|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
วันวาน(ยังหวานอยู่หรือเปล่านะ)
เหมือนเวลาพึ่งจะผ่านมาไม่นานนี้เอง ที่เห็นภาพของตัวเองใส่ชุดนักเรียนมอปลาย ผูกโบสีขาว ถือแฟ้มประวัติและผลงานเล่มโตมายังรั้ววิทยาลัยแห่งนี้ จำได้ว่าก่อนที่จะมารายงานตัวสอบสัมภาษณ์ที่นี้ ไม่ได้ตั้งใจมาที่นี้ ก่อนที่วิทยาลัยแห่งนี้จะประกาศผล ฉันทราบว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะเข้าเรียนพยาบาลกองทัพเรือ มันเป็นเรื่องน่าตลกที่ฉันเคยบอกตัวเองว่าถ้าจะให้เลือกเรียนพยาบาล ฉันขอเรียนพยาบาลทัพบกจะดีกว่า และพยาบาลทัพเรือจะเป็นเหล่าสุดท้ายที่ฉันจะเลือก ฉันสั่งซื้อใบสมัครพยาบาลทัพบกโดยไม่แยแสต่อใบสมัครพยาบาลทัพเรือเลย ใครจะไปรู้ว่าคุณสมบัติฉันไม่ถึงเกณฑ์การรับสมัครพยาบาลทัพบก ฉันจึงตัดสินใจขายใบสมัครนั้นให้เพื่อนไปในราคาที่ถูกกว่าที่ซื้อมา
แต่มีเรื่องตลกน่ากว่านั้น มีรุ่นพี่ที่โรงเรียน ฉันจำได้ว่าวันนั้นพี่สวมชุดยูนิฟอร์มของนักเรียนนายสิบทหารเรือ มาแนะแนวการศึกษาให้น้องๆที่โรงเรียน ด้วยความไม่คิดที่จะเรียนตั้งแต่แรก ฉันจึงไม่ได้ตั้งใจฟังที่พี่เขาพูดสักเท่าไหร่ แต่จำได้ว่าตอนท้ายพี่ตั้งคำถามให้น้องๆตอบ แล้วบอกว่าจะมีรางวัลให้กับน้องๆ ไม่มีใครกล้าตอบ คำถามไม่เห็นจะยากขนาดฉันไม่ตั้งใจฟังยังตอบได้เลย เพื่อตัดความรำคาญฉันจึงตอบไป เพราะถ้าไม่มีใครตอบคำถามก็จะไม่ได้กลับบ้านสักที ต้องอุทานออกมาว่า อก_แป้นจะแตก ใช่อก_แป้นจะแตกจริงๆ
ของรางวัลที่ว่าเป็นใบสมัครพยาบาลกองทัพเรือ พี่เขาเตรียมมาแค่สองฉบับมีฉันและเพื่อนอีกคนที่ได้ ทีนี้ฉันจะทำยังไงกับใบสมัครชุดนี้ดี จะเอาคืนพี่เขาและบอกว่า อาจมีคนที่ต้องการมันมากกว่าหนู พี่เก็บเอาไว้ให้เขาเถอะค่ะก็ไม่กล้าพูด กลัวเสียน้ำใจที่พี่อุจสาหอบมันมาไกล มาให้น้องที่โรงเรียนเดิม ฉันจึงรับมาและคิดว่าเผื่อมีเพื่อนฉันบางคนอยากได้มัน ใช่อาจจะมีเพื่อนฉันบางคนอยากได้มันก็ได้ พอฉันถามจะยกให้ใครๆก็ไม่มีใครอยากได้มัน เพราะเพื่อนฉันส่วนใหญ่ได้ที่เรียนกันเกือบหมดแล้ว จะเหลือก็มีแต่พวกที่มีเป้าหมายแล้วทั้งนั้น
ฉันหอบใบสมัครมาที่บ้าน มาปรึกษาแม่ว่าควรทำอย่างไรกับมันดี ที่ผ่านมาแม่หมดเงินไปกับการสมัครสอบของฉันมากโขทีเดียว แล้วฉันก็ตัดสินใจสมัครมันซะเองเลย แม่บอกว่า ทำไปเถอะลูก ได้ไม่ได้ไม่เป็นไร ถือว่าได้ลองทำครั้งหนึ่งในชีวิตก็แล้วกัน ความจริงแล้วฉันไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะสอบไม่ติด แต่ฉันมีคำตอบกับตัวเองแล้วเท่านั้นเอง
หลังจากที่ฉันผิดหวังกับผลการสอบที่ฉันหวัง และมันใจว่าฉันจะต้องทำได้สำเร็จ แต่ผลที่ออกมามันตรงข้าม ฉันแทบจะไม่มีแรงที่จะคิดฝันต่อไปว่า นับจากวินาทีนี้ฉันจะทำยังไง สิ่งที่ฉันพยายามมาทั้งหมดมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยใช่ไหม ฉันต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแม่สินะ แม่จะดีใจหรือเสียใจกันนะที่ฉันสอบไม่ติด ฉันกลับบ้านอย่างอ่อนแรง ไม่บอกแม่เรื่องผลการสอบของฉัน และฉันต้องขอบคุณแม่ที่ไม่เคยเอ่ยปากถามเรื่องผลการสอบของฉันทันที นั้นเพราะแม่คงจะรู้คำตอบลึกๆในใจแล้ว เพราะตอนเช้าก่อนออกจากบ้านลูกสาวของท่าน พูดด้วยเสียงแจ่มใสว่า แม่วันนี้ผลสอบออกค่ะ แล้วแม่ก็เตรียมทำกับข้าวไว้รอเลยนะค่ะ แม้จะไม่มีคำตอบให้แม่ แต่แม่ก็เตรียมกับข้าวไว้รอฉันกลับบ้าน ไม่ว่าผิดหวังหรือสมหวัง แต่กลับข้าวของแม่ก็ยังรอฉันอยู่ที่บ้านเสมอ หลังจากนี้ฉันก็คงจะทำได้แค่รอผลสอบอันอื่นๆ ถ้าไม่ได้จริงๆก็ต้องสอบกลาง และแน่นอนว่าฉันจะต้องทำตามสัญญาที่ให้แม่ไว้
ในขณะที่หัวใจฉันกำลังอ่อนล้าเหลือเกิน ฉันไม่ได้เข้าเน็ตอีกหลายวัน แล้วเพื่อนก็โทรมาบอกว่าฉันมีสิทธ์สอบสัมภาษณ์พยาบาลกองทัพเรือ แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นตัวจริงหรือตัวสำรอง มันเหมือนเป็นข่าวดีในรอบหลายๆวันที่ผ่านมา ตอนนั้นฉันรู้เพียงว่าได้อะไรก็เอาไว้ก่อน จะไม่เลือกมากอีกแล้ว และในขณะที่ฉันคุยกับลูกพี่ลูกน้องของฉันเรื่องไปรายงานตัวสอบสัมภาษณ์ เพื่อนของฉันก็โทรมาบอกอีกว่าที่วิทยาลักการสาธารณสุขสิรินธรฉันติดเป็นตัวจริง แม้รู้ว่าการตัดสินใจหันหลังให้วิทยาลัยสาธารณสุขมันจะเสี่ยง เพราะยังไม่แน่ใจว่าหนทางที่เลือกจะเป็นอย่างไร แม้มันจะดูไม่มันคง แต่ฉันจะขอลองเสี่ยงอีกสักครั้ง
ขณะที่ตัดสินใจได้ วันพรุ่งนี้ฉันจะเดินทางไปที่เชียงใหม่ไปหาลูกพี่ลูกน้องของฉัน และเราจะไปกรุงเทพฯด้วยกันเลย เขาจะคอยดูแลฉันเอง เขาบอกกับฉันแบบนี้ อาจารย์ท่านหนึ่งที่โรงเรียนก็มาหาคุณพ่อของฉัน ฉันไม่แน่ใจว่าท่านมีธุระกับคุณพ่อจึงมา แล้วบังเอิญมาทราบเรื่องของฉันเข้า หรือว่าตั้งใจมาเพราะเรื่องของฉัน ท่านพูดจนฉันสับสน แต่มีประโยคหนึ่งที่ท่านบอกกับฉันว่า เรียนที่นี้ใกล้บ้านจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ มีเงินแค่ร้อยเดียวหนูก็กลับบ้านได้แล้ว แต่ถ้าหนูไปที่โน่นกลับบ้านทีก็ลำบาก หนูคนไปนะไม่เท่าไหร่ มีอะไรใหม่ๆให้รู้ให้เห็น คงไม่คิดถึงบ้านเท่าไหร่
แต่คนทางบ้านนะสิ ทุกๆวันเคยเห็นหนูนั่งดูทีวีตรงนี้ นั่งทานขนมตรงโน่น นั่งรีดผ้าหน้าจอทีวี ได้ยินเสียงทะเลอะแย่งขนม แย่งช่องทีวีกันทุกวันของพี่สาวกับน้องชาย แต่อยู่สิ่งเหล่านี้ก็หายไป อีกอย่างหนูเป็นลูกสาวพ่อแม่ย่อมจะห่วงมากกว่าลูกชาย มีรุ่นพี่ของหนูที่ทำงานด้านสารสนเทศที่นั้น พี่เขากำลังดำเนินการเรื่องรายชื่อนักศึกษาใหม่ลงเว็ปอยู่ ครูว่าหนูน่าจะรอนะ ครูไม่ได้ตัดสินใจแทนหนูนะ เพียงแต่พูดให้หนูคิดและตัดสินใจเอาเอง เมือตัดสินใจแล้วทางข้างหน้าเวลาเจอปัญหา ก็ไม่ต้องมานั่งเสียใจและโทษตัวเองว่าทำไมไม่เลือกทางนี้แต่แรก หนูจงเข้มแข็งและทำหน้าที่ตัวเอง ณ จุดนั้นให้ดีที่สุด ทุกๆทางมันต้องมีปัญหา และทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอจำไว้ ตั้งแต่วันที่ 25 ธันวาคมที่ผ่านมาเป็นวันเปิดรับสมัครนักศึกษารุ่นที่ 19 ประจำปี 2551 ของวิทยาลัยของเราวันแรก มีน้องๆมาสมัครเรียนตั้งแต่วันแรกที่เปิดรับสมัคร เห็นน้องๆกลุ่มนี้แล้วทำให้นึกถึงตัวเองในช่วงวันเวลาที่ผ่านมา สนุกตื่นเต้นกับการสมัครสอบ มีการสอบบางสนามที่มุ่งมันและตั้งใจสอบ มีบางสนามสอบที่สอบไปแบบนั้น ไม่ได้หวังผลอะไรเพราะรู้คำตอบแต่แรกแล้วว่าจะต้องเป็นอย่างไร อาจมีบ้างที่ผิดหวังจนแทบไม่อยากคิดฝันอะไรต่ออีก เคยเกลียดกลัวความผิดหวังเหลือเกิน แต่ในที่สุดก็ผ่านจุดนั้นมาได้ และความผิดหวังนี้เองที่สอนให้หัวใจเข้มแข็ง
อีกไม่กี่เดือนเราก็จะได้เรียนรู้บทเรียนเรื่องใหม่กันแล้ว ตอนนี้เราเริ่มตื่นตัวเตรียมตัดเสื้อผ้าสำหรับฝึกปฏิบัติงานในโรงพยาบาล ในห้องคลอด และสำหรับการออกชุมชนของเรา นี้พวกเรากำลังเข้าใกล้จุดหมายไปอีกก้าวแล้วสินะ ยังนึกภาพตัวเองเวลาสวมหมวกพยาบาลไม่ออกเลย และไม่คิดว่าตัวเองจะเดินมาทางนี้ได้จนถึงวันนี้ ฉันเคยฝันอยากเป็นนักเขียน อยากเป็นนักโบราณคดี นักสำรวจ หรือนักประวัติศาสตร์อะไรทำนองนี้ ไม่เคยคิดอยากเป็นพยาบาลมาก่อน ถึงจะบอกกับใครๆว่าอยากรับราชการ ก็เพียงพูดไปอย่างงั้นเอง เพราะขี้เกียจตอบคำถามว่าอาชีพที่ตัวเองใฝ่ฝันมันเป็นยังไง เรียนอะไรและตัวเองก็ไม่ทราบคำตอบที่แน่ชัด จึงตอบแก้ขัดไปว่าอยากเป็นครู เป็นหมอ เป็นพยาบาล เพราะถ้าพูดถึงอาชีพเหล่านี้ทุกคนก็จะร้องอ๋อ!ทันที แต่ก็เอาเถอะ ฉันชักนึกอยากสนุกกับมันขึ้นมาแล้วละสิกับการฝึกงานเป็นพยาบาล มันจะตื่นเต้นอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่าน่า บางทีมันอาจเป็นเสียงเล็กในหัวใจที่ฉันถวิลหา เพราะมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นนอนที่ฉันเลือกเดินมาทางนี้
เวลามันช่างผ่านไปไวอะไรเช่นนี้ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเรายังเป็นน้องอยู่เลย อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้เราก็จะมีน้องกันแล้ว เห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความฝันของน้องๆแล้วรู้สึกดีจัง อยากให้รักษามันไว้ตลอดไปนะค่ะ อยากให้เก็บเอาความรู้สึกดีๆในช่วงเวลานี้เอาไว้ ไม่ว่าจะผิดหวังหรือสมหวังก็ตาม ทุกเรื่องราวทุกข์ สุข เศร้า มันจะมีค่าเมื่อเวลาผ่านไปแล้วมีเรื่องให้เรานึกถึง ดีกว่าเราไม่มีเรื่องราวอะไรให้นึกถึงเสียเลย คราบน้ำตาในวันเวลาที่ผ่านมา อาจเรียกเสียงหัวเราะให้กับวันเวลาในปัจจุบันที่เป็นอยู่ มันน่าตลกไหมล่ะที่ฉันเคยร้องให้กับหมอนเพราะผิดหวังเสียใจ ฉันเคยโกรธตัวเองที่ทำไม่ได้ คิดว่าตัวเองสูญเสียสิ่งสำคัญไปแล้ว แต่ใครว่าละฉันไม่ได้เสียอะไรไปเลยสักอย่างเดียว เพราะมันไม่ใช่ของฉันตั่งแต่แรกแล้วตากหาก และฉันยังได้อะไรมากมายจากมัน ฉันเองไม่ใช่คนที่ประสบผลสำเร็จในการสอบเข้าเรียนต่อ เคยผิดหวัง เคยร้องไห้ เพราะฉันก็เป็นเหมือนหลายๆคนที่ใฝ่ฝันที่จะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แต่ในปัจจุบันนี้ฉันเองมีความรู้สึกที่พอใจในชีวิตที่เป็นอยู่ในระดับหนึ่ง แม้ไม่มากมายอะไรนัก ฉันรู้สึกชอบคำพูดหนึ่งที่เคยได้ฟังมา และหลายๆคนคงเคยได้ฟังมันมาเหมือนๆกับฉัน อย่าให้การสอบเพียงครั้งเดียว มาตัดสินชีวิตทั้งชีวิตของคุณ
สวัสดีพี่ๆทุกๆคน พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วดีใจจังค่ะ หลังจากที่ไม่ได้เข้าเน็ตหลายวัน เพราะช่วงนี้มีสอบทุกวัน เลยต้องท่องหนังสือสอบ คิดถึงทุกๆคนค่ะ พรุ่งนี้สอบเสร็จจะกลับบ้าน ไม่รู้ว่าจะได้เข้าเน็ตหรือเปล่า ฝากบล็อกด้วยนะค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
Create Date : 27 ธันวาคม 2550 |
|
13 comments |
Last Update : 27 ธันวาคม 2550 19:00:20 น. |
Counter : 790 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: พ ร า น IP: 222.123.140.208 27 ธันวาคม 2550 20:58:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่นก (Nok_Noah ) 27 ธันวาคม 2550 21:30:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 28 ธันวาคม 2550 9:49:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: kuakul 28 ธันวาคม 2550 16:24:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: p_tham 1 มกราคม 2551 11:15:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ 1 มกราคม 2551 21:49:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: nonnun IP: 124.120.143.93 7 กุมภาพันธ์ 2551 19:23:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|