|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คำถามเป็นของใครก็ได้ คำตอบเป็นของคุณเอง
เคยมีสักครั้งไหมที่รู้สึกแย่ จนถามตัวเองว่าฉันเกิดมาทำไม ฉันเกิดมาเพื่ออะไร แล้วฉันจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกัน แล้วจะมีสักกี่เหตุผลละที่จะทำให้เรารู้สึกแย่ได้ขนาดนั้น คำถามเป็นของใครก็ได้ แต่คำตอบเป็นของตัวคุณเอง
ฉันอยากให้ให้คุณมาร่วมเดินทางไปพร้อมๆกับสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่พยายามฝ่าฟันอุปสรรคที่ขวางกัน เพื่อไปยังจุดหมายที่มีอะไรบางอย่างรอเขาอยู่ ในชั่วโมงหนึ่งของการเรียนที่น่าเบื่อกับการดูสารคดี แวบหนึ่งที่ฉันรู้สึกได้ รู้สึกว่าฉันช่างโชคดีเหลือเกิน ที่มีโอกาสได้มารู้จักกับโลกกลมๆใบนี้ อะไรกันนี้ฉันมีคู่แข่งมากมายถึงขนาดนี้เลยหรือ แต่ในที่สุดฉันก็ฟันฝ่าและเอาชนะมาได้ อดคิดไม่ได้ว่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆเหล่านั้นมันจะคิดหรือเปล่าว่ามันเดินทางไปเพื่ออะไร
มนุษย์ทุกคนที่มีโอกาสได้มองดูโลกใบนี้ คุณจะรู้หรือเปล่าว่าหนึ่งชีวิตของคุณแลกมากับอีกหลายๆชีวิตที่ต้องการลืมตาขึ้นมามองดูโลกใบนี้เช่นเดียวกับคุณ แต่คุณก็เป็นคนที่โชคดีที่สุด ไม่ใช่เพียงแต่ความโชคดีเท่านั้น หากคุณไม่มีความพยายามและอดทนพอ คุณอาจจะตายตั้งแต่เริ่มออกเดินทาง ทุกๆครั้งที่คุณท้อ ฉันอยากให้คุณนึกถึงอีกหลายๆชีวิต ที่คุณตัดโอกาสของเขา โดยการที่คุณเดินทางไปถึงจุดหมายก่อนใครพวก และขึ้นไปยืนบนจุดนั้นจนใครๆที่วิ่งตามหลังคุณมาไม่อาจขึ้นไปยืนบนจุดนั้นได้อีก
ไม่รู้เป็นความโชคดีหรือโชคร้าย ที่ฉันได้มีโอกาสได้เห็นหนึ่งชีวิต ที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกอย่างใกล้ชิด ในวินาทีนั้นคนที่ฉันนึกถึงคือแม่ ฉันอาจเคยดูสารคดีการให้กำเนิดบุตร ที่มีคนให้คำบรรยายสถานการณ์ แล้วฉันต้องร้องไห้ทุกครั้งที่ดู แม้จะเป็นเทปเดิมแต่ทุกครั้งที่ดู ฉันก็จะร้องไห้เสมอ แต่เมื่อฉันได้เห็นของจริง ไม่ต้องมีใครให้คำบรรยายใดๆ และไม่อาจอยู่ในสถานการณ์ที่จะร้องไห้ได้ ฉันก็สัมผัมได้ถึงความรักความเสียสละอัญยิ่งใหญ่ของ ผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าแม่ เพื่อนบางคนทนดูไม่ได้ จนต้องออกจากห้องมาก่อน
สำหรับฉันไม่ใช่เป็นคนที่กลัวเลือด แต่ในภาวะนั้นฉันยังแอบเบือนหน้าหนีเป็นระยะๆ ใบหน้าที่น่าแปลกของหญิงคนนั้น ดูจากเสียงร้องเธอคงจะเจ็บปวดน่าดู แต่ทำไมแววตาเธดูอิ่มเอิบยิ่งนัก คนที่เป็นพ่อกำมืออยู่ข้างๆเธอ ส่งเสียงร้องเป็นจังหวะในการแบ่งให้กับเธอ พร้อมๆกับพี่พยาบาล
ในวินาทีนั้นที่ฉันต้องหลับตามอง เพื่อปิดประสาทการมองเห็นให้เหลือครึ่งเดียว ฉันแทบหยุดหายใจ เมื่อกรรไกรคมกริบ ตัดลงตรงบริเวณช่องคลอดของผู้หญิงคนนั้น ห้ามหลับตา ลืมตามาดูว่าเขาตัดอย่างไร เสียงที่เรียกให้ทุกคนตื่นจากภวัง ฉันทันได้เห็นวิธีการตัด ซึ่งต่างจากที่ฉันคิดเอาไว้มาก ถ้าฉันไม่ทันได้ดูวันหลังถ้ามีโอกาสได้ทำ ฉันคงจะทำแบบที่ฉันคิด
ก้อนกลมๆโผล่ออกมา ค่อยๆโผล่ออกมาที่ละนิดๆ และในที่สุดก็โผล่ออกมาทั้งหัว และในที่สุดชีวิตใหม่อีกหนึ่งชีวิต ก็ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกกลมบ้างเบี้ยวบ้างใบนี้เสียที ท่ามกลางการรอคอยของชายหญิงที่เรียกแทนตัวเองว่า พ่อ และ แม่
ดีใจด้วยนะค่ะ พี่ได้ลูกสาวค่ะ
หลังประโยคนี้ ขณะที่บางส่วนวุ่นอยู่กับการทำความสะอาดตัวเด็ก และอีกส่วนวุ่นอยู่กับการเย็บแผลแม่ของเด็ก แน่นอนว่าฉันจะต้องพยายามเก็บเกี่ยวเอาประสบการณ์ให้มาที่สุด จึงต้องคอยดูการเช็ดตัว ชั่งน้ำหนักและการบันทึกลายละเอียดเกี่ยวกับตัวเด็ก ประสาทอีกส่วนหนึ่งก็ต้องคอยหันกลับมาดู แม่ของเด็ก เลือดยังไหลออกมาจากบาดแผล ฉันพึ่งจะรู้สึกได้ถึงกลิ่นเลือดสดๆที่ลอยทะลุผ้าปิดจมูกบางๆที่ฉันส่วมอยู่ เลือดที่อยู่ในถังครึ่งถัง และมีบางส่วนที่ยังไหลออกมาจากแผล พี่พยาบาลพูดให้ฟังว่า นี้เป็นcaseที่คลอดง่าย จะมีบางcaseที่คลอดยาก และจะเสียเลือดมากกว่านี้อีก
โอ้ ฉันอุทานกับตัวเองเบาๆในลำคอ นี้ขนาดว่าคลอดง่ายแล้วนะเนี้ย ถ้าคลอดยากจะขนาดไหนกัน เพียงเท่านี้ฉันยังอดสงสัยไม่ได้เลยว่า อะไรกันที่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่ง เสียสละตัวเอง เพื่อใครอีกคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน เธอเสียสละตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้พบเขา และคงจะต้องเสียสละอีกตลอดไป เสียสละช่วงเวลาชีวิตที่เหลืออยู่นับแต่นี้ไป เพื่อคนที่เธอคิดว่าเป็นลูกของเธอ อะไรกันที่ทำให้เธอคิดได้เช่นนี้ ทำเพื่อคนที่เธอไม่รู้จัก และไม่รู้ว่าเขาจะรักเธอได้หรือเปล่า
ฉันดูการเย็บปิดปากแผลของพี่พยาบาล ฉันทนดูได้ไม่จบก็ต้องออกมาทำใจข้างนอกห้อง ฉันเข้าใจว่าเย็บเพียงแค่รอบเดียวก็เสร็จ แต่ความเป็นจริงแล้ว มีการเย็บหลายรอบ ฉันทันได้ดูแค่การเย็บชั้นในสุด ขณะที่มีการเย็บอยู่นั้น เลือดก็ยังใหลไม่หยุด ดังนั้นจึงต้องมีการเอาผ้าตาข่ายยัดตรงบาดแผลบริเวณที่จะเย็บเอาไว้ เพื่อให้เลือดไหลบริเวณนี้น้อยลงและจะได้เย็บให้สะดวกขึ้น ฉันไม่ไหวจริงๆจึงขอออกมาก่อน เลยพลาดโอกาศได้เห็นการเย็บตกแต่งแผลบริเวณชั้นผิวหนัง
ข้างนอกห้องทำคลอด มีพี่พยาบาลอีกคนหนึ่งกำลังทำการชั่งน้ำหนักของรก และตรวจดูก้อนเนื้อของรกว่าออกมาครบทุกก้อนหรือเปล่า มีส่วนไหนหายไปหรือหลุดอยู่ในมดลูกหรือเปล่า เพราะถ้าหากก้อนเนื้อรกออกมาไม่หมด จะทำให้เกิดภาวะการตกเลือดหลังคลอดได้ หากมีก้อนรกหายไปจะต้องมีการรายงานให้ผู้รับผิดชอบทราบ เพื่อจะได้ดำเนินการขูดมดลูก ป้องกันการตกเลือดหลังคลอด ซึ่งจะเป็นอัตรายต่อแม่ของเด็ก พี่เขาก็ทำงานไปและอธิบายให้ฟังไปด้วย
ความจริงก็นึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่ดูการเย็บแผลจนเสร็จ ตอนนี้เลยสงสัยว่าการเย็บตกแต่งแผลภายนอกให้กลับสู่สภาพเดิมทำอย่างไร แต่หากวันนั้นทนดูต่อจนจบ ก็อาจจะออกมาในสภาพที่ไม่มีสติ น่าแปลกที่ฉันเป็นเพียงแค่คนดู แต่ก็แอบคิดแทบผู้หญิงคนนั้นว่า มันจะต้องเจ็บมากๆถึงมากที่สุด แต่ทำไมเธอยังยิ้มได้
ฉันมีโอกาสได้พูดคุยกับเธอ หลังจากที่เธอออกจากห้องคลอด มาอยู่ห้องพักผู้ป่วยธรรมดา เธอกำลังให้นมลูกน้อยของเธอโดยมีพยาบาลสอนวิธีการอุ้มให้นมบุตร และอธิบายการอาบน้ำเด็กให้เธอกับสามีฟัง เด็กน้อยนอนดูดนมอยู่ในอกอุ่นของแม่อย่างสบายใจ ไม่สนใจกับเสียงรอบกายของเธอในขณะนี้ นอนเถอะนอนในอ้อมกอดอุ่นของแม่ ให้แม่กอดให้อุ่นใจ หลังการรอคอยที่ยาวนาน
ยังมีข้อมูลอีกนิดหน่อยที่ต้องเก็บเกี่ยว ฉันถามเธอด้วยคำถามโง่ๆ แต่ทว่าต้องการคำตอบจริงๆ ทำไมพี่ถึงอยากมีลูกละค่ะ พี่ไม่กลัวเหรอ ตอนที่พี่คลอดพี่ไม่กลัวเจ็บเหรอค่ะ คำตอบที่ได้จากปากเธอ มันไม่อาจทำให้ฉันอธิบายออกมาได้แต่รับรู้ด้วยหัวใจ สักวันหนึ่งถ้าน้องมีครอบครัวน้องก็จะเข้าใจความรู้สึกแบบนี้เอง พี่ไม่รู้สินะว่าทำไมถึงอยากมีลูก รู้แต่ว่าเมื่อรู้ว่าท้องก็ดีใจ พยายามรักษาตัวเองเพื่อลูก ไม่ทำงานหนัก กินอาหารที่มีประโยชน์ และเมื่อรู้ว่าต่อไปนี้เขาจะอยู่ให้เราเลี้ยงดู เพียงแค่นี้พี่ก็มีความสุข
ฉันดูจากใบหน้าที่เธอพูด เธอไม่ได้แกล้งพูดมันออกมาอย่างแน่นอน คงจะเป็นอย่างที่เธอพูด เรื่องบางเรื่องอาจจะต้องใช้เวลาในการเรียนรู้ ฉันไม่อาจเข้าใจได้ทุกส่วนในเหตุผลของเธอ เพราะมุมมองที่ต่างกัน เพราะฉันรู้แต่เพียงผิวเผินว่า การตั้งครรภ์เป็นเรื่องใหญ่ในชีวิต ที่จะเกิดความเปลี่ยนแปลงมากมาย ทั้งสภาวะทางร่างกาย จิตใจและร่วมไปถึงความเปลี่ยนแปลงในระดับฮอร์โมนต่างๆ โดยเฉพาะความเปลี่ยนแปลงทางรางกายบางอย่างของผู้หญิงตั้งครรภ์ จะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีก หลังการคลอดบุตร
การสนทนากับเธอ ทำให้ทราบว่านี้เป็นลูกสาวคนแรกของเธอ สามีเธออยากได้ลูกผู้ชาย แต่สำหรับเธอไม่ว่าลูกสาวหรือชาย ก็เป็นลูกของเธอ สามีเธอพูดด้วยใส่ใจในความรู้สึกของเธอ ใจจริงก็อยากได้ลูกผู้ชาย แต่ลูกสาวก็ไม่เป็นไร ยังไงๆก็ลูกของเรา ได้เห็นภาพครอบครัวที่มี พ่อ แม่ ลูก ทำให้ฉันสุขใจยิ่งนัก
ภาพเหตุการณ์ในวันนี้ ทำให้ฉันนึกถึงใครบางคนที่บ้าน รู้สึกโชคดี่ได้มีชีวิต ได้รู้จักหลายๆเรื่องราวบนโลกใบนี้ ทำให้นึกถึงความเสียสละ ความเจ็บปวดทางร่างกายของใครบางคนที่เสียสละ เพื่อการมีชืวิตของฉัน จากที่ฉันเคยคิดว่าตัวเองรักพ่อกับแม่มากๆ เมื่อเทียบกับความรักของท่านที่มี มันคงไม่ถึงครึ่งหนึ่งของความรักที่ท่านมอบให้ สำหรับคนที่คิดว่าโชคร้ายที่สุดในชีวิต ฉันอยากบอกคุณว่าอย่างน้อยคุณก็ยังโชคดีที่ยังมีลมหายใจ เกิดมาทำไม คำถามนี้มีคำตอบอยู่ในตัวของมันเอง ไม่เชื่อลองมองย้อนกลับไปในวันคืนเก่าๆของคุณ แล้วจะพบว่านั้นแหละคือคำตอบ
Create Date : 20 มกราคม 2551 |
|
51 comments |
Last Update : 5 มีนาคม 2551 18:35:55 น. |
Counter : 490 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Amplify 20 มกราคม 2551 11:22:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: kai (aitai ) 20 มกราคม 2551 12:31:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 20 มกราคม 2551 14:56:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: kuakul 24 มกราคม 2551 12:04:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nok_Noah 26 มกราคม 2551 11:16:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง 30 มกราคม 2551 22:17:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 31 มกราคม 2551 11:33:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 31 มกราคม 2551 12:55:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.148 2 กุมภาพันธ์ 2551 7:24:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่นก (Nok_Noah ) 4 กุมภาพันธ์ 2551 22:51:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 5 กุมภาพันธ์ 2551 14:32:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 5 กุมภาพันธ์ 2551 14:38:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nok_Noah 7 กุมภาพันธ์ 2551 10:05:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: kuakul 8 กุมภาพันธ์ 2551 14:01:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: zunzero 9 กุมภาพันธ์ 2551 0:06:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่นก (Nok_Noah ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 0:16:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: veerar 9 กุมภาพันธ์ 2551 0:48:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: K_chang 9 กุมภาพันธ์ 2551 1:07:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมูอ้วน (pigarea ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 5:06:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: a_mulika 9 กุมภาพันธ์ 2551 8:41:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสดในซอย 9 กุมภาพันธ์ 2551 8:47:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: รวิษฎา 9 กุมภาพันธ์ 2551 9:35:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: Takaw (Takaw ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 11:37:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: GoOsHa!R (join_Eng ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 12:16:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าหู้เองค่ะ (fifty-four ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 12:41:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: p_tham 9 กุมภาพันธ์ 2551 12:48:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสมรัศมี 9 กุมภาพันธ์ 2551 14:41:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: deawdai 9 กุมภาพันธ์ 2551 16:14:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องแปงแปง (แม่น้องแปงแปง ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 16:35:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: dang1234 9 กุมภาพันธ์ 2551 19:14:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nok_Noah 14 กุมภาพันธ์ 2551 7:10:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง 14 กุมภาพันธ์ 2551 11:06:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: มัยดีนาห์ 14 กุมภาพันธ์ 2551 13:52:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nok_Noah 21 กุมภาพันธ์ 2551 21:04:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.65.36 24 กุมภาพันธ์ 2551 15:25:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: a_mulika 25 กุมภาพันธ์ 2551 16:57:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: kuakul 25 กุมภาพันธ์ 2551 18:01:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: veerar 25 กุมภาพันธ์ 2551 20:55:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
"ทุกๆครั้งที่คุณท้อ ฉันอยากให้คุณนึกถึงอีกหลายๆชีวิต ที่คุณตัดโอกาสของเขา โดยการที่คุณเดินทางไปถึงจุดหมายก่อนใครพวก และขึ้นไปยืนบนจุดนั้นจนใครๆที่วิ่งตามหลังคุณมาไม่อาจขึ้นไปยืนบนจุดนั้นได้อีก"
อ่านแล้วฮึดๆ เป็นแรงจูงใจที่ดีมากเลยค่ะ ^^ ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องดีดีมาเล่าให้ฟัง