วิวาทะว่าด้วยชู้

๑

“คุณเคยมีชู้ไหม”
“เคย ตอนนี้เขาเรียกว่ากิ๊ก ซึ่งดูมันจะลดความรู้สึกที่แย่ลงไปมาก”
“กิ๊กที่คุณพูดมันมีหลายระดับนี่ ไม่จำต้องเปลื้องตัวกันก็ได้ กิ๊กในความหมายของวัยรุ่นอาจจะหมายถึงการสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งในขั้นหรือระดับของการเป็นชู้ แต่ความหมายของกิ๊กให้ความหมายของคนที่ยังคงเป็นอิสระต่อกัน แม้ว่าจะเป็นคนรักกัน แต่ชู้มันหมายถึงคนที่เป็นสามีภรรยากันแล้ว แต่ยังคงมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับอีกคน เรื่องอย่างนั้น มันเป็นระดับที่เลวร้ายที่สุด แต่คุณยังทำ”
“อือ”
“คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง ในการกระทำนี้”
“เฉยๆ”
“คุณไม่รู้สึกถึงความผิดในทางศีลธรรมอันดีงาม”
“รู้สึก”
“แล้วทำไมคุณถึงทำ”
“ผมก็ไม่คิดที่จะทำ และไม่คาดคิดที่จะทำมาก่อน”
“แล้วทำไมคุณจึงทำ”
“แล้วทำไมคุณไม่ทำ”
“คุณย้อนผมอย่างไม่มีเหตุผล คุณนี่เลวสุดๆเลย ทำเรื่องเลวแล้วยังย้อนถามอย่างเล่นลิ้น”
“คุณก็เลวสุดๆเช่นกัน”
“เลวอย่างไร”
“คุณถามในเรื่องที่ไม่มีศีลธรรม”
“แต่คุณทำในสิ่งที่ไม่มีศีลธรรม”
“คุณก็ถามในสิ่งที่ไม่มีศีลธรรม”
“คุณ”
“คุณ”


๒

“บางทีความเลวกับความดีต่างกันแค่เส้นแบ่งอันบางๆคุณว่าจริงไหม”
“อยู่ที่คุณจะคิด”
“แล้วคุณละ”
“ไม่ขอตอบ”
“คุณนี่เลวจริงๆ”
“ความเลวอยู่ที่คุณจะเอาอะไรมาเป็นเกณฑ์หรือบรรทัดฐาน”
“ยังเล่นลิ้นอีก”
“ผมพูดตามความคิดของผม”
“คุณเลี่ยงบาลีอยู่ร่ำไป”
“คุณก็เอากฎเกณฑ์ในสังคมที่ทุกคนคิดว่าอย่างนี้มันเลวหรือไม่เลว ซึ่งคุณก็เห็นด้วยกับกฎเกณฑ์ที่สังคมต่างยอมรับว่ามันควรจะเป็นเช่นนั้นและไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นอยู่ร่ำไป จนมันกลายเป็นสิ่งที่ฝังหัวและกลายเป็นข้อปฏิบัติทางสังคมอยู่ร่ำไป”
“คุณนี่เลวอย่างร้ายกาจ ทำผิดแล้วยังไม่ยอมรับ”
“คุณก็เป็นคนดีอย่างชั่วร้าย”
“คุณพูดและศรัทธาในสิ่งที่เลวทรามอย่างนั้น ยังยอกย้อนถ้อยคำโวหารเพื่อลบล้างอย่างไม่รู้สึกละอาย”
“หากคุณเป็นคนดีทำไมต้องถามด้วยคำถามที่ชั่วร้ายอย่างนี้ ในใจคุณเองก็อาจมีความคิดที่ชั่วร้ายหลายอย่างที่คุณยังไม่ได้ทำและบางเรื่องราวคุณก็อาจเคยกระทำมาแล้ว หรือคุณยังไม่เคยทำความเลวมาก่อนเลยในชีวิต”
“มันคนละอย่างกับการเป็นชู้”
“หรือมันไม่เลวร้าย หรือคุณไม่เคยทำความชั่วมาก่อน หากเป็นเช่นนั้นผมจะศรัทธาคุณอย่างสุดจิตสุดใจยิ่งกว่าศาสดาที่ผมนับถือ”
“คุณชอบพูดบ่ายเบี่ยง”
“คุณก็ตอบไม่ได้”
“คุณ”
“คุณ”

๓

“คุณหาข้ออ้างอยู่เรื่อยๆ”
“คุณก็หากฎเกณฑ์อยู่ร่ำไป”
“คุณกำลังบ้า”
“คุณก็กำลังปฏิเสธ”
“ปฏิเสธอะไร”
“ความจริง”
“ความจริงอะไร”
“ของโลก”
“ยังไง”
“ที่คุณถามผมตั้งแต่ต้นเป็นแค่กรณีหนึ่ง”
“เรื่องการมีชู้”
“แล้วแต่คุณจะคิด”
“คุณนี่ยิ่งพูดยิ่งสะท้อนความเลวได้หมดจด”
“คุณยิ่งพูดยิ่งสะท้อนความดีอย่างชั่วร้าย ผมหมายถึงว่าหากคุณเป็นคนดีอย่างที่คุณคิดว่าคุณเป็น ผมขอย้ำว่าอย่างที่คุณคิดว่าคุณเป็น”
“คุณกำลังบ้า”
“คุณก็บ้า”
“คุณจะกล่าวหาผมบ้าได้อย่างไร ความคิดของคุณนั่นแหละบ้า”
“คุณก็บ้า”
“บ้ายังไง”
“ทุ่มเถียงเรื่องไม่ก็ให้เกิดประโยชน์”
“คุณชอบเฉไฉ เพื่อลบล้างความผิดของคุณ”
“ขอให้ความผิดเป็นของผมคนเดียว ต่อให้นรกมีจริง และลงทัณฑ์ผมอย่างสาหัสสากรรจ์เพียงใดผมก็จะยอมรับ เพราผมยอมรับในการกระทำของผม แต่ผมย่อมมีเหตุผลของผม ผมไม่ได้ชั่วร้ายถึงที่สุดอย่างคุณคิด และผมก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าผมไม่ชั่วร้าย เพราะสิ่งที่ผมทำลงไป เพราะถูกกดดันจากการกระทำที่ผมก็ยอมรับไม่ได้ คุณน่าจะรู้นะ เรื่องบางเรื่องเป็นสิทธิส่วนบุคคลที่คนอื่น ซึ่งไม่อาจก้าวล่วงได้ หากเขาผิดตามกฎหมาย กฎหมายก็จะลงโทษเขาเอง หากเขาผิดทางศีลธรรม กฎของศีลธรรมก็จะลงโทษเขาเอง คนที่ก้าวล่วงเรื่องส่วนตัวของคนอื่นก็มีความเลวไปต่างกัน อยู่ที่ว่าจะยอมรับหรือไม่เท่านั้น และคุณเองก็ไม่ใช่พระเจ้า ไม่ใช่ผู้ที่ควบคุมความคิดหรือวิญญาณของใคร หรือเป็นผู้คุมกฎที่จะมาไล่บี้เอาความผิดจากผม แต่ก็ช่างเถอะ ผมไม่ถือสาอะไรหรอก ผมถือว่า ผมทำอะไรก็ยอมรับในสิ่งนั้น ไม่เหมือนบางคนที่ทำอะไรผิดแล้วกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง แต่ความผิดของคนอื่นกลับรู้กระจ่างชัดยิ่ง ในสังคมนี้บุคคลประเภทนี้มีมากมายนัก เหมือนกับสุภาสิตที่กล่าวไว้ว่า ความผิดของตัวเองเท่าเม็ดงา แต่ความผิดของคนอื่นเท่าขุนเขา ในโลกนี้ ในสังคมนี้ก็น่าจะมีคนประเภทนี้อยู่มากมายนัก”
“คุณกำลังออกนอกเรื่อง”
“คุณก็ไม่ยอมรับความจริง ไม่มีใครไม่ทำความผิด แต่คนที่ทำความผิดแล้วยอมรับว่าตัวเองมีความผิด ในโลกนี้มีไม่มากนัก สิ่งที่ผมทำผิด ผมก็ยอมรับอย่างไม่บ่ายเบี่ยง คุณก็ได้ประณามผมอย่างถึงที่สุดของอารมณ์คุณแล้ว คุณยังจะเอาชนะผมด้วยวิวาทะเพื่ออะไร”
“เพื่อให้คุณยอมรับความจริง ยอมรับว่าคุณทำในสิ่งที่สังคมไม่ยอมรับ”
“ผมยอมรับความจริงแล้วไง”
“แต่คุณก็ยังไม่สำนึก”
“สำนึกอย่างไร”
“ยอมรับว่าการเป็นชู้มันเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย”
“ผมก็ยอมรับแล้วไงว่าผมยอมรับความผิดในสิ่งที่ผมทำ”
“แต่สีหน้าของคุณยังคงเรียบเฉย เหมือนไม่สำนึกในความผิดชอบชั่วดี”
“คุณจะให้ผมร้องไห้ฟูมฟายว่าผมผิดไปแล้ว ผมเป็นชู้กับคนที่เคยรักกันมาก่อน ผมร้องไห้ฟูมฟายไปแล้วมันจะทำให้ผมบริสุทธิ์เหมือนเดิมหรือเปล่า ผมร้องไห้ฟูมฟายแล้วพระเจ้า หรือศาสดาที่ศักดิ์สิทธิ์ที่คุณหรือผมนับถืออยู่จะยอมให้อภัยอย่างนั้นหรือ หากเป็นเช่นนั้นผมคงจะร้องไห้ฟูมฟายไปนานแล้ว ไม่ต้องให้คุณมาดูถูกเหยียดหยามผมหรอก”
“อ้อ”
“คุณโง่เขลาหรือคนขี้ฉ้อกันแน่”
“อะไร คุณละลานผมเรื่องอะไร คุณเป็นคนเลวอยู่แล้ว คุณยังมีหน้ามาพูดถากถางคนอื่นเขาอีก”
“ผมก็ยอมรับหมดทุอย่างแล้วไง”
“ก็ดีแล้วนี่”
“ผมเคยถามคุณเรื่องความผิดของคุณไหม”
“เออ”
“ผมเคยถามถึงความผิดหรือความเลวของคุณไหม”
“ผมไม่ใช่คนเลว”
“ในชีวิตคุณไม่เคยทำความเลวหรือทำความผิดมาก่อนเลยหรือ”
“เออ”
“ผมเคยถามและรุกไล่เรื่องความผิดของคุณบ้างหรือเปล่า”
“ไม่เคย”
“แล้วคุณจะมารุกไล่เรื่องความผิดของผมเพื่ออะไร ในเมื่อผมยอมรับว่าผมผิด”
“ก็เพื่อให้คุณสำนึก”
“ผมสำนึกในความผิดของตัวเองเสมอ แต่ผมไม่สามารถย้อนกลับไปลบภาพของอดีตที่เคยทำผิดได้แต่คุณหละ ผมขอถามคุณอีกครั้งว่า คุณไม่เคยทำผิดเลยใช่ไหม”
“เออ”
“คุณเคยยอมรับในความผิดพลาดของตัวเองบ้างไหม”
“เออ”
“แต่ผมไม่แปลกใจหรอก”
“ทำไม”
“เพราะนี่คือความจริงของผู้คน”


เกรียงไกร หัวบุญศาล
๐๓.๐๓ นาฬิกา ๒๙ ตุลาคม ๒๕๔๙

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2549		9 comments
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2549 19:41:45 น.
Counter : 1511 Pageviews.
Share Tweet