ก็ในเมื่อชีวิตนี้มิยืนยาว
.........................................................
..............ชีวิตมนุษย์จะยืนยาวสักเท่าไหร่ .............ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวว่าเมื่อเราเดินออกไปจากเคหะสถาน สู่สถานที่แห่งใดในโลกกว้างจะพานพบกับอุปสรรค์หรืออันตรายใดๆในเส้นทาง .............ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวความไม่แน่นอนใดๆที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ทั้งในสิ่งที่ดีงามและเลวร้ายมากมายที่รออยู่ .............ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวว่าจะโหยหิว ไม่มีอาหารจะมายั้งชีพ ไม่มีที่จะซุกตัวหลับนอนเมื่อเดินไกลออกไปเรื่อยๆจากเคหะสถานที่อบอุ่นอันคุ้นเคย ..............ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวที่จะเผชิญกับคนแปลกหน้า ทั้งที่เป็นมิตรและไม่เป็นมิตรในเส้นทางที่ก้าวเดินผ่าน .............ทำไมเล่าจะต้องขบคิดเสียเวลาให้เนินนานที่จะออกไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆในโลกกว้างที่เรายังไม่ได้สัมผัสและเรียนรู้ .............ทำไมเล่าจะต้องเกิดคำถามตั้งมากมายทั้งที่ยังไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อเราก้าวออกไปข้างหน้า .............ทำไมเล่าจึงไม่มีความกล้าเพียงพอที่จะเดินไปสู่เส้นทางที่เรายังไม่รู้ สู่ความแปลกใหม่ที่ยังมองไม่เห็น
...........ชีวิตมนุษย์จะยืนยาวสักเท่าไหร่ ...........หากไม่เดินออกไปหรือจะเข้าใจโลกกว้าง ..........หากไม่เดินออกไปหรือจะมองเห็นในสิ่งที่ยังไม่เคยมองเห็น ...........หากไม่เดินออกไปหรือจะรับรู้ในความแตกต่างที่มีอยู่มากมายในโลก ............หากไม่เดินออกไปหรือจะเรียนรู้สุขทุกข์ที่ไม่เคยได้เผชิญ
...........ชีวิตมนุษย์จะยืนยาวสักเท่าไหร่ ...........จะรออีกนานเท่าใดจึงจะเริ่มออกเดินทาง
เกรียงไกร หัวบุญศาล ๐๐.๔๙ นาฬิกา ๒๗ มิถุนายน ๒๕๔๙
Create Date : 28 มิถุนายน 2549 |
|
4 comments |
Last Update : 5 กรกฎาคม 2549 14:54:26 น. |
Counter : 1811 Pageviews. |
|
|
|
มาหาด้วยความคิดถึงค่ะ
สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นไข้หวัด...ก็หนักพอสมควร...ช่วงนี้เชื้อไข้หวัดค่อนข้างแรงนะคะ...ขนาดบำรุงทั้งอาหารทั้งยาแบบครบสูตรยังไม่หายดีเท่าที่ควรเลยค่ะ...อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ก็เข้าใจว่าชีวิตนี้มิยืนยาวก็เลยเพียรศึกษาธรรมและดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทค่ะ...
คุณเกรียงไกรคงจะสบายดีนะคะ....
ยิ้มหวานๆ สุขสันต์วันเกิดค่ะ...