นิทานของชายแก่ ใบหน้าที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่น บกบอกถึงความร่วงเลยแห่งวัยของชายผู้หนึ่ง เขาเป็นเพียงผู้ชายที่ดูธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีอะไรพิเศษหรือดีไปกว่าคนทั่วๆไปที่ฉันได้พบเจอ หากเทียบเขากับคนอื่นๆที่ฉันพึ่งจะเดินผ่านมา เขาดูไม่มีอะไรน่าสนใจพอที่จะทำให้ฉันหยุดมองดูเขาเลย แต่ดวงตาคู่นั้นของเขาที่มองผ่านถนนสายที่ฉันเดินผ่านมา ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง น้อยครั้งนักที่ฉันจะได้นั่งพูดคุยกับคนที่ตัวเองไม่เคยรู้จักมาก่อน “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสองสามีภรรยาแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกันมานานนับสิบปี ในสายตาของคนภายนอกมองว่าเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่น่าอิจฉา ดูเหมือนว่าเขาจะมีพร้อมในทุกๆสิ่ง ชีวิตคู่ที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์นั้น ทั้งสองกลับรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างขาดหายไป ทั้งสองต้องการที่จะมีลูกด้วยกัน เขารอมานานแสนนาน พยายามทำทุกทางเพื่อที่จะมีลูกด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย และในวันหนึ่งก็เหมือนสวรรค์เข้าข้างเขา ทำให้พวกเขาได้พบกับเด็กหญิงตัวน้อย และได้กรรมสิทธ์ในการเลี้ยงดูตัวเธอ เขาทั้งสองเฝ้าทะนุถนอมเด็กคนนั้นเป็นอย่างดี สองสามีภรรยาดีใจที่ได้เห็นเด็กน้อยเติบโตขึ้นมา ภายใต้การดูแลของเขาทั้งสอง เมื่อเด็กน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่ สิ่งที่สองสามีภรรยาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เหมือนสวรรค์แกล้งสองตายาย เด็กตัวน้อยๆในอดีตที่เขาเคยอุ้ม หายไปแล้วจากชีวิตของเขา หายไปพร้อมกับถนนที่ตัดเข้ามาในหมู่บ้าน และนำพาเอาความเจริญเข้ามา แต่กลับพาเอาคนหนุ่มสาวในหมู่บ้านออกไปคนแล้วคนเล่า ภรรยาของเขาคนที่เคยใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน ก็พึ่งจะทิ้งเขาไปเมื่อไม่นาน ในขณะที่เช้าวันหนึ่ง เธอถือตระกล้าสานจะออกไปตลาด แล้วเธอก็ไม่........” เสียงเล่าขาดหายไปในลำคอของชายชรา น้ำใสๆหยดลงบนใบหน้าชายชรา ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ฉันไม่ค่อยจะได้เห็นน้ำตาของลูกผู้ชาย ปกติฉันไม่เคยได้เห็นผู้ชายร้องไห้ หากคนที่นั่งร้องให้อยู่หน้าฉันตรงนี้เป็นผู้หญิง มันคงจะเป็นเรื่องปกติ ฉันนั่งมองชายแก่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ ฉันไม่รู้ว่าเขาจะคิดเช่นไรที่ฉันนั่งมองเขาดูเงียบๆแบบนั้น เขาพยายามเล่าต่อ “พอไม่มียายแล้ว ตาแก่ก็หวังว่าสักวันลูกสาวของเขาจะกลับมา ทั้งๆที่เขารู้ว่าเป็นไปได้ยาก เพราะนานมาแล้วที่เขาไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะเป็นตายร้ายดีเช่นใด ไม่มีข่าวคราวจากลูกสาวของเขาเลย เขาได้แต่ภาวนาให้เธอปลอดภัย และเขาก็จะอยู่รอการกลับมาของเธอ นิทานของชายแก่จบลงพร้อมกับเสียงสะอื้น คราวนี้เป็นเสียงสะอื้นของฉันบ้าง สายตาชายแก่ผู้นั้นทอดมองไปยังถนน แววตาบางครั้งก็ดูมีความหวัง บางครั้งก็ดูเหมอลอยไร้จุดหมาย   Create Date : 03 ธันวาคม 2550 19 comments Last Update : 3 ธันวาคม 2550 13:53:26 น. Counter : 431 Pageviews. Share Tweet

กินใจค่ะ คงเป็นเรื่องราวที่ไม่มีใครอยากให้เกิดกับตัวเองแน่นอน มีความสุขในทุกๆ วันนะคะ   โดย: ใต้ท้องฟ้า 3 ธันวาคม 2550 11:02:59 น.

สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมเยียนครับ เขียนกินได้ดีจริงๆครับ "การรอคอย ที่ไม่มีวันได้พบเจอ" กำลังใจเดิม   โดย: ดอกเสี้ยวขาว 3 ธันวาคม 2550 22:48:49 น.

มาอ่าน เยี่ยมเยียน ทักทาย ฮับ   โดย: มณีมรกต 3 ธันวาคม 2550 23:39:50 น.

หนูเบญอยู่ถึงวันที่เท่าไหร่นะ จะเลี้ยงกาแฟ เออ...โกโก้สักแก้ว   โดย: แพรจารุ 4 ธันวาคม 2550 9:14:58 น.

อีกครั้ง หลังอ่านจบ น้าพบว่าเรื่องนี้เกือบดี คือว่าเพิ่มรายละเอียดอีกนิด แต่อย่ามากเพราะหนูเปิดเรื่องว่าคนชราเล่า ถ้าเล่ามากไปก็ขัดกันเพราะแกจะไม่มีแรง แต่ต้องให้แกเล่าอีกนิดถึงลูกที่หายไป ไม่ใช่แค่ถนนมันตัดผ่าน และเมียไปตลาดแล้วหายไป ถึงแกแก่แล้วแกก็ต้องคิดว่า เมียแกหายไปเพราะอะไร คือมันเกือบจะเป็นเรื่องสั้นได้แล้ว นี่เป็นแค่ข้อเสนอเท่านั้น   โดย: แพรจารุ 4 ธันวาคม 2550 9:23:37 น.

สวัสดีค่ะ เช้านี้ไม่มีเรียน เลยแวบเข้ามาก่อนเดินทางไปร่วมงานกีฬาสัมพันธ์วิทยาลัยในเครือของสถาบัณพระบรมราชชนกค่ะ คุณใต้ท้องฟ้า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แล้วเชิญอีกนะค่ะ เข้าไปบ้านคุณมาแล้ว ไปอ่านสิ่งที่คุณเล่าค่ะ เรื่องที่เขียนได้เค้าโครงมาจากการลงชุมชน จริงแหละค่ะคงไม่มีใครอยากให้เกิดกับตนเอง ความจริงตาคนนี้เป็นเคทของเพื่อน แล้วเราไปด้วยกัน ตอนแรกที่เห็นตาร้อง ก็อึ้งเหมือนกัน ก็ปลอบใจคนไม่ค่อยเก่ง เลยไม่รู้จะทำอย่างไร ความจริงวันนี้เราต้องลงชุมชนอีกในช่วงบ่ายค่ะ แต่อาทิตย์นี้ไม่ได้ไป เพราะเราจะเดินทางไปเชียงใหม่ชวงบ่าย ช่วงเช้าเลยไม่ได้เรียน ปกติเวลานี้เราคงจะนั่งเรียนกายวิภาค+สรีรวิทยากันอยู่ พี่ดอกเสี้ยวขาว ถ้าได้ไปคุยกับตาจริงๆ มันเศร้ากว่านี้อีกค่ะ หนูเองยังทำได้เค่นั่งฟังตาเล่าเงียบๆ แล้วยากที่สุดก็ตรงตอนที่เราจะต้องกลับวิทยาลัย แต่ไม่รู้จะบอกตาอยางไรว่าต้องกลับแล้ว อ้อ! มีที่หมู่บ้านเดิมที่เคยไปก็เคยเจอในลักษณนี้เหมือนกัน แต่ว่าเป็นคุณป้ากับคุณลุง มีลูกชายคนเดียว อายุรุ่นหนูเลย แก่โทษตัวเองใหญ่ว่าทำให้ลูกชายต้องตาย เพราะลูกอยากได้มอเตอร์ไซค์ แล้วแกก็ตามใจ เพราะเห็นมีลูกชายคนเดียว ทำทุกอย่างก็เพื่อลูก ลูกอยากได้อะไรจึงเอาให้ ตอนคุยกับป้า แก่พูดว่าไม่อยากได้อะไร นอกจากต้องการลูกชายคืน พอไปบ้านอีกหลังหนึ่ง เขาเล่าเหตุการณ์ ทั้งหมดให้ฟัง เขาบอกว่าวันนั้นลูกชายของเขาก็ไปด้วยกัน พอดีลูกชายของป้าที่ตายบอกให้ลูกชายของเขารออยู่ที่ปั๊มก่อน จะกลับมารับ แต่ก็ไม่ได้กลับมารับ รู้อีกทีก็รู้ว่ามีอุบัติเหตุ ว้าคุยเรื่องอะไรเนี้ย สบายดีนะค่ะ คุณมณีมรกต ยินดีค่ะ แล้วจะไปเยือนเช่นกัน ไปอ่านคำตอบค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 4 ธันวาคม 2550 10:05:28 น.

สวัสดีค่ะน้ายาย ขอบคุณค่ะ แล้วหนูจะลองดูอีกรอบค่ะ งานกีฬามีวันที่ 5-7 ค่ะ หนูคุยกับพี่มะลิว่าหนูจะไม่กลับบ้านที่เชียงราย จะอยู่ที่เชียงใหม่ต่อถึงวันที่ 10 ค่ะน้ายาย และคงจะกลับประมาณตอนเที่ยงของวันที่ 10 นี้แหละค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 4 ธันวาคม 2550 10:19:24 น.

แอบมาดูน้ายายกับน้องเบญคุยกัน พี่แจมเก็บแต่สิ่งดีๆ อย่างเดียว ฮิฮิ...น่า..พี่เป็นประเภทรักตัวเองจะจะ..   โดย: พี่แจม IP: 61.7.165.98 4 ธันวาคม 2550 14:01:55 น.

ชวนไปฟังเพลงครับ พอดีคุณยาย ถ่ายทอดวิชาให้ ต้องขอขอบคุณไว้น่ะที่นี้ด้วยครับ ที่ได้มีเพลงดีๆให้ฟัง เชิญรับฟังครับ........   โดย: ดอกเสี้ยวขาว 4 ธันวาคม 2550 20:50:56 น.

แวะ มาขอบคุณ สำหร้บ คำอวยพร ของน้อง เบญ หยกสีชมพู มีอยู่จริง จ้า เอื้อยหยกสีชมพู ขอบคุณอีกครั้ง เน้อ   โดย: หยกสีชมพู 5 ธันวาคม 2550 11:33:02 น.

เข้ามาแบบรีบ ๆ เพราะสัญญากับหนังสือเล่มหนึ่งว่าจะส่งต้นฉบับเช้านี้ สามวันแล้วยังไม่ได้เขียนสักตัว เมื่อคืนฝันว่า เดินทางไปที่ไหนไม่รู้ปืนบันไดขึ้นไปยากมาก ปีกไปถึงแล้วจึงพบว่า เขาขึ้นกันง่าย ๆ เอง พอขึ้นไปได้ก็ไม่มีที่นั่งอีก มีคนอื่นมานั่งแทนและทำท่าว่าเป็นเจ้าของ เออ...สงสัยเพราะไปสัญญางานกับเขาแล้วไม่ทำนี่เอง เรื่องงานที่น้าคอมเมนต์ไป ไม่ต้องไปไม่ต้องคิดมาก เขียนเก็บ ๆ ไปไว้ค่อยเอามาอ่านดูหลังจากผ่านไปสักปีก็ได้ แล้วค่อยเอามาทำใหม่ น้าก็ทำอย่างนี้แหละ มีอะไรก็เขียนเก็บ ๆ ไว้ก่อน เป็นร่างแรก   โดย: พี่ยาย IP: 117.47.136.164 6 ธันวาคม 2550 7:50:50 น.

มาส่งต่อ tag ค่ะ ถึงจะล่วงเลยวันพ่อมาแล้ว แต่ยังไงพวกเราก็รัก "พ่อ" ทุกวัน ทำดีเพื่อพ่อได้ทุกวันจริงมั้ยคะ? -->Tag ทำดีเพื่อพ่อ (จะขอตามรอยของพ่อฯ)   โดย: ใต้ท้องฟ้า 6 ธันวาคม 2550 10:24:58 น.

ตามาอ่านเรื่องสั้นของน้องเบญจ์นะคะ เห็นด้วยกับคำแนะนำของพี่ยายค่ะ แต่..เอ้อ..บอกก่อนว่า พี่นกไม่ใช่นักเขียน เป็นแค่นักอ่าน พออ่านคอมเม้นท์ของพี่ยาย ปิ๊งเลย และก็คิดว่า ใช่ ปรับในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ น่าจะทำให้น้องเบญจ์เป็นนักเขียนอนาคตไกลในวันข้างหน้า แล้วพี่นกจะรอซื้อหนังสือของน้องเบญจ์อ่านนะคะ ให้กำลังใจสาวน้อยนักเรียนพยาบาลค่ะ....ด้วยรัก   โดย: พี่นก (Nok_Noah ) 6 ธันวาคม 2550 20:05:10 น.

หนูเบญ คำถามที่หนูเบญ ถามว่าทำไม เขาถึงต้องมี พรบ.น้ำ พี่เอามาแปะให้อ่านแล้วค่ะ เป็นบทความของคุณมนตรี ไปอ่านได้ค่ะ แต่ถ้าจะอ่านของราชการ ก็มีค่ะ ฉบับหน้าจะเอามาให้อ่านกันค่ะว่าท่านคิดอย่างไร   โดย: แพรจารุ 7 ธันวาคม 2550 15:05:07 น.

วันนี้จะเจอกันไหมค่ะ น้าจะเข้าเมือง พบกันห้าโมงเย็น โทร.หาได้ที่ น้าฝากเบอร์โทรไว้ที่ เมลหนู มีของมาฝากด้วยค่ะ เช้าขึ้นมาพบข่าวชิ้นนี้ น่าสนใจมาก ๆ เรื่องการลงชื่อปิด สนช.ก่อนวันที่ 12 เพราะพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ท่านทำเกินไป ทั้ง พรบ.ทรัพยากรน้ำ พรบ.ป่าชุมชน และอื่น ๆ อ่านที่นี่นะคะ //www.prachatai.com/05web/th/home/10494   โดย: แพรจารุ 9 ธันวาคม 2550 8:47:24 น.

ตกลงได้ปะน้ายายก่อนิ...ระวังน้ายายชวนไปประท้วงเน้อ ha ha   โดย: pu_chiangdao 9 ธันวาคม 2550 22:32:25 น.

มาอ่านนิทานจ๊ะ.... ไม่ได้เข้าบล๊อคซะหลายวันเหมือนกัน ชาวบ้านชาวช่องเขาก็หาว่าปลายแปรงหน้ามืด ไฟดับ แหม...จะเปลี่ยนบรรรยากาศกันมั่งก็ม่ายด้าย.... เตรียมตัวจะกลับตะกั่วป่า... หาซื้อของใช้ไปที่โน่นเพราะเอารถมาทั้งที ข้าวของที่โน่นจะแพงกว่าบ้านเรา 5-10 บาท อย่างผงซักฟอกนะ ที่นี่ 60 ที่โน่น 90 น้ำมันพืชตอนนี้แพงใช่ไหม บ้านเรา 42 ที่โน่น 48....ขนไป เพราะประหยัดไปได้เยอะ.... ค่าครองชีพที่โน่นค่อนข้างสูงกว่าภาคเหนือ ค่าแรงเขาก็แพงด้วย แค่รับจ้างตัดหญ้า น้ำมันเรา เคร่องเขายังวันละ 300 เลย มาเห็นที่นี่รับจ้างเกี่ยวข้าวทั้งวัน 150 มันต่างกันเยอะ บ้านเราก็คึกคักดีนะช่วงนี้....เดี๋ยวก็งานฤดูหนาวแล้วสิ กิจกรรมเยอะ ก็อย่าทิ้งการเรียนนะจ๊ะ...แล้วจะมาคุยด้วยใหม่นะจ๊ะ   โดย: ปลายแปรง 10 ธันวาคม 2550 10:23:03 น.

สวัสดีค่ะ ตอนนี้กลับมาถึงพะเยาเรียบร้อยโดยปลอดภัยค่ะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาทักทายค่ะ พี่แจม แค่พี่แจมเข้ามาดูก็ดีใจแล้ว หายไปตั้งนานแนะค่ะ ตอนนี้หายยุ้งแล้วหรือค่ะ พี่ดอกเสี้ยวขาว ไปฟังมาแล้วค่ะ เพลงเพราะดี ฟังตอนแรกๆนึกว่าเป็นเพลงเกาหลีเสียอีก ฟังไปฟังมาเป็นเพลงไทยนี้เอง เดี๋ยวจะชวนเพื่อนที่ชอบฟังเพลงเกาหลีมาฟังดูค่ะ คุณหยกสีชมพู ดีใจค่ะที่เข้ามาทักทาย แล้วเชิญอีกนะค่ะ คุณใต้ท้องฟ้า ขอบคุณค่ะ จะลองทำดูนะค่ะ ถ้าทำไม่ได้ก็ไปร่วมแสดงความรักในหลวงที่บ้านคุณก็แล้วกันค่ะ จะทำอะไรเพื่อพ่อหรือค่ะ คนแรกคือคุณพ่อ ถ้าเป็นทุกๆปีสองคนพี่น้องคงจะกอดท่าน หอมแก้มท่าน แล้วเอาของขวัญ(ขอตางแม่ไปซื้อ)ให้ท่าน และเป็นเด็กดีไม่เถียงท่าน 1 วัน 555 ส่วนวันอืนๆก็รักาน รักทุกวันเลย แต่ก็เถียงอยู่บ้าง หากเห็นว่าไม่เป็นอย่างที่เราคิด ส่วนปีนี้วันที่ 3 คุยกับแม่แม่ถามว่าลูกจะให้แม่ทำอะไรให้พ่อไหม เลยบอกไปว่า พี่จะทำเอง ส่วนแม่กับน้องจะทำอะไรก็ตามใจน้อง ยังไม่ได้โทรถามเลยวาตกลงแม่กับน้องทำอะไร พอวันที่ 4 โทรบอกพ่อว่าไม่ได้กลับบ้าน ไปงานกีฬาที่เชียงใหม่ วันที่ 5 ไม่โทรหาที่บ้านเลย วันที่ 7 พ่อโทรมาหา แสดงว่าพ่อคงจะได้รับการ์ดที่ส่งไปแล้ว ปีนี้ส่งการ์ดไปให้พ่อ บอกรักผ่านตัวหนังสือและไปรษณี ถ้าพูดถึงพ่อของแผ่นดิน จะต้องเริ่มต้นที่ตัวเราก่อน ตั้งใจว่าจะเป็นคนดี ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ไม่เบียดเบียนผู้อืน ไม่ทำให้ใครเดือจร้อน พี่นก ขอบคุณค่ะ ยินดีที่พี่ให้คำแนะนำน้องคนนี้เสมอมาค่ะ ที่บ้านพี่นกตอนนี้หนาวหรือยังค่ะ น้ายาย ตอนนี้กลับถึงพะเยาแล้ว สักวันหนึ่งหนูคงได้พบกับน้าจริงๆ คงไม่นานค่ะ รอให้หนูโตกว่านี้อีกหน่อยค่ะ ตอนนี้คุยกับน้าทางเน็ตก่อน ถ้าได้เจอน้าเมื่อไหร่หนูจะบอกว่าน้าตัวจริงกับที่หนูคิดเป็นอย่างไร แต่ยังไงหนูว่าน้าต้องเป็นคนดีแหละค่ะ ไม่งั้นคงจะไม่ทำเพื่อชาวบ้าน จะได้ถามน้าในสิ่งที่อยากรู้ด้วยค่ะ รู้สึกเสียดายและขอโทษน้ายายที่ไปตามนัดไม่ได้ คุณภูเชียงดาว ได้เจอค่ะ ก็เจอน้ายาทางตัวหนังสือไงค่ะ หนูเจอน้ายายตั้งนานแล้ว สักวันคงจะได้เจอน้ายายตัวจริงค่ะ ว่าแต่น้ายายจะชวนไปประท้วงจริงหรือค่ะ 555 พี่ปลายแปรง ไม่เปลี่ยนใจพาพี่นุเที่ยวงานฤดูหนาวก่อนหรือค่ะ ที่บ้านปลายฟ้ามีงานวัดหรือเปล่าค่ะ แล้วพี่นุของพี่ปลายแปลงเคยเที่ยวงานวัดหรือยังค่ะ ไหนๆก็มาเมืองเหนือ ไม่อยู่รอดูบรรยากาศงานวัดเมืองเหนือก่อนหรือค่ะ พี่จะกลับเมื่อไหร่ค่ะ ไม่เปลี่ยนใจแน่นะค่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะพี่   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 10 ธันวาคม 2550 18:25:41 น.

น้าเพิ่งมาถึงบ้านเหมือนกัน ไปบ้าน mahearnai (ใช้ภาษานี้เพราะภาษาไทยไม่ย่อมให้ผ่าน พวกนักศึกษาแม่มแม่โจ้มาสร้างฝาย และพวกน้าไปคุยกัน เพิ่งกลับมาถึงบ้านเดี๋ยวนี้เอง กินอิ่มแต่นอนเย็นที่บ้านน้าอิ๋ว คนที่น้าจะชวนไปรู้จักนั่นแหละ แต่ไม่ได้ไป เพราะเวลาของเบญไม่พอและที่พักกับที่นัดหมายไกลกันมาเอาไวโอกาสต่อไป วันที่ 21 ถ้าว่างก็มาได้นะ พะเยากับเชียงใหม่ไม่ไกล พวกน้าจะจัดเปิดตัวหนังสืออาหารบ้านฉัน เอาละง่วงและเพลียเป็นที่สุด ขอไปนอนละนะ สวัสดี คุณภูด้วย เมื่อคืนไม่รู้ใครคุยว่า คุณเขียนเรื่องหมู่แม่...ใน ได้น่าอ่านมาก เขาจึงจะเทียบเชิญงานของคุณมาใช้ในงาน และเป็นหนังสือรวมเล่มด้วย แล้วจะไปส่งรายละเอียดที่เมล ในวันพรุ่งนี้วันนี้ของนอน   โดย: แพรจารุ IP: 222.123.65.251 10 ธันวาคม 2550 20:21:58 น.