ปฐมนิเทศ เก็บตัวบ้านเอเอฟ(นิวยอร์จ) ก่อนเข้าบ้านโฮส

หลังจากผ่านด่านตรวจกระเหรี่ยงเข้าเมืองมาได้แล้ว ก็ต้องมองหาคนมารับอันนี้ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่เพราะเปิดประตูออกมาก็เจอป้ายของเอเจนซี่มารับเลย มีทุกเอเจนซี่เลยที่เดียว บอกลาเพื่อนๆต่างเอเจนที่บินมาพร้อมกัน ขึ้นรถของเอเจนซี่้เพื่อเข้าไปบ้านเอเอฟ ในรถมีแปดคนแต่ละนางเก่งๆภาษากันทั้งนั้นเพราะมันมาจากยุโรปกัน เยอรมัน ฝรั่งเศล สวีเดน เดนมาร์ก คุยกันตับแลบ กระเหรี่ยงหน้าลาวไม่สนเพราะเหนื่อยมาก ง่วงมากนอนเลย แต่ละนางยังวัยละออนสิบแปด สิบเก้าเท่านั้นเอง ตื่นเต้นดี๋ด้ากันใหญ่กะนิวยอร์จ มองดูนอกรถระหว่างทางก็ต้นไม้ร่มรื่นเยอะดี
       ประมาณเที่ยงเกือบบ่ายๆก็ถึงที่หมายเป็นมหาลัย เราจะต้องใช้ชีวิต เก็บตัวที่นี้เหมือนบ้านเอเอฟเลยทีเดียวสี่วัน สามคืน นอนห้องรวม เรามากลุ่มแรกๆได้ร่วมห้องกระนางละอ่อนจากเยอรมัน ละอ่อนตามประสาเด็กฝรั่ง ไม่ค่อยยุ่ง หรือคุยกันเท่าไหร่ บ่ายแก่ๆกลุ่มออแพร์จากที่ต่างๆก็เริ่มทยอยมากันจนครบ จากหลายประเทศหลักร้อยกันเลยทีเดียว แต่ขอบอกว่ามีเอเชียคือเราคนเดียวฮ่าๆๆ เอาสิเซ็ง คิดถึงบ้านจับใจ เย็นวันนั้นจำได้ว่าเหนื่อยและนอนอย่างเดียวไม่ไปกินข้าวหรือไรทั้งสิ้น
      สี่วันที่นี้รู้สึกเหงามากเพราะไม่ค่อยมีเพื่อน ภาษาก็ไม่ดี แต่โชคดีได้เพื่อนกลุ่มจากแม็กซิโกเป็นมิตรดีช่วยเหลือทุกอย่างไปไหนก็ไปด้วยกันแม้ภาษาเราจะง่อยเพื่อนก็พยายามเข้าใจฮ่าๆๆ
       ระหว่างสี่วัน ต้องเข้าเรียน อบรมณ์ เเละเรียนรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับกฏ หน้าที่ ของการเป็นออแพร์ และการใช้ชีวิตที่อเมริกา และทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันเพื่อนๆคนอื่น ประมาณกองประกวดนางงามก้ไม่ปาน
       วันสุดท้ายต่างคน ต่างแยกย้ายไปบ้านโฮส ตัวเราบ้านโฮสอยู่อิลลินอร์ยต้องไปต่อเครื่องบินอีกเป็นชั่วโมงๆ เข็ดกะการนั่งเครื่องเลยทีเดียว มีเพื่อนออแพร์ร่วมรัฐแปดคนเลยไม่ตื่นเท่าไหร่ เดินตามมันไปก็เจอทางออกเองแหละฮ่าๆๆเพราะมันเก่งกันทุกคน
        ถึงจุดหมายที่สนามบินรัฐที่โฮสอยู่ประช่วงบ่ายๆ แต่ละนางก็มีโฮสทะยอยมารับกันแบบแฮปปี้ มีดอกมงดอกไม้ ตอนรับกันเลยที่เดียว แล้วโฮสฉันอยู่ไหนงะๆๆๆ เพื่อนบอกลากันหมดแว้วด้วย สักพักโฮสก็โพล่มา โฮสแม่มารับ ไุถ่ถามสาระทุกข์สุขดิบกันพอหอมปากหอมคอ ก็ชวนกันกลับบ้าน จากสนมบินมาถึงบ้านก็ประมาณสักชั่วโมง ระหว่างทางโฮสก็แนะนำทาง สถานที่มาตลอดทาง ตื่นเต้นจะถึงบ้านแล้วไม่รู้จะเป็นยังงัยต่ออนาคตจะทำงานและอยู่กับครอบครัวที่ต่างพ่อต่างแม่ ต่างภาษาและวัฒนธรรมตามที่คาดหวังไว้มัย แต่ก็ไม่เคยลืมที่พ่อแม่สอน อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น เมื่อไหร่ท้อและคิดว่างานลำบากไม่สมกะที่เรียนมา แม่บอกลองกลับไปมองดูคนที่เค้าอยากมาแต่ไม่ได้มาสิ มองดูสิคนที่เค้าตากแดด ทำงานแลกเงินด้วยหยาดเหงื่อจริงๆ เราสบายกว่าเยอะ ชีวิตจะเป็นยังงัยในชีวิตแห่งความฝัน ตอนนี้ทำสำเร็จมาได้ครึ่งทาง..................โปรดติดตามตอนต่อไปคร้าเอิกๆๆๆ

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2555		3 comments
Last Update : 16 มีนาคม 2556 0:36:37 น.
Counter : 1138 Pageviews.
Share Tweet