ้นเนื้อทางพยาธิวิทยาว่า irregular firm homogeneous yellow fried been with salt (แปลว่าถั่วทอดโรยเกลือสีเหลืองนวลแข็งๆ) มันก็แปลกๆและฟังดูไม่สื่อความหมายยังไงพิกล
ระหว่างที่พวกเรามองหน้ากันเลิ่กลั่ก อาบังแกก็มองคุณหมอ Bal ด้วยสายตาประหนึ่งว่ารู้จักกันมาก่อน หลังจากนั้นอาบังขายถั่วกับคุณหมอ Bal ก็คุยกันเองอย่างออกรสด้วยภาษาที่เราฟังไม่ออก (คิดว่าหมอแกคงถามเรื่องถั่วนะ) ตอนหลังคุณหมอถึงได้มาบอกกับพวกเราว่าตัวเขานั้นเรียนจบจากอินเดีย และพูดภาษาท้องถิ่น (แถวๆนั้น) ได้สิบภาษา (มิน่า ถึงคุยกับอาบังได้รู้เรื่องดี) ส่วนตัวคุณหมอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะพูดภาษาไทยได้เป็นภาษาที่สิบเอ็ด ก็หวังว่าคุณหมอจะสมหวัง เหล่า Resident ก็จะพยายามไม่สอนคำพิเรนทร์ๆให้คุณหมอ (ไม่เหมือนที่เพื่อนของเพื่อนผมเคยสอนชาวปากีสถานว่า คนไทยทักทายกันด้วยคำว่า "กูมีระเบิด" พอเค้าเอาไปพูดทักทายจริงๆกลางที่ประชุมเข้า ไอ้คนสอนก็มีสภาพคล้ายๆโดนระเบิดนั่นแหละ)
Create Date : 21 มิถุนายน 2553 |
|
1 comments |
Last Update : 21 มิถุนายน 2553 22:40:18 น. |
Counter : 709 Pageviews. |
|
|
|