เชียงใหม่แห่งความฝัน
ผมแทบจะจำไม่ได้แล้วว่า ผมไม่ได้ไปเชียงใหม่กี่ปีแล้ว ทั้งที่ในความรู้สึกและทั้งในห้วงคำนึงของผมนั้น เชียงใหม่ คือ ดินแดนแห่งความฝันของผมเสมอมา ก่อนนี้ ในช่วงเวลาหนึ่งที่ผ่านมา ผมไปเยือนเชียงใหม่ทุกปี พ่อผู้ให้กำเนิดของผมและจากผมไปตั้งแต่ผมยังวัยเยาว์, เคยฝันที่จะไปเยือนเชียงใหม่ พ่อเคยบอกผมว่า เชียงใหม่เป็นเมืองที่งดงามทั้งธรรมชาติ ทั้งชีวิตและวิถีวัฒนธรรมที่งดงามของคนเชียงใหม่หรือคนเมือง พ่อฝันอยากจะไปเชียงใหม่ แต่จนแล้วจนเล่า พ่อก็ไม่เคยได้ไป แม้แต่ช่วงวัยหนุ่มของพ่อก็ยังไม่มีโอกาสได้ไป เพราะการเดินทางข้ามจังหวัด ย่อมหมายถึงค่าใช้จ่าย ลูกของชาวนาเช่นพ่อ และต่อมาพ่อก็เป็นชาวนา(และผมก็เป็นลูกชาวนาและเคยทำนา)ที่ไม่ได้มีรายได้อะไรมากมาย ย่อมไม่มีโอกาสอย่างแน่นอน แม้ว่าค่าใช้จ่ายไม่มากนักก็ตาม แต่ก็มากสำหรับชาวนาเช่นพ่อผู้ไม่เคยออกไปไกลจากบ้านเกิด และที่สำคัญ พ่อไม่ได้มีจุดหมายปลายทางที่จะไปที่นั่น...ที่เชียงใหม่...พ่อมีเพียงความฝันเท่านั้น พ่อรับรู้ทุกสิ่งจากการอ่าน ส่วนหนึ่งที่พ่อไม่มีโอกาสไปเชียงใหม่ได้ อาจจะเพราะไม่มีแรงจูงใจเพียงพ่อที่จะทำให้พ่อไป พ่ออาจจะรับรู้จากการอ่านและจินตนาการไป ดั้งนั้น แม้พ่ออยากจะไปเชียงใหม่ แต่ก็ไม่อาจจะไปได้ พ่อทำได้แค่อ่านหนังสือ รับรู้จากการอ่านหนังสือ ซึมซับจากการอ่านหนังสือ พ่อจบแค่ ป.๔ แต่พ่อก็ชอบอ่านหนังสือ หลายจังหวัดที่พ่อมักจะเล่าให้ผมฟังก็มาจากการอ่านหนังสือของพ่อ หนังสือหลักของพ่อที่อ่านก็คือหนังสือพิมพ์ (พ่อจะซื้อหนังสือพิมพ์ในขณะที่เข้าตัวจังหวัดหรือตอนที่แม่เข้าไปขายสินค้าเกษตรที่ตัวจังหวัด พ่อจะให้แม่ซื้อ...และผมก็จะอ่านด้วยในขณะที่ผมอ่านหนังสือได้แล้วในขณะเรียนชั้นประถมศึกษา แต่ผมมักจะอ่านในใจและแอบอ่านโดยไม่ให้ใครรู้ กลัวแม่จะดุว่าไม่สนใจหนังสือเรียน แต่อ่านหนังสืออื่น) ส่วนหนังสืออื่นๆที่พ่ออ่าน พ่อมักจะยืมลูกชายคนโตของป้า (ซึ่งลูกชายคนโตของป้าเป็นคนชอบอ่านหนังสือและเคยเขียนเรื่องสั้นลงนิตยสารต่างโดยเฉพาะนิตยสารฟ้าเมืองไทย...แต่ขณะนั้นผมไม่เคยรู้ว่าพี่ชายเขียนหนังสือ และตอนนั้นผมก็ยังไม่เคยรู้ว่าการเขียนหนังสือคืออะไร) แต่ หลายสิ่งหลายอย่างที่พ่อเหล่าให้ผมฟัง พ่อเล่าให้ผมเห็นภาพราวกับว่าพ่อเคยไปมาแล้ว แต่หลายแห่งที่พ่อเคยเล่าให้ฟัง แล้วผมได้ไปสัึมผัสก็ด้วยตัวเอง ก็ไม่แตกต่างจากจินตนาการที่พ่อเคยเล่าให้ผมฟังมากนัก ต่างเพียงแค่กาลเวลาที่เปลี่ยนไปเท่านั้น ครั้งหนึ่ง พ่อไปต่างจังหวัด แล้วกลับมาบอกว่า พ่อบอกว่า ไปเชียงใหม่ แม่คาดคั้นว่า ไปเชียงใหม่จริงหรือ พ่อก็ยิ้มๆ แล้วบอกว่า ไปที่ศรีเชียงใหม่ แม่จึงบอกว่า นึกว่าไปจริงๆ สมัยที่ผมยังเป็นเด็ก หากใครที่สามารถข้ามจังหวัด หรือไปได้หลายจังหวัด ย่อมเป็นคนที่น่านับถือ เพราะในหมู่บ้าน น้อยคนนักที่จะไปต่างจังหวัด ทุกคนจะอยู่แต่นาและไร่ ดังนั้น เชียงใหม่ จึงอยู่ในความฝันของผมเสมอมา อาจจะเป็นไปได้ว่า เป็นความฝันของพ่อที่ฝันไว้ตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ทว่า ขณะที่พ่อพูดถึงเชียงใหม่ แม่ก็พูดกับผมว่า ชาวเหนือเบื่อรัก ผมไม่เข้าใจความหมายของแม่ จึงถามแม่ไปว่า หมายถึงอะไร แม่ตอบผมว่า สาวเหนือจะรักไม่นาน ผมก็ยังไม่เข้าใจ แต่เข้าใจว่า สาวเหนือเบื่อรักในความหมายของแม่ก็คือ สาวเหนือจะรักใครไม่นาน ซึ่งจริงๆ แล้วก็อาจจะเป็นแค่สำนวนที่พูดให้คล้องจองกันให้ดูไพเราะไปอย่างนั้น แต่คำนั้นก็ยังฝังใจ และเป็นคำถามที่ผมอยากจะรู้คำตอบว่าเป็นอย่างที่แม่พูดหรือเปล่า เพราะ ผมค้านเสมอมา ถึงแม้เวลาที่ผ่านมา และถึงทุกวันนี้ สาวเหนือเบื่อรักจริงหรือเปล่า ผมก็ยังตอบไม่ได้ แม้ว่าที่ผ่ามาผมจะมีสาวเหนือขาวๆหน้าใสที่รู้ใจกันมาก่อนก็ตาม แต่ความงดงามของเชียงใหม่ ก็ยังคงงดงามอยู่เสมอไม่ว่าจะวัฒนธรรมมหรือคน และผมก็พบว่า สิ่งที่พ่อเคยฝันนั้นมีอยู่จริง เพียงแต่ต้องค้นให้พบคนที่เป็นคนเมืองจริงๆ ผมเคยพบแล้ว แม้ในวันเวลาที่แสนสั้น แต่ก็ไม่อาจจะบอกพ่อได้ว่า สิ่งที่พ่ออยากค้นหา ผมได้ค้นพบแล้ว และมีอยู่จริง แต่ทุกสิ่งก็จะกลายเป็นอดีต เช่นเดียวกับความฝันของพ่อ ปีนี้ เป็นปีแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมาที่ผมจะได้ไปเชียงใหม่ ตอนแรกก็ไม่คิดจะไป แต่น้องที่ร่วมงานกับผมซึ่งเป็นคนเชียงใหม่รุกเร้าให้ไป ถึงกับพาไปซื้อตั๋วล่วงหน้าไว้ให้ จึงจำเป็นต้องไปเชียงใหม่อีกครั้ง เพื่อนของน้องอีกหลายคนยดูเหมือนจะรอให้ไปเช่นกัน เพราะไม่ได้พบกันแสนนาน ผมคงจะเห็นเชียงใหม่ที่แตกต่างไป จากการไปเชียงใหม่ในครั้งนี้ แต่การไปต้อนรับปีใหม่ที่เชียงใหม่ ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกของผม
Create Date : 25 ธันวาคม 2555 |
Last Update : 25 ธันวาคม 2555 23:38:28 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1176 Pageviews. |
|
|
สุขกายใจ ไร้โรคภัยนะคะ
เชียงใหม่อากาศดี น่าอยู่ค่ะ อาหารก็ราคาถูก