ช่วงนี้งานเยอะเลยไม่ได้รีวิวแนะนำนิยาดีดีให้เพื่อนๆได้อ่านเลย แต่ก็พอเจียดเวลาอ่านงานเขียนเก่าๆที่สะสมได้บ้างเพื่อลดอุณหภูมิทางการเมือง.. วันนี้ผมอ่านบัวขาวของกุลปราณีจบแล้ว จึงได้โอกาสนั้นมารีวิวตามหน้าที่ อิอิ

บัวขาว ... เป็นชื่อของนางเอกของเรื่องนี้เปิดตัวมาที่พระเอกของเรา คือ พระองค์เจ้าชายมหศักดิ์ พระชมน์พรรษา22 ราชนิกูลผู้สูงศักดิ์กลับมาจากเมืองนอก ยังไม่คุ้นชินกับกฎระเบียบการเข้าสังคมของเมืองบางกอกจึงต้องเข้าสังคมตามระเบียบจนพบเจอกับ ราศรี แม่มายสาวพราวเสน่ห์ที่พระเอกของเราคิดว่าเป็นพี่สาวอีกคน แต่ราศรีไม่คิดเช่นนั้นเธอหลงรักเขาอย่างหัวปักหัวปำ ยากจะถอนตัวและลืมเลือน ..กระทั่งบัวขาวปรากฏตัวขึ้น พระองค์เจ้าชายหลงรักเธอจนกระทั่งได้แต่งงานกัน แต่ราศีทำใจไม่ได้ พยายามทำร้ายด้วยวิธีต่างๆจนสุดท้ายเธอก็แพ้พ่ายให้กับความรักคนทั้งสองจากโลกนี้ไปอย่างเดียวดายไร้คนรักแท้จริง

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเก่ามากๆพล็อตเรื่องอ่านจะไม่เชยเลยคล้ายๆกับแนวเรื่องสมัยนี้มาก พระเอกนางเอกรักกันแต่นางอิจฉาจะมาก่อนนางเอกแล้วพยายามแย่งทุกสิ่งอย่างจากนางเอกเช่นกัน .. พระเอกก็เช่นกันอาจจะซื่อบื่อไปบ้างแต่สุดท้ายก็ยังรักบัวขาวอย่างสุดใจ น่ารักดีนะครับเรื่องนี้

คำนิยายเรื่องจากเวปสยามบุ๊คว่า“ปลายทางการต่อสู้ของหัวใจที่ใฝ่รักและต้องประสพความผิดพลาดอย่างแก้ไขไม่ได้อีกแล้วในชีวิตก็ถึงการสิ้นสุดลงด้วยความเศร้าสลดใน...ความตาย ...”

ผมอ่านแล้วชอบเลยชอบทั้งสำนวนภาษา ชอบทั้งการดำเนินเรื่อง เขียนดีจริงเลยลุงอรวรรณ หรือ สุกัญญา หรือ กุลปราณี ผมพยายามหามาอ่านให้เยอะเท่าที่จะเยอะได้แต่ก็หายากเหลือเกิน ..เอาเป็นว่าช่วงนี้จะรีวิวงานลุงอรวรรณ ไปสักสองสามสี่เรื่องติดกันเลยนะครับเรื่องหน้า .. สะใภ้แก้ว ดวงชีวันยอดกัลยา มาลีโรย เลยนะครับผม

วันนี้อากาศดีมากน่านอน ขอให้เป็นวันดีดีของเพื่อนทุกคนนะครับผม

นายอิส/เมฆชรา 7/11/56