ปกสวยซะ

รีวิวน่าอ่านมากค่ะ

ขอบคุณค่ะที่แนะนำ คงต้องหามาอ่านซะแล้ว เพราะชอบแนวย้อนยุคแบบนี้ นิยายแนวนี้เคยอ่านเรื่อง แต่ปางบรรพ์ ของคุณบุญวรรณณี มาแล้ว ชอบมาก ติดใจในภาษาเหนือและวัฒนธรรมยุคโบราณของชาวเหนือมาก ตอนนี้ก็รอผลงานของคุณบุญวรรณีอยู่ค่ะ คงต้องไปหา กลิ่นกาสะล
องมาอ่านก่อนแล้ว เป็นนักเขียนโครงการของคุณทมยันตีเหมือนกันคงไม่ผิดหวังแน่นอน

อ่านไปก็สงสัยไปว่าดอกมันหน้าตายังไง
พอเห็นรูปล่างก็คุ้น ๆ ค่ะ
รู้สึกที่บ้านจะปลูกค่ะ (ต้นสูง ๆ กิ่งไม่หนาใช่ไหม?)
เราเรียกเอาเองว่าดอกปีบ (ซึ่งก็ไม่รู้จักหน้าตาเหมือนกัน เรียกมั่วอ่ะ )
... สงสัยต้องไปหาหนังสือดอกไม้มาเสริมความรู้รอบตัวเสียหน่อยแล้ว

ขอบคุณที่แนะนำหนังสือค่ะ อยากได้คนรีวิวหนังสือค่ายนี้มากเลย เพราะราคาแพงกว่าปกติ กลัวซื้อมาแล้วไม่สนุก

เราเคยอ่านสองเรื่องแรก แล้ว แป้งร่ำสารภี และ หมอกพรางดาว สนุกดี เล่มนี้ยังไม่ได้อ่าน เดี๋ยวจาไปซื้อ แล้ววว หุ ๆๆ

เจ้าของบ้านรีวิวหนังสือเล่มนี้ จนคนเขียนเองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปหลายวัน อันที่จริงผมก็ทำบล็อกมาร่วมปี แต่มิได้เข้ามาจัดการอะไรเลย อิอิ ตอนนี้ก็เลยมาอัพเดทเสียหน่อย เพื่อนๆ แวะเข้าไปเดินเล่นได้นะครับ

ผมมีความเป็นมาเล็กๆ น้อยๆ ของกลิ่นกาสะลองมาฝากครับ ส่วนใครที่อ่านแล้ว ยินดีรับทุกคำติชมครับ

อ่านแล้วสนุกมากๆค่ะ
ทั้งลุ้นและก็ตื่นเต้นทุกๆตอน

เนียรปาตีเป็นผูชายเหรอ.............ไม่น่าเชื่อ

สนุกมากที่สุดเลย รับรองคุ้มค่าเงินแน่ๆ อ่านแล้ววางไม่ลงเลยจริงๆ เก็บไปฝันถึงทุกคืน เหมือนว่าเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องเลย (ไม่ได้เว่อร์นะ) คนเขียนเขาเขียนได้ดีจริง ๆ สามารถจินตนาการ ได้ ถึงบ้านเรียนยุคนั้น ลำน้ำปิง (ทั้งที่ไม่เคยเห็น) เขาสามารถทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับงานของเขาได้ดีจริงๆ

เป็นแฟนเนียรปาตีค่ะ มีหนังสือเก็บทุกเรื่องด้วย เรื่องนี้สนุกมาก น่าจะทำเป็นละคร คงจะสนุกน่าดู

คุณวิรงรอง- เนียรปาตีเป็นผู้ชายหน้าละอ่อนครับ
คุณอุ้มสี คุณพุศน้ำบุษย์- ลองหาอ่านดูนะครับ
คุณนิ่ม - เล่มนี้ต่างไปจากสองเล่มแรกครับ
คุณมนตรา - หวังว่าอ่านแล้วจะชอบนะครับ
คุณอัศเจรีย์ คุณมิรันตี คุณฟางฝ้าย - ขอบพระคุณที่ติดตามผลงานครับ และหวังว่าจะได้สร้างความประทับใจอีกในเล่มต่อๆ ไปครับ

ขอบคุณ...เจ้าของบ้านครับ

ได้อ่านแป้งร่ำสารภีไปแล้ว ชอบมาก เรียบง่ายแต่ละเมียดละไม ชอบตัวละครธนาวุฒิน่ารักมากๆ ไม่น่าตายเลย อยากให้คุณเนียรปาตีเขียนเรื่องใหม่ให้พระเอกน่ารักแบบเฮี้ยวๆ อย่างนี้อีกค่ะ แต่เอาไม่ตายแล้วนะคะ แล้วคุณเนียนปาตีนี่มีนามปากกาอื่นอีกมั๊ยคะ จะรอติดตามผลงานค่ะ

คุณพิงค์กี้...ดีใจครับที่ชอบผลงาน โดยเฉพาะเรื่องแป้งร่ำสารภี เพราะถือว่าเป็นเรื่องแรกที่ผู้เขียนยังไม่มีประสบการณ์อะไรมากมายเลยครับ สำหรับตัวละคร "ธนาวุฒิ" มีหลายคนชื่นชอบ และมีความคิดเห็นเช่นเดียวกับคุณพิงค์กี้ ตอนนี้ เนียรปาตีมีผลงานทั้งหมด 4 เรื่อง ลองหาอ่านดูนะครับ เผื่อจะชอบพระเอกคนอื่นๆ อีก

อ้อ...เนียรปาตี มีนามปากกาเดียวครับผม

ยินดีที่ได้รู้จักคนอ่านเพิ่มขึ้นอีกคนครับ ถ้ามีโอกาสได้ไปงานสัปดาห์หนังสือ แวะที่บูธของ ณ บ้านวรรณกรรม อาจมีโอกาสได้เจอกัน ถามหาทักทายกันได้ครับ

ขอบคุณค่ะคุณเนียรปาตี พอดีเพิ่งมีโอกาสได้อ่านแป้งร่ำฯ จบเมื่อไม่กี่วันนี่เอง (ทั้งๆ ที่ซื้อมานานแล้ว ) พออ่านจบก็รู้สึกว่าน่าจะหยิบมาอ่านตั้งนานแล้ว ตอนนี้ก็คงต้องไปหาผลงานเล่มอื่นของคุณเนียรปาตีมาอ่านบ้างแล้วล่ะค่ะ อืม สงสัยจังว่าชื่อเนียนปาตีมีความหมายมั๊ยคะ

แล้วคุณเนียรปาตีมีเวปไซค์มั๊ยคะ คนอ่านที่ชื่นชอบผลงานจะได้เข้ามาอัพเดตหรือแวะทักทายบ้างน่ะค่ะ


เอ แล้วคุณเนียรปาตีไปงานสัปดาห์หนังสือวันไหนคะ เผื่อจะได้เอาหนังสือให้เซ็นบ้างค่ะ ขอบคุณนะคะ

คุณพิงค์กี้...

ตอนนี้มีผลงานอยู่ 4 เรื่องครับ - แป้งร่ำสารภี - หมอกพรางดาว - กลิ่นกาสะลอง - ฝากรักไว้ที่ปรายฝน

นามปากกา "เนียรปาตี" ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าแปลว่าอะไร แต่ชื่อนี้ เป็นชื่อเพลงเก่าสมัยอยุธยา (ผู้เขียนก็ยังไม่เคยได้ยินเหมือนกัน) พบโดยบังเอิญขอนอ่านข้อมูลเรื่องดนตรีไทยน่ะครับ

สำหรับเวบไซต์ก็มี bloggang นี่แหละครับ ทำไว้แรกๆ ที่เขานิยมกัน แต่ไม่ค่อยได้ปัดฝุ่นเลย เพราะตกแต่งอะไรไม่ค่อยเป็น จึงเหมือนห้องร้างมากกว่า (เก่าได้อีก) แต่แวะไปคุยกันได้ครับ เผื่อผมจะมีวินัยในการดูแลห้องบ้าง อิอิ
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=jom-yuth-niar

ส่วนงานสัปดาห์หนังสือ ถ้าทราบเวลาของตัวเองแล้วจะบอกอีกทีนะครับ หวังว่าเวลาจะตรงกัน จะได้ทักทายพูดคุยครับ

หวัดดีค่ะคุณเนียรปาตี

พอดีวันนี้แวะไปร้าน B2S ที่เซ็นทรับปิ่นเกล้ามา เลยซื้อฝากรักไว้ที่ปรายฝนมาแล้วค่ะ เห็นเรื่องกลิ่นกาสะลองก็มีขายอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ต้องแอบหาเวลาไปอ่านปรายฝนฯ ก่อนนะคะ

คุณพิงค์กี้...
อ่านจบแล้ว...เป็นอย่างไรบ้าง ชอบไม่ชอบตรงไหน เอามาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ จะได้เอาไปปรับปรุงในเรื่องต่อๆ ไป

คุณเนียรปาตีคะ

เข้าไปเยี่ยมบ้านร้างของคุณมาแล้วค่ะ จะทักทายกันซักหน่อย แต่รู้สึกว่าblog ของคุณจะโพสต์ได้เฉพาะสมาชิก ก็เลยมารบกวนบ้านคุณเมฆชราอีกแล้วค่ะ

เรื่องฝากรักฯ ตอนนี้เพิ่งเริ่มอ่านเมื่อคืนเองค่ะ ก็ว่าจะค่อยๆ อ่านไปเรื่อยๆ น่ะค่ะ เพราะบางครั้งรีบอ่านแล้วรู้สึกว่าทำเนื้อหาผู้เขียนตกๆ หล่นๆ อย่างเรื่องแป้งร่ำฯ ก็ว่าถ้าว่างอาจจะอ่านใหม่ เพราะตอนอ่านมันสนุก ก็อยากรีบอ่านให้รู้ตอนจบ แต่พออ่านจบก็สงสัยว่าเหตุการณ์ในเรื่องมันเกิดขึ้นประมาณปีพ.ศไหน เหมือนเราได้ย้อนกลับไปสู่วิถีชีวิตแบบเรียบง่ายแต่สวยงาม ละเอียดละออ วัฒนธรรมที่คนปัจจุบันไม่รู้จัก ก็คงต้องบอกว่าไม่อยากเชื่อว่าเป็นผลงานเล่มแรกจริงๆ ค่ะ

เอ่อ!ไม่ทราบว่าคุณเนียรปาตีสะดวกให้ email มั๊ยคะ เกรงใจเจ้าของบ้านนี้น่ะค่ะ แต่ถ้าไม่สะดวกไม่ต้องเกรงใจนะคะ

คุณพิงค์กี้

ตอนนี้เข้าไปเดินเล่นในบ้านผมได้แล้วนะครับ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่ค่อยมีใครเข้ามาโพส ที่แท้มันล็อกไว้จริงๆ ด้วยล่ะ...อิอิอิ...เจ้าตัวยังไม่รู้เลยว่าล็อก แต่ตอนนี้สามารถใช้งานได้ตามปกติแล้วครับ

ไม่รู้ยังไงไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน อ่านกลิ่นกาสะลอง 2 รอบแล้ว (รอบที่ 3 ยังไม่จบ) ร้องไห้ทุกทีเลย ตอนที่กาสะลองถูกพ่อจับขังไว้ แล้วตายไปโดยปราศจากอ้อมกอดของคนที่รัก สงสารกาสะลอง อยากมีใครสักคน รักเราได้มากเท่ากับครึ่งหนึ่งที่หมอทรัพย์รัก กาสะลองก็ยังดี อ่านแล้ว รู้สึกอยากไปเชียงใหม่ อยากไปดูสะพานนวรัฐ อยากไปวัดเกตุ ยังไปกาดสันป่าข่อย อยากไปทุกที่ในเรื่อง อ่านนวนิยายเยอะเหมือนกันนะ แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้พิเศษ พิเศษกว่าทุกเรื่อง น่าจะเอาไปทำละครได้เลยนะเนี่ยะ อยากจะเห็นต้วจริงของเนียรปาตีสักครั้ง ถ้ามีโอกาสได้คุยกัน จะถามถึงแรงบันดาลใจที่เขียนเรื่องนี้ เขียนได้ยังไงอย่างกับระลึกชาติได้เลย

คุณมิรันตี

ดีใจที่คุณมิรันตีชอบเรื่องนี้ และอ่านถึงสามรอบ ผู้เขียนเป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิดครับ บทสนทนาและบทบรรยายสถานที่ก็เลยง่ายขึ้น ประกอบกับเป็นคนชอบเรื่องศิลปะวัฒนธรรมเป็นพื้นอยู่แล้วครับ

ถ้าคุณมิรันตีอยากทราบแรงบันดาลใจเบื้องต้น ที่มาที่ไปของนิยายเรื่องนี้ เชิญไปพูดคุยกันที่บล็อกของผมได้นะครับ

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=jom-yuth-niar&group=2

เผื่อจะได้คุยกันมากขึ้น สำหรับตัวจริง ถ้าคุณมิรันตีมีโอกาสไปงานสัปดาห์หนังสือ ก็น่าจะได้เจอกันครับ วันเวลาจะแจ้งให้ทราบอีกที

ขอบพะรคุณและขอให้เพลิดเพลินกับกาละลองรอบที่ 3 ครับ

อ่านคร่าวๆแล้วชอบมาก....ทั้งสนุก...ตื่นเต้น...และซึ้ง
สงสารกาสะลองกับนายหมอทรัพย์จังค่ะ

อ่านคร่าวๆแล้วชอบมาก....ทั้งสนุก...ตื่นเต้น...และซึ้ง
สงสารกาสะลองกับนายหมอทรัพย์จังค่ะ

เคยอ่านหนังสือมาหลายเล่มแล้ว...แต่ไม่ค่อยมีเล่มไหนที่อ่านแล้วทำให้ขนลุกได้อย่างนี้ ชอบกลิ่นกาสะลองมากเลยค่ะ ...อ่านแล้วทำให้นึกถึงวันวานเก่าๆ และรู้สึกภูมิใจจังที่ได้เกิดมาเป็นคนเชียงใหม่....แต๊ๆๆๆนาเจ้า

เคยอ่านหนังสือมาหลายเล่มแล้ว...แต่ไม่ค่อยมีเล่มไหนที่อ่านแล้วทำให้ขนลุกได้อย่างนี้ ชอบกลิ่นกาสะลองมากเลยค่ะ ...อ่านแล้วทำให้นึกถึงวันวานเก่าๆ และรู้สึกภูมิใจจังที่ได้เกิดมาเป็นคนเชียงใหม่....แต๊ๆๆๆนาเจ้า

เคยอ่านหนังสือมาหลายเล่มแล้ว...แต่ไม่ค่อยมีเล่มไหนที่อ่านแล้วทำให้ขนลุกได้อย่างนี้ ชอบกลิ่นกาสะลองมากเลยค่ะ ...อ่านแล้วทำให้นึกถึงวันวานเก่าๆ และรู้สึกภูมิใจจังที่ได้เกิดมาเป็นคนเชียงใหม่....แต๊ๆๆๆนาเจ้า

อยากทราบชื่อจริงคะ ลงรายการทางบรรณานุกรมไม่ได้ ขอบคุณมากคะ

ไม่ทราบว่าคุณครูจะได้แวะมาอีกไหม เพระผมเองก็เพิ่งผ่านมาเห็น

"เนียรปาตี" ชื่อจริงคือ พิสิทธิ์ ศรีประเสริฐ

หรือจะแวะไปพูดคุยกับคนเขียนได้นะครับที่ //jom-yuth-niar.bloggang.com

ได้อ่านเรื่อง กลิ่นกาสะลอง เเล้วคะ หลังจากที่จ้องมันมานาน เพราะไม่เคยอ่านนิยายเเนวนี้ อ่านเเล้วมีความรู้สึกว่า เรื่องนี้ให้อะไรมากกว่าการมองเห็นคุณค่าของความรัก ประทับใจมาก เหมือนหนังสือเรื่องนี้จุดประกายให้อิฉันคิดที่จะอ่านนิยายเเนวนี้ต่อไป ด้วยความรู้สึกที่เป็นสุขอย่างยิ่ง

ทั้งน้ำคำ ท่วงทำนองการเขียน ไม่เหมือนใคร สามารถสร้างความลงตัว ระหว่างความเศร้าเเละความสุขเเทบจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

พื้นเพคนเขียนอยู่เชียงใหม่เหรอคะ เเล้วได้เรียนที่ ม.เชียงใหม่ด้วยหรือเปล่าคะ ขออนุญาตละลาบละล้วงคะ

กล่าวสรรเสริญด้วยถ้อยใจจริง

อ่านกลิ่นกาสะลองแล้ว ร้องให้ทุกทีเลย เวลาเห็นดอกกาสะลองทุกครั้งรู้สึกเศร้าจัง ไม่รู้ว่าถ้าอยากจะหาหนังสือของคุณอ่านมีขายที่ไหนบ้างคะ

อยากเห็นเป็นละครจัง ว่าผู้กำกับจะทำออกมาดีเหมือนในหนังสือหรือเปล่า อยากลุ้นตัวละครนำด้วยว่าจะใช้ใคร เมื่อไหร่จะมีคนเอาไปทำละครน๊า ละครที่มีตอนนี้ น่าเบื่อมาก ไม่มีอะไรน่าติดตามเลย

อ่านแล้ว สนุกมากๆค่ะ เห็นภาพนางเอก พระเอกเลยค่ะ