วันเวลาที่สูญเสีย เธอ คนหนึ่งไป               คนที่จริงใจ เคยบอกฉัน ว่าคิดถึง

คนที่มีใจที่เคย ลึกซึ้ง                                  ถึงวันหนึ่งเธอจากไปโดยไม่ลา

ไม่รู้ว่าเธอจากไปไกลจากโลกนี้                      สิ่งหนึ่งที่มีคงอยู่ ที่เห็นยังติดตา

ภาพเธอร่าเริงแจ่มใสสู้ชีวิตเรื่อยมา                 อยู่บนหน้าเฟสบุ๊คส์ที่เธอลงเอาไว้

เธอเข้มแข็งไม่เคยอ่อนแรงสู้ชีวิต                แต่เหมือนฟ้าลิขิตให้เธอต้องจากไป

ข่าวคราวขาดหายเมื่อวันเธอจากไกล           จนไม่อาจจะเจอเธอแล้วชั่วนิรันดร์

สองตุลาคมสองห้าห้าเจ็ด                      น้ำตาร่วงเล็ด รินไหล ไม่อาจกลั้น

เมื่อฉันรู้ข่าวสองเดือนกว่าจากวันนั้น      ขอให้เธอขึ้นสวรรค์เป็นนางฟ้าในใจฉันตลอดไป

---------------------------------------

แด่...น้องเมย์หญิงสาวที่จากไปด้วยโรคภูมิแพ้ ในวัย๒๓ปี หญิงสาวผู้ร่าเริงและสดใสเสมอจวบจนวันสุดท้ายมาเยือน ทำได้เพียงใส่ชุดรับปริญญาประดับไว้ที่หน้าโลงศพ

เขียนเป็นท่วงทำนองของเพลง พยายามจะใส่คอร์ดกีต้าร์เพื่อจะร้องให้เป็นเพลง เป็นเพลงที่เขียนขึ้นหลังจากรู้ข่าว ณ เวลานั้น แม้จะยังไม่ดีพอ แต่ก็จะไม่ขอแก้ไข เพราะเป็นสิ่งที่เขียนออกมาจากใจ 

ด้วยอาลัย

เกรียงไกรหัวฯ

๒๑ธันวาคม ๒๕๕๗