รอผลการแก้แค้นค่ะพี่นิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อยากกินก๋วยเตี๋ยว อยากกินขนมตาล

เรื่องวิ่งตามแบมก็วิ่งไม่ไหวค่ะ แก่แล้วเหมือนกันค่ะ พี่นิด

ถ้าอยู่เมืองเล็กแล้วสังคมอบอุ่นดูแลกันแบบนี้ก็น่าอยู่นะคุณนิด (อย่างงี้ไปฟ้องพ่อแม่เด็กว่าลูกมากวนทรีนได้มั้ยเนี่ย หรือส่งจม.เวียนมั่ง) จำได้ว่าตอนที่อ่านเรื่องจม.คุณหมอทีแรกมันเศร้าเหลือเกินจนอยากร้องไห้ อยากให้คุณหมอได้ทำอะไรที่อยากทำอยู่สบายๆไปนะ

เปลี่ยนอารมณ์หันมาหาของกินบ้าง ทั้งข้าวซอยทั้งก๋วยเตี๋ยวเรือคือของโปรดมากๆๆๆๆๆของเราเลยค่ะ เนี่ยน้ำลายไหลเอื๊อกๆๆๆๆแล้วจะไปหาที่ไหนกินได้ละนี่ ฮือๆ อยากกินๆ สงสัยต้องไปหาสูตรมาทำมั่งแล้วเนี่ย

อ่านเรื่องน้ำใจที่มีต่อคุณหมอคนนั้นแล้วประทับใจดีนะคะ เค้าคงปลื้มใจมีกำลังใจมากขึ้นเลยค่ะ อยากให้เค้ารู้ด้วยว่าสิ่งที่เค้าได้เคยช่วยรักษาคนไข้และความมีน้ำใจของเค้ามีเยอะแยะมากมาย ถึงจะต้องลาโลกนี้ไปแต่ก็ขอให้จำเรื่องดีๆนี้ไว้ค่ะ

ฮี่ๆๆ ขำปฏิบัติการเตรียมที่จะเอาคืนแก๊งเด็กป่วนเมือง

พี่นิดจ๋า..แวะมาบอกก่อนว่าคิดถึงพี่นิดค่ะ ยังไม่ได้อ่านนะคะ

...น้ำใจมีค่ามากกว่าเงินทองจริงๆค่ะ

มีให้ได้...ไม่มีวันหมด ประทับใจค่ะ^^


...อ่านเรื่องสุดท้ายแล้วฮาาา

จะบอกคุณนิดว่า..

อย่า ค่ะ

อย่าช้า !!!! เชียร์ๆ 5555

ฮ่าๆๆๆ อ่านแล่วขำเรื่องวิ่งตามรถไฟครับ

แต่เจออย่างเด็กพวกนั้นคงปวดกะโหลกเหมือนกัน

ยังไงคุณนิดอย่าไปแก้แค้นผิดบ้านนะครับ

ขนมตาลใครทำเนอะ น่ากินจริงๆ อร่อยเสียด้วยสิ

sawadde ja... jai yen yen na ka

มาดมกลิ่นขนมตาลค่ะ (จะได้กลิ่นไหมเนี่ย อิอิ)
อ่านเรื่องคุณหมอแล้ว เศร้านะคะ อืมม ถ้าเรารู้ว่าเราจะไปแล้วเนี่ย จะอยากทำอะไรหนอ??

ยังไม่ได้อ่านเหมือนกันค่ะ แต่ขอเม้นท์ก่อน (ขี้เกียจอ่าน เพราะยาว) ที่คิดถึงนะค่ะ

ชอบเรื่องจดหมายแปะหน้าบ้าน จังเลยค่ะ
ใครบอกว่า สังคมฝรั่ง ต่างคนต่างอยู่
ไม่จริงเสียแล้ว

เรื่องแก่ๆนี่ขอให้บอก อิอิ ไม่แพ้ใครค่ะ

เรื่องของหมอประทับใจมากครับ
อยากให้มีน้ำใจดีๆอย่างนี้ในสังคมไทยเรามั้งจัง ที่นับวันน้อยลงไปทุกที
ขอบคุณที่เล่าเรื่องดีๆสนุกๆน่าประทับใจสู่กันฟังครับ
มีความสุขมากๆ ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว ฝนก็มา ระวังดุแลสุขภาพด้วย
ดอกไม้สวยๆใกล้เบ่งบานกันแล้ว อย่าลืมนำมาฝากกันน๊ะครับ

ประทับใจเรื่องของ
น้ำใจช่วยเหลือคุณหมอจังค่ะคุณนิด

สบายดีนะคะ

เด็กๆก็แบบนี้จะน้องนิด เค้าไปตามเพื่อนตามวัยอะ อีกหน่อยเค้าก็จะเลือกเองว่าต้องเดินทางสายไหน ถ้าทำแบบเดิมก็เรื่องของเค้านะ
ขนมน่าทานจะที่นี่มีเนื้อลูกตาลขายเป้นขวด คงจะเหมือนกันนะจ้ะ

วันนี้คุณนิดบ่นยาวเลยค่ะ อิอิ
แต่สงสารคุณหมอคนนั้นจัง
เรื่องแก่ๆ เราไม่พูดกันค่ะ
ส่วนขนมตาลก็น่าหม่ำ ^^



...

เรื่องราวน่ารักดีค่ะ โยเฉพาะเรื่องคุณหมอ

จดหมายของหมู่บ้านน่ารักดีนะคะ แสดงให้เห็นว่ามนุษย์เรายังมีน้ำใจต่อกัน ถ้าฉันเป็นคุณหมอ แค่ได้อ่านจดหมายนี้ รับรองว่าน้ำตาร่วงแน่ ๆ

เรื่องวิ่งขึ้นรถไฟแก่ไม่แก่อะไรนี่พิสูจน์ได้ว่ายังไม่แก่ เพราะอย่างน้อยก็วิ่งทัน อย่างน้อยคงหายเหนื่อยเพราะไปถึงที่หมายแล้วมีของอร่อยรออยู่หลายอย่างนิ่คะ...

ส่วนเรื่อง "เด็กเวร" จากประสบการณ์แถวบ้าน เหมือนว่ายิ่งบ่านมันจะยิ่งมาแกล้งเรานะ พวกนี้บางที่ต้องโทษผู้ปกครอง ขนาดไปบอกดี ๆ ยังมิวายเข้าข้างลูก หนำซ้ำกระแนะกระแหนเราให้ลูก ๆ เขาฟังเลย เหอ เหอ ต้องปล่อยไปตามยถากรรม ต้องพยายามทำตัวไม่ให้ปรอทแตกเข้าไว้ แต่อย่างว่านะ คนเรามีขีดความอดทนในระดับหนึ่ง สักวันไม่คุณนิดก็ฉันอาจได้มีโอกาสขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์ "สาวสวยหน้าตาดี ตีเด็กปางตาย" หรือ "สาวสวยข้างบ้านสุดโหด สกรรมเละ เด็กมือบอน" ทำนองนั้น

ล้อเล่นค่ะ ใครจะไปทำล่ะ

วันนี้หลายเรื่องหลายราวจริงๆ ค่ะคุณนิด

ยังกะได้วิ่งมาราธอนกับเขาเลย ทั้งขาไปขากลับ คิดเสียว่า ได้ออกกำลังวังชาแล้วกันนะคะ แต่ถ้าแจนได้วิ่งแบบนี้ก็เหนื่อยหอบ แฮ่กเหมือนกันค่ะ เพราะแค่เดินเร็วๆ ขึ้นบันไดที่จะไปขึ้นรถไฟ ก็แฮ่กๆ แล้วอ่ะ

ช่วงนี้บรรยากาศครึ้มฟ้าฝนใช่ไหมคะ พกร่มเป็นดีที่สุดค่ะ นึกถึงพฤติกรรมเด็กเวงพวกนั้นแล้ว แทนค่ะ ปกติแจนชอบพกแบบสั้นๆ พับได้ แต่ถ้าแบบด้ามยาวในกรณีเจอเด็กเวงแบบนี้นะคะ จะแกว่งร่มรอแต่ไกลเชียว ปั่นเลวๆ มาเหอะ เหอๆ โหดไปไหมเนี่ย

แวะมาหาและอ่านจนจบด้วยความคิดถึงคุณนิ ดค่ะ


เอ่อ เห็นด้วยกับเม้นท์6ในทุกๆอย่างค่า หุหุ

แหม คุณนิด นึกว่าจะไปดักโรยตะปู ล้อจักรยานซะแล้วค่ะ อิอิ

พูดถึงน้ำใจเนี่ย ผึ้งว่าคงขึ้นอยู่กับแต่ละที่แต่ละสังคมด้วยนะคะ สมัยนี้คงไม่เกี่ยวว่าสังคมตะวันออกตะวันตก ต่างจังหวัดหรือในเมืองแล้วล่ะค่ะ เพราะมันเริ่มครือๆ กันไปหมดแล้วล่ะ ถ้าเราโชคดีก็เจอความมีน้ำใจของสังคม

ว่าแต่ผ่านบททดสอบนักกรีฑามาได้เนี่ย แสดงว่ายังไม่แก่หรอกค่ะ เพราะทันเวลาพอดี อิอิ

ชอบเรื่องจดหมายมากๆเลย

Happy Weekend

โอ้โฮ วันนี้มาบล๊อกคุณนิดนี่คุ้มจริงๆเลย ได้เกือบทุกรสเลย ซึ้งกับจ.ม.เวียนของหมู่บ้าน, ตื่นเต้นกับการวิ่งห้าร้อยเมตรแบบไม่ต้องยิงปืน แถมนึกภาพหอบแฮ่กๆแบบ หมาขาดน้ำได้ดีมากเลย, อร่อย กับอาหารที่ไปกินมา (ทำยังกะได้ไปกินเองเลยงั้นแระ 555), แถมฉุนกะพวก"ไอ้เด็กเวร"นั่นด้วย......

สุขสันต์วันสุดสัปดาห์นะคะ

ขนมตาล
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

เรื่องรถไฟนี่ตอนอยู่สวิตเป็นบ่อยค่ะพี่นิด

วิ่งไปถึงแล้วประตูปิดแล้วเนี่ย
น่าเจ็บใจชะมัด
วิ่งเหนื่อยแทบตาย

เฮ้อ
ว่าไปก็คิดถึงยุโรปเหมือนกันนะเนี่ย

สวัสดีค่ะคุณนิด

ถ้าอยู่บ้านใกล้ๆคุณนิดจะไปช่วยเอาคืนค่ะ น่าหนุกๆ

อ่านแล้วเศร้าเรื่องคุณหมอนะค่ะ แต่คุณหมอก้อโชคดีนะค่ะ ที่มีสังคมอบอุ่นแบบนี้ คงทำให้มีกำลังใจขึ้นอีกโขเลยนะค่ะ

เรื่องกินดีกว่า ดีนะค่ะที่คุณนิดอยู่ไกลบ้านยังได้กินของอร่อย(ของไทยเราอะค่ะ)ว่าแล้วก้อขอขนมตาลชิ้นนึงค่ะ อิ อิ

และแวะมาลงเสียงสนับสนุนการแก้แค้นค่ะ อิ อิ เอาฟองสบู่ถังโตๆเลยนะค่ะ อิ อิ

สุขสันต์วันศุกร์และมีความสุขในทุกๆวันนะคะ

สังคมที่มีน้ำใจนี่น่ารักจริงๆ นะคะ



สังคมที่มีไอ้เด็กเวร ก็สนุกไปอีกแบบน๊า

แก้แค้นได้ผลยังไงมาเล่าต่อนะคะคุณนิด

สวัสดีค่ะ สาวไทยหน้าใสๆ....

บีจีสีสวยจังค่ะ ชอบสีฟ้าเย็นตาเย็นใจ..แต่ดูไปดูมา ฟ้านี้น่านอนนะคะคุณนิด

สังคมมีน้ำใจย่อมยังผลให้ผู้อยู่ในสังคมนั้นอบอุ่นกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียวใจกันค่ะ..อืมม..มีอาการนิ้วพันกันนิดๆด้วยสำนวนน่วมๆ ..แก่ เจ็บ เป็นเรื่องที่ไม่อยู่ในอำนาจของใคร ขอให้คุณหมอเข้มแข็งกับทุกข์กายนะคะ

น้ำเอย..น้ำใจ ฟังแล้วรู้สึกดีจังค่ะ

รอฟังผลการแก้แค้นนะคะ คุณนิด

ขอบคุณน้องนิดมากเลยนะจ้ะ

(ถ้าว่า่ง)พรุ่งนี้แวะมาอ่านจ๊ะน้องพู่ (วันนี้อ่านแบบสกิม) อยากกินข้าวซอยและหนมตาล(กินแล้วชอบคันลิ้น)

กรอบคุณนิดหายจริงๆด้วย กรอบหายไปหนาย ตามหากรอบ (ดีใจจนบร้าไปแล้วค่ะ หุหุ) โอย ลืมไป ไม่น่าเข้ามาอีกเลย อยากกินข้าวซอยกะเตี๋ยวเรือมั่กๆๆๆๆๆๆ หิวง่ะ

บล็อคดูแล้วสบายตาจังค่ะ แถมเรื่องยังน่ารักอีก

มาทักทายวันปลายสัปดาห์ค่ะ


+++หุ หุ พยายามอ่านอย่างแรง หูตายิ่งฝ้าฟางอยู่ อิ อิ อิ +++

โอ..ยาวจริงๆ วันนี้



จริงๆ ของเพชรต้องเป็นทองแหละค่ะ แต่งานนี้เค้าเอาเงินมาทำแทน แต่งานที่ออกมาก็โอเคแหละค่ะ ก็ฝีมือไม่ต่างกันมากนะคะ


ของลำปางเคยแต่ไปเที่ยวงานเซรามิกอะค่ะคุณนิด

กะ...แล้วไม่น่ามาอ่านตอนเช้าๆ เลยเรา

ไปวันไหนบอกนะคะ...จะเตรียมรถไปรับ...เดี๋ยวต้องวิ่งกลับเหนื่อยแย่เลย

จริงด้วยแปลกๆชอบกลค่ะคุณนิด เฉพาะหน้าแรกด้วยหน้าอื่นไม่เป็นเหมือนกันค่ะ..

ขนมตาล น่าทานมั่กมั่กค่ะ

จ๊ะเอ๋
หนี่ฯมาแล้วค่ะๆๆๆๆๆ
อยากหม่ำขนมอ่ะ

แอบบบ กระซิบบบอีกแล้ววว
....have a nice day ka!

อยากทานขนมตาลจังค่ะ ถ้วยแบบนั้นดูคลาสิคดีนะคะ หาขนมตาลอร่อยๆทานยากเต็มทีค่ะ มีความสุขกับวันศุกร์นะคะคุณนิด

แก้แค้นสนุกป่ะคะ
ชอบเรื่องน้ำใจของฝาหรั่งจังเลยค่ะ ทำให้รู้สึกว่าโลกเราน่าอยู่ ว่ามั๊ยคะ

หลายเรื่องจริงๆด้วยคุณ Nid

แต่ผมชอบเรื่องของหมออ่ะครับ ดูมันมีความเกื้อกูลกันดีในกลุ่มคนที่อยู่ในชุมชนเดียวกัน ฟังดูแล้วอบอุ่นครับ

เรื่องของคุณหมออ่านทีไรก็ประทับใจค่ะ หมู่บ้านที่คุณนิดอยู่ดูอบอุ่น ใส่ใจกันดีนะคะ ดีจัง ...

เอิ๊กๆ แก้แค้นเลยค่ะ หนับหนุนๆ
เด็กร้ายๆแบบนี้ เล่นงานซักหน่อย ฮ่าฮ่า

คุณนิดพูดถึงสังคมตะวันออกหรือสังคมตะวันตกครับ

ช่วงนี้ก็อิ่มนอนหลับสบาย รู้สึกพุ่งจะปริ้นแล้วค่ะคุณนิด ทางคุณนิดก็ได้ชิมอาหารไทยอร่อยๆอย่างไม่ขาดไม่แพ้เราเลยยังไงแล้วคนไทยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ไม่ลืมรสชาติอาหารไทยหรอกนะค่ะ

เรื่องแก๊งเด็กฟองสบู่ แอบถ่ายรูปมาให้ดูหน่อยซิค่ะ อยากเห็นจัง ผลการแก้แค้นได้ความว่าไง เล่าให้กันฟังบ้างนะค่ะ

ขนมตาลในถ้วยกระเบื้องแบบนี้
เห็นแล้ว อิอิ

กรอบเมนท์หายเหมือนน้องแขเลยนะคะ
พี่ระบบทำอะไรอีกแล้วล่ะม้าง

ร้อนจังเลยค่า

ค่ะ ฟังข่าวอยู่ค่ะคุณนิด ท่านนายกฯ ตัดสินใจยุบสภา ก็ดีนะคะ คืนอำนาจให้ประชาชนตัดสินใจใหม่อีกครั้ง ก่อนถึงวันเลือกตั้งท่านก็จะได้ เคลียร์ตัวเองจากเรื่องต่างๆ ... ทีนี้ก็ให้ประชาชนตัดสินใจแล้วกันเน๊อะ ^^

//ปล. วันนี้อากาศร้อนมากๆ ค่ะคุณนิด แห่ะๆ

อาการวิ่งขึ้นรถจนหอบนี่เป็นบ่อยเหมือนกันค่ะ...ถ้าขึ้นทันจะเหนื่อยนิดหน่อย...แต่ถ้าไม่ทันจะเหนื่อยมาก...

อ่านแล้วอดซึ้งไม่ได้ พอดีเข้ามาช้าเพราะนั่งฟังข่าวยุบสภาอยู่ค่ะ แบบตะลึงมากๆ
ส่วนเจ้าเหมียวในบล็อกเห็นเค้าว่าเป็นแชมป์แมวอ้วน แต่ไม่แน่ใจเท่าไหร่ เพราะในเว็บจีนไม่ได้ระบุรายละเอียดทั้งเพศและชื่อ หรือรางวัลเลยค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ ขอตัวไปฟังข่าวอีกสักหน่อย

แอบมานั่งอ่าน

เด็กอ่ะนะ ทำอะไรเค้าไม่ได้

อยากกินข้าวซอยค่ะ...ทำยังไงคะ กระซิบสูตรหน่อยนะคะ

เรื่องคุณหมอ -อนุโมทนาด้วยค่ะ

ดีจังเลยค่ะ รู้สึกถึงความอบอุ่น ความสามัคคีของคนในหมู่้บ้่านคุณนิืดจังค่ะ...ทอยคิดถึงความมีน้ำใจอย่างนี้มากเลยค่ะ เหมือนที่บ้านเราที่ลำปาง เป็นชนบทเล็กๆ แต่ความมีน้ำใจของคนนี่ไม่เล็กเลยค่ะ

คุณนิดได้วิ่งซะหลายรอบเลย...อย่างนี้คงต้องฟิตซ้ิอมอีกสิคะ จะได้แข็งแรงวิ่งตามรถไฟได้อีกบ่อยๆ อิอิ

เรื่องเด็กๆ เนี่ยะ ทอยยังไม่เคยเจอที่บ้านค่ะ ส่วนมากคนที่นี่เค้าไม่กล้าเดินเข้าบริเวณบ้านคนอื่นกัน...ค่ะ คงเพราะเห็นจูจู้บีมังคะ...รายนี้ถ้าเห็นใครเข้าบ้านมาก็เห่าเหมือนกันค่ะ คนก็เลยคิดว่าเป็นหมาดุอ่ะ ซึ่งจริงๆ แล้วไม่เลยค่ะ

พี่นิดหายเหนื่อยรึยังคะ...แฮ่ก...แฮ่ก...ลุ้นค่ะ...555

ว๊าย...ดีใจจังเลยเจอคนลำปางอีกคนแล้วค่ะ
มีพี่อ้อย
คุณทอย Tiny
แล้วก็พี่นิด
ดีใจจริงๆเลยค่ะพี่

วันนี้วันสุข ขอให้มีความสุขมากๆนะค๊า

กะลังกินแซนด์วิชกลางวัน แต่ขอเปิดบ.นี้ควบไปด้วย พลางจินตนาการถึงข้าวซอย อืมมมมมมม พอถูไูถไปพลางๆก่อน

(ทำไมกรอบคุณนิดกลับมาแล้ว ของเรายังหาทางกลับบล็อกไม่เจอเลยอ่ะ ยังโล้นๆอยู่เหมือนเดิม แงๆ)

อ้าวตกมาอยู่แวดวงคนลำปางซะแล้ว

กลับมารอบนี้เพิ่งได้อ่าน
มัวแต่ตามข่าวการเมืองจนมึนตึ้บค่ะ

น้ำใจน่าประทับใจค่ะ

รอฟังผลกาสรแก้แค้นนะคะ

555 งั้นไว้แก้แค้นแล้วก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างเน่อ

เรื่องมีน้ำใจอ่านแล้วน่ายินดีจังเลยค่ะ

มีความสุขมากๆวันหยุดนะค่ะ

สวัสดีค่ะ เล่าเรื่องได้เก่งมากค่ะ

ดีคะ ไปเป่าฟองสบู่เล่นสนุกดีคะ อยากเล่นอะ แต่ไม่ดีตรงที่เด็กๆ มาเป่าใส่บ้านเรานี่สิคะ ว้าแย่จัง ที่ทำงานก็พึ่งเช็ดกระจกคะ มีกระจกรอบด้านเด็กๆ เห็นใสดีก็เลยเอาหน้าเข้ามาถูๆเล่นอะคะ แถมไม่พอยังประทับลายนิ้วมือไว้อีก หน้าจอคอมที่ทำงานเด็กๆ ก็เอานิ้วจิ้มๆ ไม่รู้ว่าจะจิ้มให้ไฟดูดหรือไง เหนื่อยใจคะ เป็นโรคเดียวกันเลยอะ ไม่ค่อยถูกกับเด็กๆ คะ

อิอิ


หวัดดีวันหยุดกั๊บ

ชุมชนมีน้ำใจต่อกันแบบนี้ก็ดีนะคะแต่เจอเด็กกวนทีนนี่สิ...แบบนี้ต้องมีการตอบกลับ ว่าแต่ว่าเรื่องเหนื่อยนะไม่น่าเกี่ยวกับแก่นะ... สงสัยหัวใจไม่ค่อยได้กระตุ้นบ่อยป่าวค่ะน้องพู่

รบกวนเชคหลังไมค์ด้วยก๊าบบบ :)


ฮี่ๆ ๆคิดถึงพี่นิดน๊า

....เดินเข้ามาอย่างคนไร้วิญญาณ หลังจากที่หายไปหลายวัน....

....วันนี้ได้แวะมาทักทาย คุณคงสบายดีน่ะคะ สำหรับเจนนี่ ก็คงต้องขอเวลาอีกสักพักค่ะ เพื่อที่จะหาหัวใจกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง ( ตอนนี้ใจหายค่ะ คริคริคริ ) หายังไม่เจอนะค่ะ ไม่รู้ไปทำหล่นไว้ที่ไหน ช่วยเป็นกำลังให้เจนนี่หน่อยน่ะคะ แล้วเจนนี่จะแวะมาใหม่ค่ะ....

สวัสดีตอนบ่ายๆของ อุดรธานี จ้า


ฝากดวงดาวคอยห่วงใย
ให้กำลังใจเมื่อเธออ่อนล้า
ฝากสายลมโบกพัดพริ้วมา
ให้รู้ว่ายังมีฉันคนนี้ คิดถึงเธอ


** มีความสุขกับคนที่คุณรักในวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **

วันนี้อากาศร้อนมากๆๆๆเลยอะจ้า น้องนิค

อ่านเพลินเลยค่ะ เรื่องหมอ น่าปลื้มใจมากค่ะ ที่คนในสังคมยังรักกัน เกื้อกูลกันดีอยู่

ตกลงได้ลองพ่นกลับมั่งยังคะ

(เรากำลังว่าจะแนะให้พ่นแข่งอยู่เชียว..
ท้าแข่งเลย ..ใครแพ้ต้องห้ามพ่น...)
^
^สบายเรา ..เพราะไม่ได้อยากพ่นอยู่แล้ว ...เนอะ

ร้อนจังเลย ร้อนจริงร้อนจัง ... หน้าร้อนมาถึงไวจังเลยค่ะคุณนิด มาทักทายและมาแอบๆ บ่นค่ะ แห่ะๆ ...

//คุณนิดไปพักพ่อนวันหยุดที่ไหนรึป่าวคะนี่ ...

พี่นิ๊ดดด (เรียกไปทีแล้วติดใจ)

จะมีใครให้เลือกรึเปล่าน่ะสิคะ
เดินเกมการเมืองกันใหญ่แล้ว
ฝ่ายค้านทำท่าจะไม่ส่ง สส ซะแล้ว

โอ้โห...วันนี้มีหลายเรืองราวเลยคุณนิ๊ด
น้ำใจ
วิ่งหอบ...คริ คริ
อาหาร
สุดท้าย เตรียมการแก้แค้น
เอิ๊กๆ...
คุณนิ๊ดนี่ไม่เบาจริง ๆ (น้ำหนัก)
อ่ะล้อเล่นนะคะ น๊า

พี่นิด
มีคนเอาลิงค์ดูทีวีไทยมาฝากให้ในบลอก เลยเอามาฝากต่อนะคะ //thaitv.webcindario.com/

โอเคค่ะ หนับหนุนไม่เปลี่ยนใจจ้า


คิดถึ๊งงงงงงงคุณนิดค่า

โอ้ The revenge of JewNid

มาทักทายนะ ราจรีสวัสดิ์จ้า

เดี๋ยวนี้สังคมตะวันตกเปลี่ยนไปนะคะคุณนิด ถ้าคุณหมอรู้เรื่องคงน้ำตาซึมเลยนะคุณนิด
เรื่องวิ่งสมัยก่อนพี่แพทวิ่งตามรถเมลล์บ่อยๆ เพราะกลัวไปทำงานสาย
เชื่อว่าคราวหน้าถ้า " ไอ้เด็กเวร " พวกนั้นมาก่อกวนอีกเป็นต้องเจอดีแน่ๆใช่มั้ยคุณนิด

ตามกลิ่ยขนมก่อนจะประทับใจในน้ำใจครับ...

ประทับใจเรื่องมิตรภาพและน้ำใจ
ระหว่างคุณหมอกับผู้คนในชุมชนนะคะ
คิดว่าถึงจะโชคร้ายที่เป็นโรคร้าย
แต่คุณหมอคงมีความสุขกับน้ำใจไมตรี
ของผู้คนในชุมชนแห่งนั้น

ประสบการณ์การวิ่งไล่ตามรถไฟในต่างแดนนี่
ป้าติ๋วก็เคยพบมาเหมือนกันค่ะ
ถ้าเป็นตอนนี้คงวิ่งตามไม่ไหวแล้ว ...

ขนมตาลน่าทานจังเลยค่ะ
ใส่ในถ้วยตะไลด้วย  

แหม อยากเห็นคุณนิดหิ้วถังสบู่กับหลอดอันใหญ่ๆ
ไปปฏิบัติแก้แค้นเด็กๆ จังเลยค่ะ  

อยากได้สูตรขนมตาลค่ะ